ขาสั้น+คอซอง>ความรักมัธยมต้น<

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่.4 1วันก่อนเปิดเรียนกินข้าว 2ต่อ2

"บอมจะกินอะไรละ เดินหาอยู่นานแล้วนะ"แนนทำหน้าเบ้พร้อมกับเกาะแขนบอมไปเรื่อยๆ

"ไม่รู้จะกินอะไรดีอ่ะ มันเยอะเลือกไม่ถูก"บอมตอบและก็พยายามจะแกะมือแนนให้หลุดออกจากแขนตัวเองให้ได้

"เอางี้ดีกว่า อ่ะนี่คูปองแนนอยากกินอะไรไปซื้อมาแล้วเดียวไปเจอกันที่โต๊ะนะ"บอมยื่นคูปองจำนวน100บาทให้แนน

"อ่า ก็ได้ๆ"แนนปล่อยแขนบอมในที่สุด แล้วเดินไปซื้ออาหารกิน

"กว่าจะเลิกเกาะแขนตูได้ซะที - - ดีนะคิดแผนออกทัน"บอมเดินบ่นไปตลอดจนถึงร้านข้าว

"ป้า ข้าวมันไก่จานนึง"

"ได้ๆ รอแปปนะพ่อหนุ่ม"คนขายข้าวมันไก่ตอบ

พอซื้อเสร็จบอมก็เดินหาโต๊ะที่แนนนั่งอยู่สักพักหนึ่ง แต่ก็หาไม่เจอสักที จีงวางจานข้าวลงและนั่งลงและกินข้าว บอมจะตักคำแรกเข้าปากก็ได้ยินเสียงพอดี

"บอม ไปนั่งนู้นทำไมเราอยู่นี่"แนนซึ่งนั่งอยู่ตรงหลังโต๊ะที่บอมนั่งไป2-3โต๊ะ ตะโกนเรียก

บอมหันหน้าไปตามเสียง พอเห็นแนนก็หยิบจานข้าวขึ้นแล้วเดินไปหาแนนทันที

"เลือกที่นั่งดีจิงๆเลยนะ ต้นไม้บังซะแทบมองไม่เห็น"บอมบ่นไปกินไป

"ก็ดีแล้วนิ โรแมนติคดีอิอิ นั่งกินข้าวกัน2คนแบบนี้"แนนกินเสร็จแล้วค่อยตอบ

"กินช้าจังเลย บอมอ่ะ"

"เหอะๆ ก็ปกติเราอ่ะไม่เห็นจะช้าตรงไหน แนนอ่ะกินเร็วไป"

"เราป้อนเอาป่ะจะได้ไวขึ้น"

บอมสำลักข้าวทันทีที่แนนพูดขึ้น

"พูดอะไรเนี่ยแนน เราสำลักข้าวเลยเนี่ยเลอะไปหมด"

"เอาน่าขำๆ "แนนนั่งขำในขณะที่บอมนั่งเซ็ง

"ไม่เห็นจะขำตรงไหนเลย- -"

บอมกินข้าวหมดพอดีที่พูดจบก็รีบ ลุกขึ้นแล้วยืนมองนาฬิกาที่แขวนเอาไว้

"กรรม จะ1ทุ่มแล้วเหรอเนี่ย รีบกลับกันเหอะแนน"บอมพูดจบก็ดึงมือแนนออกไปนอกห้าง

"ขึ้นรถสายอะไรเหรอบอม"

"สาย175 อ่ะ แล้วแนนล่ะขึ้นสายอะไรเหรอ"

"บ้านเราอยู่ตรงสะพานลอยนั่นไง เห็นมั้ยนะใกล้นิดเดียว"

"อืมบ้านใกล้ก็ดีไป เราอ่ะดิกลัวจะโดนแม่ว่าเอา-*-"

"ขอให้ไม่โดนละกัน เราขอตัวกลับก่อนละบายจ๊ะบอม"

"อืม บายๆ"

บอมดูแนนตลอดทางจนแนนเดินเข้าบ้านไป หารู้มั้ยว่ามี175ผ่านไปถึง3คันแล้ว

"เมื่อไหร่รถจะมาวะเนี่ย รอนานแล้วนะ"(ดูมันพูดเอาแต่ห่วงสาว รถผ่านไป3คันไม่รู้เรื่องเลย-Soul)

บอมรออยู่พักใหญ่รถเมล์ก็มาถึง

บอมถึงบ้านเวลา 2ทุ่ม 20นาที บอมเดินย่องเข้าไปในบ้านเพื่อไม่ให้แม่รู้ว่ากลับมาช้า บอมมองไปทางหน้าต่างเห็นแม่ดูละครอยู่ จึงแอบย่องไปทางหลังบ้านเพื่อขึ้นไปห้องนอน

"รอดตายไปวุ้ย วันนี้"บอมพูดไม่ทันขาดคำ แม่ก็เปิดประตูเข้ามา

"รอดจากอะไรเหรอ ลูกบอม"แม่ของบอมยิ้มให้บอม ท่าทางใจดีแต่มือกำไว้แน่น

"เอ่อรอดจาก เพื่อนนะครับไอ้โทนมันแกล้งผมวันนี้"บอมแก้ตัวนำขุ่นๆ ลืมแม้กระทั่งว่าไอ้โทนมันย้ายบ้านไปแล้ว

บอมโดนแม่บ่นเละเพราะกลับดึกแถมยังโกหกแม่อีก บิ๊กยืนขำอยู่หน้าห้องดูน้องชายโดนแม่บ่นด้วยความสะใจ

ครึ่ง ช.ม หลังบอมโดนบ่น บอมอาบนำเตรียมตัวเข้านอนในหัวคิดแต่เรื่องเปิดเทอม

"หวังว่า พรุ่งนี้คงได้เพื่อนใหม่นะเรา"บอมพูดก่อนจะหลับตาลง แล้ว
หลับไป
***********************************
จบตอนที่4.คร้าบ