ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เป็นเรื่อง
\' พี่…พี่จะรอข้าได้มั้ย สักวันถ้าข้าพร้อม ข้าจะกลับมาหาพี่ พี่ที่รักของข้า \'
ท่ามกลางลมเย็นที่พัดโชยมา หญิงสาวกำลังนั่งเหม่อมองจันทร์ ใบหน้าของเธอช่างหม่นหมองนักยามเมื่อคิดถึงคนๆนั้น คนเดียวที่เธอรัก ที่เธอห่วงหาอาลัยนักหนา
\' พี่…พี่จะได้ยินมั้ยว่าข้าคิดถึงพี่ขนาดไหน พี่ไธนอส... \'
…………………………………………………………………..
\' คอยดูนะข้าจะหาทางหนีให้ได้ \'
\" เจ้าหญิง ถึงเวลาไปแล้วขอรับ \"
\" ไม่ !! วันนี้ข้าทนไม่ไหวแล้ว ข้าไม่ไป \"
\" แต่….. \"
\" ข้าบอกว่าไม่ไง ข้าจะไปหา….. \"
\" อลิซ !! \"
………………………………………………………………………
\" เนี่ย นะขอร้องแวะเมืองข้างหน้านี่หน่อยรับรองแจ๋ว \"
\" ใช่ใช่ เมืองนี้ฉันเคยมาเที่ยวแล้ว \"
เท่านั้นสองผู้มีประสบการณ์คล้ายกัน ก็หันมาสบตากันปิ๊งอมยิ้มแก้มตุ่ย
\" ไม่ วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนแล้วนะ \"
เสียงปรามจากเจ้าแม่แห่งป้อมอัศวิน
\" นะนะ เมืองนี้เป็นที่สุดท้ายแล้ว แวะแป๊บเดียวเอง เมืองข้างหน้านี่มีแต่สาวงามทั้งนั้นเลย \" เจ้าตัวยุ่งยังพล่ามต่อไป
\' มันจำได้รึเปล่าเนี่ยว่าที่จริงมันเป็นผู้หญิง \'
\" ไม่ได้เราจะกลับไม่ทันพิธีเปิดภาคเรียนแล้วนะ \"
\" นะนะ แป๊บเดียวก็ได้ \"
\" เฟริน….. \" เสียงดุจากเจ้าชายน้ำแข็งที่เริ่มทนฟังไม่ไหว
แต่หัวขโมยลืมเพศตัวเองก็ยังพล่ามต่อไปต่อไปไม่หยุด
แต่ก่อนที่เจ้าชายน้ำแข็งของเราจะสายตาอันเป็นไม้ตายสุดหื่น ก็ดันมีบางอย่างมาขัดซะก่อน
เอี๊ยด !!
โครม !!
เสียงเกวียนเบรกอย่างแรง ทำให้เกวียนล้มเอียงกระเท่เร่ แต่ก่อนที่เกวียนจะล้มชาวป้อมอัศวินทุกคนซึ่งมีสัญชาตญานดีอยู่แล้วก็กระโจนออกไปนอกเกวียนเป็นที่เรียบร้อย และคาโลที่อุ้มเจ้าหัวขโมยปากมากไปด้วย
\" เกิดอะไรขึ้นน่ะ \" เสียงใครสักคนตะโกนถาม
\" ก็อยู่ด้วยกัน จะไปรู้เรอะ \" เสียงเจ้าตัวยุ่งปากมอมตอบ
พอฝุ่นที่ฟุ้งเริ่มจาง ทุกคนก็รีบไปดูที่หน้าเกวียน
ตะลึง…งง….
นี่เป็นคำพูดที่อธิบายได้ในขณะนั้น…กับภาพสาวน้อยร่างบางอรชรอ้อนแอ้นอยู่ในชุดวันพลีสกระโปรงสั้นสีชมพูออกส้มซึ่งขับกับผิวขาวนวลของเธอเป็นอย่างดี ผมยาวจรดเอวของเธอเป็นสีฟ้าน้ำทะเล แซมไปด้วยสีน้ำเงินอ่อนๆที่ดูน่ารักด้วยการผูกเป็นปอยเล็กๆด้วยโบสีแดง ตากลมโตสีเขียวมรกตที่มีประกายระริกและจ้องมายังพวกเขา แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาตะลึงที่สุดคือ ปีก…ปีกสีขาวบริสุทธิ์ราวกับเทพธิดายังไงอย่างงั้นเลย
ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นอึ้ง…เน้นว่าอึ้ง
สาวน้อยเริ่มหันมามองพวกเขาที่กำลังยืนตะลึงอยู่ เธอเหลียวไปมองที่หลังของเธอ แล้วก็ทำท่าเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ขณะที่ทุกคนเริ่มหายจากอาการอึ้งก็เริ่มสังเกตเห็นว่าเธอพึมพำอะไรสักอย่าง แล้วปีกสีขาวบริสุทธิ์ของเธอก็ค่อยๆหดเล็กลงแล้วหายไป
\" ว้าย เฟริน \"
สาวน้อยหันมาสบตากับเจ้าหัวขโมยตัวยุ่ง เธอก็ยิ้มแฉ่ง แล้ว…วิ่งเข้าไปกอดทันที
ขณะที่เจ้าตัวยุ่งนั้นงงเป็นไก่ตาแตก
คาโลที่เดือดกับภาพตรงหน้า ก็พูดด้วยเสียงเยือกเย็นที่สุด ( ทั้งๆที่เฟรินอยู่ในร่างผู้หญิงกอดกับผู้หญิงด้วยกันเองยังจะหึงอีก )
\" เธอเป็นใคร \"
\" ข้าไม่จำเป็นต้องตอบเจ้านิ \" สาวน้อยตอบอยางไม่สะทกสะท้าน แถมยังควงแขนเฟรินอีกแน่ะ
เฟรินเริ่มเหงื่อตก \' ซวยแน่ตู ถ้าไอ้คาโลมันปล่อยน้ำแข็งซี้ซั้วตูต้องแย่แน่เลย เมื่อกี้มันก็เกือบเดือดอยู่แล้วด้วย แล้วยังมีสาวน้อยคนนี้มายั่วอารมณ์มันอีก ซวย ซวยสุดๆ \'
\" ฉันไม่นิยมทำร้ายผู้หญิง \" คาโลเรียกคทาพิภากษาออกมา พร้อมสายตาแบบ \' ปล่อยแขนเฟรินซะ \'
แต่เธอก็ไม่มีท่าทีเกรงกลัวเลยสักนิด
\" ข้าก็ไม่อยากลงมือกับเจ้าเหมือนกัน \" แต่สายตาเธอบ่งบอกว่า \' ข้าก็ไม่อยากปล่อยแขนเฟรินเหมือนกัน \'
( *-_-)++ ชิ้ง ++(-_-* )
< นี่คือสายตาของสาวน้อยและคาโลในขณะนั้น >
\" เอ่อ ผมว่าเรามาคุยกันดีๆ ดีกว่านะฮะ \" เฟรินหน้าเจื่อน แต่ก็พยายามประนีประนอมสงครามตรงหน้า
แต่เจ้าชายน้ำแข็งของเราดันฟิวส์ขาดซะแล้ว
\" วีสกาย่า \"
พายุน้ำแข็งพุ่งตรงไปทางที่สาวน้อยคนนั้นยืนอยู่
\' เฮ้ย ไอ้คาโลฉันก็อยู่ตรงนี้ด้วยนะเฟ้ย \' เฟรินหน้าซีดเผือดแล้วหันไปมองสาวน้อยที่เกาะแขนเขาอยู่ แต่เธอไม่มีท่าทีเกรงกลัวสักนิดกลับ \' ยิ้ม \' ให้เขาซะเนี่ย
ตูม !!
ทันใดนั้นก็มีลูกไฟขนาดใหญ่พุ่งตรงไปที่พายุหิมะของคาโล สลายไปทันที
เมื่อหันไปทางทิศที่ลูกไฟพุ่งมา ก็พบกับร่าง 2 ร่าง
ร่างหนึ่ง เป็นผู้ชายร่างสูงใหญ่ผิวขาวเหลือง ผมสีแดงเพลิง ซึ่งแซมไปด้วยสีส้มถูกรวบแล้วปล่อยไว้บนไหล่ เขาแต่งตัวเหมือนพวกนักบวชที่ชุดเน้นไปทางสีดำขลิบทอง มีเครื่องประดับสีทองอยู่ทั่วตัวทั้งตุ้มหูที่เจาะซะตั้งหลายรู กำไลข้อมือ แล้วยังมีโช้คเกอร์อีกแน่ะ ( ทั้งๆที่เป็นผู้ชายเนี่ยนะ ) ตาสีทองที่ดูคมเข้มหากภายในแฝงไปด้วยความอ่อนโยน และ…ชายผู้นี้ก็มีปีกเช่นกันแต่ออกไปทางสีม่วง
และชายหนุ่มอีกคนหนึ่งยืนยิ้มอยู่ข้างๆ หนุ่มคนนี้หน้าตาดีถึงขั้นดีมาก ผมสีน้ำตาลส้มๆ ที่ตัดกับใบหน้าขาว ตาสีฟ้าออกเทาๆที่ดูคมเข้มมีเสน่ห์ ร่างสูงไปร่งที่อยู่ในชุดนักรบสีน้ำเงินขลิบทองนั้นดูมีสง่าราศีน่าหลงไหล อาจทำให้สาวๆเคลิ้มกับใบหน้าหวานและหลงเสน่ห์ชายผู้นี้เป็นแน่ ชายผู้นี้ก็มีปีกเหมือนกันแต่สีออกฟ้าๆ
\" อย่ายุ่ง นี่ไม่ใช่เรื่องของเจ้า \" สาวน้อยพูดขึ้น
\" ตราบใดที่ข้ายังทำหน้าที่นี้อยู่ เรื่องนี้ข้าก็คงต้องขอยุ่งหน่อย \" หนุ่มผมแดงพูดด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาท และรอยยิ้มนั่นอีกใครเห็นก็ต้องรู้ว่าหมอนี่มันตั้งใจกวนประสาทชัดๆ
\" เจ้า… \" สาวน้อยท่าทางโกรธสุดๆ
\"น่าๆ อย่าทะเลาะกันเลยนะ ข้าว่าช่วยพวกเขาซ่อมเกวียนให้เหมือนเดิมแล้วเดินทางต่อดีกว่านะขอรับ อีกอย่างข้ามีเรื่องต้องคุยกับพวกเขา และก็…ท่านด้วยนะเจ้าหญิง \"
\' เจ้าหญิงงั้นเรอะ \'
…………………………………………………………………..
นี่เป็นฟิคเรื่องแรกในชีวิตของยูเมะเลยค่ะ มันเกิดจากความอยากที่พออ่านฟิคของชาวบ้านเขาแล้วมันเลยคันไม้คันมืออยากจะแต่งบ้าง ก็เลยเกิดขึ้นมาเป็นเรื่องนี้ค่ะ ช่วยเมนต์กันหน่อยนะคะ หนุกไม่หนุกยังไงก็บอกด้วยละกันนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
~*yume*~
ท่ามกลางลมเย็นที่พัดโชยมา หญิงสาวกำลังนั่งเหม่อมองจันทร์ ใบหน้าของเธอช่างหม่นหมองนักยามเมื่อคิดถึงคนๆนั้น คนเดียวที่เธอรัก ที่เธอห่วงหาอาลัยนักหนา
\' พี่…พี่จะได้ยินมั้ยว่าข้าคิดถึงพี่ขนาดไหน พี่ไธนอส... \'
…………………………………………………………………..
\' คอยดูนะข้าจะหาทางหนีให้ได้ \'
\" เจ้าหญิง ถึงเวลาไปแล้วขอรับ \"
\" ไม่ !! วันนี้ข้าทนไม่ไหวแล้ว ข้าไม่ไป \"
\" แต่….. \"
\" ข้าบอกว่าไม่ไง ข้าจะไปหา….. \"
\" อลิซ !! \"
………………………………………………………………………
\" เนี่ย นะขอร้องแวะเมืองข้างหน้านี่หน่อยรับรองแจ๋ว \"
\" ใช่ใช่ เมืองนี้ฉันเคยมาเที่ยวแล้ว \"
เท่านั้นสองผู้มีประสบการณ์คล้ายกัน ก็หันมาสบตากันปิ๊งอมยิ้มแก้มตุ่ย
\" ไม่ วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนแล้วนะ \"
เสียงปรามจากเจ้าแม่แห่งป้อมอัศวิน
\" นะนะ เมืองนี้เป็นที่สุดท้ายแล้ว แวะแป๊บเดียวเอง เมืองข้างหน้านี่มีแต่สาวงามทั้งนั้นเลย \" เจ้าตัวยุ่งยังพล่ามต่อไป
\' มันจำได้รึเปล่าเนี่ยว่าที่จริงมันเป็นผู้หญิง \'
\" ไม่ได้เราจะกลับไม่ทันพิธีเปิดภาคเรียนแล้วนะ \"
\" นะนะ แป๊บเดียวก็ได้ \"
\" เฟริน….. \" เสียงดุจากเจ้าชายน้ำแข็งที่เริ่มทนฟังไม่ไหว
แต่หัวขโมยลืมเพศตัวเองก็ยังพล่ามต่อไปต่อไปไม่หยุด
แต่ก่อนที่เจ้าชายน้ำแข็งของเราจะสายตาอันเป็นไม้ตายสุดหื่น ก็ดันมีบางอย่างมาขัดซะก่อน
เอี๊ยด !!
โครม !!
เสียงเกวียนเบรกอย่างแรง ทำให้เกวียนล้มเอียงกระเท่เร่ แต่ก่อนที่เกวียนจะล้มชาวป้อมอัศวินทุกคนซึ่งมีสัญชาตญานดีอยู่แล้วก็กระโจนออกไปนอกเกวียนเป็นที่เรียบร้อย และคาโลที่อุ้มเจ้าหัวขโมยปากมากไปด้วย
\" เกิดอะไรขึ้นน่ะ \" เสียงใครสักคนตะโกนถาม
\" ก็อยู่ด้วยกัน จะไปรู้เรอะ \" เสียงเจ้าตัวยุ่งปากมอมตอบ
พอฝุ่นที่ฟุ้งเริ่มจาง ทุกคนก็รีบไปดูที่หน้าเกวียน
ตะลึง…งง….
นี่เป็นคำพูดที่อธิบายได้ในขณะนั้น…กับภาพสาวน้อยร่างบางอรชรอ้อนแอ้นอยู่ในชุดวันพลีสกระโปรงสั้นสีชมพูออกส้มซึ่งขับกับผิวขาวนวลของเธอเป็นอย่างดี ผมยาวจรดเอวของเธอเป็นสีฟ้าน้ำทะเล แซมไปด้วยสีน้ำเงินอ่อนๆที่ดูน่ารักด้วยการผูกเป็นปอยเล็กๆด้วยโบสีแดง ตากลมโตสีเขียวมรกตที่มีประกายระริกและจ้องมายังพวกเขา แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาตะลึงที่สุดคือ ปีก…ปีกสีขาวบริสุทธิ์ราวกับเทพธิดายังไงอย่างงั้นเลย
ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นอึ้ง…เน้นว่าอึ้ง
สาวน้อยเริ่มหันมามองพวกเขาที่กำลังยืนตะลึงอยู่ เธอเหลียวไปมองที่หลังของเธอ แล้วก็ทำท่าเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ขณะที่ทุกคนเริ่มหายจากอาการอึ้งก็เริ่มสังเกตเห็นว่าเธอพึมพำอะไรสักอย่าง แล้วปีกสีขาวบริสุทธิ์ของเธอก็ค่อยๆหดเล็กลงแล้วหายไป
\" ว้าย เฟริน \"
สาวน้อยหันมาสบตากับเจ้าหัวขโมยตัวยุ่ง เธอก็ยิ้มแฉ่ง แล้ว…วิ่งเข้าไปกอดทันที
ขณะที่เจ้าตัวยุ่งนั้นงงเป็นไก่ตาแตก
คาโลที่เดือดกับภาพตรงหน้า ก็พูดด้วยเสียงเยือกเย็นที่สุด ( ทั้งๆที่เฟรินอยู่ในร่างผู้หญิงกอดกับผู้หญิงด้วยกันเองยังจะหึงอีก )
\" เธอเป็นใคร \"
\" ข้าไม่จำเป็นต้องตอบเจ้านิ \" สาวน้อยตอบอยางไม่สะทกสะท้าน แถมยังควงแขนเฟรินอีกแน่ะ
เฟรินเริ่มเหงื่อตก \' ซวยแน่ตู ถ้าไอ้คาโลมันปล่อยน้ำแข็งซี้ซั้วตูต้องแย่แน่เลย เมื่อกี้มันก็เกือบเดือดอยู่แล้วด้วย แล้วยังมีสาวน้อยคนนี้มายั่วอารมณ์มันอีก ซวย ซวยสุดๆ \'
\" ฉันไม่นิยมทำร้ายผู้หญิง \" คาโลเรียกคทาพิภากษาออกมา พร้อมสายตาแบบ \' ปล่อยแขนเฟรินซะ \'
แต่เธอก็ไม่มีท่าทีเกรงกลัวเลยสักนิด
\" ข้าก็ไม่อยากลงมือกับเจ้าเหมือนกัน \" แต่สายตาเธอบ่งบอกว่า \' ข้าก็ไม่อยากปล่อยแขนเฟรินเหมือนกัน \'
( *-_-)++ ชิ้ง ++(-_-* )
< นี่คือสายตาของสาวน้อยและคาโลในขณะนั้น >
\" เอ่อ ผมว่าเรามาคุยกันดีๆ ดีกว่านะฮะ \" เฟรินหน้าเจื่อน แต่ก็พยายามประนีประนอมสงครามตรงหน้า
แต่เจ้าชายน้ำแข็งของเราดันฟิวส์ขาดซะแล้ว
\" วีสกาย่า \"
พายุน้ำแข็งพุ่งตรงไปทางที่สาวน้อยคนนั้นยืนอยู่
\' เฮ้ย ไอ้คาโลฉันก็อยู่ตรงนี้ด้วยนะเฟ้ย \' เฟรินหน้าซีดเผือดแล้วหันไปมองสาวน้อยที่เกาะแขนเขาอยู่ แต่เธอไม่มีท่าทีเกรงกลัวสักนิดกลับ \' ยิ้ม \' ให้เขาซะเนี่ย
ตูม !!
ทันใดนั้นก็มีลูกไฟขนาดใหญ่พุ่งตรงไปที่พายุหิมะของคาโล สลายไปทันที
เมื่อหันไปทางทิศที่ลูกไฟพุ่งมา ก็พบกับร่าง 2 ร่าง
ร่างหนึ่ง เป็นผู้ชายร่างสูงใหญ่ผิวขาวเหลือง ผมสีแดงเพลิง ซึ่งแซมไปด้วยสีส้มถูกรวบแล้วปล่อยไว้บนไหล่ เขาแต่งตัวเหมือนพวกนักบวชที่ชุดเน้นไปทางสีดำขลิบทอง มีเครื่องประดับสีทองอยู่ทั่วตัวทั้งตุ้มหูที่เจาะซะตั้งหลายรู กำไลข้อมือ แล้วยังมีโช้คเกอร์อีกแน่ะ ( ทั้งๆที่เป็นผู้ชายเนี่ยนะ ) ตาสีทองที่ดูคมเข้มหากภายในแฝงไปด้วยความอ่อนโยน และ…ชายผู้นี้ก็มีปีกเช่นกันแต่ออกไปทางสีม่วง
และชายหนุ่มอีกคนหนึ่งยืนยิ้มอยู่ข้างๆ หนุ่มคนนี้หน้าตาดีถึงขั้นดีมาก ผมสีน้ำตาลส้มๆ ที่ตัดกับใบหน้าขาว ตาสีฟ้าออกเทาๆที่ดูคมเข้มมีเสน่ห์ ร่างสูงไปร่งที่อยู่ในชุดนักรบสีน้ำเงินขลิบทองนั้นดูมีสง่าราศีน่าหลงไหล อาจทำให้สาวๆเคลิ้มกับใบหน้าหวานและหลงเสน่ห์ชายผู้นี้เป็นแน่ ชายผู้นี้ก็มีปีกเหมือนกันแต่สีออกฟ้าๆ
\" อย่ายุ่ง นี่ไม่ใช่เรื่องของเจ้า \" สาวน้อยพูดขึ้น
\" ตราบใดที่ข้ายังทำหน้าที่นี้อยู่ เรื่องนี้ข้าก็คงต้องขอยุ่งหน่อย \" หนุ่มผมแดงพูดด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาท และรอยยิ้มนั่นอีกใครเห็นก็ต้องรู้ว่าหมอนี่มันตั้งใจกวนประสาทชัดๆ
\" เจ้า… \" สาวน้อยท่าทางโกรธสุดๆ
\"น่าๆ อย่าทะเลาะกันเลยนะ ข้าว่าช่วยพวกเขาซ่อมเกวียนให้เหมือนเดิมแล้วเดินทางต่อดีกว่านะขอรับ อีกอย่างข้ามีเรื่องต้องคุยกับพวกเขา และก็…ท่านด้วยนะเจ้าหญิง \"
\' เจ้าหญิงงั้นเรอะ \'
…………………………………………………………………..
นี่เป็นฟิคเรื่องแรกในชีวิตของยูเมะเลยค่ะ มันเกิดจากความอยากที่พออ่านฟิคของชาวบ้านเขาแล้วมันเลยคันไม้คันมืออยากจะแต่งบ้าง ก็เลยเกิดขึ้นมาเป็นเรื่องนี้ค่ะ ช่วยเมนต์กันหน่อยนะคะ หนุกไม่หนุกยังไงก็บอกด้วยละกันนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
~*yume*~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น