ลิงโคราชกับยัยบ้าหน้าหนวด

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1

"เตียยยยยย  ช่วยกูด้วย นะ นะนะ" ร่างเล็กๆ ติดอ้วนนิดๆ วิ่งมาหาคนที่นั่งถ่ายรูปคนเดียวอยู่ในห้องเรียน 

"มีเชียไร เนี่ยมึง ตลอดอ่ะเรื่องเนี่ยมีมันทุกอาทิตย์ไม่เคยซ้ำกันเลย" ก็แน่หละซิก็คนตรงหน้าเนี่ยมีเรื่องมาให้ช่วยตลอด

ไม่มีวันไหนที่จะมาหาเขาอย่างสงบสุขสักครั้ง

"คือ กูอ่ะ... เฮ้ยมันมาแล้ว เดียวเขียนเอา" อะไรของมันวะ ใครมาอะไรกูงง  แต่ !!!

งานเข้าเตียอีกแล้ว ไม่นานคนตัวเล็กที่นั่งๆข้างส่งกระดาษโน๊ตใบนึงมาให้

'มึง  คือชั้นชอบคนๆนึง '

'ใคร ??'อะไรกันเนี่ย เพิ่งเลิกกับ จ๋าย เนี่ยนะ 

'ไม่ใกล้ไม่ไกล..นั่งหลังมึงไง' ใครวะนั่งหลังกูวันนี้ เพราะกลุ่มของพวกเรามันนั่งกันแถวนึงและมันก็เปลี่ยนที่กันทุกวันสลับ

ตามวิชาที่ชอบ เลยทำให้แอบสงสัยเลยหันไปดู

'เฮ้ย !!! มึง มันรู้มึงตายแน่ มึงชอบ ปั๊ป เนี่ยนะ เชี่ยมากก มึง'แน่หละสิ ปั๊ปมันคือเพื่อนสนิทของคนวุ่นวาย

ที่นั่งข้างไอเตียคนเนี้ย เนี่ย

'งะ มึงไม่ช่วยกูหรอ??'

"มึง แชทกันหรอ แชทด้วยดิ" ยังไม่ทันได้ตอบไอ้ปั๊ปมันก็เรียก ซะดุ้งกันเลยที่เดียว

"ไม่ เสือกเค้าจะคุยกัน 2 คนเกี่ยวไรด้วยเนี่ย" นั้น ยัยทินตัวปัญหา ตอบกลับแบบทันที นี่มึงชอบมันจริงๆหรอเนี่ย

"เออะ มึงคือกูอยากแชทด้วยไง" ปั๊ปมันยังไม่เลิกคะพี่น้อง

"เอากระดาษมาเองดิ"

"โลกมันร้อน ใช้แผ่นเดียวกันไม่ได้หรือไง"

"ไม่ ไม่" แล้วไอทินมันก็จัดการขยำ กระดาษแล้วเดินออกไปทิ้งเฉยเลย

"อ้าวกูทำมันโกดรึไงวะเนี่ย" ปั๊ปก็งงซิครับ อยู่ดีๆทำมันโกรธ

"ไม่ง้อมันหน่อยรึไง??"

"มึงอยากให้กูเป็นข่าวกับมันรึไง เดียวมันก็วีนอีกหรอก ไม่เอาอ่ะ"

เหอะๆ ไอปั๊ปยังเข็ดอยู่อีกหรอเนี่ย ก็คงเป็นงั้น เพราะเคยมีข่าวมันกับทิน หนิ แล้วยัยนั้นก็โวยวายซะ จะเป็นจะตาย

"แล้วสรุปกระดาษนั้นมันมีไรวะ? " นั่นมันคงอยากรู้มากสังเกต จากหน้าสะลอนๆ ของมัน

"ซักวันมึงคงรู้เอง มั้ง"  นั้น เตียทิ้งคำถามให้คิดเองอีกเหนะชั้นเลยนั่งจมความคิดตัวเองไปนานมากจริงๆนานจนคาบแรกมันหมด

ชั้นรู้ได้เลยจากเสียงแว๊ดอันคุ้นเคย

"ไอเตีย ไอลิงโคราช ไอจ๋าย ไอกี้ ไอเมย ไอโพทอง พวกมึงจะไปเรียนกันไหม?ดนตรีหน่ะ วิชาโปรด ของพวกมึงอ่ะ"

"ไปคร้าบบบบบบ ไปแล้ว ใจเย็นๆนะ" คงไม่มีใครไปอยากขัดเจ้าแม่ เค้าหรอก เดียวเจ๋แกระเบิดแตกจะซวยยกรัง 

แต่นั้นแหละ นิสัยมัน

ได้ฤกษ์ที่ทินจะแนะนำตัว 55. พวกเรา 8 คน มีไอเตีย ไอปั๊ปหรือลิงโคราช ไอจ๋าย ไอกี้ ไอเมย ไอโพทอง และ ไอปิว อยู่ห้องเดียวกันคนละแผนการเรียน ทิน เตีย ปั๊ป กี้ เมย์ เรียน อังกฤษ-ศิลป์ ซึ่งเรานั้นไม่ได้ชอบศิลป์เลย ส่วนที่เหลือเรียน ฝรั่งเศษแต่ปิวนั้นไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนนู้น กลับมาก็ปีหน้า พวกเราอยู่โรงเรียนประจำเอกชนแห่งหนึ่ง ซึ่งพวกเราแต่ละคนก็รู้จักกันมานานและเนื่องด้วยว่า เรานั้น สนิทกับปั๊ปมากเพราะมันเป็นคนแรกที่คุยกับเราตอนขึ้นมาอยู่มัธยม และมันคอยเป็นที่ปรึกษาของเรา มาโดยตลอดจนมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เราชอบไปแล้วเนี่ยเหละ 55 ตลกดีเนอะ ยังไงมันก็คงเป็นไปไม่ได้หรอกเพราะมันยังฝังใจกับคนๆนึงอยู่ คนที่เป็นรักแรกของมัน เหอะๆ เศร้าเลยคะพี่น้อง แต่ก็นะจะทำยังไงได้ เมื่อเขาก็มีคนที่รักของเขา รักมาซะด้วยซิ

กลับเขามาโหมดปกติ

พวกเราทั้งหมดก็นั่งเรียนวิชาต่อไปเรื่อยๆ เวลามันผ่านไปเร็วเหลือเกินตอนนี้มันก็เริ่มที่จะมืด หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ 

เหมือนกับข่าวมันเร็วมากก ทุกคนถามชั้นว่าชั้นแอบชอบใครอยู่นั้นไง โดนเลย

ชั้นเลยมองหน้าเตียค้อนนิดๆ มันก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ ไอเชี่ย มึง ๆไปบอกคนอื่นทำไม  แล้วปั๊ปมันก็มองชั้นแปลกๆ 

เหมือนกับจะถามอะไรซักอย่างซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้

"ทิน สรุปมึงชอบใคร " มีเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆกลุ่มนึงเดินมาถามระหว่างที่ข้าพเจ้ากำลังเก็บกระเป๋ามันเป็น

คำถามยอกฮิตประจำปีนี้อย่างมากเพราะ เดินไปไหนมีแต่คนถามละก็ไม่พ้น ปั๊ปแหละคะ มันก็เดินมาถาม

แล้วทำไมชั้นต้องบอกหละ จริงไหม ทินคนนี้เลยเดินหนีเลย ง่ายดี ไม่ตอบ ตีหน้านิ่ง เมินซะเลย 55

"ทินมึงชอบใคร"

"ไม่มีหนิ" ชั้นหันไปตอบ แล้วก็ลุกเพื่อที่จะเดินออกจากบริเวณนั้น

"กูถามอีกครั้งว่ามึงชอบใคร"ควาวนี้มันกระชากแขนเลยทีเดียว หน้ามันแอบโกรธนิดๆด้วย

"บ้าหรอไม่มี"

"ไม่มีแล้วไอ้ที่ทุกคนมันถามมันเนี่ยผีไปดลใจให้พวกมันคิดรึไง เราไม่เคยมีเรื่องปิดบังกันไม่ใช่หรอ?" 

จริงๆที่เราไม่เคยมีเรื่องปิดบังทุกเรื่องที่ชั้นรู้ปั๊ปก็จะรู้ แต่เรื่องนี้มันรู้ไม่ได้จริงๆ กูขอโทษนะ

"เออ.. กูชอบรุ่นน้องคนนึง จบป่ะ"

"เวลามึงพูดจริงหรือโกหกมึงคิดว่ากูไม่รู้หรอ?? ห๊ะ!!!"

"ก็เปล่า ไม่มีไร กูจะไปอาบน้ำ หลีกไป"

ขณะนี้ทินเครียดซิ อยู่ดีๆมันก็โกรธที่มีความลับกับมัน เฮ้อ หนักใจโว้ย!!!

ไปอาบน้ำแก้เครียดดีกว่า ฮู้ วี