[Fic Douluo Dalu]เกิดใหม่เป็นหม่าหงจวิ้น

ลำดับตอนที่ #5 : 5

   เด็กสาวที่ได้ยินเช่นนั้นเธอก็รู้สึกตกใจและเดินออกมาจากที่ซ่อน เมื่อหงจวิ้นได้เห็นเด็กสาวเขาตกใจเป็นอย่างมาก ไม่ใช่เพราะเด็กคนนั้นเป็นผู้หญิง แต่เด็กสาวคนนี้คือถังซานบุตรแห่งโชคชะตาของโลกนี้

   ที่เขารู้นั้นเป็นเพราะหงจวิ้นส่องดูสเตตัสของของอีกฝ่ายนั่นเอง ซึ่งมันก็เป็นอีกหนึ่งความสามารถของระบบของเขาที่สามารถดูสเตตัสของคนอื่นได้

"ขะ..ข้าขอโทษที่แอบดูเจ้า"ถังซานกล่าวด้วยความรู้สึกผิด

"ไม่เป็นไรหรอก ข้าชื่อหม่าหงจวิ้นอายุหกปี แล้วเจ้าล่ะ?"หม่าจิ่นกล่าวถามเป็นมารยาทถึงแม้เขาจะรู้อยู่แล้วก็ตาม

"ข้าชื่อถังซาน อายุห้าปี"ถังซาน

"ข้าได้ยินว่าถ้าอายุหกปีแล้วจะสามารถปลุกวิญญาณยุทธ์ได้ใช่มั้ย?"ถังซาน

"ก็ใช่"หงจวิ้นกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

"แล้ววิญญาณยุทธ์ของท่านพี่หงจวิ้นคืออะไรเหรอคะ?"ถังซานกล่าวด้วยความตื่นเต้น

  ซึ่งคำถามนี้ทำให้หม่าหงจิ้นคิ้วกระตุก ไม่ใช่เพราะว่าที่ถังซานถามวิญญาณยุทธ์ของเขา แต่เป็นเพราะถังซานเรียกเขาว่า ท่านพี่หงจวิ้น

"ถามแบบนี้มันเสียมารยาทนะ แล้วทำไมจู่ๆเรียกข้าว่าท่านพี่ล่ะเนี่ย?"หม่าหงจวิ้น

"ข้าขอโทษที่ถามนะคะ แล้วที่เรียกว่าท่านพี่ถ้าท่านไม่ชอบข้าก็จะไม่เรียกค่ะ"ถังซานกล่าวด้วยท่าทีหงอย

"เฮ้อ...ช่างเถอะจะเรียกอะไรก็เรียก และก็วิญญาณยุทธ์ของข้าคือหงเพลิง"หงจิ้นพูดพร้อมกับทำการเรียกวิญญาณยุทธ์ของเขาออกมา

"สะ..สวยมาก!"ถังซานกล่าวด้วยความตลึง

"เจ้าอยากเป็นวิญญาจารย์เหรอ?"หม่าหงจิ้นกล่าวถาม

"อยากค่ะ!"ถังซานตอบในทันที

'นิสัยเหมือนเด็กทั่วไปเลย คงแกล้งทำสินะ'หม่าหงจวิ้นคิดในใจ

"เจ้ามาเก็บฟืนไม่ใช่รึ มามัวเสียเวลากับข้าตรงนี้จะดีเหรอ"หม่าหงจิ้นกล่าวเตือนถังซาน

"อ๊ะ! ข้าลืมไปเลย แล้วท่านพี่จะมาที่นี่อีกมั้ย?"ถังซาน

"ฮ่าๆๆ ข้าจะอยู่ที่หมู่บ้านเซิงหุนสักหนึ่งปีน่ะ เจ้าคงได้เห็นหน้าของข้าจนเบื่อแน่"หม่าหงจิ้น

เมื่อได้ยินดังนั้นถังซานก็ยิ้มออกมาและรีบวิ่งกลับไปที่บ้านทันทีเพราะเธอเก็บฟืนเสร็จแล้วนั่นเอง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจากไปแล้วหงจวิ้นก็เริ่มฝึกต่อทันที

   ผ่านไปสองชั่วโมงถังซานก็วิ่งกลับมาหาหงจสิ้นอีกรอบ ซึ่งทำให้หม่าหงจิ้นนั่นถึงกับเหนื่อยใจเพราะนางเห็นวิชาที่เขาฝึกเลยอยากฝึกด้วย

"ท่านพี่หงข้าอยากฝึกด้วย!"ถังซานกล่าวพร้อมทั้งตาเป็นประกาย

‘อะไรล่ะเนี่ย ไม่ใช่ว่าเจ้ามีวิชาสำนักถังอยู่แล้วรึไง’หม่าหงจวิ้นคิด

‘นี่ระบบ มันยังไงกันแน่เนี่ย?’หม่าหงจวิ้น

[ถังซานที่อยู่ตรงหน้าท่านไม่ใช่ผู้เกิดใหม่ค่ะ เธอแค่มีความเป็นผู้ใหญ่สูงกว่าเด็กทั่วไปเท่านั้นค่ะ]

'แน่ใจนะว่ามีความเป็นผู้ใหญ่ ไอที่ข้าเห็นอยู่นี่มันเด็กไร้เดียงสาชัดๆ'หม่าหงจวิ้นคิดด้วยความเหนื่อยใจ

"ก็ได้ข้าจะฝึกให้เจ้า"หม่าหงจิ้นกล่าวพร้อมถอนหายใจ

"เย้!!"ถังซาน ซึ่งการกระทำของถังซานนั้นทำให้หม่าหงจิ้นถึงกับกุมขมับ

'นี่ข้าคิดถูกรึเปล่านะที่รับปากนาง'หม่าหงจิ้นคิดอย่างเหนื่อยใจ

.

.

.

.................................

เวลาผ่านไปห้าเดือน

   ตอนนี้ถังซานก็สามารถใช้วิชาที่หงจวิ้นสอนได้แล้วถึงแม้จะยังไม่คล่องก็ตาม แต่สิ่งที่ทำให้หงจวิ้นนั้นตกใจคือเวลานางสู้กับเขา นางจะมีสมาธิเป็นอย่างมากและการติดสินใจก็เฉียบขาด ทำให้หงจวิ้นอดชมไม่ได้

   แต่เมื่อเขาชมพูดชมถังซานทีไร เธอก็จะหลุดออกจากสมาธิและล่กจนทำอะไรไม่ถูก ซึ่งหงจวิ้นที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจ

"เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้ก่อน"หม่าหงจิ้นกล่าวออกมา เพราะตอนนี้พระอาทิตย์ก็ใกล้จะตกดินแล้ว

"ค่ะท่านพี่!"ถังซาน กล่าวจบพวกเขาก็พากันเดินกลับบ้านทันที ซึ่งระหว่างทางพวกเขาก็พูดคุยกันเล็กน้อย

"วันนี้เจ้าทำได้ดีมากเลยนะ"หม่าหงจิ้นกล่าวพร้อมลูบหัวของถังซานไปด้วย ซึ่งเขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้ถังซานนั้นหน้าแดงจนแทบจะเป็นลมอยู่แล้ว

'ทะ...ท่านพี่ลูบหัวข้าด้วยล่ะ ทำไงดีข้าจะไม่ไหวแล้ว!'ถังซาน ไม่ทันที่ถังซานจะคิดอะไรต่อนางก็สลบไปทันที ซึ่งหม่าหงจิ้นที่เห็นแบบนั้นเขาก็รีบไปพยุงตัวของถังซานพอดี

"คงจะเหนื่อยสินะ สงสัยต้องฝึกให้น้อยลงซะแล้วสิ"หม่าหงจิ้น กล่าวจบเขาก็แบกถังซานขึ้นหลังและพาไปส่งที่บ้านทันที

   เมื่อมาถึงบ้านของถังซานเขาก็เคาะประตู ผ่านไปสักพักก็มีร่างของผู้ชายคนหนึ่งเดินมาเปิดประตู ซึ่งชายคนนั้นก็คือถังเฮ่า

   ซึ่งถังเฮ่าก็ไม่ได้มีนิสัยเหมือนในเนื้อเรื่องเช่นกัน ถังเฮ่าในตอนนี้นั้นเขาเป็นพ่อที่ดีไม่ได้เป็นไอขี้เมาเหมือนในเนื้อเรื่อง ซึ่งหงจวิ้นคิดว่าที่นี่อาจจะเป็นโลกคู่ขนานก็ได้

"เจ้าทำอะไรซานน้อยของข้า!!"ถังเฮ่าถามด้วยความด้วยความหงุดหงิด พร้อมกับรีบอุ้มถังซานออกมาจากหลังของหงจวิ้น

   ตัวของหงจวิ้นนั้นเขาได้พบกับถังเฮ่าเมื่อห้าเดือนก่อนซึ่งเป็นตอนที่เขามาอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านนี้ได้สามวันแล้ว โดยที่ถังเฮ่าแอบตามถังซานมาเพราะสงสัยว่าช่วงนี้ลูกสาวของเขาออกไปไหน ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องปกติเลยที่ถังซานจะออกไปข้างนอกโดยที่กลับมาจากเก็บฟืนเสร็จ

   ซึ่งเมื่อตามมาเรื่อยๆเขาก็พบกับต้นเหตุทันที นั่นก็คือเด็กผู้ชายผมสีแดงหน้าตาหล่อเหลา เมื่อเห็นดังนั้นถังเฮ่าก็รีบพุ่งเข้ามาโจมตีหงจวิ้นทันทีเพราะคิดว่าเด็กชายจะมาหลอกลวงลูกสาวที่ใสซื่อและน่ารักของเขา

   ซึ่งหงจิ้นที่สังเกตเห็นถังเฮ่าที่แอบตามถังซานมาเขาก็ระวังตัวทันที และเมื่อเห็นถังเฮ่าพุ่งเข้ามา หงจิ้นก็ได้ใช้ก้าวพริบตาหลบได้อย่างหวุดหวิด

   หลังจากนั้นถังซานก็เข้ามาขวางถังเฮ่าและอธิบายทุกอย่างให้ถังเฮ่าฟัง แม้ว่าถังเฮ่าจะยอมหยุดมือแต่เขาก็ยังไม่ไว้ใจเด็กชายตรงหน้าอยู่ดี

กลับมาปัจจุบัน

"พอดีนางเหนื่อยก็เลยหลับไปน่ะครับ"หม่าหงจวิ้น

"ก็แล้วไป ถ้าเจ้ากล้าทำร้ายลูกสาวข้า ข้าจะฆ่าเจ้าทันที"ถังเฮ่า กล่าวจบเขาก็นำตัวถังซานไปนอนที่ห้องและปิดประตูอัดหน้าหงจวิ้น

"ฮ่าๆ..."เมื่อเห็นแบบนั้นหงจวิ้นก็ได้แต่ขำแห้ง

ไรท์:มาแล้วจ้าาา วันนี้ยังเหลืออีกสองตอนนะฮัฟ