คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : #10 เรียกพี่สิ 🔞🔥
10
เรียกพี่สิ**
“เดียร์” เสียงเรียกของแวมไพร์สาวดังจากด้านหลังของดารินทร์ที่กำลังจะหลับสนิทแต่ต้องสะดุ้งขึ้น
‘กล้าย่องเข้ามาหาฉันถึงที่นี่เลยเหรอ ยัยหน้าขน!’
ดารินทร์แค่บ่นในใจแล้วพลิกนอนตะแคงหันหลังทำเป็นไม่สนใจอีกคน ก่อนจะรู้สึกถึงแขนของมิลานค่อยๆ สวมกอดที่เอว และเธอยังรู้สึกถึงร่างกายของหล่อนที่ขยับเข้ามาแนบชิดจากด้านหลังแน่น
แต่จะว่าไปเราสองคนก็ตกลงคบหากันแล้วนี่นา มันคงจะดูใจร้ายเกินไปจริงๆ นั่นแหละที่ว่าจะปล่อยให้คนรักนอนหนาวที่โซฟาข้างนอกคนเดียว
และมันจะดีกว่านี้หากยัยนี่หล่อนไม่หมกมุ่นแต่เรื่องใต้สะดือกับเธอ!
“อึก…” ฝ่ามือหนาของคนด้านหลังเคลื่อนมาสัมผัสเนินอกของร่างเล็กพร้อมกับเคล้าคลึงมันเบาๆ ซึ่งเจ้าของอย่างดารินทร์ทำได้แค่เม้มริมฝีปากเก็บเสียงที่น่าอายเอาไว้
ดารินทร์ไม่รู้ว่าจะต้องจัดการกับคนลามกที่กำลังยุ่มย่ามกับร่างกายของตัวเองยังไง หากเป็นเมื่อก่อนล่ะก็เธอสามารถโวยวายอีกคนสบายๆ แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว เธอไม่กล้า…
“อื้ออ” มือหนาเชยคางดารินทร์ให้หันไปประกบจูบพร้อมกับส่งลิ้นเย็นๆ เข้ามาหยอกล้อ เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้มีท่าทีปฏิเสธเขาก็ยิ่งถลำลึกมากขึ้น
“พะ…พี่เดียร์”
“////” สรรพนามที่อีกคนเรียกเธอมันแปลกไป ไม่สิ… จะบอกว่าแปลกก็ไม่ใช่ เพราะเธอเองที่เป็นคนต้นคิด และเขาก็ยอมเรียกเธอจริงๆ ในสถานการณ์แบบนี้
ทำไมถึงรู้สึกดีขนาดนี้นะ ไหนจะใบหน้าที่แสนออดอ้อนนี้อีก ทำแบบนี้ก็ยิ่งไม่กล้าปฏิเสธเข้าไปใหญ่เลยล่ะสิ
“พี่เดียร์”
“มิลาน…”
ยิ่งอีกคนเรียกด้วยน้ำเสียงสั่นๆ แบบนั้นมากเท่าไหร่ หัวใจของเธอก็ยิ่งเต้นแรงมากขึ้นเท่านั้น จนไม่ว่าอีกคนต้องการอะไรก็พร้อมจะยอมยกให้ ไม่เว้นแม้กระทั่งตัวและหัวใจ
“พี่เดียร์คะ”
“วะ…ว่าไง”
“มิลานขอทำได้ไหม?” แทนตัวเองด้วยชื่อแบบนี้ยิ่งน่ารักเข้าไปอีกแฮะ
แต่ยังไงเสียเธอก็ไม่มีวันลืมลงหรอก ว่าใบหน้าน่ารักนั้นแฝงไปด้วยเรื่องใต้สะดือ อีกทั้งยังทำเธอเข่าอ่อนมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นในร่างคนหรือร่างอย่างอื่นก็ตาม
“มะ…ไม่ได้นะ” สุดท้ายก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดปฏิเสธออกไป
“ซื่อสัตย์กับตัวเองหน่อยสิ” มิลานจ้องใบหน้าแดงก่ำดารินทร์ ก่อนบีบคอดารินทร์เบาๆ
“อึก!”
“เหมือนมิลานที่ซื่อสัตย์กับตัวเองไง”
“…”
“มิลานอยากร่วมรักกับพี่ เหมือนจับสัตว์ตัวเมียผสมพันธุ์จนกว่าจะหมดแรงแล้วตายกันไปข้าง”
“แค่กๆ มิลาน! มันจะมากไปแล้วนะ”
“มิลานน่ะรักพี่ คลั่งไคล้ในตัวพี่มากกว่าที่พี่รู้ซะอีก”
“ยะ…ยัยหมาลามก อร๊าย!” ดารินทร์พยายามผลักใบหน้าที่กำลังซุกไปมาที่ใบหูของตน หล่อนขบกัดมันเบาๆ
“มิลานเป็นแค่กับพี่นะ” แม้ดารินทร์จะพอใจคำพูดของมิลานมากแค่ไหนก็ตาม แต่ยังไงเธอก็ไม่อาจชินกับเรื่องพวกนี้ได้ “มิลานจะช่วยทำให้พี่ซื่อสัตย์กับตัวเองเอง”
“ไม่! ปล่อยนะ อ๊ะ” เขี้ยวคมฝังลงลำคอขาวอย่างเอาแต่ใจพร้อมดูดดื่มกับรสชาติที่โหยหามาตลอด เมื่อพอใจแล้วกัดข้อมือของตัวเองดูดเอาของเหลวในกายเพื่อหวังจะป้อนให้อีกคน “มิลาน มะ…ไม่! อึก”
ของเหลวกลิ่นสนิมจากกายของแวมไพร์สาวเข้ามาไหลเวียนในกายของดารินทร์ด้วยความไม่เต็มใจ จนกระทั่งความร้อนรุ่มมันเกิดขึ้น
“แฉะหมดแล้ว” มือหนาถอดกางเกงของเธอออกไปเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีนิ้วเรียวเย็นๆ ของมิลานกำลังแหวกกลีบร้อนของเธออยู่
“แฮ่ก! ฉันไม่ให้อภัยเธอแน่!” แม้จะรู้สึกร้อนรุ่มไม่น้อย แต่ครั้งนี้เธอพยายามต่อต้านมัน
“หื้มมม เดี๋ยวก็รู้”
“อ๊า” ใบหน้าสวยเหยเกส่งเสียงร้องอย่างลืมตัว เมื่อนิ้วเย็นๆ แวมไพร์สาวแทรกเข้ามาในร่างกาย
“ตรงนั้นของเธอมันกระตุกใหญ่เลยล่ะ”
“หุบปาก!”
“ไม่ต้องอายหรอก นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยนี่นา” มิลานยิ้มแล้วเลียริมฝีปากโชว์ก่อนถกเสื้อนอนสายเดี่ยวของเธอขึ้นแล้วก้มไปใช้เรียวปากครอบครองติ่งแข็งที่ชูชัน
ร่างเล็กแอ่นตัวไปมากับสัมผัสวาบหวามของอีกคน ร่างกายที่เย็นเฉียบไปทั้งตัวทำให้ร่างเล็กนั้นสั่นไม่หยุด จนมิลานต้องถอนใบหน้าออกมาถามด้วยความเป็นห่วง
“ไหวไหม?” ดารินทร์ส่ายหน้ารัวๆ แต่สิ่งที่เธอได้รับกลับมาดันเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แทน “ทนหน่อยนะ”
ว่าแล้วร่างสูงก็ขยับขึ้นมาด้านบน แทรกเรือนร่างเข้ากลางลำตัวของดารินทร์ ใช้มือเรียวอีกข้างลูบไล้ไปมาตามร่างกายของเธออย่างหลงใหล
“อ่า ถ้าไม่ติดว่าฉันอยากได้เธอเป็นเมีย ฉันคงกลืนกินเธอไปทั้งตัว” สรรพนามเดิมกลับมาอีกครั้ง นั่นทำให้ใจของดารินทร์เริ่มไม่สงบ
“พี่… เรียกพี่สิมิลาน” เพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอต้องการ “แล้วฉันจะยอมเธอทุกอย่าง”
“////” สาบานได้ว่าแอบเห็นใบหน้าซีดไร้อารมณ์ของมิลานแดงก่ำ รวมไปถึงใบหูทั้งสองข้างของหล่อน บ่งบอกได้ว่าคำพูดของเธอนั้นกระตุ้นหล่อนเป็นอย่างดี
แค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นร่างของดารินทร์ก็เปลือยเปล่าจากฝีมือของมิลาน ร่างของเธอลอยขึ้นจากเตียงไปทับบนร่างกายของมิลานที่ยังคงสวมเสื้อผ้าครบทุกชิ้นจนรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรม จึงพยายามจะถอดเสื้อผ้าอีกคนออกเช่นกันแต่ถูกมือของเขาคว้าเอาไว้
“…” มิลานดูเงียบไป ทั้งที่ใบหน้าและดวงตากำลังจ้องมาที่เธออยู่
“มะ…มิลา- อื้อออ!!” มิลานพุ่งเข้ามาประกบจูบเธอและร้อนแรงมากกว่าครั้งแรก แถมยังไม่กลิ่นคาวเลือดอยู่ แต่มันที่ว่ากลิ่นพวกนี้มันช่วยกระตุ้นอารมณ์ของเธอเป็นอย่างดี
ถอนจูบครั้งนี้ดารินทร์ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป เธอต้องการมากจนแสดงออกมาอย่างชัดเจน มือเรียวลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของอีกคน ก่อนจะล้วงเข้าไปในกางเกงนอนตัวหลวม ทำให้พบว่ามีสิ่งหนึ่งรอให้เธอค้นพบ
ใบหน้าดารินทร์แดงก่ำเพราะอารมณ์ซุกไซร้ซอกคอเย็นๆ ของมิลานอย่างกระหาย ดูดเม้มจนมันเกิดรอยเพียงไม่นานมันก็หายไปพร้อมกับเสียงครางในลำคอของมิลาน
“อึก พะ…พี่-” ร่างมิลานถูกผลักให้นอนลงไปที่เตียง ก่อนที่ร่างเล็กนั้นจะเคลื่อนตัวลงไปตรงตำแหน่งกลางลำตัว
“อยู่นิ่งๆ” เพราะท่าทางของมิลานทำให้ดารินทร์รู้สึกดี และอยากจะทำให้เขาเสียอาการมากกว่านี้จึงยอมละทิ้งความอายแล้วลองซื่อสัตย์กับตัวเองสักครั้งดู
บางทีมันอาจจะไม่ได้แย่อย่างที่คิด แค่ปล่อยให้มันไหลไปเองตามสัญชาตญาณ
มือเล็กที่สั่นเล็กน้อยกอบกุมแก่นกายซีดเย็นของแวมไพร์สาวเอาไว้ก่อนก้มไปครอบครองมันด้วยเรียวปากเล็กๆ ของตน
“อา…” เสียงครางอันพอใจดังขึ้นจากผู้ถูกกระทำ
ดารินทร์พยายามงัดเอาทฤษฎีทุกอย่างที่พอรู้บ้างมาช่วยปรนเปรออีกคนอย่างสุดความสามารถ ลิ้นร้อนได้ตวัดเลียแก่นกายของอีกคนไปมาจนมันกระตุกปล่อยน้ำรักสีขุ่นพุ่งออกมาข้างนอกเต็มมือและหน้าเธอไปหมด
มิลานเห็นแบบนั้นจึงลุกขึ้นมาพรมจูบและเลียทำความสะอาดคราบรักของตนออกไปจนหมดอย่าไม่รังเกียจ แม้จะเป็นน้ำรักของตนก็ตาม
“อ๊อก!!?” มือหนาพยุงศีรษะของเธอดันสวนกับเอวของตนอีกครั้งทำให้แก่นกายของเขาเข้ามาจนเกือบสุดโคน
มิลานจับศีรษะของเธอกระแทกอย่างไร้ความปรานีก่อนจะกระตุกแล้วปลดปล่อยน้ำรักอีกครั้งจนเต็มโพรงปาก
“อื้อออ!”
“กลืนมันให้หมด”
“อึก…” ที่เธอทำเหมือนจะคายมันออกก็ถูกอีกคนสั่งเสียงดังจนต้องรีบกลืนลงไป
“ถ้าเรียกพี่แล้วจะยอมทุกอย่างจริงๆ ใช่ไหม?” เป็นคำถามที่ทำดารินทร์รู้สึกใจคอไม่ดี แต่ถึงยังไงก็ต้องรักษาคำพูดที่เคยให้ไว้กับอีกคน
“อะ…อื้ม ว้ายยย!!!” มิลานทิ้งตัวลงมาทับร่างของเธอเอาไว้พร้อมกับรอยยิ้ม “มิลาน?”
“ดีจัง งั้นมิลานขอเข้ามานอนกับพี่ทุกวันเลยนะ” มิลานใช้ใบหน้าถูไถไปมาอย่างออดอ้อน
ทั้งที่อยู่มาสามร้อยปีแล้วแท้ๆ แต่ชอบทำตัวเหมือนเด็กสามขวบอยู่เรื่อย แบบนี้จะไม่ให้หลงรักได้ยังไงกัน
ดารินทร์ยิ้มแล้วกอดอีกคนก่อนจะเผลอหลับในท่านั้นไปด้วยความเหนื่อยล้าหลังจากกลับมาจากทะเล
ความคิดเห็น