ปฏิบัติการรักสุดใจนายคิวปิด

ลำดับตอนที่ #5 : ชัยชนะ ที่แสนเศร้า...คู่แข่งหายไปไหน

  แสงแดดที่เล็ดลอดผ่านหน้าต่างบนหัวนอนมายังเส้นผมเหยียดยาวอยู่บนหมอนใบใหญ่ ปลุกเด็กหญิงให้ลืมตาตื่นมา

เช้าวันจันทร์เป็นวันที่ถ้วยแก้วตื่นสายมากกว่าทุกวัน (เพราะทุกวันก็สายอยู่ละ)

' ห๊าวววววววว..................ทำไมกลางคืนมันสั้นจังวุ้ย '

เธอหาวยาวๆ ทีนึงแล้วลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจ สายตามองไปยังนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนหัวเตียง แล้วก็สปริงตัวขึ้นจากเตียงทันที นาฬิกาบอกว่าตอนนี้เวลา 7 โมงเช้าแล้ว

' เฮ้ยยยยยยยย.........เรียนซัมเมอออออ  !!!  ตาย - *- ละ แง้ๆๆๆ เริ่มเรียนแปดโมงครึ่งกับป้าเห็ด....'

(อาจารย์เห็ดมาสอนแทนอาจารย์อังกฤษที่ไม่มาในวันนี้)

    ถ้วยแก้วหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป

****** " ป้าเห็ด "  เป็นนามที่ใช้เรียกอาจารย์สอนภาษาอังกฤษคนนึง เป็นครูโฮมรูมห้องเราตอน ม.1 แล้วสอนอังกฤษเราตอน ม.2 ด้วย แล้ว ม.3 ก็ยังเจออยู่ ผูกพันกันเป็นพิเศษเหอๆ

เราตั้งฉายาให้อาจารย์แบบเนี๊ยไม่ใช่เพราะเกียดหรือมีเจตนาด่าอะไรอาจารย์เลย แต่ชื่อนี้มันน่ารักดีอ่าเหอๆ เพื่อนเราตั้งเอง (นู๋ปริมง่ะ)

          ใช้เวลาเกินครึ่งชั่วโมงหลังจากที่ถ้วยแก้วแต่งตัวเสร็จวันนี้รู้สึกว่าอะไรๆ จะรุงรังเป็นพิเศษเมื่อเธอมองตัวเองในกระจกเงา  

   " อาทิตย์สุดท้ายแล้วสินะ.......  "  ถ้วยแก้วนึกในใจหลังจากขีดฆ่าตัวเลขบนปฏิทิน มันตั้งอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้สิ

อาจจะเป็นสองสามอาทิตย์ก่อน หรือมากกว่านั้น เท่าที่เธอจำได้ก็คือเธอหยิบมันมาดูแล้วก็ขีดฆ่าวันที่การเรียนซัมเมอค่อยๆ หมดไป

' อยากให้มีแบบนี้ไปเรื่อยๆ จังเลย '  เธอคิด

แล้วภาพเด็กชายเสื้อขาวกำลังนั่งหัวเราะอยู่หน้าห้องก็เกิดขึ้นในโสตประสาท

ถ้วยแก้วสะดุ้งกับตัวเองนิดนึง แล้วสลัดภาพบ้า บอๆ ของนายคิวปิดออกไป เธอหยิบเป้ขึ้นมาคล้องพาดไหล่ แล้วรีบออกจากบ้านไปทันที

 " อิส แอม อาร์ + เวิบ เติมไอแอนจี......  "  เสียงอาจารย์ เห็ด ดังแสบแก้วหูมาจากห้องเรียน 442 ถ้วยแก้วหลบอยู่ตรงประตูอยู่พักนึง

เพื่อทำใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้

' ซวยจิงๆ      ทำไมช้านต้องมาสายวันนี้ด้วยเนี่ยยยยยยยยยยย เพื่อนช้านก็นั่งซะแถวหน้าเลยนะ เพื่อนๆ ที่ร้ากกกก.......พวกแกจะรุม๊ายยย เพื่อนแกคนนึงกาลังรอความตายอยู่หน้าประตูห้องเนี่ยยย '


ถ้วยแก้วชะเง้อเข้าไปในห้องเห็นหน้าไอ้จอยโผล่มาพอดี ไอ้จอยทำหน้าเอ๋อเหรอ แล้วทำมือเป็นสัญญาณเรียกเธอเข้าไป

' หันไปๆ.....เดี๋ยวจานด่าหรอกยัยนี๊  '

ถ้วยแก้วกระซิบดังๆ บอกจอย เป็นเพื่อนคนเดียวที่เธอสามารถมองเห็นได้จากตรงนี้

ดูเหมือนจอยจะไม่เข้าใจสิ่งที่ถ้วยแก้วพยามบอก จอยยิ่งทำไม้ทำมือมากขึ้นกว่าเดิม ซึ่งถ้วยแก้วจับใจความได้ว่า

' โหยยยย.....ไม่ด่าหรอก  แค่มาสายเอง '

' ไม่ใช่ๆๆ ' (โบกมือ) '  ช้านหมายถึงแก.......อ่ะ....ที่จะโดนด่าาา '

' แคร์มาตั้งนานแล้ววว.....อยู่ข้างหลังเนี่ย  '

' ไม่ช่ายยยยยยย โธ่เว้ยยยย.....หันไป....หันปายยยย.. '

' จะให้อยู่ไหนอ่ะ  ก็ที่นั่งแคร์เนี่ย ' จอยพูดพลางหันหลังไปหาแคร์ที่ไม่รู้อิโหนอิเห็น่ แล้วดึงคอมาข้างหน้า
 

' เนี่ยๆๆๆ แคร์ '

' ไอ่บ้าาาาาาาาาา เอ้ยยยย….หูหนวก สึ่งตึงที่สุดเล้ยยยยย '

ถ้วยแก้วรู้สึกหมดอาลัยตายอยากเมื่อเห็นสีหน้าแคร์คล้ายๆ คนหายใจไม่ออก แล้วถ้วยแก้วก็สะดุ้งโหยง

"  เอ้า  จอย  แคร์  ทำอะไรกันฮะ " เสียงอาจารย์เห็ดเรียกชื่อเล่นเพราะคุ้นเคยกันดีกับพวกเรา


" เอ่อ.... " ไอ่จอยที่เพิ่งข้าใจอะไรๆ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก

" ใครอยู่หน้าห้องล่ะ....บอกให้เข้ามาซิ "

' เวนนนนนนนนนนนน........ซวยแล้วววววววว  '

ถ้วยแก้วเก็บผมที่รุงรังอยู่บนหน้าผากออกไปให้พ้นๆ สูดหายใจแรงๆ ทีนึงแล้วเดินเข้าไปในห้อง....

" อ่อ.....คุณนายเพียงนี่เอง สายตลอดเลยนะ "
 
อาจารย์พูด ถ้วยแก้วไม่เห็นสีหน้าอาจารย์เพราะว่ารีบเดินมานั่งที่ตัวเองแล้วพยายามหลบตาอาจารย์ให้ได้มากที่สุด

อาจารย์บ่นอยู่ซักครู่แล้วเรียกถ้วยแก้วไปเอาชีท ( หนาปึก ) ทีโต๊ะอาจารย์โดยบ่นอะไรอีกไม่รู้ ( อีกมากโข )

แต่ที่ถ้วยแก้วรู้คือโต๊ะกลางแถวหน้าสุดถูกเว้นให้ว่างเอาไว้.....

ถ้วยแก้วกลับมานั่งที่ด้วยอารมณ์ณ์บูด เธอคิดว่าวันนี้มันซวยสิ้นดีเลย

แล้วท่าทางมันจะซวยไปทั้งวันด้วย.....

...........................................

  
           "  หลังจากที่เราจบเรื่อง หิน ดิน แร่ แล้วก็กลไกมนุษย์แล้ว เหลือเวลาอีก 2 วัน จะจบคอร์ส.....  "

มีเสียงเฮดังขึ้นรอบห้องหลังจากอาจารย์วันเพ็ญพูดจบ.....

  " อาจารย์จะสอนเรื่องคำนวณพลังงานแถมให้อีกหน่อยละกัน "

" โหยยยยยยยยย  ไม่อาวววววววว "

เสียงเด็กๆ (ขี้เกียด) ร้องออกมารอบห้อง

" เอ้าๆๆ ทำไมไม่เอา ก็เหลือเวลาอีก 2 วัน พรุ่งนี้ กับอีกวันนึง ยังไงเปิดเทอมก็ต้องได้เรียนอยู่ดีแหละเทอ  งั้นเทออยากเรียนวันนี้หรือพรุ่งนี้ "

" พรุ่งงงงงง............น.น.น.นนี้ "

" งั้นวันนี้ทบทวนเนื้อหาเก่าๆ ไปก่อนละกันเนอะ "

        มีเสียงเฮดังขึ้นอีกรอบ  ถ้วยแก้วคิดว่าถ้าครูในโลกนี้เป็นเหมือนอาจารย์วันเพ็ญทั้งโลกก็คงจะดีไม่น้อย

 แล้วอาจารย์ก็เดินออกไปจากสายตาถ้วยแก้วที่กำลังจ้องมองไปยังโต๊ะกลางแถวหน้าห้องด้วยความเคยชิน

ถึงแม้วันนี้โต๊ะนั้นจะว่างเอาไว้ก็ตาม

3 วันแล้วนะที่โต๊ะนั่นว่างไว้.....ไม่รู้เจ้าของโต๊ะหายไปไหน  อยู่แห่งหน ตำบลใด ในโลกใบนี้

" ถ้วยแก้ว....ช่วยกันตอบดิ ถึงแถวเราละนะ "


 
เสียงใครบางคนร้องบอก เมื่ออาจารย์อ่านคำถามอะไรบางอย่างที่ถ้วยแก้วไม่ได้ฟัง

"ไม่รุดิ "

ถ้วยแก้วตอบด้วยอาการเหม่อลอย

ใครคนนั้นดูเหมือนจะไม่ง้ออีกต่อไป เพราะมีเสียงเฮสนั่นดังขึ้น เป็นสัญญาณว่าตอบถูกแน่นอน

การแข่งตอบคำถามวันนี้รู้สึกว่าจะเงียบเหงาเป็นพิเศษ

เนื่องจากสมาชิกแถวอื่นอาจจะไม่ไม่รุ ไม่ได้อ่าน อาจจะรู้ แต่ไม่กล้าตอบ ( พวกช้านมานด้านนนน ) คนที่กล้าตอบก็หายไป (ตาย) ไหนไม่รุซะนี่

และแล้ววันนั้นแถว C (จาก เอ บี ซี สามแถว) ก็ชนะไปอย่างใสสะอาด


โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!! ช่วยด้วยค่า

ไปเผลอกดปิดเรื่อง ตอนไหนไม่รู้ววววววว์

ทำไงดีอ่าคะ......ฮือๆๆๆๆๆ....


นี่ค่ะๆๆๆ เอาไปต่อใหม่ก้อได้ อ่านตอนต่อไปนี้ได้ที่นี่น้า

http://my.dek-d.com/Writer/story/view.php?id=208091

ใครคอมเม้นขอให้หล่อ เทห์ สวย รวย เก่งทุกคนๆๆๆ เลยยย

   
.....................