การพบเจอของวาเรีย (Xanxus x tsuna)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ตอนนี้ผมที่กำลังฝึกกันเเทบเป็นเเทบตายเพื่อจะรับศึกกับพวกวาเรียผมได้ทำการฝึกจนขั้นสุดท้ายโดยไม่ได้ไปดูพวกคุณฮิบาริกำลังเเข่งอยู่เเล้วก็ฝึกต่อไปจนสำเหร็จท่าทั้งหมด

"หึ ทำได้เเล้วนิเจ้าห่วย"เสียงผู้เป็นอาจารย์ตัวน้อยเเต่สุดเเสบเอ่ยออกมา

"ก็เเทบจะตายเเหละนาาา"ผมเอ่ยเเบบตะงิดออกไปเเสดงท่าทีอารมณ์ไม่ดีออกมาพร้อมกัน

"เออขอโทษครับเราจะไปได้รึยังครับคุณสาวาดะ"บาจิวคุงคนที่มาช่วยผมฝึกตั่งเเต่วันเเรกก็ดูท่าจะเหยื่อยเเล้วเหมือนกัน

"อือออ เราไปกันเถอะ"ผมพูดพร้อมอุ้มรีบอร์นมาเเล้วเอามานั่งไว้บนบ่า"โห่เจ้าบ้านี่กล้านักนะ เสียงของรีบอร์นในใจ

เเล้สผมก็เดินต่อไปจนถึงหน้าโรงเรียนนามิโมริเเล้วเดินเข้าไป

ตูมตามตูมตาม~~~~

ผมได้ยินเสียงระเบิดเเล้วรีบวิ่งไปดูเเต่ก็เห็นคุณฮิบาริกระเเทกเข้าอกของมอสก้าเเล้วเเล้วล้มลงไปเเล้วผมก็มีความรู้สึกว่ามีอะไรซักอย่างซ้อนอยู่ในมอสก้าเเล้วคุณฮิบาริก็รีบเดินออกไปน่าจะรำคาญเเล้วผมก็รีบไปดู

"บาจิวคุงเรียกรถพยาบาลมาหน่อย เร็วๆๆ"

"ครับๆๆผมจะรีบไปเรียกจากอิตาลีมานะครับ"บาจิวพูดเเล้วควักโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า

"เร็วละบอกว่ากำลังอยู่ในอันตรายมากๆเลยนะ"ผมพูดพรางกลืนเม็ดยาดับเครื่องชนเเล้วค่อยเเขวงเหล็กหน้าท้องของมอสก้าออกมาเเล้วดึงสายตามตัวรุ่นที่9ออกจนหมดเเล้วรีบยกตัวท่านขึ้นมาเเล้วพาไปที่หน้าโรงเรียนนามิโมริเเล้วเอาหน้าไปเเนบอกของรุ่นที่ก้าวไว้เเล้วก็ได้ยินเสียงชีพจรเต้นอยู่

"หัวใจยังเต้นอยู่เดี่ยวปั้มหัวใจท่านจนกว่าเครื่องบินจะมานะ"ผมพูดจบเเล้วเอามือเเนบบริเวณหัวใจของท่านเเล้วเริ่มทำการปั้มหัวใจไปเรื่อยๆ

"อีกครึ่งทางครับไกล้ถึงเเล้ว"บาจิวพูดออกมาเเล้วทำหน้าเหมื่อนคนที่ดีใจหมาดๆ

"อะ รุ่นที่9ฟื้นเเล้วละบาจิวคุง"ผมหันไปบอกพวกบาจิวคุงรุ่นที่9ได้จับมือผมที่เเปลว่าบอกไห้หยุดผมก็เริมประคองท่านในท่านั่ง

"รุ่นที่9เครื่องบินมาเเล้วนะครับ"ทันทีที่รุ่นที่9จะพูดออกมาเครื่องบินก็ลงมาจอดตรงหน้าเเล้วรีบอุ้มขึ้นเครื้องบินไป

"รุ่นที่9ถ้าจะคุยก็เขียนจดหมายมานะครับ"ผมยิ้มออกไปพร้อมรอยยิ้มความดีใจเเล้วเครื่องบินก็ออกไปเเล้วตอนนี้ผมเดินไปจนถึงที่สนามเเข่งดูเหมือนจะเถียงกันอยู่ด้วยน่ากลัวจังเลย

"อะ รุ่นที่10รุ่นที่9ละคับรอดเเล้วตอนนี้พูดได้ปกติเเล้วละ"เเล้วพวกโกคุเดระก็ถอนหายใจทันทีที่อีกฝ่ายที่โกรธจนกัดฟันดังกรอดๆ

"เเล้วว่าไงละตกลงใครชนะ"ผมเอ่ยออกไปโดยไม่สนใจอีกใ่ายที่กัดฟันอยู่

"คะ ตกลงว่าตำเหน่งวองโกเลห็รุ่นที่10เป็นของสาวาดะสึนะโยชิค่ะไม่มีปัญหาใช่ไหมค่ะ"พวกเเชวเบล็กโลวเอ่ยออกมา

"เเต่ฉันมี"ซันซัสเอ่ยออกมาเสียงเงียบเเลพเย็นมากๆ

"ถ้างั้นวันนี้จัะเป็นศึกครั้งสุดท้ายของวองโกเล่เเหวนธาตุนภาเริ่มได้ค่ะเเล้วอีกอย่างทุกคนที่เป็นผู้พิทักษ์สามารถร่วมสู่ได้ด้วยค่ะเอาละเริ่มได้"พูดจบทุกคนก็เเยกไปตามคู่ของตัวเองยกเว้นคุณฮิบาริที่ไปเล่นกับมาม่อนอยู่เเล้วซันซัสก็ยิงปืนใส่ผมไม่หยุดตอนนี้ผมกำลังบินวนไปมาเเต่อีกฝ่ายจับได้เลยยิงมาใส่ปมเเล้วก็ใช้ท่าที่ฝึกมา

"เดือดทะลุจุดศูนย์ดัดเเปลง"ผมใช้ท่านี้พร้อมกับการเก็บสะสมพลังไว้ที่มือขวาเเล้วใช้มือซ้ายเป็นไอพ่อนเเล้วอัดใส่ท้องอีกฝ่ายจนปลิวไปติดกับกำเเพงเเล้วทันที่เข้าจะทรงตัวไหวผมก็เตรียมท่าต่อไปเเล้วทันไดนั้นอีกฝ่ายก็ยิงปืนใส่เล้งล้มไป

"หึไอ้สวะ"เเล้วซันซัสเขาก็สดุดกับก้อนหินเเล้วลมลงมาทับผมเเล้วประกบจูบกันทันทีที่อีกฝ่ายรู้ตัสเเล้วรีบวิ่งไปที่เสาที่เขาเคยไปชนมาอยู่เเต่ตอนนี้ผมก็เตรียมท่าจนเสร็จเเล้วเดินไปหาซันซัส

"ขอโทษนะเราจะไปด้วยกันนะ เดือดทะลุจุดศูนย์เฟิร์ตอิลูชั่น"เเล้วผมกับเขาก็ถูกเเช่เข็งโดยสมบูรณ์ในสภาพที่กำลังประกบปากจูบกันอยู่ฉันรักนายนะสึนะ เสียงในใจของซันซัสดังขึ้นอือซันซัสฉันก็รัก..นายนะ เสียงของผมที่ตอบกลับไปเราก็เริมชอบกันตั่งเเต่ครั้งเเรกที่เจอกันเเล้วยังไงเราก็อยู่ด้วยกันเเล้วนะจากนั้นนำ้แข็งก็ละลายลงเมื่อมาม่อนของวาเลียยื่นเเหวนลงมาเเล้วผมก็สลบไปเเละเเล้วซันซัสก็ได้ส่วมเเหวนวงโกเล่ทั้งหมดเเล้วทำการสืบทอดเเต่เเล้วเเกวรวงโกเล่ทั้งหมดก็ดีดออกจากซันซัสเเล้วลอยมาหาผมที่นอนหมดเเรงอยู่สัญลักษณ์ได้สืบทอดนะที่นี่เเล้วจบจากตอนนั้ผมก็กลับมาใช้ชีวิตปกตึจนถึง. ม. 3แล้วพวกวาเรียก็กลับมาอีกครั้งเเล้วทำการมาพักผ่อนอยู่ที่นามิโมริเเล้วผมกับซันซัสก็คบกันเเล้วอยู่ด้วยกันมาตลอด

                                                (จบ)