ดงบังชินกิ เรื่องรักสุดเปรั้ยวซ่า เจ้าชายข้าใครอย่าแตะ

ลำดับตอนที่ #8 : ความวุ่นวายในบ้าน (1)

ดงบังชินกิ

รักสุดเปรี้ยวซ่า เจ้าชายข้าใครอย่าแตะ

8.ความวุ่นวายในบ้าน (1)

 

 

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก” อะไรว่ะ กำลังอาบน้ำ กวนจริงๆเลย ฉันรีบล้างตัวแล้วก็ใส่เสื้อคลุมเดินไปเปิดประตู คงเป็นพี่โลซานไม่ก็สาวๆแน่ๆ

 

“เอ่อ...” สีหน้ายุนโฮดูตะลึงยังไงไม่รู้

 

“อ้าว มีอะไรหรอ” ฉันถามทันที...

 

“ผมจะอาบน้ำครับ ได้เสื้อผ้าเปลี่ยนแล้ว...ไม่รู้ว่าโยอาบอยู่ ขอโทษนะ”

 

“ไม่เป็นไร เสร็จพอดี แล้วนี่พี่ฟิวกับโลซานล่ะ”

 

“นั่งเชียร์บอลกับชางมินแล้วก็มิคกี้อยู่ครับ...รู้สึกสองคนนั้นจะไม่ถูกกับแจจุงและเซียน่ะ”

 

“แล้ว แจจุงกับเซียล่ะ”

 

“เห็นขอครีมไปเล่นคอม นั่นไงครับ” ชางมินชี้ให้ดู

 

“อืม เข้าไปดิ”

 

“ครับ”

 

ฉันนั่งรอยุนโฮให้อาบน้ำที่เตียง จนเกือบหลับ นี่นายอาบน้ำนานขนาดนั้นเลยรึไงห่ะ เห็นในรายการบอกนายไม่อาบน้ำนี่นา แถมก็ยังอยู่เฉยๆได้อีก...

 

“โยเกิร์ต....” เสียงยุนโฮเรียกฉัน

 

“ว่าไง”

“คือ ผมลืมผ้าขนหนูน่ะ เอามาให้ทีสิครับ...ผมลืมไว้ที่ข้างล่าง ที่โซฟาครับ”

 

“อืม แปปนะ” ฉันลงไปข้างล่าง

 

 

“เย้....ฟิวครับ นี่เซ็ทสุดท้ายแล้วนะ พนันว่าไงล่ะ”

 

“อะไรว่ะ เพิ่งผ่านไม่กี่ไม้เอง”

 

“ได้ไงครับ แข่งมาหลายนัดแล้วนะ”

 

“ขออีก...ละกัน ถ้าชูทเข้านะ”

 

อะไรมันว่ะ เสียงชางมินกับพี่ฟิว มันดูฟุตบอล เอ๊ะ...หรือวอลเล่ฯ...แต่เหมือนพนันเทนนิส หรือปิงปองว่ะ...หรือบาสเก็ตบอล ฉันงงมากเลยค่ะ เลยเข้าไปหา เห็นผ้าขนหนูจริงๆด้วย เขียนว่า ยูโน ด้วยตัวสีชมพู พื้นสีขาว

 

“นี่พี่โลซานดูกีฬาอะไรอ่ะ”

 

“ก็รวมมิตรแหละ เปลี่ยนไปมา ไอชางมินนี่คุยสนุกดีว่ะ นี่ เดี๋ยวลงมาร้องคาราโอเกะกันนะ เห็นชางมินร้องเพลงให้ฟัง เพราะดีว่ะ ชักอยากแข่งร้องเพลงแล้วสิ” พี่โลซายยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 

ถ้าใครแพ้ละก็...เฮ้อ...คราวที่แล้วฉันแพ้พี่โลซาน เพราะไอเพื่อนๆฉัน มันให้คะแนนน้อยอ่ะดิ แถมตอนแข่งเต้น ฉันชนะ...เพราะพี่ฟิวโหวตให้แล้วก็พี่วิน เพื่อนพี่โลซาน ถ้าแพ้ ฉันต้องเสียสละห้องนอนให้พี่โลซาน มันเข้าไปทีไร ห้องเละประจำ

 

“เออ พี่แพ้แน่วันนี้ เพราะดงบังฯเต้นเก่งจะตาย” ฉันยิ้มแล้วก็เดินขึ้นข้างบนไป

 

 

“โยเกิร์ต....อยู่มั้ย” ยุนโฮตะโกนเรียกฉันตลอด

 

“มาแล้ว นายเสร็จยัง”

 

“อืม เอามาให้หน่อยสิ”

 

คงลำบากแน่ๆเลย ก็ประตูห้องน้ำมันเป็นแบบเลื่อน ถ้ามันเลื่อนซี้ซั้ว ฉันโดนแฟนคลับดงบังชินกิรุมแน่ๆเลย....แต่สะใจเว้ย....(ไอบ้า)

 

“อ่ะ....” ฉันค่อยๆเลื่อนแล้วก็ยื่นเข้าไปให้

 

“อ๊ากกก” ฉันมองยุนโฮที่เลื่อนประตูออกมารับเลย

 

“ร้องทำไม”

 

“นายออกมาทั้งอย่างงี้ไม่ได้นะ...นี่เอาไป” ฉันหลับตาแล้วก็ยื่นให้

 

“ฮ่าๆๆๆฮ่ะๆๆๆ” ยุนโฮหัวเราะ...ยอมรับเลยว่านายหัวเราะได้น่ารัดมาก

 

“หัวเราะอะไร” ฉันถาม แต่ยุนโฮเงียบ แล้วหยิบผ้าไป ฉันจึงค่อยๆลืมตาขึ้น

 

“โอ๊ยยย โล่งอก” ฉันจับที่หน้าอก ก่อนจะยิ้มให้ยุนโฮ

 

“ขอแต่งตัวหน่อยนะ” ยุนโฮยิ้มให้ ฉันชักจะละลายแล้วนะ

 

“อืม” ฉันจะเดินออกไป แต่ยุนโฮดึงไว้

 

“แล้วเธอไม่แต่งตัวหรอ...ฉันไปแต่งในห้องน้ำก็ได้นะ”

 

“เอางั้นหรอ” ฉันเขินนะ อย่ามองอย่างนั้นดิ

 

“อือ” แล้วยุนโฮก็เดินเข้าห้องน้ำ ฉันอายนะเว้ย แต่ก็ต้องรีบ....ฉันเลยรีบแต่งตัวอย่างเร่งรีบ...กลัวว่ายุนโฮจะโผล่ออกมาก่อน

 

 

ห้านาทีผ่านไป ฉันแต่งตัวเสร็จพร้อมยุนโฮแล้วฉันก็พายุนโฮไปข้างนอก ออกมาก็เจอแจจุงกับเซียนั่งเล่นคอมอยู่

 

“นี่พวกนาย ลงไปรมตัวกันข้างล่างเร็ว”

 

“ทำไมอ่ะ” เซียหันมาถาม แจจุงก็มองเราสองคน ฉันไม่น่าใส่ขาสั้นเลย ก็มันมีแต่แบบนี้นี่นา

 

“ก็วันนี้วุนศุกร์ เรามีแข่งร้องคาราโอเกะกัน...แล้วก็แข่งเต้น นาย็ไปสิ พวกเราจะได้ถ่ายวีดีโอเก็บไว้ นะนะนะ”

 

“พวกนายไปเหอะนะ...ฉันชอบจะตายการแข่งเต้น นะแจ” ยุนโฮมองหน้าอ้อน น่ารักจัง

 

“อืม เซียไปนะ” แจจุงชวนเซียต่อ

 

“อืม ถ้าโบนัสลงด้วย”

 

“ลงทุกคนแน่นอน ไปกันเถอะ ปิดคอมด้วยนะ” แล้วฉันก็เดินนำยุนโฮลงไปข้างล่าง

 

 

“เย้...เจ้าแม่นักเต้น กับเจ้าพ่อนักเต้นมาแล้ว...โยเกิร์ตกับยุนโฮ ครับ” ฟางเสียงเฮฮาใหญ่ เมื่อฉันเดินเข้าไปรวมตัว

 

“แล้วนายตุ๊ดนั่นล่ะ” ครีมถาม เมื่อฉันเข้าไปนั่งข้างๆ

 

“ปิดคอมอยู่”

 

“อืม”

 

 

“มาแล้วครับ” เสียงแจจุงกับเซียดังเข้ามา พร้อมกับร่างสุดเท่ห์ทั้งสองเดินเข้ามา