พ่อผมเป็นราชาปีศาจ

บทนำ

"1"

"2"

"3---"

"เอเดอร์คะ!/พี่เอล!"

"เฟรย่า มาทิล อย่าห้ามข้าเลยนะ ขอร้อง"

"ข้าอยากไปด้วย!"

"อะไรนะ ไม่!"

"ข้ากับมาทิล...ไม่เคยเห็นหน้าท่านพ่อ ท่านแม่"

"มาทิลแค่อยากเห็นในสิ่งที่ตำนานไม่เคยกล่าวถึงความรักของพวกท่าน เอเดอร์โปรดอนุญาต"

"แต่---"

"ขอร้อง พวกเราไม่ได้ขอร้องพี่ในฐานะ ผู้ปกปักรักษาเอเดอร์ เราขอร้องพี่ในฐานะพี่ชาย อันยู"

"พี่อันยู น้องอยากเจอท่านแม่"

    ทุกอย่างล่มหมด แผนที่จะจากไปแบบเงียบๆก็ล่ม เขาเตรียมสร้างไทม์ ที่ยังมีท่านพ่อและท่านแม่อยู่มานาน แต่สุดท้ายทุกอย่างก็จบลง

    แต่ก็ไม่ได้เตรียมใจเรื่องที่น้องๆจะขอติดตาม จริงอยู่ที่พวกเขาไม่เคยเจอท่านพ่อ แม้แต่เขาเทพเอเดอร์ หรือนามจริงคืออันยู ก็แทบจะลืมท่านพ่อไปเสียแล้ว มีเพียงภาพในความทรงจำอันเลืองลางให้ระลึกถึง...

"เฟรย่า มาทิลด้า พวกเจ้ายังเด็ก"

"ท่านพี่ปีนี้ข้าอายุขัยถึง 7000 ปีแล้ว หากเทียบกับอีกจักรวาลที่เป็นที่เล่าขาน ข้าก็15 ท่านควรปล่อยข้าบ้างได้แล้วนะ"

"แล้วจักรวาลนั่นใช่ที่นี้หรือไม่"

"ก็ไม่ แต่ท่านเองก็ยังไม่ได้บรรลุการปลุกชีพนิ"

"เฮ้อ มาทิ---"

"ข้าดูแลตัวเองได้! พี่รองก็ดูแลข้าได้!"

"แต่ข้าต้องดูแลพวกเจ้าไง และไม่สามารถรับรองความปลอดภัยของพวกเจ้าได้"

"ท่านดูแลข้า หากแต่ผู้ใดดูแลท่านกันล่ะ สิ่งใดจะไปเทียบเมื่อเทียบกันกับพี่น้อง ครอบครัว"

"ใช่ อีกอย่าง ข้านะเหมือนท่านพ่อเป็นเยี่ยงปีศาจ"

"เจ้าเพียงแค่มีดวงตาสีแดงสดเท่านั้น มาทิล"

"ท่านพี่ ข้ารู้ดีว่าข้าเป็นอะไรและเหตุใดท่านน้าจึงปกปิดข้า ข้าสามารถใช้พลังนี้ฆ่ามันได้...ปกป้องพวกท่านได้ ขอร้อง"

"...."

"พวกเราขอร้องละท่านพี่อันยู"

"ได้ ข้าอนุญาต"ได้

"เจ้าพูดถูกเฟรย่า สิ่งใดจะเทียบได้เมื่อเทียบกับครอบครัว และมาทิลด้าพี่รู้ถึงความสามารถเจ้า แต่เจ้าจะไม่ฆ่าปีศาจตนใดทั้งสิ้น เข้าใจมั้ย"

"ข้าเข้าใจท่านพี่"

"สัญญากับข้า ว่าพวกเจ้าจะเป็นเด็กดี"

"พวกเราจะเป็นเด็กดี"

"พวกเจ้าจะดูแลซึ่งกันและกัน"

"พวกเราจะดูแลซึ่งกันและกัน"

"และที่สำคัญที่สุด จะไม่เปิดเผยตัวตนไม่ว่าจะเจอท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านน้า ท่านอา ไม่ว่าใครก็ตาม อย่าเปิดเผยตัวตน..."

"เราจะไม่เปิดเผยตัวตน"

_____________________________________________

ไม่เก่งเรื่องภาษานะคะ