จอมนางจอมใจตำหนักองค์ชายสุดหล่อ

ยุคสมัยจักรพรรดิหย่งเล่อ แห่งราชวงศ์ต้าหมิง ได้สถาปนาและเปลี่ยนชื่อเมืองหลวงแห่งที่ 2 ว่า ปักกิ่ง และสร้างพระราชวังกู้กง พระราชวังต้องห้ามขึ้น เกณฑ์ประชากรนับแสนจากนานกิงเมืองหลวงเดิมมาอยู่ปักกิ่ง ประชาชนต่างก็หลั่งไหลมาจากทั่วสารทิศเพื่อมาค้าขายและอาศัยในเมืองหลวง มีการนำสิ่งของเครื่องใช้อาหารเสื้อผ้ายาสมุนไพรและของป่าจากต่างเมืองมาขายในเมืองหลวงอย่างคึกคัก

หมู่ตึกตะกูลสือ ซื้อที่ดินสร้างอาคารบ้านเรือนเป็นหมู่ตึกใหญ่และโอ่อ่ากว้างขวางสมฐานะ เจ้าของหมู่ตึกมีนามว่าใต้เท้าสือว่านเทียน เป็นขุนนางตำแหน่งรองเจ้ากรมพิธีการแม้ท่านจะมีอายุห้าสิบกว่าปีแต่ด้วยใบหน้าผอมเรียว บุคลิกองอาจผึ่งผายทำให้ท่านดูอ่อนกว่าวัย และสือฮูหยินมารดาของท่านสือว่านเทียน นับเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของบ้านอายุท่านก็แปดสิบปีใบหน้าผ่องใสอิ่มเอิบตามวัย เส้นผมขาวสีดอกเลา แต่ร่างกายกระฉับกระเฉงแข็งแรง

สือเฟิ่งเซียน ธิดาของใต้เท้าสือว่านเทียนเป็นธิดาคนโตของใต้เท้าสือว่านเทียนกับฮูหยินใหญ่สือเฟยเหนียงเป็นฮูหยินคนแรกที่ถูกต้องตามธรรมเนียมแต่เสียชิวิตไปช่วงสือเฟิ่งเซียนอายุ 5 ขวบ ปีนี้นางเป็นดรุณีแรกรุ่นอายุสิบแปดปี ความงามความสดใสเหมือนดอกไม้บานยามเช้า ท่าเดินงดงามสง่าดูคล่องแคล่วใบหน้าเรียวขาวสดใส กำลังเดินไปอาคารโรงทอผ้าของตะกูลที่อยู่ส่วนหลังของบริเวณหมูตึก

 เดิมทีตะกูลสือมีความเชี่ยวชาญชำนาญการทอผ้าไม่ว่าจะเป็นผ้าไหมหรือผ้าฝ้ายโดยความรู้ต่างๆถูกถ่ายทอดมาจากรุ่นสู่รุ่นจนมาถึงรุ่นสือฮูหยิน

สือเฟิ่งเซียนเห็นท่านย่ากำลังเดินดูกำกับการทอผ้าโดยมีคนงานกว่าห้าสิบชีวิตต่างขมักเขม่นทอผ้ากันอย่างตั้งใจเพื่อให้ผ้าทอที่ออกมาได้มาตรฐาน เมื่อมาถึงนางก็กล่าวคาราวะสือฮูหยินและกล่าวต่อว่า