คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1
" จริงหรออออ…..!!! "
เสียงเด็กหญิงผมยาวที่ตอนนี้มัดรวบไว้อย่างเรียบร้อย ร้องออกมาด้วยเสียงอันดังอย่างลืมตัวว่าตอนนี้ทุกคนกำลังทานอาหารกลางวันในลานที่แสนจะร่มรื่นของโรงเรียน ดวงตาคู่โตของเธอจ้องมองเด็กหญิงผม สั้นหน้าตาเรียบร้อยที่กำลังมีสีหน้าอมทุกข์ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะด้วยความเหลือเชื่อ แล้วก็ค่อยก้มหัวลงหลบเมื่อทุกคนในบริเวณนั้นเริ่มหันมามองที่โต๊ะของพวกเขาทั้งสี่ด้วยสายตาสนใจใคร่รู้
ในโรงเรียนประจำที่อนุญาตให้นักเรียนพักห้องพักของโรงเรียน มักจะเป็นอย่างนี้เสมอ นักเรียนในโงเรียนมักจะคิดว่าโรงเรียนคือบ้านหลังหนึ่งของพวกเขา และกอหญ้าก็เหมือนกันเธอเรียนอยู่ชั้นมัธยม 3 ห้อง B จากทั้งหมด 5 ห้อง หน้าที่หัวหน้าห้องที่กอหญ้าเป็นอยู่นั้นจะมีงานเยอะอยู่เสมอ ทั้งงานในห้องและงานของส่วนรวม จนเธอแทบไม่มีเวลาให้กับงานการบ้านของตัวเอง ต่างจากขิมซึ่งนั่งตรงข้ามกับกอหญ้าในตอนนี้ ขิมเป็นนักเรียนที่เรียนดีที่สุดในห้อง B ขิมมีเวลาสำหรับการบ้านและการอ่านหนังสืออยู่เสมอ ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมขิมจึงได้เกรด 4.00 ทุกปีไป…
" เธอแน่ใจนะขิม ว่าเธอเป็นคนแรกที่เข้าไปในห้องสมุดเช้านี้ "
กอหญ้าที่ตอนนี้ลดระดับเสียงลงมาเป็นเสียงกระซิบเบาๆ เรียบร้อยแล้วพูดขึ้น
" แน่ใจสิ… เพราะ อาจารย์ฝากกุญแจไว้ที่ฉันคนเดียว " ขิมที่มักไปช่วยอาจารย์บงกชอาจารย์บรรณรักษ์ของสมุดโรงเรียนอยู่เสมอ ตอบด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
" เอาล่ะ ฉันจะสรุปสั้นให้เธอฟังว่าถูกหรือเปล่า…."
โบ๊ทนักกีฬาบาสเก็ตบอลของโรงเรียน พูดขึ้นด้วยความครุ่นคิด โบ๊ทเป็นหนุ่มเนื้อหอมที่สุดในห้อง B หรือจะพูดว่าที่สุดที่ในชั้น ม.3 เลยก็ว่าได้ โบ๊ทมีนิสัยของนักกีฬาคือชอบการท้าทาย และกล้าคิดกล้าทำ และ กล้าเสี่ยง นอกจากนี้เขามักจะมีเรื่อง 'รักในวัยเรียน' มาพัวพันอยู่เสมอ ซึ่งขิมคิดว่า มันเป็นเรื่องที่ไร้สาระมากๆ ที่โบ๊ทจะเลือกคบผู้หญิงบางคนเพียงไม่กี่วันแล้วเลิกรากันไป ขิมมักจะเตือนโบ๊ทว่าถ้าเขาหันมาเอาใจใส่การเรียนกว่านี้เกรดของเขาคงดีขึ้นแน่ๆ แต่ก็ใช่ว่าโบ๊ทจะไม่ใส่ใจการเรียน ความจริงนั้นเขาเรียนดีมากทีเดียว เพียงแต่ไม่ค่อยมีเวลาทำการบ้านส่งอาจารย์ก็เท่านั้น
" สรุปว่า…"
โบ๊ทพูดต่อ " ตอนเช้า…เธอเปิดกุญแจห้องสมุดเข้าไปเพื่อที่จะจัดหนังสือให้เรียบร้อย แล้วเธอก็เห็น..- -
" หนังสือวางเกะกะเต็มไปหมด… " น้ำมนต์ที่ตอนนี้กำลังสนุกกับการกินอาหารตรงหน้าอย่างเต็มที่พูดต่อให้พลางหยิบขนมเข้าปากคำโต
" เออ- อวร – อะ – ออก – อาอาน – อ๊ะ -อิ๋ม (เธอควรจะบอกอาจารย์นะขิม)"
น้ำมนต์แนะนำ แต่ก็ฟังไม่ค่อยชัดนักเพราะขนมที่ยัดเข้าไปเต็มปาก น้ำมนต์เป็นเพื่อนสนิทของโบ๊ทเขาทั้งสองคนอยู่บ้านใกล้กันและอยู่ห้องเดียวกันมาตั้งแต่เด็กๆ น้ำมนต์เป็นนักกินและเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านเทคโนโลยีของห้อง เขาเป็นเวบมาสเตอร์ชั้นหนึ่งให้กับห้องและโรงเรียน น้ำมนต์จึงรู้จักสนิมสนมกันเป็นพิเศษกับกอหญ้าเพราะกอหญ้าต้องเป็นคนสั่งงานและปรึกษาหารือเรื่องงานต่างๆ กับน้ำมนต์
" ฉัน…ฉันบอกอาจารย์แล้ว " ขิมตอบ "แต่อาจารย์หาว่า…ฉัน…ดูแลห้องสมุดไม่ดีพอ จนคนอื่นเข้ามาสร้างความเสียหาย… " ขิมบอกพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น
" มัน…มะ..ไม่ ..ไม่ได้…ผิด…ที่ฉัน..ละ…เลย..ฮือๆ …แล้วอาจารย์ก็บอกว่า…ว่า..จะหาคนดูแลคนใหม่..มา…แทน..ฉัน ฮือ..ฮือ.. "
" ใจเย็นๆ น่า ฉันว่าต้องมีคนแกล้งเธอแน่ๆ " โบ๊ทบอก " เอาหยั่งงี้.. " โบ๊ทคิดอยู่สักครู่แล้วพูดต่อ " เราจะไปจับไอ้คนที่แกล้งเธอให้ได้…คืนนี้เลยเป็นไง.. "
" นี่….!!!!…เธอหมายความว่าจะให้พวกเรา..!!!… " กอหญ้าร้องขึ้นมาอย่างไม่เชื่อหูแล้วก็ลดเสียงลงลงอีกครั้ง " เข้าไปในห้องสมุดตอนกลางคืนงั้นหรอ…นายจะบ้ารึไง.. "
" เบาๆ หน่อยสิ ยัยเบ๊อะ…!! " โบ๊ทบอกพลางหันหน้าไปยิ้มให้สาวๆ โต๊ะข้างๆ ที่หันมามอง จนกอหญ้ารู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาทันที
" ฉันขอโทษก็ได้ แต่ฉันจะบอกให้ว่าฉันไม่ได้ชื่อ 'ยัยเบ๊อะ' ถ้านายอยากจะเรียกก็เก็บไปเรียกแฟนนายเถอะ "
กอหญ้าบอกพลางทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อยแล้วหันไปหยิบแก้วน้ำข้างๆ มาดื่มแทน โบ๊ทส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่ายแล้วหันไปหาน้ำมนต์ที่ตอนนี้คงกินอะไรต่อมิอะไหมดไปแล้วจึงพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง
" แต่มันก็จริงอย่างที่กอหญ้าว่า นอกจากมันจะน่ากลัวแล้วนะ ฉันว่าถ้าเราโดนอาจารย์จับได้ขึ้นมา..…ซวยอีก.. "
โบ๊ทลุกขึ้นยืนถอนหายใจ " ไม่หรอกน่า…เราจะต้องช่วยขิมได้ เชื่อฉันสิ.."
จากนั้นเขาก็หยิบเป้เหวี่ยงข้ามไปข้างหลังอันเป็นท่าเฉพาะของเขาก่อนที่จะบอกว่า
" เอาล่ะ ฉันมีนัด.. คืนนี้เจอกันหน้าห้องสมุดนะ "
โบ๊ทหันมาขยิบตาให้กอหญ้าก่อนที่จะเดินจากไปท่ามกลางสายตาหวานหยาดเยิ้มของสาวๆ ที่มองตาม…โดยหารู้ไม่ว่านั่นเป็นการทำให้กอหญ้ารู้สึกฉุนขึ้นไปอีก
" แหวะ…นายนั่นทำหยั่งกะเป็นดาราป็อบปูลาร์เต็มที " กอหญ้าบอกด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วรู้ว่าเธอยังไม่หายโกรธที่โบ๊ทว่าเธอเมื่อครู่
" ฉันสงสัยจริงๆ ว่าทำไมเค้าไม่เอาเวลาไปทำรายงาน แทนที่จะเดินโชว์ตัวทั่วโรงเรียน " ขิมพูดแล้วหยิบหนังสือ 'วิทยาศาสตร์พันธุกรรมเบื้องต้น' ออกมาอ่านฆ่าเวลาก่อนถึงชั่วโมงเรียนต่อไป….
ความคิดเห็น