The weak รักหวั่นไหวของยัยตัวกลม

"นี่ตาหวานหรือเบาหวานวะ" เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นขณะที่ฉันกำลังแนะนำตัวกับเพื่อนๆ ฉันเปิดเทอม ม.4 วันแรกก็เจอแบบนี้เลยหรอ ทำไมช่างโหดร้ายเหลือเกิน

"พวกนายหยุดปากหมาได้แล้ว ตาหวานเขาก็เป็นผู้หญิงนายสมควรพูดให้ดีๆหน่อยนะ" โหยยยย ผู้ชายคนนี้ใครวะ โคตรสุภาพบุรุษเลย แมนจริงๆ ฉันรักเค้า ฉันรักกกเค้าาาาา

..............................

"ตาหวานออกมาจากห้องได้แล้วลูก แม่เป็นห่วงลูกนะ พ่อด้วย" เสียงพ่อและแม่ของฉันอ้อนวอนให้ฉันเปิดประตู ฉันไม่กล้าออกไปเจอใครแล้วจริงๆ ม.ปลายช่างโหดร้ายเหลือเกิน "แม่จะต้องทำยังไงให้ลูกยอมออกมานะ ลูกเล่าเรื่องเกี่ยวกับลูกให้แม่ฟังไม่ได้หรอ เราจะมาแก้ปัญหากันนะ"

"คุณลองถามตานนท์ดูไหม เผื่อเราจะได้รู้เรื่องอะไรมากกว่านี้" พ่อของฉันพูดอะไรเนี่ย แล้วถ้าแม่รู้เรื่องพวกนั้นแม่จะเสียใจไหม ที่มีฉันเป็นลูก

......................

"ออกมาได้แล้ว แม่เธอจ้างฉันให้มาดูแลเธอตอนเธอไปโรงเรียน" นั่งเสียงนนท์นี่นา แม่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ยยยยยยยย แทนที่ฉันจะเสียใจร้องไห้ ตอนนี้ฉันกลับดีใจที่มีผู้ชายคนนี้อยู่ อ๊ากกกกกกกก

"นายเล่าเรื่องอะไรให้แม่ฉัันฟังบ้าง" ฉันถามนนท์ไปขณะที่ฉันยังพิงผนังห้องแบบเขินๆ

"ถ้าเธอไม่อยากให้ท่านเสียใจ เธอต้องออกมาเจอพวกท่าน และพรุ่งนี้เธอต้องไปโรงเรียนพร้อมฉัน" นนท์กล่าวคำขาดให้ฉันฟัง

..................

ฝากน้องตาหวาน และเจ้านนท์ไว้ในอ้อมใจด้วยน้าาา