คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผู้มาเยือน?
หญิงสาวที่กำลังเดินหันหลังฮัมเพลงออกไปอย่างอารมณ์ดี ก็ต้องหยุดชะงักลงพร้อมกับหันมามองคนที่เรียกชื่อของเธอ
“ม…มีอะไรหรอ?”อาคาเนะ
“ค….คราวหน้าใว้มาด้วยกันอีกนะ ไม่จำเป็นต้องเป็นที่นี่ก็ได้ จ…จะเป็นที่ไหนก็ได้…”
โชได้พูดพร้อมกับมองไปยังหญิงสาว ด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีเล็กน้อยเมื่อกี้เค้ารวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อพูดออกไปแล้ว ถึงจะพูดอะไรแปลกๆออกไปด้วยก็เถอะ
“ม…เมื่อกี้คือ…ชวนฉันเดทงั้นหรอ?”อาคาเนะ
“เอ้ะ… จะพูดแบบนั้นก็ได้…ผมอยากรู้จักกับเธอมากกว่านี้…”โช
“….พูดแบบนั้นมัน….ขี้โกงนี่นา…”อาคาเนะ
อาคาเนะพูดพร้อมกับหันหลังกลับไปหัวใจของเธอมันกำลังเต้น
ชินโจ อาคาเนะ คือเด็กสาวผู้อ่อนไหวง่าย แม้กับแค่เรื่องเล็กๆก็สามารถทำไห้เธอโกรธหรือคิดในแง่ลบได้ เธออยากจะเป็นที่สนใจของทุกคน เป็นดวงดาวประกายแสงที่ทุกคนหลงไหล
ชินโจ อาคาเนะคือตัวตนแบบนั้น
แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นถึงแม้ทุกคนจะสนใจเธอ แต่คนที่รู้จักกับเธอจริงๆนั้นมีน้อยมาก ตัวเธอในตอนนี้ต้องรับมือความรู้สึกที่หาได้ยากยิ่งที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน กับใครคนอื่น
“ถ…ถ้างั้นไว้ฉันจะส่งข้อความไปหานะ…”อาคาเนะ
อาคาเนะได้พูดตอบกลับชายหนุ่มก่อนที่เธอจะเริ่มวิ่งออกไปโดนไม่หันมามองข้างหลัง
“ม…..เมื่อกี้คือตกลงสินะ…”โช
โชได้พูดกับตัวเองก่อนที่เค้าจะลงไปนังยองๆลงไปที่พื้นพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ
ตัวของเค้านั้นรู้ดีว่า ชินโจ อาคาเนะ คือดาวประกายแสงที่อาจจะอยู่ไกลเกินเอื้อม ไม่ว่าจะถามใครทุกคนก็ต้องตอบว่าเค้าไม่เหมาะกับเธอแน่ๆ แต่ถึงอย่างนั้นพอได้เห็นรอยยิ้มของเธอหัวใจของเค้าก็ได้สั่นใหว
นี่อาจจะเป็นโอกาสสุดท้ายในชีวิตที่จะได้รู้จักและพูดคุยสนิทสนมกับดวงดาวที่เป็นเหมือนรักแรกแบบนั้น เพราะงั้นเค้าจึงรวบรวมความกล้าทั้งหมดและพูดแบบนั้นออกไปในท้ายที่สุด
ในตอนเย็นของวันนั้น ในขณะที่ผมกำลังเดินกลับบ้านพร้อมกับรอยยิ้มดวงตาของผมก็ได้เหลือบไปเห็นดาวตกสีเงินที่ปล่อยประกายสายฟ้าแปลกๆออกมา
“แปลกดีแหะ… เดียวนะ…”โช
โชที่กำลังมองดาวตกเค้าก็ได้รู้สึกถึงอะไรแปลกๆ แต่มันก็สายไปซะแล้วดาวตกสีฟ้านั้นได้พุ่งใส่ตัวของเค้าก่อนที่เค้าจะสลบไปที่กลางถนน
ทำไห้ผู้คนที่บังเอิญผ่านไปแถวนั้นได้ไปพบเข้า แล้วรีบนำตัวเค้าส่งโรงพยาบาล
ในตอนกลางคืนของคืนนั้น
โชได้ลืมตาตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาลอย่างมึนงงเค้าจำได้ว่า เค้าเห็นดาวตกแปลกๆนั่นพุ่งเข้าใส่ตัวของเค้า แต่พอรู้สึกตัวอีกทีเค้าก็มาอยู่ที่นี่ซะแล้ว นั่นคงจะเป็นเรื่องที่ตกใจที่สุดของวันเลยละมั้ง
แต่ในวินาทีต่อมาเค้าก็ต้องกลืนคำพูดเมื่อกี้กลับลงคอไปเพราะที่ข้างเตียงคนไข้ของเค้ามี ชินโจ อาคาเนะกำลังนอนหมอบอยู่
“อ..อาคาเนะ?”โช
โชได้พูดออกมาด้วยความตกใจกับสิ่งที่เห็น
“อืม… อะ…โชคุง…โชคุง!!!”อาคาเนะ
อาคาเนะที่สลึมสลือตื่นขึ้นมาจากเสียงของโชอย่างมึนงง พอเธอได้เห็นอีกฝ่ายชัดๆเธอก็กระโจนเข้ากอดอีกฝ่ายในทันที
“แงงง~ ทั้งที่เพิ่งจะได้รู้จักกันยังไม่ทันได้เดทเลย นายก็รีบมาจากไปซะแล้วอะ แงงงงง”อาคาเนะ
อาคาเนะได้พูดพร้อมกับร้องไห้ออกมาราวกับเด็กน้อย
“อ…อาคาเนะ ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยนะ… นี่ไงไม่ได้กำลังจะตายด้วย”โช
โชได้พูดพร้อมกับยิ้มออกมาไห้เธอเห็นว่าเค้าปกติดี ถ้าจะไห้พูดต้องบอกรู้สึกดีกว่าปกติด้วยซ้ำ
“จริงนะ…”อาคาเนะ
“จริงสิ!!! ออกจากโรงพยาบาลตอนนี้เลยก็ยังได้…”โช
โชได้พูดออกมาอย่างมั่นใจ
“ไม่ได้ เดียวเกิดนายล้มขึ้นมาอีกละ เพราะงั้นนอนดูอาการที่นี่ต่อไปอีกวันนึงเดียวฉันจะไปยื่นใบลาที่โรงเรียนไห้เอง”อาคาเนะ
อาคาเนะได้ตอบกลับพร้อมกับนำแขนมาใขว่กันเป็นตัวกากาบาทเพื่อบอกว่าไม่ได้พร้อมกับมองไปที่ชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง
“ข…เข้าใจแล้วครับ..แล้วอาคาเนะไม่กลับบ้านหรอ? ไม่สิทำไมถึงมาเยี่ยมฉันได้ละ?”
โชได้นอนลงไปกับเตียงพร้อมกับหันมาถามหญิงสาวนี่น่าจะเป็นหนึ่งในสิ่งที่เค้าสงสัยที่สุดเค้ารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้หลับไปนานขนาดนั้น ถ้างั้นแล้วทำไมเธอถึงได้มาถึงที่นี่เร็วขนาดนั้นละ?
“ค…คือว่า…ใช่แล้วหมอเค้าเปิดโทรศัพท์ของนายแล้วเห็นเบอร์ของฉัน เค้าก็เลยโทรบอกฉันนะ ฉันก็เลยรีบมาหาเลยละ”
อาคาเนะได้ตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้ม ถึงแม้จากที่ฟังที่เธอพูดมันจะมีสิ่งที่แปลกๆ ราวกับเธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่างอยู่ก็เถอะแต่โชก็เลือกที่จะเชื่อเธอไปก่อน
“ถ้างั้น โชคุงนอนพักไปก่อนนะเดียวฉันไปเอาน้ำมาไห้…”
อาคาเนะหลังจากที่พูดจบเธอก็เดินออกไปทันทีโดยไม่รอฟังเค้าด้วยซ้ำ แต่โชก็เลือกที่จะไม่สนใจแล้วนอนพักต่อไปตามที่อาคาเนะบอก
.
.
.
ที่ด้านนอกห้อง
“หมายความว่าไง?”
อาคาเนะได้กล่าวถามพร้อมกับมองไปยังชายร่างใหญ่ในชุดคลุมสีดำผู้มีเปลวไฟอยู่บนหัวราวกับไม่ใช่มนุษย์ ด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง
“อ่า… ก็อย่างที่บอกนั้นแหละ อะไรบางอย่างฝ่าทะลวงเข้ามาในโลกใบนี้แล้วมันก็ไปชนกับอุซึมิคุงเข้า”
ชายร่างยักษ์ได้ตอบกลับ
“จะบอกว่านายไม่เกี่ยวสินะ อเล็กซิส”
หญิงสาวยังคงตอบกลับพร้อมกับมองไปยังชายร่างยักษ์ที่ถูกเรียกอเล็กซิส
(Alexis Kelib)
“แน่นอน แต่ฉันก็ผิดละนะที่ป้องกันมันเอาใว้ไม่ได้ ถ้าจะไห้ฉันออกความเห็นละก็กำจัด อุซึมิ โชทิ้งไปตอนนี้เลยจะดีกว่านะก่อนที่จะเกิดอะไรแปลกๆขึ้นนะ”
“กำจัด? ไม่มีทาง โชไม่เป็นภัยคุกคามอะไรทั้งนั้น เค้าก็แค่บังเอิญโดนลูกหลงเท่านั้น”
“ถ้างั้นตอนนี้เราก็ปล่อยมันไปก่อน…”
อเล็กซิสที่กำลังพูดอยู่นั้นเค้าก็ต้องเงียบลงพร้อมกับมองไปยังเด็กสาวที่ดวงตาของเธอกำลังเต็มไปด้วยความพยาบาท
“ถ้าเจอกันละก็ฉันจะบทขยี้มันซะ คนที่บังอาจมาทำร้ายโชคุง”
อาคาเนะได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันเรียบนิ่งที่แฝงไปด้วยความอาฆาตอย่างถึงที่สุด
‘น่ากลัวแฮะ’
อเล็กซิสได้มองไปยังเด็กสาวแบบหวั่นๆกับอนาคตข้างหน้าแล้วก็แอบแสดงความเสียใจกับสิ่งที่โชจะต้องเผชิญหลังจากนี้ ทั้งความเป็นห่วงที่มากเกิดเหตุและอาการมีความรักครั้งแรกที่ดูหนักกว่าคนปกติ ถึงขนาดที่ใช้ไห้เค้าออกไปตามหาตัวของ อุซึมิ โช ที่ไม่อ่านข้อความใน 2 นาทีเฉยๆจนมาจบลงที่นี่
จบแล้วครับ คอมเม้นพูดคุยกันได้นะ
ผมเปลี่ยนกลับมาเขียนโดยใส่ชื่อตัวละครตามหลังเหมือนเดิมรู้สึกเหมือนบางทีถ้าไม่ใส่มันน่าจะงงๆกันว่าใครพูด ผมเลยใส่แบบเดิมเลยละกัน จะทีแค่บางประโยคที่ไม่ได้ใส่
ความคิดเห็น