คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ปกป้อง?
เช้าของวันใหม่ ที่อาจจะไม่สดใสเท่าไหร่ ที่ด้านนอกของห้องนอนที่โชกับอาคาเนะนอนอยู่คือวันที่ฝนตกจนน่ารำคาญ
โชได้ลืมตาตื่นขึ้นมายามเช้าเหมือนกับปกติแต่ที่ต่างออกไปคงจะเป็นอาคาเนะที่กำลังนอนมองใบหน้าของเค้าอยู่
“วันตื่นเช้าจังเลยนะ?”โช
“อื่ม ฝนมันตกนะสิ ก็เลยอยากตื่นขึ้นมากอดโชคุงเร็วกว่าปกติ”อาคาเนะ
“อะไรละนั่น?”โช
“แฮะๆ”
อาคาเนะหัวเราะออกมานิดๆก่อนที่จะขยับตัวเข้าไปกอดโชที่นอนอยู่
“ถ้าคนกลายเป็นสัตว์ประหลาดได้จะเป็นยังไงกันนะ”อาคาเนะ
“อะไรละนั่น อยู่ดีๆก็ฝันอะไรแปลกๆรึไง?”โช
“ก็นิดหน่อยนะ”อาคาเนะ
“นั่นสินะ….ในซีรี่ย์อุลตร้าก็มีสัตว์ประหลาดกลายเป็นคนได้ก็แปว่า คนก็กลายเป็นสัตว์ประหลาดได้นะสิ”โช
“ก็…น่าจะเป็นไปได้ ก็เคยมีอยู่นะแบบโดนจับไปทดลองเลยกลายเป็นสัตว์ประหลาดนะ”อาคาเนะ
“จริงด้วยนะ…”
โชได้ครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะนอนในอ้อมกอดของอาคาเนะต่อไปอีกประมาณ 5 วิ
“หมดเวลาแล้วอาคาเนะ ฉันต้องลงไปทำข้าวเช้าก่อนละนะ”
โชได้พูดพร้อมกับลุกออกมาจากอ้อมกอดของอาคาเนะแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่
“เอ้? ฉันยังไม่พอใจเลยนะ…”อาคาเนะ
“เราก็กอดกันตลอดนิ ไม่เบื่อบ้างรึไง?”โช
“ไม่เบื่อ~”อาคาเนะ
“เธอนี่นา…. แล้วกางเกงกับแว่นฉันไปไหน?”โช
“แว่นน่าจะตกอยู่ข้างเตียงแต่กางเกง…ไม่รู้สิเมื่อคืนมันมืดไปหน่อยนะ”อาคาเนะ
“เฮ้อ… เจอละ ดีนะที่ยังไม่แตก”
โชได้พูดพร้อมกับหยิบแว่นที่ตกอยู่บนพื้นข้างเตียงขึ้นมาใส่ก่อนจะเริ่มกวาดตามองหาเสื้อผ้าของตนที่กระจัดกระจายอยู่รอบเตียง
“พักนี้เธอรุ่นแรงจังเลยนะ ไปโกรธอะไรมารึไง?”
โชได้พูดพร้อมกับเริ่มใส่เสื้อผ้าไปด้วย
“ก็~ นิดหน่อยนะ~”
อาคาเนะยังคงตอบกลับโดยที่ยังไม่ลุกออกจากเตียง
“เฮ้อ~ ฉันวางเสื้อผ้าเธอใว้ข้างเตียงนะ อย่าไปโรงเรียนสายละ”
โชตอบกลับอาคาเนะอีกเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“ค่า~”อาคาเนะ
.
.
.
ในวันนี้เอง โชก็ยังคงไปรับยูตะเหมือนที่ผ่านมา แต่ว่าวันนี้ดูจะแตกต่างนิดหน่อย ถ้าเป็นปกติอาคาเนะมักจะอารมณ์เสียนิดๆก่อนเค้าไป แต่วันนี้เธอดันไม่ได้ดูอารมณ์ไม่ดีเลยสักนิด
.
เสียงกริ่งของบ้านได้ดังขึ้น อาคาเนะหลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้วเธอก็ได้เดินไปเปิดประตูบ้านของตนพร้อมกับมองไปยังคนส่งอาหารที่อยู่อีกฝั่งของประตู
“ขอบคุณนะคะ”อาคาเนะ
“ไม่เป็นไรคะ ใว้คราวหน้ามาใช้บริการใหม่นะคะ”
พนักงานส่งอาหารได้ตอบกลับพร้อมกับยื่นถุงหิ่วใส่ข้าวกล่อง 2 ถุงไห้เธอ ซึ่งอาคาเนะก็รับมาพร้อมกับจ่ายตังไห้พนักงานไป
.
หลังจากที่เห็นพนักงานออกไปไกลแล้วเธอก็เดินถือถุงที่ใส่ข้าวกล่องสองถุงออกไปที่หน้ารั้วบ้าน
ที่อีกฝากของถนนหน้ารั้วบ้านของอาคาเนะคือร่างของคน 2 คน ท่ามกลางสายฝนปรอยๆ คนแรกคือชายผมสีเงินที่ทำหน้าบึ้งตึงตลอดเวลา อีกคนคือหญิงสาวผมสีดำในชุดที่เหมือนกับชุดคอสเพล
“อะ…นี่…”
อาคาเนะได้พูดพร้อมกับยื่นถุงใส่กล่องข้าวไห้กับทั้งสองคน คนละถุง
“วันนี้ก็พยายามเข้านะเซ็ทจัง!”อาคาเนะ
“แน่นอนคะ…คุณแม่หนูจะปกป้องคุณพ่อ ขนาดที่แม้แต่ยุงก็ไม่ได้กัดเลยคะ”
เด็กสาวผมสีดำที่ถูกเรียกว่าเซ็ทจังได้ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งตรงกันข้ามกับแววตาที่เป็นประกายของเธอ
“ส่วนนาย ฉันเองก็คาดหวังอยู่น้า~ แอนตี้คุง”อาคาเนะ
“ฉันจะชนะ…ไห้ดู”
เด็กผมสีเงินหรือแอนตี้ได้ตอบกลับด้วยน้ำเสียงอันแข็งกร้าวที่เต็มไปด้วยความโกรธ
.
.
.
หลังจากเดินกันไม่นาน ทั้งอุซึมิกับยูตะก็มาถึงห้องเรียนในที่สุด ต้องขอบอกว่าพวกเค้ามาถึงที่นี่เป็นคนแรกๆด้วยซ้ำ คนในห้องค่อนข้างน้อยกว่าปกติเนื่องจากฝนตกละนะ
“ชินโจซังยังไม่มาหรอ?”ยูตะ
“วันนี้ฝนตก ยัยนั่นน่าจะออกจากบ้านยากกว่าปกตินิดหน่อยนะ”
อุซึ่มิได้ตอบกลับพร้อมกับมองไปที่นอกหน้าวต่างซึ่งตรงกับทางเข้าโรงเรียนพอดี มีนักเรียนหลายคนกำลังค่อยๆทยอยเข้ามาทีละนิด
ในตอนนั้นเองที่อุซึมิได้เหลือบไปเห็นเด็กสาวคนเมื่อวานที่เรียนเค้าว่าพ่อกำลังเดินเข้ามาในโรงเรียนอย่างหน้าตาเฉยโดยที่ไม่ได้กางร่มด้วยซ้ำ นอกจากนั้นยังดูไม่ทีใครสนใจเธอเลยแม้แต่คนเดียว
“เดียวฉันมานะ”
“เดียวสิอุซึมิ…”
อุซึมิที่เห็นเด็กคนนั้นเค้าก็วิ่งออกจากห้องไปในทันทีสร้างความสงสัยไห้กับยูตะเล็กน้อย แต่เค้าก็ไม่ได้วิ่งตามออกไป
.
.
“ท…ทำไม…เธอถึงอยู่ที่นี่ละ”
อุซึมิได้พูดพร้อมกับหอบหายใจออกมาจากความเหนื่อยในการวิ่งลงมาของเค้า
“หนูนะมีหน้าทีต้องปกป้องคุณพ่อ เพราะอย่างงั้นก็เป็นธรรมดานินาที่หนูจะต้องคอยจับตาดูคุณพ่ออย่างใกล้ชิด”
“เดียวก่อนเลยนะ เธอเป็นใครกันแน่ ตั้งแต่คราวก่อนแล้วทำไมถึงปกป้องฉันละ?”
เด็กสาวที่ถูกถามแบบนั้นก็เตรียมจะหนีอีกครั้งเหมือนที่เคยทำเมื่อวาน แต่คราวนี้อุซึมิได้จับแขนของเธอใว้ซะก่อน
“คราวก่อนเธอก็หนีไปทีนึงแล้วคิดว่าครั้งนี้ฉันจะยอมให้ไปรึไง?”อุซึมิ
“ข..เข้าใจแล้วคะ…หนูคือเซ็ทต้อน เป็นสัตว์ประหลาดแปลงกายที่มีหน้าที่ในการปกป้องคุณพ่อ แต่คุณพ่อจะเรียกหนูว่าเซ็ทจังก็ได้นะคะ”
เด็กสาวที่เห็นว่าตัวเองถูกจับแบบนั้นเธอก็ตัดสินใจแนะนำตัวเองออกมา ถึงจริงๆเพียงแค่สบัดมือเธอก็สามารถหลุดจากการจับกุมได้ง่ายๆแต่ถ้าทำแบบนั้น คนตรงหน้าเธอก็ต้องเจ็บไปด้วยแน่ๆ ซึ่งเธอทำแบบนั้นไม่ได้
“เดียวก่อนนะอย่างแรกเลนทำไมเธอถึงปกป้องฉันละ แล้วก็อย่างที่สองที่บอกว่าเป็นสัตว์ประหลาดแปลงกายนี่คือ?”อุซึมิ
“ก็อย่างที่หนูเคยบอกหนูปกป้องคุณเพราะมันคือหน้าที่ที่ลูกสาวที่น่ารักอย่างหนูต้องปกป้องคุณพ่ออยู่แล้ว..”เซ็ท
“หา?”อุซึมิ
“แล้วก็หนูนะเป็นสัตว์ประหลาดในร่างมนุษย์ไงละ หรือก็คือหนูสามารถแปลงร่างเป็นสัตว์ประหลาดได้”เซ็ท
“ถ้างั้นโชว์ไห้ดูหน่อย..”อุซึมิ
“ทำไม่ได้คะ”เซ็ท
“ไหงงั้นละ?”อุซึมิ
“หนูมีเงื่อนไขในการแปลงร่างอยู่คะ”เซ็ท
“เงื่อนไข? มีอะไรแบบนั้นด้วยหรอ?”อุซึมิ
“แน่นอนคะ หนูแปลงร่างได้แค่ตอนที่หนูคิดว่าคุณพ่อกำลังตกอยู่ในอันตรายเท่านั้น”เซ็ท
“ถ้างั้นก็คิดว่าตอนนี้ฉันกำลังตกอยู่ในอันตรายซะสิ”อุซึมิ
“ทำไม่ได้คะ การทำแบบนั้นถือว่าเป็นการโกหก คุณแม่เคยบอกเอาใว้ว่าการโกหกมันไม่ดี!”เซ็ท
“แล้วคุณแม่ที่ว่าเนี่ยใครกัน? เอเลี่ยนหรอ?”อุซึมิ
“บอกไม่ได้คะ ตัวตนของคุณแม่ถือเป็นความลับคะ”เซ็ท
“ทั้งที่เมื่อกี้บอกจะไม่โกหกนะน่ะ?”อุซึมิ
“แต่หนูก็ไม่ได้โกหกนะคะ หนูนะพูดความจริงทีว่ามันเป็นความลับคะ!!!”เซ็ท
“มันก็จริงละนะ…เถียงไม่ออกเลยเรา”
อุซึมิได้ตอบกลับโดยที่ยังคงเฝ้ามองเด็กสาวคนนี้ไปด้วย ใครกันเป็นคนสร้างเธอขึ้นมาแล้วทำไมถึงต้องปกป้องเค้าด้วย
จบแล้วนะครับ คอมเม้นคุยกันได้นะ
หลังจากตอนนี้ อาจจะลงแค่วันละตอนนะครับ ถ้าไม่ไหวจริงๆ
ความคิดเห็น