NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic ssss Gridman Blue Hunter

    ลำดับตอนที่ #16 : สมาพันธ์กริดแมน?

    • อัปเดตล่าสุด 20 ส.ค. 66


    ผู้พิทักษ์สีเงินไม่สิ กริดแมนได้พุ่งเข้าไปต่อสู้กับเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นอย่างกล้างหาญ แต่สุดท้ายก็ถูกมันใช้คอที่ยาวนั่นฟาดเข้าใส่จนกระเด็นไปชนกับตึกเข้าจนได้

    และมันยังไม่จบแค่นั้นมันได้ยิงลูกไฟออกมาอีกครั้งเข้าใส่กริดแมนที่กำลังนอนอยู่บนซากของตึกเข้าอย่างจัง

    เสียงกระพริบของสัญญาเตือนบนหัวของกริดแมนได้ดังขึ้นเช่นเดียวกับเสียงสัญญาณไซเรนบนจั้งที่ดังขึ้นเหมือนกัน

    มันกำลังแจ้งเต่อนว่ากริดแมนกำลังเข้าสู่สภาวะอันตรายแล้ว

    “อย่าบอกนะว่า เจ้านี่ทำงานเชื่อมโยงกับกริดแมนนะ”อุซึมิ

    “จะบอกว่าฮิบิกิคุงกำลังแย่งั้นหรอ?”ริกกะ

    “อ่า… โถ่ถ้าเป็นในหนังโทคุละก็สัตว์ประหลาดก็น่าจะมีจุดอ่อนบ้างสิ”

    อุซึมิได้พูดพร้อมมองไปยังหน้าจอของจั้งที่แสดงภาพของสัตว์ประหลาดรวมถึงเมืองที่ได้รับความเสียหายอยู่

    และในตอนนั้นเองที่เค้าสังเกตุเห็นที่คอของมันมีรอยลอกอยู่ด้วย

    “ที่คอไงละคอมันนะ ทั้งผุแล้วก็ดูเปราะบางด้วย”อุซึมิ

    “งั้นก็ต้องรีบบอกฮิบิกิคุง…”ริกกะ

    “แต่ว่าจะบอกอย่างไงละ?”อุซึมิ

    “นั่นสิ…”ริกกะ

    ในตอนนั้นเองที่จั้งฉายภาพของโรงเรียนที่กำลังไฟไหม้อยู่ จนมันได้ไปกระตุ้นบางอย่างในใจของริกกะเข้า

    “เดียวฉันจะลองดู”

    ริกกะได้นั่งลงพร้อมกับเริ่มพิมพ์อะไรบางอย่างลงไปในจั้งอย่างชำนาญ

    “สุดยอดเร็วชะมัด”

    อุซึมิที่เห็นความเร็วในการพิมพ์นั้นเค้าก็ทำได้แต่พูดชมออกมาเท่านั้น

    .

    กริดแมนที่ได้รับข้อความของริกกะเค้าก็ได้ค่อยๆลุกขึ้นอย่างช้า

    “ได้ยินแล้วเสียงริกกะกับอุซึมิคุง…”

    กริดแมนที่ลุกขึ้นมาได้อีกครั้งหลังจากที่รู้เรื่องจุดอ่อนของสัตว์ประหลาดจากริกกะเค้าก็พุ่งตัวออกไปอีกครั้ง

    ใช้หมัดของตัวเองต่อยทำลายลูกบอลไฟอย่างง่ายดายพร้อมอาศัยโอกาสนั้นพุ่งเข้าล็อกคอของสัตว์ประหลาดเอาใว้

    หลังจากออกแรงอีกนิดหน่อยกริดแมนก็สามารถใช้ศอกของตัวเองตัดคอของสัตว์ประหลาดได้ในที่สุด พร้อทกับโยนหัวของมันทิ้งอย่างไม่ใยดี

    ก่อนที่จะกระโดดถีบเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นจนทันต้องเซถอยออกไป

    “สุดยอดเลย”ริกกะ

    “ไปเลนกริดแมน!!! จัดการเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นซะ!!!”อุซึมิ

    “กริด….บีม!!!!!”

    กริดแมนได้รวบรวมพลังใว้ที่กำไลข้างซ้ายก่อนที่เค้าจะยิงมันออกไปเป็นลำแสงทำลายล้างเป่าร่างสัตว์ประหลาดตนนั้นจนหายไปไม่เหลือแม้แต่ฝุ่น

    .

    “ไงละสุดยอดไปเลย”

    อุซึมิได้พูดออกมาด้วยท่าทางดีใจอย่างขีดสุด และเป็นในตอนนั้นเองที่ร่างของยูตะได้ถูกดีดออกมาจากจั้งตกลงที่ข้างหลังของทั้งสองคน

    “ยูตะ…โล่งอกไปที..”อุซึมิ

    “ก..กลับมาแล้ว”ยูตะ

    “สุดยอดไปเลยไม่ใช่รึไงยูตะ เอาชนะสัตว์ประหลาดนั่นได้ด้วย”อุซึมิ

    “เปล่าหรอกไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวหรอกนะ…”ยูตะ

    และเป็นในตอนนั้นเองที่ยูตะเหมือนจะเริ่มคุยกับจั้งอีกครั้ง

    “นี่พวกเราสามคนเอาชนะสัตว์ประหลาดมาได้ เพราะงั้นมาตั้งขื่อกลุ่มเท่ๆ อย่างสมาพันธ์กริดแมน…”อุซึมิ

    “เอ้?”ยูตะ

    “นี่เดียวก่อนสิ เพราะว่าวันนี้ทุกอย่างมันยุ่งไปหมด ฉันเองก็เป็นห่วงๆ เพื่อนๆด้วย…”ริกกะ

    “ฉันว่าเรากลับกันเลยดีกว่านะ”

    “อ..อ่า”

    อุซึมิที่เห็นท่าทางของริกกะเค้าก็ได้เสนอออกไปซึ่งยูตะก็เห็นด้วย จริงๆเค้าเองก็อยากจะกลับแล้วเหมือนกันเพราะเป็นห่วงอาคาเนะไม่ต่างกันถึงแม้ว่าเธอจะอยู่บ้านใกล้ๆนี้ก็ตาม

    .

    .

    “แม่ง…”

    อาคาเนะได้สบถออกมาอย่างหงุดงิดพร้อมกับเอาคัทเตอร์ปักไปที่โต้ะด้วยความโกรธ

    “ดูเหมือนเราจะมีแขกคนใหม่อีกแล้วสินะ”

    อเล็กซิสได้พูดผ่านจอคอมอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไรมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น ยังไงเรื่องไม่คาดฝันก็มักเกิดขึ้นได้เสมออยู่แล้ว

    “อ่า…ช่างแม่งเหอะ ลงไปรอโชคุงดีกว่า”

    อาคาเนะได้โยนหูฟังทิ้งอย่างใยดีพร้อมกับเดินออกจากห้องไปราวกับทิ้งความงุดหงิดเมื่อกี้ไปพร้อมกับหูฟังแล้ว

    .

    .

    .

    หลังจากอุซึมิเดินออกมาจากร้านเค้าก็หันไปมองบนหลังคาของบ้านฝั่งตรงข้ามและที่ตรงนั้นเค้าก็ได้เห็นเด็กผู้หญิงผมสีดำนัยน์ตาสีทองในชุดแปลกๆราวกับชุดคอสเพลที่กำลังมองลงมายังเค้าอยู่ แต่พอเค้าลองกระพริบตาเด็กคนนั้นก็หายไปซะแล้ว

    “สงสัยวันนี้ฉันจะคิดมากไปเอง”

    อุซึมิเลือกที่จะละทิ้งความสงสัยของตนเหมือนที่ผ่านมาตลอดแล้วเดินเข้าไปยังบ้านข้างๆร้านขายของเก่า

    “อาคาเนะ? เป็นอะไรหรือเปล่า?”

    “อ่า? ไม่ต้องห่วงทางนี้สบายมาก”

    หลังจากที่เดินเข้ามาในบ้านเค้าก็เห็นอาคาเนะกำลังนั่งดูทีวีอยู่แบบไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร

    “นี่เธอ หัดกลัวบ้างเถอะนั่นสัตว์ประหลาดเลยนะ?”

    “น่าๆเดียวพรุ่งนี้ทุกอย่างก็เหมือนเดิมเองนั้นหละ…”

    อาคาเนะยังคงตอบกลับอย่างไม่ทุกข์ร้อนเช่นเดิมแต่เป็นตอนนั้นเองที่โชเดินเข้ามากอดเธอจากข้างหลัง

    “ฉันเป็นห่วงนี่นา กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป…”โช

    “ขี้โกงจังเลยนะ… พูดแบบนั้นฉันก็จะยิ่งหลงรักกันพอดี…”อาคาเนะ


     


     


     


     


     


     


     

    จบกันไปอีกตอน คอมเม้นพูดคุยกันได้นะครับ

    ไม่มีอะไรจะพูด งั้นเอาเรื่องน่ารู้ไปละกัน

    ในฟิคนี้จะมีแค่อาคาเนะคนเดียวที่เรียกโช เพราะงั้นผมก็จะเขียนชื่อโชแค่ตอนคุยกับอาคาเนะเท่านั้น นอกนั้นตอนคุยกับคนอื่นจะเรียกอุซึมิหมด

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×