คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #104 : ตอนที่ 15 เทพชั้นสูง
อนที่ 15 เทพั้นสู
“เ้าว่ายัไนะ”
เสียอบอทหารเทพออมาพร้อมเพียัน เรายิ้ม่อนะไม่สนพวเาอี เราหันมามอเ้าูน้อยัวนี้ มัน้อมอเราไม่วาา และ้วยวามสสัยในล่อที่อยู่ในมือเรา มันมีเสียหัวใัอยู่ลอเวลา
“นี้หัวใเธอั้นเหรอ เ้าูน้อย”
เราถามมัน ่อนที่มันะระพริบาอบ แ่แล้วยัไม่ทันไ้ทำอะไร่อ
ฟลิ้ว....แร
เสียลูศรวิ่แหวอาาศเ้ามาทาล่อที่เราถืออยู่ แ่เราาเรือ่ายเวทย์รวับเอาไว้แล้ว ทำให้สามารถรับรู้และปัลูศรนี้ไ้ โยไม่้อหันมอ
เราเหล่มอนยิมา็ือ ทหารเทพนหนึ่ เายิลูศรใส่ำแหน่มือเรา หมายะให้ปล่อยล่อนี้ มันสำัมาสินะ แ่ทำไมพวเาูไม่ลัวเ้าูนี้เลย ทั้ๆที่เมื่อ่อนมันเป็นอสูรายที่่าไ้แม้แ่เทพระับสูทั้อทัพไ้เพียแ่พิษอย่าเียว
แ่รอบนี้พวเทพนำำลัมาเพียแ่ สิบน และหมายะิล่อในมือเราไปอี
“ในล่อนี้มีอะไรหรือ พวุถึ้อาริมันไปาเรา”
เราถามพวเา้วยวามสสัย
“มันไม่ใ่เรื่อที่พวเราะ้ออบ ส่ล่อนั้นมาสะ ถ้าไม่อยาาย”
หนึ่ในสิบทหารเทพพูออมา
็ิไว้แล้วว่าะ้ออบแบบนี้ ้อใ่ำลัหาำอบเอแล้วสินะ เบื่อริๆ เรายมือสะบัหนึ่ที ทำให้เิเวทย์มิิับหนูที่ส่ไปับามอนัเรียนอเรา พวมันวิ่เ้าหานัเรียนเรา แล้วส่พวเาทั้หม ลับไปยัึสาาวิาเรา
เพราะลัวะโนลูหลาาร่อสู้พวปาแ็ เมื่อหมห่วเรา็พูับพวเาอีรั้ว่า
“มันสำัมาสินะ ถึไ้ไม่บอวามลับให้ผู้อื่น”
วูบ....
“้อใ่ำลัทำให้ลาย้อมูลออมาสินะ”
เราใ้้าวพริบามาอยู่้าหลัพวเทพ ่อนะพูออมา ทำให้พวทหารเทพใ แล้วรีบหันามเสีย เราไม่เสียเวลา ัารใ้้ามาบที่อนนี้เปลี่ยนไปเป็นมาามุเนะแล้ว พาเ้าที่ท้ายทอย นทหารเทพนผู้โร้ายบาเ็บ แ่ไม่สลบ
เราเอียอทำหน้าแปลใ สสัยวามทนทานอพวเทพะสูว่ามนุษย์มาสินะ ถึไม่สลบ เมื่อนแรไม่สลบ ทหารที่เหลือ็พุ่เ้าหาเราทันที
เราพลิัวหลบารโมีาาบอพวเา มันไม่ยา่อารป้อันาบที่เื่อ้าพวนี้เลย เราหลบไ้ หนึ่ สอ สาม และนที่สี่็หลบไ้ ่อนะส่วนลับไป้วยาบ้านม นที่ห้ายัาบรับ
แพร....ึ....อ๊า
าบเทพถึับแหัเมื่อั้รับาบอเรา ่อนที่มาบะลโนไหล่ เลือสีทอสาระเ็นออมา มันระเ็นมาโนใบหน้าเรา และเสื้อลุม็เลอะเลือสีทอนี้ไป้วย
“แย่ริๆ ัออยาแน่ๆ”
เราบ่นออมา ่อนะึาบออาไหล่ทหารเทพ านั้น็หลบาบา้าน้า เราหมุนัวถีบเ้าไปที่ท้อนที่ห ่อนะยล่อึ้นั้รับาบอนที่เ็
เาะัไม่ล้าฟันลมา เราึใ้โอาสนี้ ใ้าบแทเ้าไปที่ไหล่้าที่ถือาบ นทหารเทพ้อปล่อยาบ ้วยวามเ็บ เราึาบอออย่ารวเร็ว แล้ว็วาาบมาามุเนะเป็นวลม เพื่อั้รับมาบอทหารเทพ ที่เริ่มลับเ้ามารุมล้อมโมีเรา
าบที่ปะทะับาบอเราถึับแหัไปามๆัน พวทหารเทพ่า็ใ เพราะอาวุธเทพที่ทำถูีึ้นโยเทพเฮฟเฟสุส ึ้นื่อว่าแ็แรละทรพลัมา แ่ลับถูาบอมนุษย์ทำลายแหัเหมือนหัิ่ไม้แห้
เมื่อไร้อาวุธ พวเทพ่า็เริ่มเปลี่ยนมาใ้เวทย์เ้าสู้แทน เราหลบเวทย์ไฟ น้ำ ลม หลายๆุมามาย ที่ไม่้อร่ายบทสว พวเาใ้เวทย์โมีใส่เรา ในนาที่่อยๆยับวล้อมเรา หมายะิล่อออไปามือ
าร่อสู้อยู่ในสายาอเ้าูน้อยทั้หม แ่มันไม่สามารถเ้าโมีพวเทพที่เป็นศัรูันมา้านาน เพราะเวทย์ผลึั้นสุท้ายยัไม่ลายออ ทำให้มันไม่สามารถเ้าร่วมสู้ไ้
เราหลบลูพลัมามายไปมา โยไม่ทุ์ร้อนใใๆ เพราะเรามอเห็นเป็นลูพลัเหล่านี้ เลื่อนไหว้ามา เราไม่ไ้หลบเพียอย่าเียว เรา็มีส่วนลับไปบ้า ้วยเวทย์บอลไฟิาม
ูม....
ทหารเทพผู้โร้าย โยเวทย์ไฟเรา ถึับระเ็นไปไล าร่อสู้ลาเวหา นับว่ายาว่าบนิน แ่เรา็ทำไ้ีเหมือนเินบนพื้นิน เราเหยียบอาาศวิ่วนไปมา ่อนะยิเวทย์ส่วนับไป เรายัหยอเล่นับทหารเทพอยู่ ถึพวเาะโยเวทย์เราทุอที่ปล่อยไป แ่็ไม่ไ้รับวามเสียหายมา เพราะมีเราะเทพ่วยเอาไว้
เราิว่าถึเวลาบเรื่อแล้ว ึหยุหลบแล้วสะบัมือปัลูพลัทิ้เหมือนปัลมเล่น านั้น็วามือลไป้าหน้า
“ราวิี้”
ฮืม....อึ....
เหล่าทหารเทพ่า็ร่าทรุล้มนอนลาอาาศ เพราะเราไ้ใ้วิธีแรผลัา้าล่าและบนเ้าหาัน ทำให้พวเาไม่ล่วลไป้าล่า
เวทย์ราวิี้ทำให้พวเาถึับระอัเลือออมาเป็นฝอย เลือสีทอลอยเป็น้อนในอาาศ มันสวยามมา เมื่อ้อแสอาทิย์ เราลอยัวไปยัพวเา ่อนะ้มมอแล้วพูว่า
“พอะบอไ้หรือยั ว่าทำไหมถึอยาไ้ล่อนี้ และมันเี่ยวอะไรับเ้าูน้อยนั้น”
เียบ
“เราะถามอีรอบนะ ใรอบเราะปล่อยไป ถ้าไม่แล้ว้อทรมานนว่าะลายออมา”
เียบ
ึ...
เราแทาบเ้าไปยัร่าทหารเทพที่อยู่ใล้ๆมือ เาไม่ส่เสียใๆออมา เาปาแ็เสียริ ั้น้อเล่นบทโหเสียหน่อยแล้ว
ึ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ….
เราแทาบใส่ร่าเทพนเิมหลายๆรอบ นในที่สุ เา็าบโยไม่มีเสียใๆออมา น่านับถือริๆ เรื่อปาแ็ เมื่อเพื่อนพวทหารเทพาย่อหน้า พวเามีสีหน้าโรธแ้นเรา าแร่ำ ้อมอเราอยาับะินเลือินเนื้อ
เราเินไปยัน่อไป แล้ว็ทำแบบเิมับนแร ้วยารยิำถาม่อน ไม่อบ็แทลหนึ่แผล ไม่อบรอบสอูำนวนแทเ้าไป นในที่สุ็เหลือทหารเทพนสุท้าย
เามีสีหน้าหวาลัวึ้นมาแล้ว เรายิ้มอย่ามีัย ่อนะถามว่า
“เหลือุเป็นนสุท้ายแล้วนะ ่วยอบำถามเรา้วย ถ้าอบเราะปล่อยไป ลไหม”
เาพยัหน้ารัวๆ เรา็ยิ้มอย่าพอใ
“ั้นเรามาเริ่มำถามแร ทำไมพวุถึอยาไ้ล่อนี้”
“มันมีสิ่อันรายอยู่ในนั้น และมันไม่วรอยู่ในมือผู้ใ”
“อะไรอยู่ในล่อนี้”
“มันือหัวใอยอร์มุนานร์”
เราีหน้ารึม ่อนะถาม่อ
“แล้วทำไมเ้าูออมาไ้ แ่ไม่เห็นมันยับไปไหนเลย และเท่าที่เรารู้ เ้าูร้ายามา ทำไมุถึนำำลัมาแ่สิบนาย ทั้ที่สรามรั้่อนทหาร้อายเป็นแสนๆ็เอามันไม่อยู่”
“็เพราะ....”
ูม....
เราหลบออมาทัน อยู่ๆ็มีพลัเวทย์แสยิรมายัหัวอทาหารเทพที่เราำลัสอบถามเาอยู่ พลัทำลายทำให้ร่าอเาแหลสลายไปทันที ่อนะมีเสียามมาว่า
“ปามาเสียริ ไม่สมับที่เป็นทหารเทพผู้ทรเียริ์”
เราหันมอไปามเสีย ปราายในุาวรีโบราสวมเพียผ้าสีาวบาๆ ภายในุนั้นมีุเราะสีทอสวมอยู่อีั้น มีปีถึสามู่ บ่บอถึระับนั้นสูอเทพ ใบหน้าหล่อเหล่า ผมทอ ถือาบสอมสีเิน
เราึถาม้วยวามสสัยเ่นเย
“ุเป็นใร”
“้าไม่ำเป็น้อเอ่ยนามแ่มนุษย์ั้น่ำเยี่ยเ้า”
...........................................................................................................................
มีเทพมาให้บอีแล้วนะ แ่รอบนี้ไม่่ายเหมือนพวที่ผ่านมานะ
หิว้าวมา อัวไปิน้าวแปป ไม่เ้าใเม้นถามเลยนะ
ปล.อบุสำหรับอมเม้นนะรับ
หาผิพลาประารใ ออภัย้วยนะรับ
ความคิดเห็น