คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : เพื่อนบ้าน?
อีกหลายเดือนต่อมา
ทุกอย่างยังคงเป็นปกติผมยังคงดำเนินชีวิตประจำวันของผมต่อไป แต่ถึงยังงั้นผมก็ยังคงมองเห็นสิ่งมีชีวิตสีน้ำเงินตัวนั้นผ่านกระจกบ้างเป็นบางครั้ง แต่ตอนนี้ผมก็ไม่ได้สนใจมันอีกแล้วรวมถึงเรื่องที่มีคนหายตัวไปกับเรื่องที่ผมเห็นสัตว์ประหลาดยักด้วย เพราะว่าสำหรับตัวผมขอแค่ได้ใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปกับอาคาเนะก็พอแล้วละ
.
.
“เร็วเข้าสิอาคาเนะ เธอจะไปสายตั้งแต่วันแรกเลยรึไง?”โช
“มาแล้วค้า~ คุณพ่อ”
อาคาเนะได้เดินออกมาอย่างเพลียๆ
“ตลกตายละ ไม่ลืมข้าวกล่องใช่ไหม?”โช
“แน่นอนอยู่แล้วแล้วก็คุณพ่อสุดที่รักเป็นคนเตรียมไห้นี่นา”
และด้วยความหมันไสที่โชมีต่ออาคาเนะในตอนนั้นเองที่เค้าได้ดึงแก้มของเธอยืดออกจากกัน
“อ้า!!!! เจ็บอะ ใจร้ายที่สุดเลย!”อาคาเนะ
“ใครใช้ไห้เธอแกล้งฉันกันเล่า”โช
“ขอโทษค่าาา~”อาคาเนะ
“เอาละไปกันเถอะ”โช
“อืม…”
อาคาเนะได้ตอบกลับพร้อมกับลูบแก้มของเธอไปด้วยในขณะที่เดินตามโชออกไป
.
หลังจากการอยู่ด้วยกันมาเกือบปี โชก็แทบจะอัพสถานะจากแฟนหนุ่มมาเป็นพ่อของอาคาเนะ ทั้งดูแลเรื่องต่างๆไห้เธอ อาหารการกิน รวมถึงจัดการห้องทำงานที่เธอทำรกไห้ดูเป็นระเบียบมากกว่าเก่าก็ด้วย รวมถึงตอนนี้เค้าสามารถพูดคุยกับอาคาเนะได้ปกติโดยที่ไม่เขินอายอีกแล้ว
แล้วที่สำคัญที่สุดเค้าก็รู้สึกได้ว่าเค้าแข็งแรงขึ้นหลังจากการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอถึงมันจะไม่ถึงขั้นที่จะเห็นกล้ามเนื้อชัด แต่เค้าก็รู้สึกได้ว่าตัวเองนั้นดูดีขึ้นจริงๆ จนมีผู้หญิงหันมามองบ้างเป็นครั้งคราว แต่สุดท้าก็ถูกอาคาเนะจ้องกลับจนไม่มีใครกล้ามองเค้าอีกเลย ก
ก็ไม่รู้หรอกนะว่าใข้วิธีไหน แต่ผมรู้เหมือนหลังจากถูกอาคาเนะจ้องใส่วันต่อมาพวกเธอก็หายไปกันหมดเลย อย่าบอกนะว่าแค่โดนจ้องก็ย้ายโรงเรียนกันหมดเลยหรอ?
.
.
“อะ ริกกะ!”
หลังจากที่เดินออกมาถึงหน้ารั่วบ้านก็เป็นจังหวะเดียวกับที่เพื่อนบ้านของเราเดินออกมาพอดี
ทาคาราดะ ริกกะ เป็นเพื่อนอีกคนที่สนิทของอาคาเนะ แล้วก็ดันอยู่บ้านอยู่ข้างกันพอดีจนน่าแปลก
อาคาเนะที่เห็นริกกะก็พุ่งเข้าไปกอดเธอพร้อมกับเริ่มนัวเนียอีกฝ่ายทันที
“ริกกะดูสิ โชคุงเค้าแกล้งฉันอีกแล้วอะ”
“เอ้?…”
ริกกะที่ยังไม่ทันตั้งตัวกับการถูกนัวเนีย ก็ต้องมาตกใจอีกครั้งที่เธอถูกลากเข้าไปเกี่ยวกับปัญหาของคู่รักอีกแล้ว
“หยุดเลยอาคาเนะ เธอกำลังทำไห้ ทาคาราดะซังลำบากใจนะ”โช
“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย เนอะริกกะ”อาคาเนะ
“เอ้?…แบบว่า…”ริกกะ
“แค่ดูก็รู้แล้วไม่ใช่รึไงว่ากำลังลำบากใจอยู่นะ”
แล้วก็เป็นอีกครั้งที่อาคาเนะถูกโชดึงแก้มทั้งสองข้าออกจากกัน
“อ้า!!! โชคุงแกล้งฉันอีกแล้วอะ”
“ก็อย่าทำตัวไห้ต้องโดนสิ เธอเนี่ยนะ”
หลังจากที่โดนดึงแก้มอีกครั้งเธอก็เลิกนัวเนียกับริกกะพร้อมกับบ่นออกมาอย่างงอลๆ โชที่เห็นแบบนั้นก็ลูบแก้มของเธอเล็กน้อย
“ไปกันเถอะ อาคาเนะ”โช
“อืมก็ได้ ใว้เจอกันที่โรงเรียนนะริกกะ”อาคาเนะ
“อ….อ้า…”
ริกกะได้ตอบกลับพร้อมกับเริ่มประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ว่ากี่ครั้งเธอก็ยังไม่ชินกับมันสักที….
‘พวกคู่รักเนี่ย… น่ากลัวจังเลยนะ’
จบไปกันแล้ว กับอีกตอนสั้นๆ คอมเม้นกันได้นะครับ
บางที่ตอนก็สั้นจนอยากเพิ่มจากวันละ 2 เป็น 3 ตอนแต่ผมดันไม่ว่างขนาดนั้นซะงั้น
ความคิดเห็น