พลังอาคม

   "เเฮ่กๆ"

     เสียงหอบหายใจของเด็กหนุ่มดังลอยไปตามสายลมที่เงียบเหงา ที่ๆเขาอยู่ตอนนี้เป็นสวนสาธารณะ เเต่มันกลับไร้ผู้คน 

     ทั้งๆที่รอบข้างเขานั้นต่างเป็นที่ๆเขารู้จัก ในช่วงเช้าเเบบนี้ปกติเเล้วต้องมีคนวิ่งออกกำลังกาย เเต่มันกลับเงียบจนน่าขนลุก

     "นี่มัน...เกิดบ้าอะไรขึ้น"

     เขาเดินไปทั่วหลายนาทีเเต่ก็ไม่พบกับใคร เเม้เเต่ถนนก็ไม่มีรถวิ่งอยู่สักคัน เขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเเละเปิดมันเพื่อจะลองโทรหาใครสักคน เเต่สิ่งที่ปรากฏคือภาพที่บ่งบอกว่าไม่มีสัญญาณ

     "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน"

     เขาเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง เเละเดินไปพักสวนสาธารณะเดิมที่จากมา เเต่ตอนที่เดินกลับมานั้นเอง กลางสวนสาธารณะก็มีใครบ้างคนยืนอยู่ 

     "...นะ นี่คุณครับ!!"

     เด็กหนุ่มพูดอย่างดีใจเเละเดินเข้าไปใกล้เขา เเต่เพราะเขาหันหลังให้เด็กหนุ่มอยู่ จึงไม่เห็นหน้าตา เเต่เเค่รู้ว่ามีคนอยู่ก็ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกโล่งใจอย่างมาก 

     "คือว่าขอโทษนะครับ"

     เด็กหนุ่มเรียกเเละยื่นมือไปเเตะไหล่เขา พอมองข้างหลังใกล้ๆก็ทำให้เด็กหนุ่มรู้ว่าเขาต้องเป็นผู้ชาย  เขาสวมชุดเหมือนพนักงานบริษัททั่วไป ตัวสูงพอประมาณไม่สูงเกินหรือเตี้ยเกิน เเต่ร่างของเขากลับดูผอมแห้งผิดปกติ

     พอเด็กหนุ่มเเตะที่ไหล่ของชายวัยกลางคน เขาก็หันมามองเด็กหนุ่มช้าๆ

     

     "...อ้าว? ครับมีอะไรหรอครับ"

     พอเขาหันมาก็พบกับชายวัยกลางคนหน้าตาธรรมดาคนหนึ่ง เขามีดวงตาเเละรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นมากเมื่อเขามองมา ชายหนุ่มจึงรีบชักมือกลับ

     "คะ คือว่าพอดีผมไม่เห็นใคร ก็เลยตกใจนิดหน่อยน่ะครับ เเละผมก็เห็นลุงพอดีเลยลองเข้ามาทักน่ะครับ"

     "อย่างงั้นหรอครับ เเต่ผมยังเห็นเดินอยู่หลังเธอกันเต็มเลย"

    ชายวัยกลางคนพูดออกมาด้วยหน้าตาที่สงสัย ก่อนจะชี้นิ้วไปข้างหลังของเขา ความรู้สึกยินดีได้พุ่งเข้ามาในใจของเด็กหนุ่มทันที

     "ระ หรอครับ!"

     ช้าหนุ่มรีบหันหลังไปมองอย่างดีอกดีใจ...เเต่พอหันกลับไปก็ยังไม่เห็นเหมือนเดิม 

     "ผมก็ยังไม่-"

     ชายหนุ่มจึงหันกลับมามองที่ชายวัยกลางคน เเต่ในตอนนั้นเองจู่ๆก็รู้สึกขึ้นร้อนตรงอก เขาจึงก้มลงมองเเละพบกับมือของชายวัยกลางคนที่เสียบอยู่กลางอก

     เลือดไหลออกมาจากปากของชายหนุ่มเหมือนเปิดก๊อก เเละเขาก็เงยหน้ามองชายวัยกลางคนตรงหน้าตนช้าๆ ความหวาดกลัวได้โผล่บนใบหน้าของชายหนุ่มแบบเสี้ยววิ

     ภาพตรงหน้าปรากฏเป็นชายวัยกลางคนที่ไร้ลูกตา ส่วนลูกตานั้นถูกถืออยู่ในมืออีกข้าง มันเหมือนกับว่าดวงตาคู่นั้นจ้องมองตนเเม้มันจะไม่ได้อยู่บนใบหน้า

     ชายวัยกลางคนชักมือออกมาจากร่างของเด็กหนุ่ม อย่างช้าๆ ความรู้สึกที่เจ็บจนหาคำบรรยายไม่ได้วิ่งพล่านไปทั่วทั้งร่าง ลมหายใจที่เริ่มติดขัด สมองเริ่มเบลอรวมไปถึงดวงตาที่ลืมเเทบไม่ขึ้น

     "...ทำไม"

     เลือดได้ทะลักออกมาจากอก ไม่นานนักชายหนุ่มก็ล้มลงเเละสิ้นใจตายทันที ชายวัยกลางคนจ้องมองร่างนั้นอย่างไม่วางตาด้วยลูกตาที่ถืออยู่บนมือ 

     เขาก้มตัวลงไปหาร่างของเด็กหนุ่มอย่างช้าๆ....เเละเริ่มกัดกินร่างกายนั้น โดยมีลูกตาที่อยู่บนมือของชายวัยกลางคนจ้องมองอยู่

     ผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่มีใครทราบ ชายวัยกลางคนก็จัดการซากของเด็กหนุ่มจนเกลี้ยงไม่เหลือ ก่อนจะทำการหยิบดวงตาสอดไปที่ที่มันควรอยู่

     จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นเเละออกเดินทางไปตามท้องถนน ไม่นานผู้คนก็ปรากฏขึ้นมาจากความว่างเปล่า เเละไม่มีใครรู้ไม่มีใครเห็นชายหนุ่มคนนั้นอีกเลย