ขาสั้น+คอซอง>ความรักมัธยมต้น<

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่.7 เพื่อนผมเป็นคนโรคจิต

 การเรียนของบอมดำเนินไปอย่างราบรื่น ไม่มีปัญหาอะไรจะมีก็เรื่องเดียวคือต้องคอยวิ่งหนีแนนวันที่แนนทำอาหารมาเผื่อ เวลาผ่านไปถึง2อาทิตย์บอมเองก็รู้จักเพื่อนใหม่หลายคน

"เฮ้ย วันนี้ทำไมมาเช้าจังวะไอ้บอม"นัทเพื่อนใหม่ของบอมทักขึ้น เพราะเห็นว่าบอมมาเช้ากว่าปกติมาก

"เมื่อวานนอนเร็วว่ะ เลยตื่นเร็วแล้วนี่ไอ้สรุธ แคร์กะแนนยังไม่มาเหรอ"บอมถามหาเพื่อนสนิทคนอื่นๆที่ตัวเองรู้จักในช่วงเวลา2อาทิตย์

"ยังเลย แนนออกช้าบ้านอยู่ใกล้ร.ร แกก็รู้ แคร์อีกสักพักคงมาส่วนไอ้สรุธมันลงไปกินข้าวเดี๋ยวก็ขึ้นมา"

"พูดถึงก็มาเลยนะแก ตายยากจังไอ้สรุธ"บอมทักเด็กหนุ่มใส่แว่นที่เดินเข้ามาในห้อง

"อ้าวไมมาเช้าจังละ บอม"สรุธแปลกใจที่เห็นบอมยืนอยู่ข้างๆนัท

"ทำไมมันถามเหมือนกันเลยวะ- - ถามไอ้นัทเอาข้าขี้เกียจจะตอบวะ"บอมพูดขึ้นก่อนจะเอากระเป๋าไปเก็บ

"สวัสดีจ๊ะ"แคร์และแนนเดินเข้ามาพร้อมกันทั่งคู่พร้อมกับทักทายเพื่อนสนิททั้ง3ที่คุยกันอยู่

"อืม สวัสดี"ทั้ง3คนพูดพร้อมกัน

"ทำไมวันนี้ บอมมาเช้าจังเลยอ่ะ"แคร์ถาม

"กรรม ไมวันนี้มีแต่คนถามวะเนี่ย งั้นตั้งแต่พรุ่งนี้ไปเราจะมาตอนเที่ยงละกัน พอใจป่าว"บอมแกล้งพูดขึ้น

"แล้วคาบเช้าจะไม่เรียนเหรอไง"แนนพูดแล้วมานั่งแทรกระหว่างบอมกับนัท

"อืม ไม่เรียนแล้ว-*-"

"อืมก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องห่วงเรื่องเวลาตื่น"แนนตอบ

"ง่ะ นี้ไม่มีใครคิดจะห้ามเราเลยเหรอไงเนี่ย"

"ไม่มีๆๆๆ" ทั้ง4คนพูดขึ้นพร้อมกันดังมากจนบอมพลาดตกเก้าอี้

"ได้ๆ งั้นเราไปนั่งทำงานดีกว่า"บอมลุกจากพื้นแล้วเดินไปหยิบสมุดมาทำงาน

"นี่บอมมันงอนแล้วนะ ไม่ไปง้อหน่อยเหรอ"สรุธพูด

"แล้วใครจะไป เราไม่ไปหรอกนะ"แคร์กะนัทพูดขึ้นพร้อมกัน

"งั้นเราไปเอง เพราะเราพูดเยอะสุด- -"แนนลุกขึ้นแล้วเดินไปหาบอมที่โต๊ะ

"ตกลงแนนกะไอ้บอมมันเป็นแฟนกันรึเปล่าวะเนี่ย เห็นสนิทกันมาตั้งแต่วันแรกแล้วนะ"นัทถามแคร์กับสรุธ แต่ทั้ง2ก็เงียบไม่ออกความเห็นใดๆ

ทางด้านแนนที่เดินไปง้อบอม

"บอมโกรธเราป่ะเนี่ย"แนนนั่งลงถามข้างๆ

"เปล่าไม่ได้โกรธอ่ะ ที่ทำหน้าเครียดนี้คิดไม่ออก- -"บอมก้มหน้าลงคิดเลขต่อทันทีที่ตอบแนน

"ไหนดูสิจะได้ช่วยทำ"แนนยื่นหน้ามาตรงหัวบอม

"เฮ้ยบอมกับแนน ทำอะไรกันว่ะนั่น"นัทแกล้งตะโกนให้บอมได้ยิน

"ทำงานโว้ย แนนเค้าช่วยข้าทำงานโรคจิตวะไอ้นัท"บอมสวนกลับ

ตอนแรกนัทก็ไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดของบอมมากนัก จนกระทั่งอาทิตย์หนึ่งผ่านไป นัทสังเกตุว่าผู้หญิงในห้องเดียวกันนอกจากแคร์และก็แนนเริ่มเดินออกห่างตนเอง

"ไอ้บอมแกช่วยพูดแก้ตัวให้ข้าหน่อยดิวะ ทั้งห้องนึกว่าข้าเป็นคนโรคจิตหมดแล้ว T^T"นัทเดินมาหาบอมที่นั่งคุยกับ สรุธกับแนนและแคร์อยู่

"ช่วยไม่ได้อยากแกล้งข้าเอง ฮ่าๆๆๆๆ อีกอาทิตย์หนึ่งจะแก้ให้น่ารับรอง"บอมนั่งขำ

"บอมก็เล่นหนักไปรึเปล่า นี่มันทั้งห้องเลยนะ"แคร์เริ่มท้วงที่บอมจะไม่ช่วยนัท ทั้งแนนและสรุธเห็นด้วยกับแคร์

"เหอะๆ ก็ได้ๆเดี๋ยวข้าเอาไปลงเว็ปบอร์ดโรงเรียนให้ว่าแกไม่ใช้โรคจิต"

"ขอบใจมากเลยว่ะเพื่อน แกนี่มันดีจริงๆ"นัทเดินเข้าไปทำท่าจะกอดบอมแต่บอมเอามือดันหน้าเอาไว้

"เฮ้ยไม่ต้องมากอดข้าเลย ขนลุกวะ"บอมพลักนัทออกไป

To be continue.....
******************************************
จบตอนที่.7 คร้าบ