[Fic My Hero Academia]การเดินทางของผู้ครอบครองเนตรวงแหวน

ปฐมบท

มาโคโตะ โทโมเอะ เด็กสาวมัธยมปลายธรรมดา ผู้มีเรือนผมยาวสีดำสนิท ดวงตาสีดำที่เปล่งประกายอย่างลึกลับ โทโมเอะอาศัยอยู่กับครอบครัวเล็ก ๆ ของเธอในจังหวัดโอซะกะ ประเทศญี่ปุ่น ครอบครัวที่มีพ่อแม่ที่แสนอบอุ่น และน้องชายสุดที่รัก คาเครุ ผู้เป็นแก้วตาดวงใจของพวกเขาทั้งหมด

โทโมเอะมีนิสัยที่ไม่เหมือนกับเด็กสาววัยเดียวกันนัก เธอมักใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการท่องโลกอินเตอร์เน็ต และชอบอ่านมังงะเป็นชีวิตจิตใจ โดยเฉพาะ "นารูโตะ" ที่เธอยกให้เป็นมังงะเรื่องโปรดตลอดกาล ในมุมเล็ก ๆ ของห้องนอน เธอมีสติ๊กเกอร์ โปสเตอร์ และฟิกเกอร์ของตัวละครที่เธอชื่นชอบจัดเรียงอย่างพิถีพิถัน มันเป็นโลกที่เธอสามารถหลบหนีจากความเป็นจริงที่น่าเบื่อหน่าย

แต่แล้ว...ช่วงเวลาที่ดำเนินไปอย่างสงบสุขในครอบครัวของโทโมเอะที่แสนอบอุ่น ก็ได้ถูกทำลายลงในชั่วพริบตา...

18 มิถุนายน 2018

หลังกลับมาจากการไปเที่ยวต่างจังหวัด มาโคโตะ เก็นโตะ ผู้เป็นพ่อ โทราริ ผู้เป็นแม่ และคาเครุ ลูกชายคนเล็ก ได้กลับมาถึงบ้านในช่วงเย็น โดยไม่รู้ว่าเหตุการณ์ร้ายกำลังจะเกิดขึ้น ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วและรุนแรง แผ่นดินไหวที่คาดไม่ถึงได้ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างต่อหน้าโทโมเอะ

โทโมเอะกำลังนั่งอยู่ในห้องนอนของเธอเมื่อพื้นดินเริ่มสั่นไหว แสงไฟที่เคยสว่างจ้ากระพริบถี่ ๆ ก่อนจะดับลง เธอรีบวิ่งออกมาจากห้องเพื่อไปหาครอบครัว ทันใดนั้นเอง เสียงกรีดร้องของพ่อแม่และน้องชายก็ดังก้องเข้ามาในหูเธอ

เธอพยายามวิ่งไปหาพวกเขา แต่พื้นบ้านที่เคยแข็งแรงกลับถล่มลงมาเป็นซากปรักหักพังต่อหน้าต่อตา เธอได้แต่ยืนมองเสียงร้องขอความช่วยเหลือของครอบครัวที่ถูกทับถมภายใต้ซากปรักหักพัง ความหวาดกลัว ความโศกเศร้า และความสิ้นหวังผสมปนเปกันอยู่ในหัวใจของเธอ

โทโมเอะพยายามจะดึงชิ้นส่วนซากปรักหักพังออกมาเพื่อช่วยพวกเขา แต่แรงของเธอไม่พอ และเวลาในขณะนั้นก็เหมือนจะหยุดลง เสียงร้องขอความช่วยเหลือค่อย ๆ เงียบลงจนกลายเป็นความเงียบงันที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตของเธอ

หลังเหตุการณ์โศกนาฏกรรม

โทโมเอะต้องเผชิญกับภาวะซึมเศร้าอย่างหนัก ความเหงาและความโดดเดี่ยวเกาะกินจิตใจของเธอทุกวินาที เธอถูกทิ้งให้อยู่ลำพังในห้องพักเล็ก ๆ ในจังหวัดฟุคุชิมะ ไม่มีใครหรือสิ่งใดสามารถปลอบประโลมใจเธอได้ ความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานที่เธอแบกรับกลายเป็นสิ่งที่เกินกว่าที่เธอจะทนได้

24 ธันวาคม

ในวันที่ 24 ธันวาคม ท่ามกลางความหนาวเย็นของฤดูหนาว โทโมเอะตัดสินใจจบชีวิตตัวเองในห้องพักของเธอ เธอไม่สามารถเห็นทางออกอื่นใดนอกจากการปลดปล่อยตนเองจากความทรมานนี้ ในขณะที่สติและวิญญาณของเธอกำลังเลือนหายไป ความมืดมิดที่เคยห่อหุ้มจิตใจของเธอกลับถูกแทรกด้วยแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ แสงที่ดูราวกับจะนำพาเธอไปสู่อีกโลกหนึ่ง

ก่อนที่เธอจะรู้ตัว ร่างของเธอถูกดูดเข้าไปในประตูมิตินั้น ความรู้สึกเจ็บปวดและสิ้นหวังค่อย ๆ เลือนหายไป ทิ้งไว้เพียงความสงสัยและความหวาดกลัวต่อสิ่งที่กำลังจะมาถึง

ในโลกใหม่ที่เธอกำลังจะก้าวเข้าไป โทโมเอะจะต้องเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่เธอไม่อาจคาดเดาได้ แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้แน่ชัดคือ การเดินทางครั้งนี้อาจจะเป็นโอกาสที่เธอจะค้นพบความหมายใหม่ของชีวิต

เธอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ณ สถานที่แปลกตา คล้ายกับห้องพักของใครสักคนที่เธอไม่รู้จัก ขณะที่กำลังลุกขึ้นสำรวจห้องนั้น สายตาของเธอก็ไปสะดุดกับภาพสะท้อนในบานกระจกขนาดใหญ่ เธอก้าวเข้าไปหาร่างนั้นที่อยู่ภายในบานกระจก ปรากฏร่างของเด็กผู้หญิงผมยาวสีดำขลับ ที่น่าจะมีอายุราวคราวเดียวกับโทโมเอะ

แต่สิ่งที่น่าพิศวงมากที่สุดที่ปรากฏบนร่างนั้น ก็คือดวงตาทั้งสองที่ค่อย ๆ เปลี่ยนกลายเป็นสีแดง พร้อมกับเลือดที่ไหลรินออกมาจากเบ้าตาทั้งสอง โทโมเอะรู้ได้ทันทีว่าสิ่งนี้คืออะไร

“เนตรวงแหวน...”