ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จับคู่โดยโดโรเรส
“เร็วเข้า! จะไม่ทันอาหารค่ำแล้ว” เฮอร์ไมโอนี่ แฮร์รี่และรอน กำลังมุ่งหน้าไปกินอาหารมื้อค่ำอย่างรีบเร่ง เนื่องจากในวิชาปรุงยาทั้งสามคนทำน้ำยาไหลลื่นหกลงพื้น สเนปสั่งให้อยู่ขัดพื้น โดยห้ามใช้เวทมนต์
“โอ้ย!!” เฮอร์ไมโอนี่รีบเดินซะจนชนเข้ากับมัลฟอยเต็มแรง ทำให้ทั้งสองลงไปกองอยู่กับพื้น
“ยัยเกรนเจอร์เธอลืมเอาตามารึไง! ถ้าฉันแข้งขาหักไปเธอคงไม่มีเงินจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ฉันแน่” มัลฟอยลุกขึ้นยืนแล้วรีบเดินไป ปากบ่นพึมพำ “ฮึ่ย....คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่”
“เขาอารมณ์เสียเรื่องอะไรน่ะ” เฮอร์ไมโอนี่มองตามมัลฟอยจนลับตาไป
“อย่าไปสนใจเขาเลย เฮอร์ไมโอนี่” รอนช่วยพยุงตัวเฮอร์ไมโอนี่ให้ลุกขึ้น
+++++++------------+++++++
“อ้า! อาหารค่ำวันนี้อร่อยจังเลย!” รอนพูดพร้อมกับเอามือลูบท้องที่ใหญ่ผิดปกติ
“ช่ายๆ วันนี้เป็นวันที่ฉัน จอร์จ และก็ลี คิดแผนการที่จะผลิตลูกอมเปลี่ยนอารมณ์ได้สำเร็จ! เราเลยหาอะไรมาสร้างความสนุกสนานให้กับบ้านกริฟฟินดอร์ด้วยล่ะ” เฟร็ดหยิบกระดาษสายรุ้งตัวตลกกับลูกโป่งหลากสีออกมาให้ทั้งสามคนดู แล้วพูดต่อว่า “ 3 ทุ่มตรงเราจะเริ่มงานฉลองความสำเร็จของเราสามคน ขอเชิญพวกนายด้วย”
“ว่าแต่ ไหนล่ะลูกอมเปลี่ยนอารมณ์ได้ของนายน่ะ” รอนถามอย่างสงสัย เพราะไม่เห็น เฟร็ดหยิบขึ้นมาโชว์
“อ๋อ นี่ไงล่ะ เหลืออยู่สองเม็ด ฉันลองผลิตขึ้นมาทดลองก่อนน่ะ” เฟร็ดหยิบลูกอมที่มีสีแดงกับสีน้ำเงินขึ้นมาให้ทั้งสามคนดู
“แล้วนี่มันอารมณ์ไหนบ้างล่ะ” รอนว่า
“เม็ดสีแดง พอกินเข้าไปแล้วจากอารมณ์ดีๆนะ จะกลายเป็นอารมณ์โกรธทันทีเลย และจะทำให้คนที่กินเข้าไป มีพลังมากขึ้นด้วย จะชกต่อยกับใครก็ชนะไงล่ะ จนลูกอมละลายหมด ทุกอย่างก็จะกลับเป็นเหมือนเดิม” เฟร็ดอธิบาย
“ส่วนเม็ดสีน้ำเงิน คนที่กินเข้าไปจะอารมณ์ดีมาก ใครมาหาเรื่องก็จะไม่โกรธ ไม่ใช้กำลัง ไม่ด่าใคร จนลูกอมหมดฤทธิ์ ทุกอย่างก็กลับเป็นปกติ” จอร์จเสริม
“มีแค่สองรสเหรอ” แฮร์รี่ที่นั่งฟังมานาน ถามบ้าง
“เปล่าหรอก เรายังมีอีกสี่รส แต่หมดไปแล้วล่ะ” เฟร็ดบอก
“รสอะไรบ้างล่ะ” แฮร์รี่เริ่มจะสนใจกับลูกอมนี่แล้วสิ
“ก็มีรสสีส......................” เฟร็ดถูกกลบไปด้วยเสียงดัมเบิลดอร์ ที่จะกล่าวราตรีสวัสดิ์ทุกคน
********* *********
ทั้งสามคนเดินมาถึงรูปภาพสุภาพสตรีอ้วนใส่ชุดสีชมพู
“รหัสผ่านล่ะ”
“ฉันเกลียดแมลงสาบ”
เมื่อเดินเข้ามาในหอพักกริฟฟินดอร์ ก็แน่นไปด้วยนักเรียนชั้นปีห้า กำลังมุงดูอะไรสักอย่างที่ติดอยู่บนกำแพง
รอนที่ตัวสูงที่สุด อ่านป้ายให้แฮร์รี่และเฮอร์ไมโอนี่ฟัง
ในวันที่ 3 ของเดือนธันวาคม
นักเรียนชั้นปีห้าทุกคน ต้องสอบ ว.พ.ร.ส ภาคปฏิบัติ
การสอบในครั้งนี้จะสอบนอกสถานที่ ต่างวิชา
ศาตราจารย์ อัมบริดจ์ จะเป็นผู้จับคู่ให้กับนักเรียนบ้านแต่ละบ้าน
มาเจอกันจะได้สร้างสัมพันธไมตรีอันแน่นแฟ้น
แต่ละคู่จะต้องไปพักบ้านที่ทาง ร.ร กำหนด เป็นเวลา 1 สัปดาห์
อาจารย์ประจำบ้านทุกบ้าน ขอให้มารับรายชื่อนักเรียนบ้านของตน วันพรุ่งนี้
“ขอให้ทุกคนโชคดีนะจ้ะ”
ศาตราจารย์โดโลเรส เจน อัมบริดจ์
(เจ้าพนักงานสอบสวนใหญ่)
“ยัยอัมบริดจ์เป็นคนจับคู่ให้กับพวกเรา” รอนทำสีหน้าเหมือนกับกินของไม่อร่อยมากเข้าไป
แฮร์รี่คิดว่าถ้าเขาได้คู่กับโช นักเรียนบ้านเรเวนคลอคงจะวิเศษมาก.......
*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/
เฟร็ดกับจอร์จแล้วก็ลีเดินเข้ามา พร้อมกับหอบบัตเตอร์เบียร์มาเพียบเลย ทั้งสามไม่เอะใจแหมแต่น้อยว่าพวกเขาไปเอามาจากไหน คนอื่นก็คงไม่เอะใจเหมือนกัน แต่มีสีหน้างุนงงเล็กน้อย
เฟร็ดแกะห่อกระดาษสายรุ้งตัวตลกออก ปรากฎว่า สายรุ้งลายตัวตลกค่อยลอยขึ้นๆไปจนติดเพดาน แล้วก็ห้อยปลิวไสวอย่างสวยงาม
เด็กบ้านกริฟฟินดอร์เฉลิมฉลองกัน โดยที่พวกนั้นก็ไม่รู้ว่าฉลองเรื่องอะไร แต่ก็ร่วมเฮฮาด้วย พอถึงเที่ยงคืนทุกคนก็ทยอยกันขึ้นหอนอน รวมทั้งแฮร์รี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่
*******************
เฮอร์ไมโอนี่ล้มตัวลงนอนบนเตียงสี่เสาของเธอ ในใจคิดอยู่ว่า “น่าเสียดายที่ไม่ได้จับคู่กับบ้านเดียวกัน อดคู่กับแฮร์รี่เล้ย!”
แฮร์รี่ล้มตัวลงนอนบนเตียงสี่เสาของเขา ในใจคิดอยู่ว่า “ขอให้ฉันได้คู่กับโชด้วยเถิด”
รอนล้มตัวลงนอนบนเตียงสี่เสาของเขา ในใจคิดอยู่ว่า “ฉันอยากคู่กับเฮอร์ไมโอนี่จัง แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก.....”
---------ที่โต๊ะอาหาร---------
“แฮร์รี่! ศาสตราจารย์มักกอนนากัลมาโน่นแล้ว” เฮอร์ไมโอนี่บอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเต็มที “จะได้รู้แล้วว่าเราจะได้คู่กับใครบ้าง”
ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเดินแจกใบแจ้งผล ทุกคนรีบเปิดออกอ่าน บางคนมีสีหน้าสมหวัง นั่งยิ้มกริ่มจนทำให้ทั้งสามคนอยากจะเปิดของตัวเองเร็วๆ
“โอ้! ไม่! แฮร์รี่!” เฮอร์ไมโอนี่รีบทิ้งกระดาษราวกับกระดาษนั้นเป็นจดหมายกัมปนาท
“แฮร์รี่! ฉะ....ฉะ..ฉัน ฉันได้คู่กับ....มัลฟอย!”
แฮร์รี่หยิบใบแจ้งผลของเธอมาอ่าน เขาพูดไม่ออก แล้วก็มองเฮอร์ไมโอนี่ รอนดึงใบมาจากแฮร์รี่ หน้ารอนแดง ด้วยความโกรธเ มื่ออ่านจบ
“ยัยอัมบริดจ์ๆ มันแกล้งเรา! ยัยเตี้ยปากร้าย! ยัยวิปริต!” รอนโกรธจนลืมตัว ขย้ำกระดาษของเฮอร์ไมโอนี่ “รอน......เอามานี่! ฉันยังไม่รู้เลยว่าจะต้องไปพักที่ไหน” รอนคลี่กระดาษกลับเป็นเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ค่อยกลับมาเหมือนเดิมเท่าไรนัก แล้วส่งให้เฮอร์ไมโอนี่
“ฉันต้องไปพักบ้านคุณนายเฮเรน สอบวิชาปรุงยา...................แล้วพวกนายไม่เปิดอ่านกันซะทีล่ะ” เฮอร์ไมโอนี่ซึ่งมีสีหน้าเบื่อโลกอย่างแรง ถามเสียงอ่อยๆ
รอนค่อยๆหยิบใบแจ้งผลขึ้นมาเปิดออกอ่าน เขาคิด ไม่อยากเปิดเลย มือรอนสั่นน้อยๆ
“ได้คู่กับใคร รอน” เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างอยากรู้เต็มที
รอนพยายามจะพูดอะไรออกมา แต่ไม่มีเสียง แล้วสีหน้ารอนก็เริ่มเปลี่ยนเป็น.........อยากจะอ้วก รอนยื่นใบแจ้งผลให้เฮอร์ไมโอนี่อ่าน แล้วก็ต้อง..... “ฮ่าๆๆๆ!! ก็ไม่ได้ดีกว่าฉันเท่าไรหรอก” เฮอร์ไมโอนี่ยื่นใบของรอนให้แฮร์รี่อ่าน และเธอก็ยังขำไม่หยุด
แฮร์รี่พยายามกลั้นหัวเราะไว้ แล้วก็พูดว่า “ได้คู่กับมิลลิเซนต์ บัลสโตรด”
“นายเปิดของนายบ้างซิ” รอนหน้าบึ้ง
แฮร์รี่ก็กลัวๆกล้าๆเหมือนกัน เขาไม่ค่อยอยากรู้นักหรอก
มีเสียงตกใจดังมาจากโต๊ะสลิธีริน เป็นเสียงของมิลลิเซนต์ บัลสโตรด และเธอก็มองมาที่โต๊ะกริฟฟินดอร์ รอนก้มหลบเธอทันที
แฮร์รี่อ่านใบแจ้งผลของตัวเอง
“แฮร์รี่.....แฮร์รี่ ได้คู่กับใคร แฮร์รี่ แฮร์รี่” เฮอร์ไมโอนี่เห็นสีหน้าของแฮร์รี่ไม่โศกเศร้าเหมือนเธอกับรอน
“เฮอร์ไมโอนี่.............รอน.........ฉัน....ได้....คู่กับ.....โช แชง” แฮร์รี่อ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น สีหน้าคาดไม่ถึงผสมกับดีใจในที่สุดก็สมหวัง เฮอร์ไมโอนี่หน้าบึ้งหนักกว่าเก่า เพราะรู้ว่าแฮร์รี่คิดกับโชแปลกๆมานานแล้ว รอนดีใจไปกับแฮร์รี่ “อย่างน้อยก็ยังมีนายที่เชิดหน้าชูตาให้พวกเราได้บ้างล่ะ ถ้านายได้ยัยแพนซี่ล่ะก็ มีหวังเฟร็ดกับจอร์จหัวเราะเยาะแน่ๆ”
แฮร์รี่ดีใจจนบอกไม่ถูก เขาอารมณ์ดีทั้งวัน เขาอยากบอกรอนกับเฮอร์ไมโอนี่ว่า อยากให้ถึงวันสอบเร็วๆ แต่ก็คงไม่ได้ เพราะทั้งสองเพิ่งบ่นแม่บๆ ว่าไม่อยากให้ถึงวันสอบ...
“โอ้ย!!” เฮอร์ไมโอนี่รีบเดินซะจนชนเข้ากับมัลฟอยเต็มแรง ทำให้ทั้งสองลงไปกองอยู่กับพื้น
“ยัยเกรนเจอร์เธอลืมเอาตามารึไง! ถ้าฉันแข้งขาหักไปเธอคงไม่มีเงินจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ฉันแน่” มัลฟอยลุกขึ้นยืนแล้วรีบเดินไป ปากบ่นพึมพำ “ฮึ่ย....คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่”
“เขาอารมณ์เสียเรื่องอะไรน่ะ” เฮอร์ไมโอนี่มองตามมัลฟอยจนลับตาไป
“อย่าไปสนใจเขาเลย เฮอร์ไมโอนี่” รอนช่วยพยุงตัวเฮอร์ไมโอนี่ให้ลุกขึ้น
+++++++------------+++++++
“อ้า! อาหารค่ำวันนี้อร่อยจังเลย!” รอนพูดพร้อมกับเอามือลูบท้องที่ใหญ่ผิดปกติ
“ช่ายๆ วันนี้เป็นวันที่ฉัน จอร์จ และก็ลี คิดแผนการที่จะผลิตลูกอมเปลี่ยนอารมณ์ได้สำเร็จ! เราเลยหาอะไรมาสร้างความสนุกสนานให้กับบ้านกริฟฟินดอร์ด้วยล่ะ” เฟร็ดหยิบกระดาษสายรุ้งตัวตลกกับลูกโป่งหลากสีออกมาให้ทั้งสามคนดู แล้วพูดต่อว่า “ 3 ทุ่มตรงเราจะเริ่มงานฉลองความสำเร็จของเราสามคน ขอเชิญพวกนายด้วย”
“ว่าแต่ ไหนล่ะลูกอมเปลี่ยนอารมณ์ได้ของนายน่ะ” รอนถามอย่างสงสัย เพราะไม่เห็น เฟร็ดหยิบขึ้นมาโชว์
“อ๋อ นี่ไงล่ะ เหลืออยู่สองเม็ด ฉันลองผลิตขึ้นมาทดลองก่อนน่ะ” เฟร็ดหยิบลูกอมที่มีสีแดงกับสีน้ำเงินขึ้นมาให้ทั้งสามคนดู
“แล้วนี่มันอารมณ์ไหนบ้างล่ะ” รอนว่า
“เม็ดสีแดง พอกินเข้าไปแล้วจากอารมณ์ดีๆนะ จะกลายเป็นอารมณ์โกรธทันทีเลย และจะทำให้คนที่กินเข้าไป มีพลังมากขึ้นด้วย จะชกต่อยกับใครก็ชนะไงล่ะ จนลูกอมละลายหมด ทุกอย่างก็จะกลับเป็นเหมือนเดิม” เฟร็ดอธิบาย
“ส่วนเม็ดสีน้ำเงิน คนที่กินเข้าไปจะอารมณ์ดีมาก ใครมาหาเรื่องก็จะไม่โกรธ ไม่ใช้กำลัง ไม่ด่าใคร จนลูกอมหมดฤทธิ์ ทุกอย่างก็กลับเป็นปกติ” จอร์จเสริม
“มีแค่สองรสเหรอ” แฮร์รี่ที่นั่งฟังมานาน ถามบ้าง
“เปล่าหรอก เรายังมีอีกสี่รส แต่หมดไปแล้วล่ะ” เฟร็ดบอก
“รสอะไรบ้างล่ะ” แฮร์รี่เริ่มจะสนใจกับลูกอมนี่แล้วสิ
“ก็มีรสสีส......................” เฟร็ดถูกกลบไปด้วยเสียงดัมเบิลดอร์ ที่จะกล่าวราตรีสวัสดิ์ทุกคน
********* *********
ทั้งสามคนเดินมาถึงรูปภาพสุภาพสตรีอ้วนใส่ชุดสีชมพู
“รหัสผ่านล่ะ”
“ฉันเกลียดแมลงสาบ”
เมื่อเดินเข้ามาในหอพักกริฟฟินดอร์ ก็แน่นไปด้วยนักเรียนชั้นปีห้า กำลังมุงดูอะไรสักอย่างที่ติดอยู่บนกำแพง
รอนที่ตัวสูงที่สุด อ่านป้ายให้แฮร์รี่และเฮอร์ไมโอนี่ฟัง
ในวันที่ 3 ของเดือนธันวาคม
นักเรียนชั้นปีห้าทุกคน ต้องสอบ ว.พ.ร.ส ภาคปฏิบัติ
การสอบในครั้งนี้จะสอบนอกสถานที่ ต่างวิชา
ศาตราจารย์ อัมบริดจ์ จะเป็นผู้จับคู่ให้กับนักเรียนบ้านแต่ละบ้าน
มาเจอกันจะได้สร้างสัมพันธไมตรีอันแน่นแฟ้น
แต่ละคู่จะต้องไปพักบ้านที่ทาง ร.ร กำหนด เป็นเวลา 1 สัปดาห์
อาจารย์ประจำบ้านทุกบ้าน ขอให้มารับรายชื่อนักเรียนบ้านของตน วันพรุ่งนี้
“ขอให้ทุกคนโชคดีนะจ้ะ”
ศาตราจารย์โดโลเรส เจน อัมบริดจ์
(เจ้าพนักงานสอบสวนใหญ่)
“ยัยอัมบริดจ์เป็นคนจับคู่ให้กับพวกเรา” รอนทำสีหน้าเหมือนกับกินของไม่อร่อยมากเข้าไป
แฮร์รี่คิดว่าถ้าเขาได้คู่กับโช นักเรียนบ้านเรเวนคลอคงจะวิเศษมาก.......
*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/
เฟร็ดกับจอร์จแล้วก็ลีเดินเข้ามา พร้อมกับหอบบัตเตอร์เบียร์มาเพียบเลย ทั้งสามไม่เอะใจแหมแต่น้อยว่าพวกเขาไปเอามาจากไหน คนอื่นก็คงไม่เอะใจเหมือนกัน แต่มีสีหน้างุนงงเล็กน้อย
เฟร็ดแกะห่อกระดาษสายรุ้งตัวตลกออก ปรากฎว่า สายรุ้งลายตัวตลกค่อยลอยขึ้นๆไปจนติดเพดาน แล้วก็ห้อยปลิวไสวอย่างสวยงาม
เด็กบ้านกริฟฟินดอร์เฉลิมฉลองกัน โดยที่พวกนั้นก็ไม่รู้ว่าฉลองเรื่องอะไร แต่ก็ร่วมเฮฮาด้วย พอถึงเที่ยงคืนทุกคนก็ทยอยกันขึ้นหอนอน รวมทั้งแฮร์รี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่
*******************
เฮอร์ไมโอนี่ล้มตัวลงนอนบนเตียงสี่เสาของเธอ ในใจคิดอยู่ว่า “น่าเสียดายที่ไม่ได้จับคู่กับบ้านเดียวกัน อดคู่กับแฮร์รี่เล้ย!”
แฮร์รี่ล้มตัวลงนอนบนเตียงสี่เสาของเขา ในใจคิดอยู่ว่า “ขอให้ฉันได้คู่กับโชด้วยเถิด”
รอนล้มตัวลงนอนบนเตียงสี่เสาของเขา ในใจคิดอยู่ว่า “ฉันอยากคู่กับเฮอร์ไมโอนี่จัง แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก.....”
---------ที่โต๊ะอาหาร---------
“แฮร์รี่! ศาสตราจารย์มักกอนนากัลมาโน่นแล้ว” เฮอร์ไมโอนี่บอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเต็มที “จะได้รู้แล้วว่าเราจะได้คู่กับใครบ้าง”
ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเดินแจกใบแจ้งผล ทุกคนรีบเปิดออกอ่าน บางคนมีสีหน้าสมหวัง นั่งยิ้มกริ่มจนทำให้ทั้งสามคนอยากจะเปิดของตัวเองเร็วๆ
“โอ้! ไม่! แฮร์รี่!” เฮอร์ไมโอนี่รีบทิ้งกระดาษราวกับกระดาษนั้นเป็นจดหมายกัมปนาท
“แฮร์รี่! ฉะ....ฉะ..ฉัน ฉันได้คู่กับ....มัลฟอย!”
แฮร์รี่หยิบใบแจ้งผลของเธอมาอ่าน เขาพูดไม่ออก แล้วก็มองเฮอร์ไมโอนี่ รอนดึงใบมาจากแฮร์รี่ หน้ารอนแดง ด้วยความโกรธเ มื่ออ่านจบ
“ยัยอัมบริดจ์ๆ มันแกล้งเรา! ยัยเตี้ยปากร้าย! ยัยวิปริต!” รอนโกรธจนลืมตัว ขย้ำกระดาษของเฮอร์ไมโอนี่ “รอน......เอามานี่! ฉันยังไม่รู้เลยว่าจะต้องไปพักที่ไหน” รอนคลี่กระดาษกลับเป็นเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ค่อยกลับมาเหมือนเดิมเท่าไรนัก แล้วส่งให้เฮอร์ไมโอนี่
“ฉันต้องไปพักบ้านคุณนายเฮเรน สอบวิชาปรุงยา...................แล้วพวกนายไม่เปิดอ่านกันซะทีล่ะ” เฮอร์ไมโอนี่ซึ่งมีสีหน้าเบื่อโลกอย่างแรง ถามเสียงอ่อยๆ
รอนค่อยๆหยิบใบแจ้งผลขึ้นมาเปิดออกอ่าน เขาคิด ไม่อยากเปิดเลย มือรอนสั่นน้อยๆ
“ได้คู่กับใคร รอน” เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างอยากรู้เต็มที
รอนพยายามจะพูดอะไรออกมา แต่ไม่มีเสียง แล้วสีหน้ารอนก็เริ่มเปลี่ยนเป็น.........อยากจะอ้วก รอนยื่นใบแจ้งผลให้เฮอร์ไมโอนี่อ่าน แล้วก็ต้อง..... “ฮ่าๆๆๆ!! ก็ไม่ได้ดีกว่าฉันเท่าไรหรอก” เฮอร์ไมโอนี่ยื่นใบของรอนให้แฮร์รี่อ่าน และเธอก็ยังขำไม่หยุด
แฮร์รี่พยายามกลั้นหัวเราะไว้ แล้วก็พูดว่า “ได้คู่กับมิลลิเซนต์ บัลสโตรด”
“นายเปิดของนายบ้างซิ” รอนหน้าบึ้ง
แฮร์รี่ก็กลัวๆกล้าๆเหมือนกัน เขาไม่ค่อยอยากรู้นักหรอก
มีเสียงตกใจดังมาจากโต๊ะสลิธีริน เป็นเสียงของมิลลิเซนต์ บัลสโตรด และเธอก็มองมาที่โต๊ะกริฟฟินดอร์ รอนก้มหลบเธอทันที
แฮร์รี่อ่านใบแจ้งผลของตัวเอง
“แฮร์รี่.....แฮร์รี่ ได้คู่กับใคร แฮร์รี่ แฮร์รี่” เฮอร์ไมโอนี่เห็นสีหน้าของแฮร์รี่ไม่โศกเศร้าเหมือนเธอกับรอน
“เฮอร์ไมโอนี่.............รอน.........ฉัน....ได้....คู่กับ.....โช แชง” แฮร์รี่อ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น สีหน้าคาดไม่ถึงผสมกับดีใจในที่สุดก็สมหวัง เฮอร์ไมโอนี่หน้าบึ้งหนักกว่าเก่า เพราะรู้ว่าแฮร์รี่คิดกับโชแปลกๆมานานแล้ว รอนดีใจไปกับแฮร์รี่ “อย่างน้อยก็ยังมีนายที่เชิดหน้าชูตาให้พวกเราได้บ้างล่ะ ถ้านายได้ยัยแพนซี่ล่ะก็ มีหวังเฟร็ดกับจอร์จหัวเราะเยาะแน่ๆ”
แฮร์รี่ดีใจจนบอกไม่ถูก เขาอารมณ์ดีทั้งวัน เขาอยากบอกรอนกับเฮอร์ไมโอนี่ว่า อยากให้ถึงวันสอบเร็วๆ แต่ก็คงไม่ได้ เพราะทั้งสองเพิ่งบ่นแม่บๆ ว่าไม่อยากให้ถึงวันสอบ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น