[Fic Harry Potter] The Quarter-life ปรากฏการณ์ก่อนเรียนจบ [OC]

ถึงเวลาที่เราได้เจอกันเสียที

นักอ่านผู้หลงทางทุกท่าน

หลง? 

ใช่

ทุกท่านคือผู้หลงทางสำหรับฉัน

การเข้ามาในที่ที่ไม่เคยมา ทุกคนล้วนต้องหลงทางอยู่แล้ว คิดว่างั้นไหม?

หลงทางในเรื่องราวที่ถูกสรรค์สร้าง แอบซ่อนจากชีวิตวุ่นวายในโลกความจริง

หนีความน่าเบื่อและแสนธรรมดาเพื่อเข้ามาหลงในเทพนิยาย

หลงอยู่ในโลกที่รู้ดีว่าไม่มีจริง

หลงงั้นเหรอ?

พอมาย้อนคิดอีกที ตอนนี้ทุกท่านดูเป็นผู้ลุ่มหลงมากกว่าหลงทางไปเสียแล้ว

สวัสดีผู้หลงทางที่แสนลุ่มหลงในโลกมายาทุกท่าน 

ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกมายาแห่งอุสต้า หนึ่งในโลกจากนับไม้ถ้วนที่โคจรทับซ้อนในจักรวาลอันกว้างใหญ่อีกนับไม่ถ้วน เชื่อว่าหลาย ๆ ท่านน่าจะไปเที่ยวที่โลกอื่นมาบ้างแล้วก่อนจะมาที่นี่ แต่ถึงอย่างนั้น..ฉันก็ขอขอบคุณจากก้นบึ้งหัวใจที่ทุกท่านเลือกเข้ามาที่นี่ไม่ว่าจะด้วยความตั้งใจหรืิอไม่ก็ตาม

ฉันคืออุสต้า หรืออัสต้า หรือยุสต้า สามารถเรียกได้ตามสะดวก เป็นผู้นำทางและผู้ควบคุมโลกมายาใบนี้

..ทุกท่านจะไม่หลงทางแต่ยังคงเป็นผู้ลุ่มหลงในที่แห่งนี้..

ฉันเป็นผู้คุมกลับมามือใหม่? หากมีเรื่องขัดใจ ผิดพลาด ไม่ถูกใจอะไรก็ขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วย แต่ฉันจะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้นหากสามารถและมันได้ถูกกำหนดไว้ เรื่องราวที่จะเกิดขึ้นในโลกแห่งนี้มีสิ่งแต่งเติมจากสิ่งที่ทุกท่านเรียกว่าต้นฉบับ มีทั้งสิ่งที่คงอยู่และถูกเพิ่มเข้ามา ในที่แห่งนี้ฉันคือผู้ควบคุม นั่นคือหน้าที่ของฉันหวังว่าจะเข้าใจกัน

ฉันขอล่วงเกินถามทุกท่านสักหน่อย

โลกอื่นที่ทุกท่านเคยไปเยือน เคยได้ยินเรื่องปรากฏการณ์คืนก่อนเรียนจบบ้างไหม? 

ที่นี่มีปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นกับเด็กที่กำลังจะก้าวข้ามเส้นเพื่อเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ เปลี่ยนสถานะจากนักศึกษาเป็นนักเลี้ยงชีพ เปลี่ยนสังคมและต้องเตรียมกาย ใจ และความสามารถให้พร้อมออกสนามรบของจริง ถึงแม้พวกเขาจะไม่พร้อมเลยก็ตาม แต่นี่เป็นเรื่องจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้และทำได้เพียงก้มหน้ายอมรับ

โลกความเป็นจริงน่ากลัวเสมอ โลกมายาและห้วงฝันจึงเป็นที่ที่ผู้คนมักเลือกที่จะหนีเข้ามา ถึงแม้รู้ว่าต้องหลงทางก็ยอมจมหายไปในหมอกอย่างเต็มใจ

เพราะเหตุนี้ปรากฏการณ์นี้จึงเกิดขึ้น มอบโอกาสให้สักช่วงเวลาหนึ่งให้พวกเขาได้มีที่หลบซ่อนจากโลกความจริง เป็นตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่อยากจะเป็นได้ ไม่ว่าอยากเป็นอะไร หรือเป็นใคร ซึ่งที่แห่งนี้มีนามว่า

มิติห้วงฝันปรารถนา

มิติที่ถูกสร้างมาเพื่อพวกเขา รังสรรค์ขึ้นและสลายไปเมื่อตื่น แม้เมื่อลืมตาความทรงจำนั้นเลือนรางแต่ความรู้สึกดีไม่เลือนหายตาม หวังเพียงอย่างน้อยสักช่วงเวลาหนึ่งจะทำให้พวกเขาได้รับการปลอบโยนและมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง

พอเป็นเช่นนี้ คงมีคนไม่น้อยที่อยากอยู่ในห้วงฝันตลอดไป 

ขึ้นชื่อว่ามนุษย์ความต้องการมีมากล้น มากพอที่จะทำลายโลกใบหนึ่งให้เป็นเถ้าธุลีได้โดยไม่สนสิ่งใดแม้แต่พื้นฐานความเป็นมนุษย์ที่ควรมี

แต่มีเด็กสาวคนหนึ่งที่ถูกทำให้ไม่สามารถลืมตาตื่นขึ้นมาได้

ไม่ใช่เพราะเธอต้องการ ไม่ใช่เพราะความผิดพลาด 

แต่เพราะเป็นเธอ

เธอคือผู้หลงทางที่ลุ่มหลงในโลกมายาเฉกเช่นทุกท่าน

และเป็นความหวังเดียวของโลกใบนี้เช่นกัน

มีรุ่นพี่เล่าให้ฉันฟังเกี่ยวกับปรากฏการณ์ก่อนเรียนจบ จะเกิดเหตุการณ์บางอย่างกับเด็กที่กำลังเรียนจบตอนช่วงหลับฝัน ไม่มีใครบอกได้ว่าเจออะไรแต่ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่ารู้สึกเหมือนได้รับพรและได้เจอเรื่องที่ดีหลังจากนั้น แต่ช่วงหลังมานี้มีเรื่องแปลก ๆ ที่เริ่มพูดถึงมากขึ้นว่ามีบางคนที่ไม่ยอมตื่นขึ้นมา..

แต่ใครจะคิดว่าปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นกับฉันคือการมาสวมร่างนักเรียนบ้านแบดเจอร์จากฮอกวอตส์ ทั้งที่เด็กคนนี้จืดจางขนาดนี้ แต่ดันถูกช่วยจากเด็กที่ขึ้นชื่อเรื่องถากถางคนไปทั่วแถมบูลลี่คนเป็นว่าเล่นเนี่ยนะ !?

ก่อนหน้านี้มันเกิดอะไรขึ้นกัน..ควินน์

เดี๋ยว

แล้วตกลงฉันจะได้กลับบ้านมั้ย

ได้กลับใช่มั้ย

ได้กลับ…

.

.

.

.

 “ ตอนนี้ยังอยากกลับอยู่ไหม ”

 “ ฉัน--เลือกได้เหรอคะ? ”

#โค้ชพี่ควินน์