คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ❀ D I A R Y ❀ page.2 : Zelene Coro
| ทุกอย่างล้วนวิบัติไปหมด ความงดงามของท้องนภานั้น บดบังอวกาศดำมืดที่เต็มไปด้วยเรื่องราวอันแสนน่ากลัวเอาไว้  'โลกใบนี้คือที่อยู่ สำหรับผู้ร้ายที่สวมรอยยิ้มผาสุข ในขณะที่พวกเขาช่วงชิงบางอย่างที่พวกคุณไม่เคยสามารถทำได้เลย ช่วงชิงทุกสิ่งที่มีไป ___ คุณจะจ่ายทุกราคา ถ้าคิดว่ามันจะฟรี!' - Monte Cristo | ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากสวดภาวนา ขอร้องกับพระผู้เป็นเจ้าให้เมตตาตัวเราบนโลกที่โหดร้ายนี้ ขออย่าให้เราสองนั้นได้พบพานกันอีกไม่ว่ายังไง โลกใบนี้นั้นเต็มไปด้วยแสงมืดมิด ที่แม้แต่รอยยิ้มที่แสนงดงามราวกับดวงตะวันของเธอคนนี้ก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แม้แต่อย่างเดียว |
「Smile of Sun」
รอยยิ้มที่แสนสดใสและจริงใจราวกับดวงตะวันของ 'เธอ'
&
「Smile of Evil」
รอยยิ้มที่แสนชั่วร้ายของผู้นำความชั่วร้ายทั้งปวงของ 'เขา'
"เจ็บปวดเจียนตาย ราวกับโดนวางยาพิษที่ร้ายแรงไว้ในอาหารจารโปรด
ช่างเป็นความรักที่น่ากลัวจริงๆ..."
APPLICATION
“ไม่ว่ายังไง... การเดินไปข้างหน้าก็ดีกว่าจมปลักกับอดีตค่ะ...
ฉันเชื่ออย่างนั้น...”
❁ชื่อ:: ซีลีเน่ โคโร่| Zelene Coro
ซีลีเน่ แปลว่า แสงตะวัน
โคโร่ แปลว่า สายลม รวมกันเป็น แสงตะวันคู่สายลม
❁อายุ:: 16 ปี
❁คู่:: ซาวาดะ สึนะโยชิ
❁ลักษณะภายนอก:: ร่างระหงนั้นมีส่วนสูง 170 เซนติเมตร และหนัก 55 กิโลกรัม มาตรฐานของเด็กสาวยุโรป เรือนผมสีบลอนด์ทองนุ่มสลวยยาวงดงามถึงต้นขานั้นถูกมัดหางม้าเอาไว้ มีเพียงปอยหนึ่งที่ถักเปียพาดศรีษะราวมงกุฏประดับให้กับเธอ โบว์ขนาดกลางสีเขียวเข้มที่ประดับราคาให้กับเรือนผมของเธอนั้นเป็นเครื่องประดับชิ้นเดียวบนศรีษะของหล่อน ดวงตากลมโตที่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนสีฟ้านั้นรับกับจมูกโด่งรั้น ใบหน้ารูปไข่นั้นมีความงดงามเข้ากับสีผม ผิวขาวอมชมพูเนียนนุ่มน่าหลงไหลชวนชายชาตรีเหลียวหลังมองนั้นมีเสน่ห์และดูเป็นธรรมชาติ ราวกับว่ามันเป็นของขวัญที่พระเจ้ามอบให้เธอ แต่งกายด้วยชุดที่ฟูฟ่องแต่ดูเป็นทางการ รองเท้าส้นเตี้ยสีขาวที่ทับถุงน่องสีดำสนิทนั้นทำให้เธอดูเป็นกุลสตรีที่แสนเรียบร้อย
❁จุดเด่น:: เรือนผมที่ยาวจนถึงต้นขา
❁ลักษณะนิสัย:: เธอนั้นเป็นกุลสตรีผู้เรียบร้อยราวกับเจ้าหญิงที่อยู่กับเพียงแต่การอบรมมารยาท เธอนั้นเป็นคนที่มีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น ใจดีและอบอุ่น ซีลีเน่นั้นยังนับว่าเป็นบุคคลที่ ใสซื่อบริสุทธิ์และอ่อนต่อโลกมากๆอยู่ เหมือนเจ้าหญิงที่เคยอยู่เพียงในกรอบที่มีแต่เรื่องราวในตำราที่ต้องรู้เท่านั้น โดยรวมแล้วซีลีเน่เป็นคนที่มีความร่าเริงและสุภาพเรียบร้อยมากๆ โดยที่คอนเซ็ปต์การแสดงออกของเธอคือ 'เจ้าหญิงไร้เดียงสา' เพราะอย่างนั้นซิกเนเจอร์ของเธอคือความเรียบร้อยและมักตามคนไม่ค่อยทัน
ซีลีเน่นั้นเป็นคนที่ค่อนข้างใจดีและเป็นคนที่มีความคิดรอบคอบ และเธอก็ใส่ใจเพื่อนๆมาก มักจะชอบออกตัวปกป้องคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวเธอเอง แต่ถึงอย่างนั้นซีลีเน่ก็ยังเป็นน้องสาวไร้เดียงสาอยู่ ในขณะที่แสดงออกถึงความเป็นมิตรของเธอ เธอมักมีการแสดงออกถึงความเฉลียวฉลาดและไหวพริบเสมอ เป็นจุดดึงดูดใครหลายๆคน อย่างไรก็แล้วแต่ เวลาเธอไม่สบายใจ เป็นทุกข์ หรือโมโหมักจะบอกออกมาตรงๆ
แม้เธอจะพยายามช่วยเหลือใครก็ตามที่เธอต้องการอย่างสุดความสามารถ แต่เธอก็เกลียดความจริงข้อที่ว่าเธอต้องสงสัยเพื่อนของเธอ โดยปกติแล้วเธอจะใส่ใจและจงรักภักดีต่อผู้ที่เธอแคร์อย่างแท้จริง ในสถาณการณ์ตึงเครียด ซีลีเน่มักจะเป็นคนที่สงบแม้ในใจจะกลัวไปบ้างก็ตาม เธอเป็นคนใจเสียง่าย เวลาถูกพูดตัดกำลังใจหรือว่าถูกกดให้ต่ำลง เธอมักจะแสดงออกมาตรงๆว่าเธอเศร้าเพราะเก็บอารมณ์หนักๆไม่ได้
ซีลีเน่เปรียบเสมือนเจ้าหญิงที่โหยหาการผจญภัย แม้จะไม่ได้รักอะไรที่มันท้าทายมาก แต่เธอเองก็ยังมีความสนใจในเรื่องที่น่าตื่นเต้นอยู่ เธอรักที่จะดูหรือมองคนกำลังทำอะไรน่าหวาดเสียว แต่ก็ไม่ได้อยากทำเอง ซีลีเน่นั้นเป็นคนที่จิตใจค่อนข้างเปราะบาง เธอนั้นมีความคิดด้านบวกเป็นส่วนใหญ่ และมักเชื่อเสมอว่าคนเลวก็สามารถกลับใจได้ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็โลกสวยแบบมีสติ ไม่ได้โลกสวยไม่ลืมหูลืมตา
เธอนั้นเป็นคนที่ทั้งรักนวลสงวนตัวและค่อนข้างมีความเป็นกุลสตรีสูง มีความพึงพอใจต่อสิ่งต่างๆที่ดี เก็บอารมณ์เบาๆไว้ได้ เธอเป็นผู้ฟังที่ดี ไม่สร้างความเจ็บปวดหรือความไม่สบายใจให้คนอื่น เธอนั้นเป็นคนที่จริงใจและพึ่งพาได้ แม้ตัวเธอนั้นจะยังใสซื่อต่อเพศตรงข้ามและเรื่องทางโลกอยู่บ้าง แต่ว่าเธอเป็นคนที่คนอื่นอยู่ด้วยแล้วสบายใจมากๆ รวมถึงเป็นคนที่รักสะอาดมากๆด้วย
❁ประวัติ:: ซีลีเน่ โคโร่ เป็นเด็กสาวจากอาร์เจนติน่า ผู้ที่มีพ่อและแม่เปิดฟาร์มถั่วเหลืองอยู่ ด้วยความหวงแหนลูกสาวเพียงคนเดียวที่มี พวกเขาจึงให้เธอเรียนโฮมสคูล จ้างคุณครูผู้หญิงดีๆสักคนมาสอนเธอในเรื่องราวต่างๆ เธอค่อนข้างเหงาเพราะเธอไม่มีเพื่อนคนไหนเลยนอกจากคุณครูสาวที่คอยอยู่กับเธอและเคียงข้างเธอมาโดยตลอด เวลามีอะไรมักจะปรึกษาคุณครูเป็นคนแรกๆเสมอเลย
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา เมื่อซีลีเน่อายุได้ 8 ขวบ พ่อแม่ของเธอก็ต้องย้ายไปที่อิตาลีกะทันหันเพราะเหตุด่วนบางอย่างที่พวกเขาไม่ได้บอกเธอ ซีลีเน่กอดลาคุณครูที่อยู่เคียงข้างเธอจนวินาทีสุดท้ายก่อนที่จะเดินขึ้นเครื่องบินไปด้วยอารมณ์ที่เศร้าหมองไม่แพ้กัน
พวกเขาเช่าทาวน์เฮ้าส์หลังหนึ่งที่ย่านการค้าเพื่ออยู่อาศัยและจัดการเปิดร้านต้นไม้เล็กๆ และไม่ลืมที่จะให้ลูกสาวเรียนโฮมสคูลเหมือนเดิมด้วย
ซีลีเน่นั้นเติบโตมาด้วยคำสอนที่ว่า 'ต้องเป็นกุลสตรี' และแน่นอน ซีลีเน่เติบโตมาด้วยนิสัยอ่อนต่อโลก เรียบร้อย และไม่ทันคนมากๆ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังมีความคิดที่จะเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างเมื่อก้าวเข้าสู่ชั้นมัธยมเป็นครั้งแรก และนั่นเองที่เป็นเหตุให้เธอต้องปรับตัวกับระบบชนชั้นวรรณะในโรงเรียนที่ว่า เชียร์ลีดเดอร์คือกลุ่มผู้หญิงที่ดีที่สุด และต้องคบกับนักกีฬาของโรงเรียนเท่านั้น
ซีลีเน่ทำตัวตามปกติ คือเรียบร้อยและเป็นกุลสตรี นั่นทำให้เธอเริ่มโดนหมายหัวว่าจะกลั่นแกล้งจากพวกเชียร์ลีดเดอร์ในห้อง เธอถูกจัดหมวดให้อยู่ในกลุ่มของพวกเด็กเนิร์ด ทำให้เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรทั้งนั้น นอกจากนั่งเรียนและอดทนไปวันๆ
"อุ๊ปส์ นี่รองเท้าใครน่ะ" หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีบลอนด์ชูรองเท้าคัทชูคันหนึ่งขึ้นมา ก่อนที่จะโยนออกไปนอกหน้าต่าง ไม่ใช่ของซีลีเน่หรอก แต่ว่าเธอเองก็ทนเห็นคนโดยแกล้งไม่ไหวเช่นกัน
"หยุดนะคะ!" ซีลีเน่ลุกขึ้นมาก่อนที่จะเดินไปยืนประจันหน้ากับยัยหัวไชเท้า
"หืม?" เธอคนนั้นมองซีลีเน่ที่มีความสูงระดับเดียวกันด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้ย ก่อนที่จะแสยะยิ้มขึ้นมาเบาๆ "เธออยากจะช่วยไอ้เจ้าของรองเท้านี่น่ะเหรอ งั้นเธอก็รับการแกล้งแทนหมอนี่ก็แล้วกันนะ"
"!?"
ยัยเด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีบลอนด์สว่างหยิบกรรไกรออกมาจากใต้โต๊ะ ก่อนที่จะมองสำรวจเรือนผมสีบลอนด์ของซีลีเน่ด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ ก่อนที่จะส่งซิกให้เพื่อนไปล็อกตัวเธอเอาไว้ ซีลีเน่รู้สึกกลัวมากๆ ยังไม่ทันไร ผมปอยหนึ่งของเธอก็ถูกตัดฉับไปด้วยกรรไกรเหล็กแหลมนั้น
"!!" เมื่อซีลีเน่เห็นดังนั้นก็ช็อกมาก ผมปอยใหญ่ปอยหนึ่งถูกตัดจากครึ่งหนึ่งของที่มีมาทั้งหมด เส้นผมที่ถูกตัดนั้นค่อยๆร่อนลงปะทะกับพื้นอย่างช้าๆ เธอมีสีหน้าตกใจมากราวกับว่าเธอเห็นคนแทงกันตายต่อหน้าตัวเอง สีหน้านั้นเป็นที่พึงใจของเหล่าเชียร์ลีดเดอร์มาก และเธอก็ถูกผลักให้ไปนั่งที่เดิมทันที
เมื่ออายุได้ 14 ปี ซีลีเน่ได้ย้ายโรงเรียนไป ทำให้พวกเชียร์ลีดเดอร์กลุ่มนั้นไม่ได้แกล้งเธออีก
ซีลีเน่นั้นเริ่มเป็นที่รักของเพื่อนๆในโรงเรียนใหม่ ความเศร้าและความโศกที่ติดมาจากโรงเรียนเก่านั้นๆค่อยๆหายวับไปกับตา และเธอก็กลายเป็นซีลีเน่คนเดิมอีกครั้ง รอยยิ้มที่สดใสราวดั่งกับตะวันได้สาดส่องไปทุกที่ที่แสนมืดมิด เธอเริ่มเทคแคร์คนอื่น และมีความเชื่อมั่นในตัวเองอีกครั้ง ว่าเธอจะต้องทำได้
ซีลีเน่นั้นเพิ่งได้รู้มาว่า คุณครูคนแรกในชีวิตของเธอ ที่สอนโฮมสคูลเธอเป็นคนแรกอย่าง แอนโทเนลล่า ได้ตายจากโรคนี้ไปด้วยโรคมะเร็งข้อกระดูก ทำให้ซีลีเน่ตกอยู่ในความเศร้าหมองอีกครั้ง แต่เพื่อนๆของเธอไม่ได้อยู่เฉย พวกเขาส่งกำลังใจและคำพูดปลอบประโลมมากมาย ทำให้ซีลีเน่นั้นมองโลกในแง่ดีมากขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง และเมื่อเธอกลับบ้านมาส่องกระจก ผมที่เธอปล่อยยาว ตอนนี้มันยาวจนถึงต้นขาแล้ว แต่มีปอยหนึ่งที่เป็นปยที่ถูกตัดยังยาวแค่เอวอยู่ เธอจึงจับมันถักเปียและพาดศรีษะเอาไว้ และหยุดมองอดีตและเลือกที่จะก้าวหน้าต่อ
ซีลีเน่ไม่เคยสูญเสียความเป็นตัวเองไม่ว่าวันไหน เด็กสาวนั้นเติบโตอย่างงดงามราวกับเจ้าหญิง เป็นดอกไม้ที่บานสะพรั่ง มีรอยยิ้มที่เฉิดฉายงดงามราวกับดวงตะวันที่สาดส่องยามท้องฟ้านั้นโปร่งใส
เมื่ออายุได้ 15 ปี ก็มีนักเรียนย้ายมาใหม่ เป็นคนเดิมที่แกล้งเธอวันนั้น คนที่ตัดผมเธอ ทันทีที่สบตากันหน้าชั้นเรียน ซีลีเน่ก็รู้สึกเหมือนตัวเองกลับไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นอีกครั้ง แต่ว่า เธอคนนั้นกลับขอโทษด้วยความจริงใจให้กับซีลีเน่ และนั่นเองทำให้เธอปักใจเชื่อว่า คนที่ไม่ดีก็สามารถกลับตัวมาเป้นคนดีได้ถ้าใช้เวลาปรับตัวอย่างเหมาะสม และนั่นเองทำให้เธอกลายเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีมากๆ
ซีลีเน่ถูกเชิญไปปาร์ตี้ที่คนที่เคยแกล้งเธอจัดขึ้น เธอไปโดยขออณุญาติพ่อกับแม่ก่อนหน้าแล้วและส่งที่หมายไปให้ และไม่เคลือบแคลงใจอะไรเลย ก่อนที่จะก้าวมาถึง 'วันที่เป็นวัยรุ่นเต็มตัว'
ซีลีน่าถูกหลอกให้เมาโดยเพื่อนคนหนึ่ง คนเดิมที่ทำให้เธอเจ็บแล้วเจ็บเล่า เธอเมามากแต่ก็ทำได้แค่หลับไปเท่านั้น ทำให้เป็นการดีที่จะดำเนินการแผนขั้นต่อไปนั่นก็คือ เรียกเหล่าเด็กผู้ชายทั้งหลายแหล่ในงานปาร์ตี้ มารุมโทรมเธอซะ! โชคดีที่มีนักกีฬาโรงเรียนคนหนึ่งอย่างอามีดีโอ้ ช่วยเธอเอาไว้ได้ทัน และจัดการไปส่งเธอที่บ้านพร้อมเล่าเรื่องราวให้พ่อแม่เธอฟังให้หมด
เมื่อถึงวันคล้ายวันเกิดของเธอ เธอนั่งรอพ่อกับแม่อยู่ที่โต๊ะกินข้าวคนเดียว หวังให้พวกท่านกลับมาจากการไปซื้อต้นไม้ไวๆ แต่ว่ามันนานมากเกินไป นานจนเธอใจหาย
1 ชั่วโมงผ่านไป
2 ชั่วโมงผ่านไป
4 ชั่วโมงผ่านไป
6 ชั่วโมงผ่านไป
ยังไม่มีวี่แววของคนเป็นพ่อและแม่เลยแม้แต่น้อย ซีลีเน่เริ่มเป็นห่วงจึงโทรสายไปหาพ่อกับแม่ด้วยความลำบากใจ และแล้วสายก็รับขึ้น โดยที่ไม่ใช่เสียงพ่อกับแม่ของเธอ เธอคุยไปได้สักพักก็พอจับเรื่องราวได้ว่า พ่อกับแม่ของเธอจับรถไปชนท้ายของ ซาวาดะ สึนะโยชิเข้า
"แล้วพ่อกับแม่ของฉันจะกลับมาเมื่อไหร่หรือคะ?" ซีลีเน่กล่าวถามเสียงใส ในใจคิดว่าคงเคลียร์เรื่องกันเสร็จก็คงกลับมาได้ แต่คำตอบที่ได้กลับทำให้เธอแทบช็อก
"คงไม่ได้กลับหรอก"
"!!" ซีลีเน่เอามือปิดปากของตัวเองด้วยสีหน้าที่ช็อกสุดขีด
ติ๊ด
และแล้วสายโทรศํพท์ก็ตัดไปเพียงเท่านั้น ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆทั้งสิ้น ทุกอย่างที่เจ้าของเสียงปลายสายพูดนั้นเป็นความจริง พ่อแม่ของเธอไม่กลับมาบ้านเลยตั้งแต่วันนั้น นั่นทำให้ซีลีเน่นั้นรู้สึกไม่อยากให้อภัยตัวเองแบบแปลกๆ ถึงแม้จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยก็ตามแต่ แต่ว่าอย่างน้อยก็อยากจะตบแทนบุญคุณพวกท่านที่อุตส่าห์เอาใจใส่เธอ ดูแลเธอราวกับไข่ในหิน
หลายเดือนผ่านไป ที่ไฮสูลของซีลีเน่นั้นจัดงานประชุมผู้ปกครองขึ้น ทำให้เธอนั้นต้องแจ้งกับคุณครูไป คุณครูเข้าใจและให้เธอไปเข้าร่วมประชุมแทนผู้ปกครองแทน
ซีลีเน่นั้นใช้ชีวิตโดดเดี่ยวมาก มีแค่เพื่อนๆที่โรงเรียนเท่านั้นที่คอยให้คำปรึกษาและเป็นผู้ฟังที่ดีให้ซีลีเน่ แต่ทว่า กระดาษแผ่นหนึ่งก็ได้ถูกเสียบไว้ในช่องจดหมายของบ้านเธอ ทันใดที่เห็นมัน ซีลีเน่ก็รีบวิ่งไปเปิดกล่องจดหมายและอ่านมันทันที
'ลูกรักของพ่อและแม่ ลูกต้องมาที่ท่อระบายน้ำของที่นี่ พวกเราต้องการลูก ลูกเท่านั้นที่สามารถช่วยเราได้'
เมื่อดวงตาสีแซฟไฟร์เรืองรองนั้นไล่อ่านทุกบรรทัดในจดหมาย เธอก็รีบวิ่งไปที่ที่จดหมายระบุเอาไว้ทันที โดยที่ไม่ได้เกิดความสงสัยในจิตใจขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย...
❁เพิ่มเติม:: ❁เกิดวันที่ 15 สิงหาคม ราศีสิงห์
❁ใสซื่อเรื่องอย่างว่าม๊ากกกก(ก.ไก่ล้านตัว) แต่ก็พอรู็บ้างว่าอะไรเป็นอะไร แค่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง
❁ถนัดขวา
❁มีอาหารที่ชอบคือไก่ทอดและลาซานญ่า
❁มีเชื้อสายฝรั่งเศสกับออสเตรียอยู่
❁กรุ๊ปเลือด A
❁คนที่ช่วยเธอไว้เป็นนักกีฬาโรงเรียนที่ชื่อว่า อามีดีโอ้ เธอนับเขาว่าเป็นเพื่อนสนิทเพราะช่วยอะไรเธอไว้ตั้งหลายครั้งหลายคราว จนเธอเกือบจะแอบชอบเขาข้างเดียวซะแล้ว
❁ลักษณะคำพูด:: เธอมีน้ำเสียงที่อ่อนหวานและนุ่มละไมราวกับเสียงของนางฟ้า ฟังแล้วลื่นสบายหู มักจะพูดแทนตัวเองกับทุกคนว่าฉัน และแทนตัวกับพ่อแม่ว่า ซีน มักจะเรียกแทนคนอื่นว่าคุณถ้าไม่สนิท จะเรียกว่านาย-เธอถ้าหากสนิท พูดจามีหางเสียงเสมอ พูดไม่ค่อยเยอะ เป็นคนเสียงไม่ค่อยดังเท่าไหร่ ต่อให้เติม ! เสียงก็ยังไม่หนักพอ
เมื่อดีใจ : "ว้าว จริงเหรอ! ดีใจมากๆเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับไก่ทอดนะคะ!" เธอพูดพร้อมดวงตาที่เป็นประกายแวววาว รอยยิ้มนั้นเบิกกว้างขึ้นมาอย่างสดใส แค่พูดถึงไก่ทอดร้อนๆกรอบๆเคล้าคลอรสชาติเค็ม ถ้ามีชีสอีกนิดหน่อยล่ะก็... แค่พูดก็น้ำลายสอ! โดยหารู้ไม่ว่าตัวเองกำลังโดนหลอกล่อด้วยไก่ทอดอยู่
เมื่อเสียใจ : "!!" ซีลีเน่เบิกตากว้างเมื่อได้ยินชายหนุ่มตรงหน้าพูดจาให้เธอเจ็บปวด เด็กสาวก้มหน้าพลางเบี่ยงสายตาลงต่ำ มือซ้ายจับแขนขวาที่ทิ้งลงข้างลำตัวเบาๆ ดวงตาของเธอนั้นแววโรจน์ไปด้วยความโศกเศร้า ริมฝีปากสีเชอร์รี่นั้นเม้มเบาๆ"...ก็ได้ค่ะ ฉันขอโทษจริงๆ...ทำไมมันต้องเกิดอะไรแบบนี้ตลอดเลยนะ"
เมื่อบอกปฏิเสธ : "...ฮืม..." เธอเอานิ้วชี้จิ้มคางตัวเองเบาๆ ก่อนยิ้มหวานออกมาให้หญิงสาวตรงหน้า "ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันยังไม่อยากทำน่ะค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ!"
เมื่อเธอแสดงออกว่าไม่พอใจ : "ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ!" เธอกำกำปั้นสองมือเอาไว้ ก่อนที่จะขมวดคิ้วเบาๆออกมาเล็กน้อย "ฉันรู้ดีค่ะว่าตัวเองมีฐานะอะไร ฉันก็จะทำอย่างนั้นค่ะ ขอแค่พวกคุณไม่โกหกก็พอ แค่นี้ฉันก็อาจจะสามารถเชื่อใจพวกคุณได้นะคะ..."
เมื่อเธอเห็นสาวๆที่มาด้วยกันโดนทำร้าย : "หยุดนะคะ!" เธอวิ่งไปขวางตัวระหว่างชายชุดดำและเด็กสาว เธอหลับตาหยีรอรับหมัด แต่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกลับเป็นเพียงความว่างเปล่า เมื่อเห็นดังนั้น ซีลีเน่จึงพูดต่อ "ไม่จำเป็นต้องใช้ความรุนแรงเลยนะคะ"
TALK !!
สวัสดีค่ะ ไรท์มาริค่ะ เพิ่มเติมเปิดอีกเรื่อง--- ผปค.ชื่อะไรคะ??
:: ซีนค่า
เรื่องนี้อาจจบไม่สวย และมีฉากฮึ่มๆ...ฮึ่มๆนี่คืออะไรเหรอคะ? อยากรู้ไหมคะ ถถถถถถ~~
:: เรา...เรา...เรารู้ค่ะ!
ถ้าไม่ติดอยากลองเอาลูกสาวไปเป็นคนเดินเรื่องฝั่งทางในท่อประบายน้ำไหมคะ?
:: ดีค่ะ ดีมากเลยค่ะ จัดไปชุดใหญ่ไฟกระพริบปะดะดิ๊บปิ๊บปิ๊บ(?)
ค่ะ ขอบคุณที่สนใจและมาสมัครนะคะ~~*มอบของกำนัน(?)*
:: *รับมา*
ความคิดเห็น