เพราะชีวิตมันเฮงซวย หวยเลยมาตกที่ผม

เช่นกันกับเรื่องที่ผ่านๆมา ไรท์จะขอพูดสั้นๆว่าถ้าหากเรื่องนี้หรือเรื่องอื่นๆไรท์ไม่เขียนต่อ มีแค่2ทางคือ 1.ไรท์ขก. 2.ไรท์โดนจับอุ้มไปแต่งหญิง เข้าใจตรงกันนะ

.

.

.

"ในวันๆหนึ่ง ก็ได้มีเครื่องเกมสุดสมจริงได้เกิดขึ้นมาพร้อมกับเกมVRหรือที่เด็กยุคใหม่ๆเรียกว่า Full Drive บลาบลาบลาน่าเบือ นี่เอาจริงดิ เรายังจะชอบไอเนื้อหาซ้ำซากจำเจแบบนี้อีกหรอ ได้เวลาเปลี่ยนแปลงแล้ว.....ไม่สิยังไงคนเราก็ต้องกินต้องใช้ ถ้าอันไหนมันง่ายแถมขายได้คนเรามันก็ซื้อหมดแหละ เอาเป็นว่ากลับเข้าเรื่องก่อนดีกว่าก่อนที่ไรท์จะบิดเนื้อหาไปมากกว่านี้

.

.

.

"มันจบแล้วจอมมารเวอร์โก้ วันนี้ผมกับทุกๆคน จะมาโค้นล้มแก และจะนำพาความสงบสุขเข้ามาสู่ริวทาเรีย!!" เสียงที่ดังลั่นขึ้น คือเสียงของคุณผู้กล้า หัวหอกในการนำปาร์ตี้เข้าสู่การโค้นล้ม แตะการต่อสู้กับจอมมารเวอร์โก้

"แกคิดจริงๆหรือว่าแกจะฆ่าข้าได้ ถ้างั้นก็เอาสิ Now SHOW ME YOUR DETERMINATION!!" เสียงของจอมมารได้ดังขึ้นมาหลังจากคำประกาศของคุณผู้กล้า และหลังจากนั้นคุณผู้กล้าก็ได้พุ่งเข้าไปตัวต่อตัวกับจอมมาร ส่วนทางด้านของผมดับคนอื่นๆในปาร์ตี้นั้น ก็ทำได้แค่รับมือกับทหารที่เหลือของจอมมาร

"จังหวะนี้แหละ เปิดใช้งานสกิล Justice Cut!" หลังจากที่หาจังหวะในการโจมตี คุณผู้กล้าก็ได้ใข้งานสกิล แล้วได้ฟันเข้าไปที่จุดออกของจอมมาร

เคร่ง!!!

"Do you think you can HURT ME FOR THIS HUH!?!?" ทว่าจอมมารก็ได้รับการโจมตีนั้นไว้ได้ก่อนที่จะทำการสวนด้วยหมัดเปล่าๆใส่ทางฝั่งของคุณผู้กล้า จนทำให้คุณผู้กล้าประเด็นปลิวไปหาพวกเรา

เฮือก!!!

"ค-คุณผู้กล้า!!! ท-ทำใจเข้าไว้นะ ด-เดียวผมช่วยอ-เอง" หลังจากที่ผมเห็นการต่อสู้นั้น ผมก็ได้เบือกที่จะวิ่งเข้าไปฮิลใส่คุณผู้กล้า ถึงแม้ว่ามันจะไม่ดีต่อคนอื่นๆในปาร์ตี้ แต่ทว่าผมที่เป็นฮิลเลอร์ คงทำอะไรไม่ได้มากนักหรอก

"แคกๆ โซระ? ข-ขอโทษนะที่ต้องให้ทิ้งพวกไกด์กับคนอื่นๆ แต่ทว่าอย่าใสใจเลย เพราะนี่คือการตัดสินใจของผมเอง..." คุณผู้กล้าที่หลังจากบาดเจ็บได้ไม่นานก็ได้ลุกขึ้น ถึงแม้จะเจ็บแต่ก็ยังคงลุกขึ้นสู้เนี่ยแหละคนที่ผมไว้ใจ 

"เอาหล่ะ จอมมาร ม-มาเริ่มรอบต่อไปกันเถอะ!!"

"HO SERIOUSLY? ข้าคิดว่าเจ้าจะยอมแพ้เสียอีก หืมมม..... หิหิหิ งั้นเรอะ งั้นสินะ งี้นี่เอง IT TIME YO DIE HERO!!!!" พูดจบจอมมารก็ได้พุ่งเข้าไปโจมตีโดยตรงจากข้างหน้าของผู้กล้า 

เคร่ง!!

เสียงกระทบกันของเหล็กได้ดังขึ้น ระหว่างแทงค์ประจำตี้อย่างโกด์ กับกรงเล็บของจอมมาร

"ข้าจะไม่ให้เจ้าทำอันตรายกับคุณผู้กล้าหรอก!!" หลังจากการพููดคำนั้นออกมา ไกด์กับมิยุก็ได้เข้ามาสมทบกับคนคุณผู้กล้า เป็นอันรู้กันดีว่าทางด้านพวกเรานั้น ได้เคลียร์ทหารของจอมมารหมดแล้ว

"งั้น....ทุกๆคน....ช่วยส่งพลังให้คุณผู้กล้ากันเถอะ" หลังจากที่ผมนั่งคิดอยู่นาน ในที่สุดผมก็คิดออก ถ้าหารว่าผู้กล้าคนเดียวไม่สามารถเอาชนะได้ งั้นตัวของผมเองก็จะส่งพลังไปให้

"งั้นหรอ....ทุกๆคน.....อย่าให้เกินอันตรายนะ!" พูดจบคุณผู้กล้าก็ได้เดินตรงไปพร้อมกลับพลังที่มากขึ้น เพราะการส่งพลังเวทย์กับคุรผู้กล้า แต่ถ้าหากทำมากเกิดไปจะเกิดอาการขาดพลังเวทย์และตายลงในที่สุด เพราะแบบนั้นแล้วคุณผู้กล้าจึงได้เตือนเรื่องของอาการนี้อย่างแน่วแน่

"OH SECOND ROUND? Interesting, LET FUN AGAIN!!!" จอมมารที่เห็นพลังที่เพิ่มขึ้นของคุณผู้กล้าก็ได้ดีใจออกมา หากเพียงแต่ว่าทางฝั่งของคุณผู้กล้ามิได้ยินดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย กลับกันตัวของเขานั้นก็ได้โกรธขึ้นมากกว่าเดิมเสียอีก

"งั้นหรอ...งั้นหรอ!!!" หลังจากนั้นการต่อสู้รอบสองก็ได้เกิดขึ้น ในตอนนี้นั้นดูเหมือนว่าทั้งคู่จะสูสีกันมากเลย อาจจะสู้ชนะก็ได้ 

เคร่ง!! เคร่ง!! เคร่ง!! ตึม!! เคร่ง!! เคร่ง!!

เสียงการประทะของทั้งคู่ก็ได้กินเวลาไปเรื่อยๆ แฃะดูเหมือนว่าทางฝั่งคุณผู้กล้าจะเริ่มได้เปรียบขึ้นแล้ว

"มันจบแล้วจอมมาร เปิดใช้งาน เสียงแห่งสวรรค์จงเรียกร้องกึกก้องไปทั่วล่า เสียงแห่งชัยชนะที่เข้ามา มันคือเสียงเรียกที่ดังสนั่นไปทั่วผืนโลกา เสียงแห่งสวรรค์อันทรงพลัง ร่าย The Impact of the Heaven!!!" สิ้นสุดบทร่าย ดาบส่องแสงอร่ามงามตาก็ได้ปรากฏออกมาทำให้ความมืดบริเวณโดยรอบหายไป 

"ลาก่อน....จอมมาร"

ฉึบ!!

สิ้นสุดคำพูดนั้น ครึ่งท่อนล่างของจอมมารก็ได้แหลกสลายไปเหลือเพียงท่อนบทของจอมมาร เพียงแต่ว่าในตอนนี้ แสงศักดิ์สิทธิ์ที่เปรียบเสมือนสิ่งชนัทางของปีศาจนั้น กำลังกัดกินร่างของจอมมาร คงทำให้จอมมารนั้นไม่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไปแล้ว

"พ-พวกเราทำได้แล้ว!!" เสียงของมิยุได้ดังขึ้นมา ทำให้ความดีใจของคนในปาร์ตี้ได้ดังขึ้นมา แล้วทุกๆคนในปาร์ตี้ก็ได้เดินเข้ามาพูดคุยกันถึงหลังจากนี้ แล้วจึงสรุปได้ว่า

ไกด์จะไปเป็นหัวหน้ากิลด์นักผจญภัย มิยุเป็นครูสอนในโรงเรียนเซซาเรีย ส่วนผมก็จะกลับไปที่โบสถ์เดิมของผม กลับไปดูและเด็กๆและคนอื่นๆ ส่วนคุณผู้กล้านั้นก็....

"เอาหล่ะในเมื่อปราบจอมมารลงได้แล้ว...มันคงต้องถึงเวลา..." คุณผู้กล้า....หลังจากที่ผ่านมาเป็นเวลาหลายปี....ผมก็พึ่งมาได้รู้ถึงจุดประสงค์ที่คุณได้ถูกแต่งตั้งขึ้นมา คุณมาบ้านที่จะต้องกลับ เพราะแบบนั้นแล้ว

"ไม่เอาน่าาาทุกๆคน...ยิ้มเข้าไว้สิ อย่างไรก็ตามมาสนุกกับชีวิตหลังจากนนี้กันเถอะ ถึงแม้ว่าผมจะจากไป แต่ผมก็ไม่ได้ไปไหนสักหน่อย ผมก็ยังอยู่ตรงนี้" คุณผู้กล้าที่พูดจบก็ได้นำมือเข้ามาวางไว้ที่หน้าอก 

"งั้นหรอ...นั้นสินะครับ ผมเองก็เหมือนกัน ถึงพวกเราจะห่างไกลกัน แต่สิ่งที่พวกเรายังคงเชื่อมถึงกันคือตรงนี้สินะครั-

ปึก!!!

เอ๊ะ?!? ท-ทำไมผมถึงรู้สึกง-ง่วงจังเลยนะ

.

.

.

.

.

.

รู้สึก...แปลกๆจังแหะ...นี่เรา...อยู่ไหนกันนะ ที่นี่มันมืด แต่ก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่น....ราวกับกำลังล่องลอยอยู่ในอากาศในแดดตอนเย็นแบบนั้นเลย

.

.

.

จะว่าไปแล้วที่นี่สงบจังเลยนะ ไม่มีแม้กระทั้งเสียงของสิ่งมีชีวิต มันดูสงบจริงๆนะ

.

.

.

จะว่าไปแล้วหลังจากที่ปราบจอมมารเสร็จ...หมือนจะโดนอะไรแหะ

.

.

.

ว่าแต่ผ่านมานานเท่าไร่แล้วนะ....ที่เราอยู่ที่นี่....ไกด์? มิยุ? คุณผู้กล้า?? อยากเจอกันอีกจังเลยนะ

.

.

.

[ความปรารถนาได้ถูกเติมเต็ม...โปรดกรองข้อมูลเพิ่มเติม]

ความปรารถนา?.....งั้นหรอ??....ถ้าหากว่านี่คือความตายและนั้นคือคำขอสุดท้ายก่อนที่ความปรารถนาจะถูกลืมเลือน....อยากจะบอกลาทุกๆคน....อยากจะให้ทุกๆคน...ไม่เป็นทุกข์กับการจากไปของผม...

.

.

.

[ความปรารถนาที่จะบอกลา กำลังขออนุมัติ โปรดรอสักครู่]

.

.

[ความปรารถนาที่จะบอกลา ไม่ผ่าน กำลังลองอีกครั้ง]

.

.

.

[ความปรารถนาที่จะบอกลา ไม่ผ่าน กำลังลองอีกครั้ง]

[ความปรารถนาที่จะบอกลา ไม่ผ่าน กำลังลองอีกครั้ง]

[ความปรารถนาที่จะบอกลา ไม่ผ่าน กำลังลองอีกครั้ง]

[ความปรารถนาที่จะบอกลา ไม่ผ่าน กำลังลองอีกครั้ง]

[ความปรารถนาที่จะบอกลา ไม่ผ่าน กำลังเปลี่ยนเป็น ความปรารถนาที่จะมีชีวิต]

เอ๊ะ?? ต-แต่เราไม่ได้ขอแบบนั้นนะ??

[ความปราถนาที่จะมีชีวิต ผ่าน กำลังตั้งค่าระบบ]

.

.

.

[เนื่องการความปรารถนาที่ไม่สามารถทำได้ในทีแรก กำลังส่งของขวัญสุดพิเศษ]

[เสร็จสิน! ของขวัญสุดพิเศษ รับได้ที่กล่องจดหมาย]

.

.

.

[การดำเนินการเสร็จสิน กรุณาเตรียมตัวที่จะบรรลุความปรารถนา]

[เนื่องจากการใช้เวลาที่นาน กำลังจะส่งของขวัญสุดพิเศษ]

[เสร็จสิน! ของขวัญสุดพิเศษ สามารถรับได้ที่กล่องจดหมาย]

[บรรลุเป้าหมาย! กรุงเตรียมตัว]

.

.

.

[Error กรุณาเตรียมตัว]

[Error เนื่องจากผู้ใช้ไม่ใช่Human จะทำการตรวจสอบใหม่]

เอ๊ะ?? ค-คืออะไร??

.

.

.

[เสร็จสิน! เนื่องจากไม่สามารถหาร่างกายได้ จะแปรเปลี่ยนของขวัญหนึ่งชิ้นเป็นร่างกาย]

[เสร็จสิ้น! กำลังส่งของขวัญสุดพิเศษ เนื่องจากไม่สามารถเข้าถึงระบบจากทางร่างกายได้ กรุณาไปซ้อมจากศูนย์บริษัท Xes]

[เสร็จสิน! กำลังเริ่มต้นการทำงานใน]

[3]

[2]

[1]

.

.

.

.

.

.

"นี่แก ทำอะไรกับโซระกันแน่ บอกมาเดี๋ยวนี้!!!" ผู้กล้าได้ตะคอกใส่หน้าของจอมมารที่เหลือแค่หัว

"ข้าก็แค่ส่งของขวัญสุดพิเศษให้ก็เท่านั้นเอง ยังไงก็ตาม ข้าถือให้ว่า เจ้ากำลังจะได้เจอกันอีกครั้งแล้วกันนะ" จอมมารที่เหลือแต่หัว ก็ได้พูดคุยกับผู้กล้า ส่วนทางด้านคนอื่นๆนั้น ยืนนิ่งอยู่กับทีตั้งแต่ที่จิมมารยิงบางสิ่งใส่โซระ ส่วนร่างของโซระนั้นก็หายไปจากตรงนั้น

"ข้าให้เจาพูดดีๆอีกครั้ง บบอกมาว่าเจ้าเอาโซระไปไว้ไหน!!" หลังจากที่ถามคำถามนี้ไปได้หลายครั้ง ก็ดูเหมือนกับว่าจอมมารจะไม่ยอมบอกเสียที

"จะบอกไหมเนี่ย?!?" ผู้กล้าที่ทนไม่ไหวก็ได้เหยียบเข้าไปที่หัวของจอมมารด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ ก่อนที่จะขยี้ซ้ำๆจะไม่เหลือแม้แต่ซาก

"ให้ตายสิ...แบบนี้ข้าก็อดทำอีเว้นท์สารภาพรักกับโซระซังไปเสียได้ ไม่จริง!!!!!!" ผู้กล้าได้ตะโกนออกมาด้วยเสียโหยหวน เพราะเนี่ยจากเขานั้นกำลังเล่นFull Driveของเกมที่มีชื่อว่า แสงสว่างจากความืด เป็นเกมJRPGที่มีเนื้อเรื่องที่ดีมาก ส่วนตัวของผู้กล้านั้น ก็กำลังเล่นเกมนี้ให้ได้ฉากจบของโซระ ตัวละครตัวโปรดของเขาที่ในที่สุดก็จะได้สานสัมพันธ์เพิ่ม เนื่องจากเกมนี้มีระบบของการแต่งงานกับNPCที่เจอ รวมถึงโซระ เพื่อนร่วมปาร์ตี้เพศชาย? ที่ขึ้นปกเกมรองจากมิยุและตัวจอมมาร ซึ่งในครั้งนี้นั้น เขาพยายามจะทำฉากจบที่แต่งงานกับโซระจากการที่เนื้อเรื่องในเกมได้มีการบอกไว้ถึง การเอ่ยนามของผู้กล้า ว่าเปรียบเสมือนคำขอแต่งงาน และหากเขาไม่เจอโซระ นั้นเท่ากับว่าเขาจะต้องเล่นใหม่ทั้งหมด เพราะเนื่องจากเกมนี้นั้น ไม่สามารถกดเซฟได้ เป็นผลจากความอินของบทบาทที่ผู้สร้างอยากจะทำ

"ทำไมกัน...8ชั่วโมงของผมม!!!!!"

"เหอออ เอาเถอะ ไว้ครั้งหน้าก็ได้ ไม่สายหรอกนะ" พูดเสร็จ ผู้กล้าไม่สิชายที่เล่นเกมนี้ ก็ได้ล็อกเอาท์ออกไปจากเกมด้วยสีหน้าหงุดหงิด แล้วจึงไปนอน

โดยที่ไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วโซระที่ควรจักลายมาเป็นภรรยาของเขานั้น จริงๆอล้วตามเนื้อเรื่องคือเขาจะไม่หายไป แต่ว่าในครั้งนี้....ครั้งนี้มันแตกต่างออกไป คลื่นลูกใหญ่ที่กำลังก่อตัวขึ้นกำลังใกล้เข้ามา

.

.

.

สวัสดีนี่ไรท์เอง....ไรท์ก็นะ...บิดหายไปนานเหมือนกันแหะ เอาเป็นว่าไรท์จะไม่สัญญาว่าจะกลับมาเขียนเป็นประจำ แต่ไรท์จะพยายามเข็นตอนใหม่ๆให้เยอะขึ้นแล้วกัน เพราะแบบนั้นแล้ว ไรท์ขอตัวไปก่อนนะ

ปล.ด้วยรักและห่วงใย จากไรท์ที่เคยบิด อิอิ เพื่อนsampoก็งี้

ในเมื่อ2.5กำลังจะมา...งั้นตอนที่1ก็วันที่ปล่อย2.5เลยแล้วกัน :>