ตอนที่ 4 : ผีเสื้อตัวที่ 04
((คำเตือน))
มีการสปอยล์หนักมากๆจากทั้งสองเรื่อง มีคำหยาบคายที่อาจจะหลุดมาจากปากของตัวดำเนินเรื่อง(ชิโนบุ) เช่นไรแล้วก็ขอให้สนุก
*ตอนนี้อาจจะตาลายหน่อยๆ
________________________________
อา...จะว่าเช่นไรดี...
จากที่ชิโนบุมาโรงเรียนในวันนั้น เธอก็พบกับคุณครูสาวทรงโตเสียเกือบเท่ามิตสึริ แถมดูป้ำๆเป๋อๆ บางสร้างเสียงหัวเราะในห้อง E อันมืดมนได้เป็นอย่างดี
ครูคนนี้มีชื่อว่า ยูคิมูระ อากุริ ครูสาวผู้มีรสนิยมด้านเสื้อผ้าค่อนข้างต่ำ แต่เธอเป็นคนร่าเริงและจริงจังในการสอน บางทีก็มีกิจกรรมให้ทุกคนสนิทกัน เพราะครูยูคิมูระนั้น เป็นครูใหม่ และอยากจะนำห้อง E กลับอาคารหลักกัน
ชิโนบุก็ไม่ใช่ไม่ชอบหรอก จริงๆครูเขาก็น่าแกล้งจนเธออดแหย่เล่นไม่ได้ แต่เธอแหย่เบาๆไม่ได้แหย่รุนแรงอะไรเหมือนพ่อหนุ่มแยงกี้คุง นิสัยมันแก้ไม่หายนี่นา และอีกอย่าง ชิโนบุได้ไปทำความรู้จักกับ ชิโอตะ นางิสะ พ่อหนุ่มหน้าหวานที่เป็นเป้าหมายให้แกล้งรองจากครูยูคิมูระ และ อิโซไก ยูมะ คุณหัวหน้าห้องฝ่ายชาย ที่ได้รับผลโหวตเอกฉันท์ว่ามีภาวะผู้นำที่สุด ผลการเรียนดี แถมยังหน้าตาดีเสียแต่บ้านจน แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา
การใช้ชีวิตในโรงเรียนเช่นนี้ก็สนุกสนานดี เธอก็พบคนใหม่ๆ เพราะหน้าตายิ้มๆของเธอเอง เป็นมิตรเพียงนี้เธอก็จะสงสัยอยู่หรอกถ้าไม่มีเพื่อนเหมือนใครบางคน
"ชิโนบุซัง กินข้าวปั้นเหรอครับวันนี้?"นางิสะเอ่ยถาม ในขณะที่เธอและเขากำลังนั่งทานอาหารกลางวันด้วยกัน
"ใช่ค่ะ~ กินง่ายดีออกนะคะ ชิโอตะคุงต้องกินเยอะๆกว่านี้หน่อยนะคะ ถ้ากินน้อย เดี๋ยวก็ได้เป็นผู้หญิงชั่วข้ามคืนหรอกค่ะ~"ชิโนบุแหย่นางิสะเล่นๆอีกเช่นเคย แต่คนโดนแหย่ที่กัดแซนวิชน์อยู่ เกือบจะสำลัก ชิโนบุจึงหัวเราะเบาๆและลูบหลังให้
ในคาบเรียนนั้น ชิโนบุ...ไม่สิ นักเรียนทั้งห้อง สังเกตุได้ว่า อาจารย์ยูคิมูระอารมณ์ดีแปลกๆ แน่ล่ะ คนขี้แกล้งประจำห้องอย่าง โคโจว ชิโนบุ นากามูระ ริโอะ และ มาเอฮาระ ฮิโรโตะ สบตากันก่อนยิ้มให้กันอย่างทุกที แม้จะนั่งกันคนละฟากห้อง แต่กลับมีจิตสื่อถึงกันด้วยพลังงานบางอย่าง(?)
"อาจารย์ครับ!! ให้เดานะ ผู้ชายชัวร์เลย!"มาเอฮาระเริ่มเปิดก่อนคนแรก
"เอ๋ๆๆๆๆ อะไรกันละเนี่ย อาจารย์~ มีแฟนไม่บอกพวกหนูได้ยังไงคะ~"นากามูระเริ่มคล้อยตามอย่างเป็นธรรมชาติ
"แหมๆ อาจารย์ล่ะก็ ใครกันน้าา จะเป็นคนดูแลเซ้นต์เรื่องการแต่งตัวให้~~"ชิโนบุหัวเราะป้องปากอย่างเป็นธรรมชาติ
"อ--อะไรนะ!!! ป...ปล่าวนะจ๊ะ!"อาจารย์ยูคิมูระเขินม้วนจนลนลานปฏิเสธ
"เห็นห่อของขวัญด้วยนะคะ~ วันเกิดแฟนหรือวันครบรอบเอ่ย~"ชิโนบุจี้จุดไปอีกรอบ ทำเอาอาจารย์ยูคิมูระปิดหน้าแดงของตัวเองไว้แทบไม่ทัน
"โถ่!!! เรียนกันได้แล้วนะทุกคน!"สุดท้ายก่อนจะได้เย้าแหย่ไปมากกว่านี้ คุณหัวหน้าอิโซไก ก็ได้ห้ามปรามไว้ก่อน แต่ก็สังเกตุได้ว่าทุกคนสนุกสนานกับการเย้าแหย่ที่เห็นเป็นประจำของห้อง 3-E
วันต่อมา ในยามเช้าเช่นเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิม...คือชิโนบุสังเกตุว่าอาจารย์ยูคิมูระที่มักจะมาเช้า มารอพวกเธอเสมอ กลับไม่อยู่ เมื่อคืนมีข่าวใหญ่ว่าดวงจันทร์เกิดการระเบิดอย่างปริศนา ทำดวงจันทร์หายไปกว่า 70%
เป็นข่าวใหม่กว่าคือ เดินมาถึงห้องเรียน ก็เห็นนางิสะพร้อมทรงผมใหม่นั่งคุยอยู่กับเด็กสาวผมสีเขียว ที่แนะนำตัวเองว่า ชื่อ คายาโนะ คาเอเดะ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ชิโนบุรู้สึกว่าเธอคนนี้ไม่ปกติ แต่อย่างไรเธอก็ยิ้มตอบและแนะนำตัวเองอย่างเป็นกันเองเช่นทุกครั้ง
ในคาบโฮมรูม หาเป็นอาจารย์ยูคิมูระที่เข้ามาอวดเสื้อเชิ้ตเห่ยๆเยี่ยงทุกครั้ง แต่กลับเป็นหมึกตัวเหลืองอ๋อย หนวดพริ้วไปมาพร้อมชุดครุย ที่มาพร้อมกับเจ้าหน้าที่รัฐที่ถือปืนอยู่ ใบหน้าของนักเรียนห้อง E แฝงไปด้วยความงงงวยระคนตื่นตกใจ
อสูร? เอ๋? กลางวันแสกๆเลยนะคะ?
ชิโนบุครุ่นคิดอยู่สักครู่ ก่อนที่คุณหมึก(?)จะพูดออกมา
"สบายดีกันรึเปล่าครับ? ผมเป็นคนทำลายดวงจันทร์เอง ปีหน้าว่าจะทำลายโลก ต่อจากนี้จะมาเป็นอาจารย์ ฝากตัวด้วยนะครับ"คุณหมึกเริ่มแนะนำตัว ทำเอานักเรียนห้อง E ได้แต่งงแด* พลางคิดอย่างพร้อมเพรียงว่ามันต้องไม่ปกติแน่ๆ
"อา...ฉันชื่อคาราซึมะจากกระทรวงกลาโหม ที่ฉันจะบอกคือความลับระดับชาติ ฟังให้ดี"เจ้าหน้าที่คาราซึมะ ว่าขึ้นด้วยท่าทางเข้มขรึมดูคล้ายกับโทมิโอกะอยู่ไม่น้อย แต่หากคุณเจ้าหน้าที่คนนี้ดูพูดรู้เรื่องกว่าเจ้าคนไม่มีเพื่อนเยอะ
"ฉันอยากให้เธอ...ฆ่าเจ้าตัวนี่ซะ"พอจบประโยค นักเรียนทุกคนต่างทำสีหน้าตกใจ
ก่อนจะมี มิมูระ โคคิ เอ่ยออกมาว่าเป็นตัวอะไรจากนอกโลกหรือเปล่า ก่อนคุณหมึกจะแย้งว่าเห็นเช่นนี้เกิดและโตมาที่โลก!
อา...จะเชื่อให้ก็ได้
ชิโนบุคิดในใจ ก่อนจะตั้งใจฟังคุณเจ้าหน้าที่ต่อ ก่อนเขาจะแสดงการลอบสังหาร...อันที่จริงเจตนาสังหารมันชัดเจนอยู่นะ
อย่างไรเสีย คุณหมึกมีความเร็วจนตาปกติคงมองไม่ทัน แถมในขณะที่คุณเจ้าหน้าที่กำลังจะสังหารตัวเอง เจ้าตัวก็ดูไม่ทุกข์ร้อนแถมยังตัดแต่งคิ้วให้อีกฝ่ายจนไร้ที่ติเสียนี่
จนตัดแต่งคิ้วเสร็จ คุณหมึกก็บอกว่าเขาไม่ต้องการให้รัฐบาลฆ่าและไม่หนี จะมาเข้าสอนที่ห้องนี้ และให้นักเรียนฆ่าตัวเองซะ
และแน่นอนแค่ฆ่าคงจะไม่เป็นแรงจูงใจมากพอ ทางรัฐบาลก็ได้เสนอเกินจำนวนหมื่นล้านเยน ทำเอาตาลุกวาวกันเป็นแถบ
เอ...จะเอาไปทำอะไรดีล่ะคะเนี่ย?
ชิโนบุคิดในใจ แต่ทางรัฐก็ได้ทำการแจกอาวุธที่เป็นมีดยาง ปืน ที่มีกระสุนเป็นบีบีกัน ทางเจ้าหน้าที่เองก็ชี้แจงว่า อาวุธปกติไม่สามารถจะทำอันตรายคุณหมึกได้ ต้องเป็นอาวุธที่ทำจากวัสดุที่ใช้กำจัดคุณหมึกโดยเฉพาะ
"ยังไงก็สังหารกันให้ได้ก่อนจบการศึกษาแล้วกันนะครับ นิรุฟุฟุ~"ใบหน้าเหลืองอ๋อยกลายเป็นมีแถบสีเขียวพาดเป็นลายทาง คาราซึมะจึงบอกว่าคุณหมึกกำลังดูถูกพวกเราอยู่
เอ...เกิดบนโลกแบบไหนสามารถเปลี่ยนสีหน้าได้แบบนี้กันนะคะ?
ฉัวะ!!!!!!
"อุหวา~ นิ่มเป็นเต้าหู้เลยค่ะ~"เสียงหวานของชิโนบุหัวเราะ หลังจากได้ทำการตัดหนวดที่เป็นแขนของอาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ของตัวเอง
"เนี๊ยะย๊าาาาาา!!!! ม...มา ได้ยังไงครับเนี่ย!!!!"อาจารย์หมึกกระโดดโหยงไปแอบหลังคาราซึมะอย่างกับแมวตกใจ
"ก็ต้องเดินมาสิคะ โถ่ๆ ดิฉันมีชื่อว่าโคโจว ชิโนบุค่ะ จากนี้ก็ลอบสังหารกันให้สนุกสุดๆไปเลยนะคะ~"ชิโนบุยิ้มจนตาหยี มือประกบกันอยู่ที่ข้างแก้ม ดูเป็นอะไรที่น่ารักน่าชังสำหรับคนอื่น แต่สำหรับอาจารย์หมึกตัวเหลืองที่เพิ่งจะโดนตัดหนวดไปนั้น กลับเห็นเป็นรอยยิ้มอาบยาพิษเสียอย่างนั้น!!! อาจารย์หมึกก็รู้ทันทีว่าเมื่อกี้มันแค่หยอกแมว หากเธอเอาจริงคงหัวหลุดจากบ่านุ่มๆนี่แน่!
นักเรียนทั้งห้องมองบุคคลสองคนที่ยืนอยู่ตรงข้างหน้า พลางลอบมองไปตรงที่นั่งของชิโนบุ มันอยู่ตรงหลังห้อง และเจ้าหล่อนเดินมายังไงไม่ใช้พวกเขารู้ตัวกัน!
"นิรุฟุฟุ ครับผม โคโจวซัง จากนี้ฝากตัวด้วยนะครับ"อาจารย์หมึกที่ไปหลบหลังของคาราซึมะเมื่อครู่ เดินออกมายิ้มแฉ่งเผชิญหน้ากับสาวตระกูลผีเสื้อที่ยิ้มอยู่ไม่ต่างกัน
"แต่ว่า...อย่าแกงอาจารย์เลยนะครับ!!! อาจารย์ไม่ชอบโดนแกง!!"อาจารย์หมึกเหลืองกระซิบกระซาบกับชิโนบุ ทำเอาชิโนบุแอบขำและสงสัยอยู่ไม่น้อยที่เขารู้ว่าเธอเป็นคนขี้แกล้ง
"แหมๆ ขออะไรที่จะเกินทำได้แบบนั้นไม่ได้หรอกนะคะ~"ชิโนบุพับเก็บความสงสัยของตัวเองและยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างขบขัน และเดินไปนั่งที่
เอาล่ะ! การลอบสังหารเริ่มต้นขึ้นแล้ว!
※กี้สก้าดดดด ในที่สุดก็เข้าเนื้อเรื่องจริงๆสักที~~ รอบนี้คนโดนพาดพิงก็ยังโดนพาดพิง ไม่ว่าที่ไหนมีเสาหลักแมลง คนโดนแกงก็ยังเป็นเสาหลักวารีร่ำไป~สำหรับคนไม่รู้ว่าแกงคืออะไร แกง=แกล้งนะคะ ติดภาษาทวิตเตอร์55555
『เกล็ดเล็กๆของคารุมะคุง!』
เอาล่ะ เขามาอีกแล้ว กับคารุมะเพราะเรื่องที่คนไม่รู้เกี่ยวกับเขาเยอะมากกกกก
รอบนี้จะเกี่ยวกับของเผ็ดร้อนของคารุมะที่มักจะเอาไปแกงคนอื่นอยู่ประจำ หารู้ไม่ ว่าไม่ได้มีแค่วาซาบิกับมัสตาร์ด
แต่คารุมะมีเป็นคอลเล็คชั่นของเผ็ดจากทั่วทุกมุมโลกเลยค่ะ!!!!!
อห.รู้แหละไม่ได้เอาไว้กิน5555
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
>◇<)
>w<
สนุกมากค่ะ รออยู่นะ