เส้นทางวีรชนของขยะรีไซเคิลในเกมส์จีบสาว

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4

   สวัสดีตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยผ่านมาแล้ว1อาทิตย์ แผลฟกช้ำตามร่างกายผมก็ใกล้หายหมดแล้ว ส่วนเฮเลน่าก็มาผมอยู่เรื่อยๆ ก็ไม่แปลกละนะก็เธอมีเอนแต่ผมนี่ ในตอนนี้ได้เวลาคิดแผนเพื่อมีชีวิตรอดในโลกนี้แล้ว ที่จริงผมก็มีแผนอยู่แล้วแต่เนื่องจากในชาติที่แล้วผมมันเป็นแค่ขยะ ตอนนี้ก็เลยไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเองเท่าไหร่กับโลกที่โหดร้ายแบบนี้

[นอนเหม่ออะไรของแก แล้วตอนนี้คิดได้หรือยังว่าจะทำอะไรต่อ] เคออสถามออกมาทั้งที่กำลังนอนลอยทำตัวสบายๆกลางอากาศ

 

“ก็นะ..”ผมตอบเคออสไปพร้อมกับเว้นช่วงการพูดเนื่องจากความไม่มั่นใจในตัวเอง

 

“นี่เคออสนายบอกนายเป็นนักดาบที่เก่งที่สุดสินะ” หลังจากที่ได้ยินคำถามของผมเคออสก็ไม่ได้ตอบอะไรแต่สายตาของเขาที่ใช้มองผมเปลี่ยนไปมันราวกับสายตาของนักล่าที่กำลังจ้องเหยือและดูเหมือนเขากำลังรอฟังพูดต่อ

 

“อ อึก น นายช่วยสอนฉันหน่อยได้มั้ย”ผมก้มหน้าพูดออกมาด้วยอาการสั่นๆ เนื่องจากแรงกดดันที่มาจากไหนก็ไม่รู้ทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะถูกฆ่า

 

   ทางเคออสที่ได้ยินคำขอของผมเขาก็ไม่ได้ตอบอะไรเหมือนเดิม ส่วนตัวผม ที่หลังจากพูดออกไปแล้วก็ได้แต่ คิดย้อนกลับไป มองตัวเองในสมัยก่อนที่ยอมแพ้ต่อโลก เป็นแค่ไอ้ขี้แพ้ที่เหมือนขยะเปียก จนกระทั่งถึงวันที่ผมเสียชีวิต

 

’เวรเอ้ย! โอกาสอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆแต่ฉันดันกลัวและลังเลกับโอกาสที่ได้รับมา’

 

   หลังจากคิดได้ผมก็เงยหน้าขึ้นไปสบตากับเค้าด้วยสีหน้าแน่วแน่ เหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่างได้แล้ว อย่างน้อยถ้าจะเป็นแค่ขยะก็ขอเป็นขยะที่รีไซเคิลได้’ ในชีวิตนี่ไม่ว่าจะล้มเหลวสักกี่ครั้งฉันก็จะลุกขึ้นสู้ที่เปรียบเสมือนการรีไซเคิลตัวเอง’

 

“ ขอร้องล่ะเคออสช่วยฝึกฉันด้วย ช่วยฝึกชั้นที่เป็นแค่ขยะ ให้กลายเป็นขยะที่สามารถรีไซเคิลได้ด้วย” ผมพูดขอร้องเขาอีกครั้ง โดยครั้งนี้แตกต่างจากครั้งแรก

 

 จากนั้นไม่นานแรงกดดันที่ผม ได้รับก็ดูเหมือนจะหายไป ส่วนทางด้านเคออสเขาก็ยิ้มออกมา

[ดูเหมือนแกตัดสินใจได้แล้วนะ ได้สิฉันจะฝึกฝนให้แก่กลายเป็นขยะแข็งแกร่งที่สุดในโลกเอง แต่ทั้งหมดมันก็ขึ้นอยู่กับแกละนะ] เขายิ้มและพูดออกมาตามสไตล์กวนๆของเขา
 

“อ่า ขอบคุณเคออส” ผมพูดขอบคุณเขาออกมาด้วยความจริงใจ

 

[ขยะแขยงจริงๆเว้ย อย่ามาทำหน้าซึ่งใจนะเฟ้ย ส่วนการฝึกเริ่มฝึกตั้งแต่พรุ่งนี้ ส่วนดาบดูเหมือนว่าคนที่ส่งแกมาจะให้ดาบกว่าเก่าๆมาเล่มนึงอยู่ใต้เตียง] ดูเหมือนเคออสจะเริ่มฝึกพรุ่งนี้สินะ ส่วนดาบก็เพิ่งรู้เหมือนกันแฮะว่าไอ้คนที่ส่งผมมาเขาให้ดาบติดมาด้วย เหมือนกับคำนวณเอาไว้แล้ว

[ส่วนวันนี้แกก็พักผ่อนก่อนละกันเดี๋ยวแม่หนูนั้น ก็จะมาแล้วนิ] อ่า หลังจากที่เคออสพูดออกมาก็ทำให้ผมคิดได้ว่าวันนี้เฮเลน่าก็จะมาหาผมเหมือนทุกวัน

   หลายวันที่ผ่านมาผมกับเฮเลน่าก็ไม่ได้ทำอะไรมากหรอก ก็แค่พูดคุยกันเรื่อยเปื่อยผมก็เล่าเรื่องนิยายหลายๆเรื่องให้เธอฟังและดูเหมือนว่าเธอจะชอบด้วย เพราะหลังจากเธอมาเธอก็จะถามหาแต่ตอนต่อไปของนิยายที่ผมเล่า

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

   พูดปุ๊บก็มาปั๊บเลยแฮะ ผมเดินไปเปิดประตูให้เฮเลนา หลังจากที่เธอเห็นหน้าผมเธอก็ แจกรอยยิ้มที่สดใสให้ผมทันทีทำเอากรงขังหมีเกือบพัง

“สวัสดี เอซ ฉันอยากฟังนิยายต่อ” นั่นไงดูเหมือนเธอจะติดแล้วจริงๆเธอในตอนนี้ดูร่าเริงกว่าตอนแรก ที่ผมพึ่งมาโลกครั้งแรกด้วย

“ได้สิเข้ามาคุยกันข้างใน ฉันมีเรื่องจะบอกเธอด้วยพอดีเลย” ผมยิ้มออกมาพร้อมตอบเธอออกไป ผมกะจะบอกเธอเรื่องแผนการฝึกดาบของผมเพราะมันอาจจะทำให้ผมมีเวลาว่างน้อยลง

“อื้ม~” เธอตอบอย่างร่าเริงและเดินเข้ามาในบ้านและนั้งลงบนเตียงของผม ก็นะในบ้านผมไม่มีโต๊ะเก้าอี้นิ

“เล่า เลยๆ!” หลังจากที่ผมปิดประตูและเดินเข้ามาเธอก็ เร่งเร้าผมให้เล่าเรื่องต่ออย่างตื่นเต้น

“ โอเครๆ ใจเย็นๆ เอาละตอนต่อไปมีอยู่ว่า……”

.

.

.

.


“ว้าวว คุณพระเอกสุดยอดไปเลยย” หลังจากที่เฮเลนาฟังเรื่องเล่าเสร็จ เธอก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมพระเอกออกมา ส่วนทางด้านของผมก็ หลังจากที่เล่าเรื่องให้เธอเป็นเวลานานจนผมเจ็บคอผมจึงเบรกเอาไว้ก่อน

 

“ นี่เฮเลนา พอดีว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปฉันจะเริ่มฝึกดาบมาน่ะอาจจะไม่มีเวลาว่างมาเล่าเรื่องให้เธอเยอะเหมือนวันที่ผ่านมา” หลังจากที่ผมพูดออกมาเฮเลน่าก็เงียบไม่ตอบอะไรสีหน้าของเธอดูมืดมนเหมือนวันแรกที่ผมถามเรื่องพ่อแม่เธอทำเอาผมหน้าซีด

 

“ ไม่ต้องเศร้าไปนะ ไม่ใช่ว่าฉันจะฝึกจนไม่มีเวลาเล่านิยายนี่ และอีกอย่างที่ฉันเริ่มฝึกดาบก็เพื่อที่จะเอาไว้ปกป้องเธอนะเฮเลน่า” หลังจากที่เธอได้ยินคำพูดของผม สีหน้าของเธอก็กลับมาดูปกติแต่ที่ไม่ปกติคือใบหน้าของเธอที่มีอาการหน้าแดงจนลามไปถึงหู

“\\\ห หรอ เอซพูดจริงนะ///” เธอก้มหน้าพร้อมกับถามออกเลยทำให้มองไม่เห็นสีหน้าของเธอ

“ใช้แล้วๆ” ผมรีบยืนยันคำตอบเนื่องจากกลัวถูกเธอจับ ตอน

“ สัญญาแล้วนะฉันขอมาดูเอซ ฝึกดาบด้วยได้หรือเปล่า” เธอเงยหน้าขึ้นมาและก็พูดด้วยใบหน้าที่คาวาอี้สุดๆ ทำเอาผมเกือบลืมภาพจำของเฮเลน่าในเกมส์ไปเลย

“ทำไมจะไม่ได้ละ” ผมยิ้มพ่อก็ตอบเธอออกไป

”อื้ม เจอกันพรุ่งนี้นะ เอซ” เธอกล่าวลาผมพร้อมกับวิ่งไปเปิดประตูและวิ่งออกไปจนลับสายตาของผม

“ อะไรของเธอล่ะนั้น” ผมยกมือขึ้นมาเกาหัวด้วยความสงสัยในพฤติกรรมของเฮเลน่า

[ แกนี่มันจีบสาวเก่งจริงๆสินะครั้งแรกคิดว่าฟลุคซะอีก] 
 

“ ก็บอกว่าไม่ได้จีบยังไงล่ะเฟ้ย ฉันทำเพื่อเอาตัวรอด” 
   

    อย่ามากล่าวหากันนะเฟ้ยผมทําเพื่อเอารอดต่างหางถ้าผมทําให้เฮเลน่าไม่พอใจหรือเศร้าภาพองเธอในอนาคตที่เคยเห็นภายในเกมส์ก็ลอยเข้ามาในหัวทําให้ผผมอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น และอีกอย่างผมจีบสาวเก่งหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอกไม่งั้นผมคงจะสระซิงได้ตั้งแต่ก่อนมาต่างโลกแล้วยังไงครั้งนี้ฉันจะต้องมีชีวิตรอดจะประสบุวามสําเร็จและสระซิงให้ได้เลย

[ช่างเถอะแกรีบไปพักผ่อนซะ การฝึกของฉันไม่มีคำว่าปราณีหรอกนะ]

“อ่า” ผมตอบเขาไปสั่นๆเพราะเห็นด้วยกับคำแนะนำของเคออส