คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1
สวัสดีครับผมชื่อเชน อายุยี่สิบปีในขณะที่ผมกำลังเดินกลับบ้านอยู่นั้นจู่ๆก็ถูกรถพุ่งมาชนเฉยเลย แต่อย่าได้ดูถูกผม เพราะผมนั้นหลบทัน
"เกือบไปๆ"เชน ในขณะที่ผมกำลังโล่งใจอยู่นั้นจู่ๆเสาไฟฟ้าที่อยู่ข้างหลังผมก็ได้ล้มลงมา แต่ผมก็หลบได้เช่นเคย
"ไม่ได้แอ้มฉันหรอกเจ้าโชคชะตา"เชน ไม่รอช้าเขาก็รีบวิ่งกลับบ้านทันที
เมื่อมาถึงเชนก็เช็คทุกอย่างในบ้านว่ามีอะไรหายไปหรือเปล่าหรืออาจจะมีโจรขึ้นบ้านเขา แต่เขาก็ไม่พบอะไร ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ประมาทเพราะตลอดทางที่วิ่งกลับบ้านเขาก็เกือบถูกรถชนหลายครั้ง กระถางดอกไม้ตกลงมาเดือบโดนหัวของเขา ซึ่งนั่นทำให้เชนต้องระวังตัวให้มากที่สุด
"รีบอาบน้ำดีกว่าเรา"เชน
เมื่ออาบเสร็จเขาก็เปิดประตูและกำลังจะออกมา แต่เมื่อเขาก้าวเท้าออกมาก็ต้องตกใจเพราะตอนนี้นั้นเขากำลังถูกโจรเอาปืนจ่อหัวอยู่
"ปล่อยผมไปได้มั้ยครับ"เชนกล่าวด้วยความกลัว
"ไม่ได้หรอกครับคุณเจ้าของบ้าน"โจร
"เป็นโจรที่พูดเพราะจังเลยนะครับ"เชน
"แหม่ๆ ชมแบบนี้กระผมก็เขินแย่สิครับ"โจร
"แล้วจะทำไงกับฉันล่ะ ถ้าจะฆ่าก็ยิ-"เชน
ปัง!!!
'ไอเวร รอตูพูดให้จบก่อนก็ได้มั้ยวะ'เชน
พูดไม่ทันจบเชนก็โดนโจรมารยาทดีเอาปืนเป่าหัวเป็นที่เรียบร้อย ผ่านไปสักพักเชนก็ลืมตาขึ้นมาแลัวพบว่าตอนนี้ตัวเขานั้นหดเล็กลงมาแถมตอนนี้ตัวเขายังอ้วนอีกต่างหาก แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไรความทรงจำของเด็กคนนี้ก็เข้ามาในหัวของเขา
“อ๊าก!!! หัวฉัน!!!!”เชน
ผ่านไปสักพักหัวของเขาก็เริ่มหายปวด แต่ว่าตอนนี้เขานั้นตกใจเป็นอย่างมากเพราะเขาได้มาเกิดใหม่ในอนิเมะจีนเรื่อง Douluo Dalu แถมอยู่ในร่างของเจ้าอ้วนหรือหม่าหงจวิ้นหนึ่งในเจ็ดสัตว์ประหลาดแห่งสื่อไหลเค่อในอนาคต
และตอนนี้เชนก็มาอยู่ในร่างหม่าหงจวิ้นในวัยหกปี ซึ่งหม่าหงจวิ้นนั้นเคยอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง หลังจากปลุกวิญญาณยุทธ์ได้ไม่ถึงสองสัปดาห์ หมู่บ้านของเขาก็ถูกวิญญาณจารย์ชั่วร้ายเข้าโจมตีแต่ว่าตัวเขาก็หนีรอดมาได้
แต่ในขณะที่เขากำลังหนีอยู่นั้นเขาก็ถูกสัตว์วิญญาณเข้าโจมตี ด้วยที่เขายังเป็นเด็กและสู้ใครไม่เป็น เขาจึงโดนสัตว์วิญญาณทำร้ายจนตาย
(จากนี้จะเรียกพระเอกว่าหม่าหงจวิ้นเลยนะครับ)
“ขืนร่างกายเป็นแบบนี้นี่แย่แน่ คงต้องลดน้ำหนักซะแล้วสิ”หม่าหงจวิ้นกล่าวออกมาอย่างเหนื่อยใจ แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นในหัวของเขา
[ทำการยืนยันผู้ใช้]
[ยืนยันสำเร็จ ยินดีต้อนรับผู้ใช้ ID:496254]
[แจ้งเตือน:ร่างกายผู้ใช้อ่อนแอเกินไป ทำการปรับโครงสร้างร่างกายและกล้ามเนื้อใหม่ YES/NO]
[รางวัล:คุณได้รับเหรียญ 100,000 ภูตทอง คุณได้รับเสื้อผ้าชุดใหม่]
“มีระบบด้วยแฮะ งั้นก็ YES”หม่าหงจิ้น พูดจบเขาก็ลงไปนอนกับพื้นและกรี๊ดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงในที่สุดความทรมานก็หยุดลง เมื่อหม่าหงจวิ้นตื่นขึ้นมาเขาก็ต้องแปลกใจเพราะตัวเขาก็ไม่คิดว่าตนจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ ร่างกายผอมลงและสูงขึ้นนิดหน่อยแถมพอส่องดูหน้าตัวเองในแม่น้ำที่อยู่ใกล้ๆ เขาก็พบว่าตอนนี้หน้าตาของเขานั้นดูดีขึ้นมาก
แต่จู่ๆเขาก็ได้กลิ่นเหม็นๆและเมื่อตามตัวของเขาก็พบกับของเหลวสีดำมากมาย ทำให้เขารีบวิ่งไปยังลำธารที่ใกล้ที่สุดเพื่อล้างตัว และในระหว่างที่เขากำลังอาบน้ำอยู่นั้นเขาก็ได้ทำการเช็คระบบไปด้วย
“นี่ระบบเธอทำอะไรได้บ้างเหรอ?”หม่าหงจวิ้น
[ตอบ:สามารถดูค่าสถานะต่างๆและให้คำแนะนำได้]
“ไม่มีพลังจากอนิเมะเรื่องๆอื่นๆสินะ”หม่าหงจวิ้น
[ตอบ:ในร้านค้ามีแต่ตำราฝึกยุทธ์,ตำราปรุงยา,อาวุธระดับต่างๆ,สมุนไพร,อุปกรณ์และของจิปาถะอื่นๆค่ะ]
“เยอะโครต!”หม่าหงจิ้น ในระหว่างที่ระบบอธิบายเขาก็เปิดดูร้านค้าไปด้วย
“แล้วตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนเหรอ?”หม่าหงจวิ้น
[ทำการส่งข้อมูลของแผนที่ทวีปโต้วหลัวและตำแหน่งของท่านเข้าสมองทันที]
“โอ๊ย!! เจ็บ!!”หม่าหงจวิ้น
“เฮ้อ…เราอยู่ที่ป่าอาทิตย์อัสดงงั้นเหรอเนี่ย อันตรายชะมัด”หม่าหงจวิ้น
“อ๊ะ! จะว่าไป สเตตัส”หม่าหงจวิ้น
ชื่อ: หม่าหงจวิ้น
อายุ: 6 ปี
ส่วนสูง: 137
น้ำหนัก: 24
เผ่า: มนุษย์
วิญญาณยุทธ์: ไก่เพลิง
ระดับพลังวิญญาณ: 7
ระดับพลังจิต: 42
“ระดับพลังจิตคืออะไรเหรอ?”หม่าหงจวิ้น
ตัวเขาในชาติก่อนนั้นดู Douluo Dalu แบบเอาสนุกแค่นั้นแถมเขาดูแค่ภาคแรกอีก จึงทำให้ไม่รู้เกี่ยวกับระดับพลังจิตหรือระดับช่างตีเหล็กเลย
[ทำการส่งข้อมูลเกี่ยวกับระดับต่างๆในโลกนี้เข้าสมอง]
“โอ๊ย!! สมองช้านนน!!!!”หม่าหงจวิ้นตะโกนด้วยความเจ็บปวด
“แฮ่กๆ ระบบแกแม่งแย่ว่ะ”หม่าหงจวิ้น
[ขอโทษค่ะ]
“เฮ้อ…ไม่เป็นไร จะว่าไปสวนสมุนไพรของตู่กู่ป๋อก็อยู่ที่นี่สินะ”หม่าหงจิ้น พูดจบเขาก็ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย
[ภารกิจ:ปล้นสวนสมุนไพรของตู่กู่ป๋อ]
[รางวัล:วิชาย่างก้าวพริบตา และพ้อย10,000]
[ระยะเวลาไม่จำกัด]
“ไม่มีบทลงโทษงั้นเหรอ”หงจวิ้น
[ระบบไม่ใช่พวกที่ชอบกดขี่ค่ะ ท่านสามารถเลือกที่จะไม่ทำภารกิจได้ค่ะ]
“เธอเนี่ยเป็นระบบที่ดีจังเลยนะ”หงจวิ้น
[ขอบคุณค่ะ]
หลังจากอาบน้ำเสร็จหงจวิ้นก็รีบใส่เสื้อผ้าที่เขาได้รับมาจากระบบและเดินทางไปยังสวนสมุนไพรของตู่กู่ป๋อทันที เมื่อหงจวิ้นเดินเข้ามาใกล้สวนสมุนไพรเขานึกขึ้นได้ว่ารอบๆสวนสมุนไพรนั้น ตู่กู่ป๋อได้สร้างพิษไว้รอบๆสวน
“ระบบมีทางเข้าอื่นมั้ย เช่นทางลับอะไรแบบนี้”หม่าหงจิ้น
[มีค่ะ ทางลับเส้นนี้ตู่กู่ป๋อได้สร้างเอาไว้ให้หลานสาวของเขาสามารถเขามาที่นี่ได้อย่างปลอดภัย]
“นำทางไปเลย”หม่าหงจิ้น พูดจบระบบก็นำทางของทันที เมื่อมาถึงทางเขาก็เดินเข้าไปด้านในทันที ตลอดทางเดินนั้นก็มีสมุนไพรระดับต่ำอยู่ประปราย ซึ่งหงจวิ้นนั้นก็เก็บสมุนไพรพวกนั้นทั้งหมดลงช่องเก็บของไปด้วย ซึ่งถือว่าสดวกมากเลยสำหรับการปล้น
“ในสวนมีคนอยู่รึเปล่าระบบ”หม่าหงจิ้นถามด้วยความกังวล เพราะถ้าหากมีคนอยู่ก็คงจะเป็นตู่กู่ป๋อ ซึ่งไม่ดีแน่ถ้าเขาเจอกับตู่กู่ป๋อ
[ไม่มีค่ะ]
“จริงสินะ เพราะถ้าหากเขาอยู่ฉันคงตายไปตั้งแต่เข้ามาในเขตนอกแล้ว”หม่าหงจวิ้น
“เอาล่ะ! แบบนี้ก็ทางสะดวก”หม่าหงจวิ้น พูดจบเขาก็รีบวิ่งไปยังสวนสมุนไพรทันที
“ไม่ต้องห่วง ฉันเป็นโจรที่ดีไม่ขโมยหมดหรอกนะ หึๆๆ”หม่าหงจวิ้นยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย
ไรท์: เรื่องนี้พระเอกมีเมียแค่สามคนพอนะ เยอะเกินผมเขียนไม่ไหว
ความคิดเห็น