คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เช้าของวันใหม่?
ในเช้าของวันต่อมา
โชตื่นขึ้นทาอย่างงัวเงียพร้อมกับมองไปยังหญิงในร่างเปลื่อยเปล่าที่นอนอยู่ข้างๆของตน โชที่เห็นแบบนั้นก็เลือกที่จะค่อยๆลุกออกไปใส่เสื้อผ้าแล้วเดินลงไปที่ข้างล่าง
ในระหว่างทางลงไปเค้าก็แวะเข้าไปล้างหน้าของตัวเองในห้องน้ำ ในระหว่างที่กำลังล้างหน้าอยู่นั้นเอง ดวงตาเค้าจะเหลือบไปเห็นบางอย่าง สิ่งมีชีวิตสีน้ำเงินกำลังมองมายังเค้าผ่านกระจก โชที่เห็นแบบนั้นเค้าก็ได้ตกใจจนล้มลงกับพื้นแต่พอเค้าลุกขึ้นมา ภาพของสิ่งมีชีวิตปริศนาก็หายไปซะแล้ว
“สงสัยมื่อคืนจะนอนไม่พอแหะ”
โชได้พูดพร้อมกับเช็ดหน้าของตนเองก่อนจะเดินออกไปทำอาหารเช้า
.
“นี่เองก็ไม่พอจริงๆด้วยสิ”
เค้าได้พูดออกมาอย่างปลงๆหลังจากที่เปิดตู้เย็นดูของด้านใน สุดท้ายโชก็ตัดสินใจหยิบไข่ออกมาเพื่อที่จะทำอาหารอีกครั้ง
.
.
ผ่านไปสักพัก อาคาเนะได้เดินลงมาในสภาพงัวเงีย
“ตื่นแล้วหรอ? ไปล้างหน้าก่อนสิจะได้มากินข้าวด้วยกัน”
“เย้… กินข้าวกับโชคุง…หาว~”
อาคาเนะได้ยกแขนขึ้นในสภาพที่กำลังงัวเงียด้วยความดีใจก่อนที่เธอจะหาวออกมาอีกครั้ง
หลังจากที่เธอล้างหน้าของตัวเองเสร็จอาคาเนะก็ได้เดินมานั่งที่โต้ะซึ่งโชก็เอาข้าวผัดมาเสริฟ์พอดี
“ว้าว~”อาคาเนะ
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าจะอร่อยไหมพอดีไม่ได้ทำมานานแล้วนะ”โช
“อืมๆ ใช้ได้เลยละอย่ากไห้โชทำข้าวไห้กินทุกวันจังเลยนะ..”อาคาเนะ
“ฉันก็คิดงั้นแหละนะ ต้องบอกว่าชีวิตเธอดูเละกว่าที่ตาเห็นอีกไม่ใช่รึไง?”โช
“เฮ้ะๆ…”
อาคาเนะที่ได้ยินก็หัวเราะออกมานิดๆ
.
หลังจากนั้นเรื่องราวของพวกเราก็ยังคงดำเนิน มีอะไรแปลกหลายอย่างเกิดขึ้น ทั้งเรื่องของรุ่นพี่ที่เคยเข้ามาหาเรื่องอาคาเนะที่อยู่ๆก็เหมือนจะหายตัวไป นอกจากนั้นก็มีคนอีกบางส่วนที่อยู่ๆก็หายไปเหมือนกัน
และเรื่องที่แปลกที่สุดก็คือในวันหนึ่งที่ผมมองออกไปนอกเมืองผมก็ได้เห็นสัตว์ขนาดยักษ์แต่มันก็เพียงแค่แวบเดียวเท่านั้นก่อนที่มันจะหายไป
มันทำไห้ผมเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาที่ละนิด คนที่ผมคุยด้วยอยู่ๆวันต่อมาก็ดันหายไป ผมรู้สึกราวกับกำลังประสาทเสียลงไปเรื่อย กลัวว่าสักวักนึงพอเปิดประตูห้องออกมา อาคาเนะจะไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้นแล้ว…..
แต่ถึงจะมีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นแต่ชีวิตก็ยังต้องดำเนินต่อไปละนะ
หลังจากการเดินไปกลับอพาร์ตเมนต์ของผมกับบ้านอาคาเนะมาหลายวันสุดท้ายก็โดนอาคาเนะบังคับไห้มาอยู่ด้วยกันจนได้ ถึงจริงๆส่วนหนึ่งที่ผมยอมจะเป็นเพราะความกลัวที่ว่าวันนึงผมกลัวว่าอาคาเนะจะหายไปก็ตาม
แต่ว่าหลังจากที่ผมย้ายมาอยู่ด้วยมันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเธอยังคงอยู่ที่ตรงนั้น ในทุกๆเช้าที่ผมลืมตาขึ้นมา
.
.
.
หลังจากที่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ผมก็ได้รู้ว่าชีวิตในบ้านกับนอกบ้านเธอนี่มันคนละเรื่องกันเลย ห้องทำงานของเธอเละใช้ได้เลยทำเอาผมสงสัยเลยว่าเธอทำความสะอาดครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กัน
ถึงผมจะไม่ใช่พวกรักความสะอาดก็ตามแต่นี่มันก็เกินไปหน่อยจริงๆ ถ้าเป็นพวกรักความสะอาดมาเห็นละก็คงได้ผูกคอตัวเองอย่างแน่นอน สุดท้ายผมก็เลยต้องลงมือทำความสะอาดทั้งบ้านด้วยตัวเองโดยมีอาคาเนะเป็นผู้ช่วย
.
“เสร็จแล้ว!”
อาคาเนะได้พูดพร้อมกับความสุขหลังจากทำความสะอาดบ้านก่อนจะนอนแผ่ลงไปกับพื้นทางเดินที่ดูสะอาดขึ้นกว่าเดิมด้วยความสุข
“ครั้งหน้าก็ขออย่าไห้มันหนักกว่านี้ทีเถอะ”
โชได้พูดอย่างปลงๆหลังจากทำความสะอาดบ้านเสร็จเค้าได้ยืนพร้อมกับมองลงไปยังอาคาเนะที่กำลังนอนอยู่บนพื้น ในตอนนั้นเองอาคาเนะก็ได้ชูมือขึ้นไปหาโชเพื่อไห้ช่วยดึงเธอขึ้น
โชที่เห็นแบบนั้นก็จับมือของอาคาเนะก่อนจะดึงขึ้นแต่ว่าเหมือนว่าเค้าจะลืมไปว่า ว่าตัวเองกำลังเหนื่อยจากการทำความสะอาดอยู่สุดท้ายจึงจบลงด้วยการ กลายเป็นเค้าที่ล้มลงไปทับอาคาเนะแทน
“หวันไหวนิดหน่อยแฮะ”
อาคาเนะพูดพร้อมกับมองโชที่กำลังลุกขึ้นทำไห้ตอนนี้เหมือนกับว่าเค้ากำลังจับกดเธออยู่
โชที่กำลังลุกขึ้นพอได้ยินเสียงของอาคาเนะเค้าก็หยุดกระทันหันก่อนจะมองลงมาที่เธอในสภาพที่กำลังคล่อมร่างของเธออยู่
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร จะอารมณ์พาไปหรือทั้งสอง กำลังรอจังหวะนี้อยู่สุดท้ายโชก็ก้มลงไปจูบกับอาคาเนะจนได้ซึ่งอาคาเนะก็ตอบโต้ได้การเอาแขนทั้งสองข้างของเธอคล้องคอของโช
และแล้วการจูบอันดูดดื่มของทั้งสองคนก็เริ่มขึ้น
.
.
หลายเดือนต่อมา
“29….30…ในที่สุด”
โชได้พูดพร้อมกับฟุบลงไปกับพื้นบ้านด้วยความเหนื่อยล้าหลังจากการออกกำลังกายด้วยการวิทพื้น
“สุดยอดเลยละโชคุง ดูนี่สิ พุ่งแทบจะหายไปแล้วละถึงจะไม่ได้มีกล้ามขึ้นมาก็เถอะ”
อาคาเนะได้พูดพร้อมกับจิ้มไปที่สีข้างของโชที่นอนฟุบหน้าลงกับพื้นอยู่
“สักวันนึง… ฉันจะต้องมีกล้ามเนื้อและหล่อเหลากว่านี้ไห้ได้เลยคอยดูเถอะ…”
โชได้พูดออกมาด้วยความมุ่งมั่นแม้ว่าตัวเค้าจะยังคงฟุบอยู่กับพื้นก็ตาม
“จ้าๆ แต่ถึงจะไม่มีกล้ามเนื้อหรือไม่ได้หล่อเหลาอะไรฉันก็ยังรักโชคุงเสมอนะ”
“อาคาเนะ….ฉันเองก็รักเธอที่สุดเลย….แต่ว่าตอนนี้ช่วยดึงฉันขึ้นหน่อยได้ไหมพอดีไม่มีแรงเหลือแล้วนะ…”โช
“เอ้?”อาคาเนะ
จบ คอมเม้นพูดคุยกันได้นะ
เกือบแล้วเกือบได้เขียน NC อีกตอนแล้ว แต่ว่ายังก่อนฝากเอาใว้ก่อนละกันนะ เจ้า NC
ความคิดเห็น