[Fic Douluo Dalu]เกิดใหม่เป็นหม่าหงจวิ้น

ลำดับตอนที่ #6 : 6

   ตั้งแต่หงจวิ้นมาอยู่ที่หมู่บ้านเซิงหุนก็ผ่านมาเก้าเดือนแล้ว ในตอนนี้นั้นถังซานก็อายุได้หกปีแล้ว และวันนี้ก็เป็นวันปลุกวิญญาณยุทธ์ของถังซานอีกด้วย

“นี่ท่านพี่หง ท่านคิดว่าข้าจะได้วิญญาณยุทธ์อะไรเหรอ?”ถังซาน

“อาจจะเป็นค้อนล่ะมั้งเพราะพ่อของเจ้าก็มีวิญญาณยุทธ์เป็นค้อนหนิ”หม่าหงจวิ้น

“ข้าว่าข้าอาจจะมีวิญญาณยุทธ์เหมือนท่านแม่นะ”ถังซานกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าเล็กน้อย

“ถังซานเอ้ย ได้เวลาแล้วนะ”หัวหน้าหมู่บ้าน

“ไปกันเถอะท่านพี่!”ถังซาน กล่าวจบนางก็ลากหม่าหงจิ้นไปด้วยทันที

   ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมานั้นถังซานมีแรงเพิ่มขึ้นมาก ซึ่งมากกว่าหม่าหงจิ้นด้วยซ้ำ เหตุเป็นเพราะถังเฮ่าที่บังคับให้ถังซานฝึกตีเหล็กเพื่อที่จะได้มีแรงเยอะๆไว้จัดการเขาที่คิดจะทำอะไรไม่ดีกับนาง

   ซึ่งพอถังซานได้ฟังถังเฮ่าบอกว่าจะทำให้เธอมีแรงเยอะๆเอาไว้อัดผู้ชาย เธอก็อารมณ์เสียและบอกถังเฮ่าไปว่า “ข้าเกลียดท่านพ่อที่สุดเลย!” จากนั้นนางก็วิ่งออกจากบ้านไปทันที ปล่อยให้ถังเฮ่ายืนช็อคอยู่ตรงนั้น

   เมื่อได้สติเขาจึงได้รีบพุ่งออกจากบ้านเพื่อไปหาหงจวิ้นทันที เมื่อมาถึงถังเฮ่าไม่รอช้าเขาเรียกค้อนเฮ่าเทียนออกมาและทำการทุบไปที่หงจวิ้น แต่ว่าตัวของหงจวิ้นที่เห็นถังเฮ่าพุ่งมาหาเขาแบบนั้น เขาก็รีบใช้ก้าวพริบตาหลบออกมาได้อย่างฉิวเฉียด

“ท่านมาทุบข้าทำไม?”หงจวิ้นกล่าวถามด้วยความงุนงง

“ไอเด็กเวร เจ้าทำให้ซานน้อยเกลียดข้า!”ถังเฮ่า พูดจบเขาก็พุ่งไปหาหงจวิ้นอีกรอบ แต่หงจวิ้นก็หลบได้อีกเช่นเคย

“ไม่ใช่ท่านทำตัวเองรึไง แล้วไหงมาลงที่ข้ากันเล่า!!”หงจวิ้นกล่าวพร้อมกับหลบค้อนของถังเฮ่าไปด้วย

“แกพรากลูกสาวที่น่ารักไปจากข้า แกต้องตาย!!!”ถังเฮ่ากล่าวและพุ่งเข้าไปโจมตีหม่าหงจิ้นอย่างต่อเนื่อง

   เมื่อเห็นพูดไปก็ไม่ได้อะไร หงจวิ้นจึงรีบใช้วิญญาณยุทธ์บินหนีถังเฮ่าด้วยความรวดเร็ว

“อย่าหนีนะไอเด็กเวร!!!”ถังเฮ่า

“ถ้าข้าไม่หนี ข้าก็ตายน่ะสิ!!”หม่าหงจวิ้น

   เมื่อเห็นว่าเด็กชายตรงหน้านั้นหนีไปด้วยความรวดเร็ว ถังเฮ่าก็ไม่คิดจะตามต่อถึงจะรู้สึกแค้นใจก็ตาม จากนั้นถังเฮ่าก็รีบไปหาลูกสาวของเขาเพื่อง้อและอธิบายเหตุผลต่างๆนาๆที่ดูฟังขึ้น ซึ่งมันก็ได้ผลและถังซานก็ยอมเรียนตีเหล็กแต่โดยดี

กลับมาปัจจุบัน

   ตอนนี้ทั้งสามคนก็เดินมาถึงหน้าโบถส์ที่เอาไว้ใช้ทำพิธีปลุกวิญญาณยุทธ์แล้ว ผ่านไปสักพักวิญญาจารย์ที่จะทำพิธีปลุกวิญญาณยุทธ์ให้เด็กๆก็เดินทางมาถึง  ไม่รอช้าวิญญาจารย์คนนั้นก็ทำการเปิดประตูโบถส์ทันที

“เข้ามาแค่คนที่จะปลุกวิญญาณยุทธ์เท่านั้น ส่วนที่เหลือก็รออยู่ด้านนอก!”วิญญาจารย์หนุ่ม

“ข้าไปก่อนนะท่านพี่!”ถังซาน

“พยายามเข้านะ!”หม่าหงจวิ้นกล่าวให้กำลังใจ

   ผ่าไปสองชั่วโมงในที่สุดเด็กๆทุกคนก็ออกมาจากโบถส์ ส่วนถังซานออกมาคนสุดท้ายพร้อมทำหน้าหงอย เมื่อหงจวิ้นเห็นแบบนั้นเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงได้เดินเข้าไปหาเด็กสาว

“เจ้าเป็นอะไรรึเปล่า?”หงจวิ้นถามด้วยความเป็นห่วง

“ข้าไม่เป็นไรท่านพี่”ถังซาน

“แล้วเจ้าได้วิญญาณยุทธ์อะไรงั้นเหรอ?”หงจวิ้นถาม ถึงแม้เขาจะรู้อยู่แล้วก็ตาม แต่เขาก็ถามเพื่อความแน่ใจเพราะวิญญาณยุทธ์ของถังซานอาจจะไม่เหมือนต้นฉบับที่เขาเคยดู

“ข้าได้วิญญาณยุทธ์หญ้าเงินคราม เป็นวิญญาณยุทธ์ขยะ”ถังซานกล่าวด้วยสีหน้าเศร้า

“ไม่เป็นไร พวกเรารีบกลับกันเถอะ”หงจวิ้นกล่าวพร้อมกับลูบหัวถังซาน

“คะ..ค่ะ!”ถังซานตอบด้วยสีหน้าที่เขินเป็นอย่างมาก

   ระหว่างทางที่เดินมาหงจวิ้นก็ได้ถามเกี่ยวกับระดับพลังวิญญาณของถังซาน ซึ่งถังซานเองก็บอกว่านางมีพลังวิญญาณเต็มขั้นแต่กำเนิด และถังซานก็ได้บอกเกี่ยวกับวิญญาณยุทธ์อีกอันให้หงจวิ้นรู้

“ท่านว่าวิญญาณยุทธ์หญ้าเงินครามของข้าเป็นขยะรึเปล่า?”ถังซาน

“ไม่หรอก ที่คนพวกนั้นบอกว่าหญ้าเงินครามเป็นขยะนั้นเพราะพวกเขาไม่รู้วิธีฝึกมันต่างหาก”หม่าหงจิ้น

“งั้นท่านพี่ก็รู้วิธีฝึกหญ้าเงินครามงั้นเหรอค่ะ?”ถังซานกล่าวถามด้วยแววตาที่เป็นประกาย

   หลังจากนั้นหม่าหงจิ้นก็อธิบายถึงวิธีฝึกหญ้าเงินครามให้ถังซานฟังและเขาก็กำชับถังซานว่าอย่าให้ใครเห็นวิญญาณยุทธ์อีกอันยกเว้นท่านพ่อของนางเอง ซึ่งถังซานเองก็รับปากในทันที 

   และหงจวิ้นนั้นยังบอกกับถังซานว่าวิญญาณยุทธ์ของเขาแต่เดิมไม่ใช่หงเพลิง แต่เป็นไก่เพลิงวิญญาณยุทธ์ที่แปรผัน ซึ่งนั้นทำให้ถังซานตกใจและดีใจเป็นอย่างมากที่หงจวิ้นเล่าเรื่องนี้ให้นางฟัง  หลังจากพูดคุยกันเสร็จถังซานก็ขอตัวกลับบ้านไปหาพ่อของนาง

“กลับมาแล้วเหรอเจ้าหญิงน้อยของพ่อ”ถังเฮ่ากล่าวด้วยรอยยิ้ม

“กลับมาแล้วค่า”ถังซาน

“ปลุกวิญญาณยุทธ์เป็นไงบ้าง?”ถังเฮ่า

“ข้ามีวิญญาณยุทธ์คู่ค่ะ!”ถังซาน กล่าวจบนางก็เรียกวิญญาณยุทธ์ทั้งสองออกมาทันที  ซึ่งถังเฮ่าที่เห็นแบบนั้นเขาตกใจและดีใจในเวลาเดียวกัน

“ถังซาน เจ้าจำไว้นะวิญญาณยุทธ์ค้อนนี้เจ้าห้ามแสดงให้ใครเห็นเป็นอันขาด”ถังเฮ่ากล่าวด้วยความจริงจัง

“ท่านพูดเหมือนท่านพี่หงเปี๊ยบเลย”ถังซาน  เมื่่อถังเฮ่าได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกน้อยใจที่ลูกสาวของเขาบอกเรื่องนี้กับเด็กผู้ชายที่รู้จักกันไม่ถึงปีก่อนเขา

“นอกจากเจ้าเด็กนั่นมีใครรู้เรื่องนี้อีกมั้ย?”ถังเฮ่า

“ไม่มีเจ้าค่ะ”ถังซาน

“ดีแล้ว งั้นเจ้าก็รีบไปทานข้าวเถอะ พ่อเตรียมไว้ให้แล้ว”ถังเฮ่า  กล่าวจบทั้งสองพ่อลูกก็ไปนั่งที่โต๊ะและเริ่มทานอาหารทันที

ช่วงซุบซิบนินทา

   รู้หรือไม่ว่าในทุกคืนนั้นถังเฮ่าจะแอบไปทำงานที่ร้านอาหารเพื่อจำสูตรอาหารมาทำให้ลูกสาวของเขาทาน ซึ่งเขาก็ทำแบบนี้มาหลายปีแล้วและเมื่อจำสูตรได้หมดเขาก็เปลี่ยนร้านอาหารไปเรื่อยๆ

ไรท์:ยังเหลืออีกตอนนึงนะครับ อย่าเพิ่งรีบนอนล่ะเด็กดีทั้งหลาย