คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ยกโทษไห้ไม่ได้?
หลังจากลองไปตามที่อยู่บ้านที่ได้มาทั้ง 4 ก็ได้พบกับความจริงที่ว่า ผู้คนที่หายตัวไปนั้นได้ตายไปตั้งนานแล้วนอกจากนั้น ในตอนนี้พวกเค้าก็มองเห็นเหล่าสัตว์ประหลาดที่หยุดนิ่งอย่างชัดเจน
“ทำไมทุกอย่างถึงได้กลายเป็นแบบนี้กันนะ”ริกกะ
“นี่เป็นผลลัพธ์หลังจากที่สัตว์ประหลาดบุกไงละ”คาลิเบอร์
“ก็แปลว่าจะไม่ได้เจอกับพวกเค้าอีกแล้วสินะ”ริกกะ
“ถึงจะบอกว่าตายแต่ดันไม่รู้สึกแบบนั้นเลยแฮะ”อุซึมิ
“ทำไมถึงยอมรับได้ง่ายขนาดนั้นกันละ?”
“ถึงจะถามแบบนั้นก็เถอะ แต่ว่าตั้งแต่ก่อนที่กริดแมนจะปรากฏตัวฉันก็รู้สึก เหมือนมีคนหายไปโดยที่ไม่รู้ตัวหลายครั้งแล้วละนะ”อุซึมิ
“หายไป?”ยูตะ
“อ่า เมื่อก่อนฉันคิดว่าฉันอาจจะแค่คิดมากไปเอง แต่ตอนนี้ฉันก็เริ่มมั่นใจแล้ว นั่นน่าเองก็น่าจะเป็นฝีมือของพวกสัตว์ประหลาด”อุซึมิ
.
.
.
“เรียบร้อย!”
อาคาเนะได้พูดออกมาพร้อมกับมองไปยังโมเดลสัตว์ประหลาดที่ตัวเองเพิ่งทำเสร็จ
“โอ้~ แล้วคราวนี้จะเอาไปฆ่าใครละ?”อเล็กซิส
“ฆ่าอาจารย์ประจำชั้นนะ คือว่านะๆ เมื่อตอนกลางวันโชคุงเค้าเสื้อน้ำผลไม้กล่องไห้ฉันแต่ทีนี้อาจารย์ดันเดินมาชนจนมันหล่นนะสิ เป็นอาจารย์แท้ๆแต่ดันไม่ขอโทษตอนชนแถมยังทำน้ำผลไม้ที่โชคุงซื้อไห้หล่นอีก ยกโทษไห้ไม่ได้!!!”
อาคาเนะได้พูดตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม
“ไม่ดีเลยนะยิ่งเป็นของที่โชคุงซื้อไห้ด้วยแล้ว”อเล็กซิส
“ใช่ไหมละ ฝากทีนะ”อาคาเนะ
“อินสแตนสิ แอปพลิแอ็คชั่น!”
.
.
“นั่นมัน?”ยูตะ
พอได้ยินเสียงของยูตะทั้งสามก็ได้มองไปยังเมืองที่กำลังเกิดไฟไหม้จากการปรากฏตัวของสัตว์ประหลาด
เจ้าสัตว์หลาดพอมันออกมาก็เริ่มแผลงฤทธิ์ในทันทีมันได้ยิงลำแสงจากกลางท้องทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า
อีกฝั่งนึง
“อย่าสาดมั่วแบบนั้นสิเห้ย เดียวก็โดนโชคุงกันพอดี เจ้าสัตว์ประหลาดเวรนี่ อะแต่ก็มีเซ็ทจังคอยปกป้องอยู่คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง?”อาคาเนะ
.
กลับมาที่ฝั่งยูตะ
“ต้องรีบไปแล้ว…”ยูตะ
“เดียวก่อนสิ มันอันตรายนะ?”อุซึมิ
“ถึงอย่างงั้นก็มีแต่จะต้องไป”ยูตะ
“เข้าใจแล้วน่า…”อุซึมิ
ในตอนนั้นเองสัตว์ประหลาดก็เริ่มยิงลำแสงทำลายล้างออกไปมั่วๆอีกครั้งจนไปโดนตึกแถวนั้นเข้า
ท่อนเหล็กได้ตกลงมาใส่ทั้งสามคนแต่ว่าก่อนที่ท่อนเหล็กจะลงมาถึง คาลิเบอร์ก็ได้ชักดาบของตัวเองออกมาแล้วพุ่งออกไปตัดท่อนเหล็กอย่างง่ายดาย
แต่ว่ามันยังไม่จบแค่นั้น ตึกที่อยู่ด้านหลังของพวกเค้าก็โดนลูกหลงไปด้วยจนเศษตึกกำลังถล่มลงมาใสทั้งสามคน แต่ก่อนที่คาลิเบอร์จะได้เคลื่อนไหวอีกครั้ง
เด็กสาวปริศนาก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับต่อยทำลายเศษหินอย่างง่ายดายก่อนจะลงจอดที่ตรงหน้าของอุซึมิพร้อมกับรอยยิ้ม
“คำชม”
“เอ้ะ? ใครนะ”
ริกกะที่เห็นก็ได้เข้ามากระซิบถามกับอุซิมิ
“เอ้? ถามฉันแล้วฉันจะรู้ไหมละ?”อุซึมิ
“คำชม”
เด็กสาวยังคงพูดคำเดิมซ้ำพร้อมกับจ้องมายังอุซึมิ
“เอ้? อ่า… ทำได้ดีมาก”
อุซึมิที่ได้ยินแบบนั้นแม้ว่าเค้าจะยังงงๆกับคำพูดของเธอแต่เค้่ก็ตัดสินใจชมเธอออกไป ซึ่งพอเธอได้รับคำชมตัวเธอก็พุ่งหายไปในทันที
“เอ่อ… เอาเป็นว่าเรารีบไปกันเถอะอุซึมิคุง”
ยูตะที่แม้จะสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้นการจัดการกับสัตว์ประหลาดก็ต้องมาก่อนเค้าจึงได้เริ่มวิ่งออกไป
“อ…โอ้…”
อุซึมิตอบกลับเบาๆก่อนจะวิ่งตามยูตะไป
ริกกะทำได้แค่ยืนมองทั้งสองคนวิ่งออกไปในใจของเธอยังครุ่นคิดถึงสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นอยู่
“บอกแล้วไงว่าทีแต่จะต้องต่อสู้เท่านั้น…”
ริกกะที่ได้ยินคำพูดของคาลิเบอร์ก็เหมือนกับมันทำไห้เธอตัดสินใจบางอย่างได้ในที่สุด เธอจึงได้เริ่มวิ่งตามทั้งสองคนออกไป
.
“กริดแมนขอร้องละช่วยต่อสู้ไปพร้อมกับผมที…”ยูตะ
“อ่าแน่นอนอยู่แล้วในโลกใบนี้ฉันเป็นแค่เพียงพลังงานถ้าไม่รวมร่างกับยูตะก็ไม่สามารถต่อสู้ได้เช่นกัน”กริดแมน
“นี่คือสิ่งที่มีแต่ผมที่ทำได้ นี่คือหน้าที่ของผม!!!”ยูตะ
แสงสว่างได้ค่อยๆสาดส่องออกมาจากหน้าจอของจั้งหลังจากที่แสงสว่างจางหายที่ข้อมือซ้ายของยูตะก็ได้ปรากฏกำไลปริศนาขึ้นมา
“นั่นคือไพรมัลแอคเซ็พเตอร์ ที่เชื่อมต่อระหว่างเธอกับฉัน ช่วยใช้ความตั้งใจของเธอแอ็คเซสแฟลชกับฉันที”กริดแมน
“เข้าใจแล้วละกริดแมน”ยูตะ
“แอคเซสแฟลช!!!”
หลังจากนั้นร่างของยูตะก็กลายเป็นแสงเข้าไปในจั้ง พร้อมกับปรากฏร่างของกริดแมนที่มีสีสันออกมาบนโลกใบนี้
กริดแมนได้เตะเจ้าสัตว์ประหลาดที่กำลังอาละวาดจนล้มลงพร้อมกับกระโดดขึ้นไปยืนบนยอดตึกแห่งหนึ่ง
บัดนี้ ผู้พิทักษ์จากต่างแดนได้ตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว แม้จะไม่ใช่ในรูปลักที่แท้จริงก็ตาม
จบแล้วนะครับ คอมเม้นพูดคุยกันได้นะ
จะเฉลยตัวจริงของเด็กคนนั้นแล้ว….แต่ว่ายังก่อน เอาใว้ตอนหน้าละกัน
ความคิดเห็น