ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : อาหารเช้าและเรื่องแสนหวาน
ดงบังชินกิ
รักสุดเปรี้ยวซ่า เจ้าชายข้าใครอย่าแตะ
4
“นี่ ครีมๆ ครีม ตื่นดิ” เสียงใครว่ะ รบกวนจริงๆเลย
“อะไรว่ะ” ฉันลุกขึ้นแล้วมองหน้า.........นายแจจุงนี่นา นายมาอยู่นี่ได้ไงว่ะ
“คุณโยเกิร์ตครับ คือ ผมกับชางมินแล้วก็มิคกี้ปวดฉี่น่ะครับ” แจจุงหันมายิ้มให้ฉัน
ง่วงจะตายอยู่แล้วนะ ฉันเงยมองดูนาฬิกา...ตายละหว่า นี่มันเพิ่งตีสองเองนะ นายนี่กวนได้ทุกเวลาเลยจริงๆ ถึงจะหล่อ แต่ฉันง่วงนี่หว่า
“เอ่อ...แจจุง นายเข้าห้องยัยครีมนะ อยู่ตรงนั้น” ฉันชี้ไปที่ห้องนอนยัยครีม
“แล้วชางมินก็เข้าห้องยัยฟางละกัน” ฉันจับคู่ให้พวกนี้เลยค่ะ แล้วชี้นิ้วไปที่ห้องฟาง ก่อนจะชี้ไปที่ห้องของนุ่นแล้วหันไปพูดกับมิคกี้
“นายไปห้องไอนุ่นเลยนะ ตอนนี้ฉันง่วง” ฉันหาวแล้วก็ล้มตัวลงนอนที่โวฟาต่อ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงประตูห้องของพวกนั้นดังขึ้น ฉันที่หลับอยู่ก็ยังมีสติอยู่นะ
“ฮือ...เคาะอยู่ ใครว่ะ คนจะนอน” ถ้าฟังไม่ผิดเสียงไอฟางชัวร์เลย
“อ้าว ชางมิน นายมีไร”
“ผมขอเข้าห้องน้ำหน่อย ปวดฉี่อ่ะครับ” เสียงชางมิน
“เข้ามาสิ” ไอฟางท่าทางงัวเงียน่าดูเลย
ส่วนฝ่ายมิคกี้คงต้องเคาะอยู่อย่างงั้นแหละ นุ่นขี้เซาจะตาย กว่ามันจะเปิดได้ ส่วนแจจุงก็คงเข้าห้องครีมไปแล้วแหละ เพราะยัยนั่นนอนอยู่หน้าจอคอมนี่นา ประตูก็ไม่ได้ล็อค
ฉันลืมตาขึ้นมา มองเห็นหน้ายุนโฮเป็นคนแรกเลย ตานั่น มานั่งมองหน้าฉันทำไมย่ะ เขินนะ ฉันสะดุ้งตื่นแล้วเด้งตัวออกจากโซฟา
“คือ...เช้านี้แจจุงเค้าทำอาหารไว้ให้แล้ว คุณจะลงไปรับประทานตอนนี้เลยมั้ยครับ” ยุนโฮพูด ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งน่ารัก
“อืม แต่ขออาบน้ำ แต่งตัวก่อนนะ แล้วก็ช่วยปลุกครีมด้วยนะ...” ฉันยิ้มให้ยุนโฮก่อนจะเดินเข้าห้องไป
ฉันเดินลงมาหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว เห็นนุ่น มิคกี้ กำลังนั่งกินกันอยู่พอดีเลย ฉันเลยไปนั่งที่ประจำของฉัน แล้วตรงหน้าก็เป็นอาหารเช้าอย่างดีเลยแหละ
“นายทำเองหรอแจจุง” ฉันถามหลังจากกินคำแรกไปแล้ว อร่อยจังเลย
“ครับ” แจยิ้มแล้วก็นั่งทานของตัวเองไป
ไม่นาน พวกนั้นก็ทยอยลงมาทีละคนๆ จนเหลือแต่ครีม ที่ลงมาช้ากว่าเพื่อน ยัยนั่นรีบวิ่งลงมา แล้วก็นั่งที่ตัวเอง ก่อนจะมองอาหารตรงหน้า
“อร่อยว่ะ...นี่แกไปเรียนทำอาหารมาหรอ ไอโบนัส” ครีมคิดว่าโบนัสทำเพราะวันนี้เวรโบนัสทำอาหาร แล้วก็กินเอากินเอา
“เปล่าซะหน่อย ฉันไม่ได้ทำ” โบนัสรีบปฏิเสธ
“งั้น ก็เป็นไอโยเกิร์ต” ครีมหันมาทางฉัน
“ไม่มีทางหรอกย่ะ” ฉันปฏิเสธ แต่ก็ไม่พูดอะไร แกล้งยัยนี่ดีกว่า
“งั้นไอนุ่น”
“ฮึ...ไม่ใช่หรอก”
“ไม่ใช่แล้วใครกัน ไอฟางไม่ใช้แน่นอนเลย” ครีมยิ่งงงไปกันใหญ่
“ผมเองครับ”
แจจุงยิ้มร่าให้ครีม ฉันนี่นะจะละลายเลย ทำไมน่ารักกันอย่างงี้นะ ทันทีที่ครีมมันรู้ว่าแจจุงทำอาหารให้มันกิน สีหน้ามันเปลี่ยนไปเลยค่ะ จากดีๆ ตอนนี้ก็ค่อยๆโกรธขึ้นมาบ้าง มองค้อนมาที่พวกเราทั้ง 4 คน
“นายเป็นตุ๊ดรึไง ชอบทำอาหารซะจริง” เอาแล้วไง สงครามยัยครีมเริ่มแล้ว
“นี่ ถ้าผมไม่ทำให้กิน แล้วหมูทอมอย่างคุณจะมีกินหรอ”
“แล้วไง ฉันไม่ได้สั่งให้นายทำซะหน่อย”
“ถ้าไม่อยากกินก็เอาไปเก็บสิ มานั่งบ่นทำไมล่ะครับ”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าตุ๊ดอย่างนายก็ทำอาหารเป็นด้วย”
“ผมไม่ใช่ตุ๊ดนะ”
“ฉันก็ไม่ใช่ทอม”
“...........”
“..........” ทั้งคู่เงียบ หลังจากที่เราหันหน้าไปมาฟังพวกเธอสองคนทะเลาะกัน
ฉันว่าครีมมันเปลี่ยนศัตรูใหม่แล้ว ส่วนฟางคงไม่ได้ทะเลาะกับครีมอีกแน่ ถ้าสงครามนายแจจุงกับครีม ยังไม่จบ
“เอ่อ เดินดีๆนะครับ โยเกิร์ต” ยุนโฮยิ้มให้ฉัน ขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากบ้าน
“ค่ะ”
“ระวังตัวนะครับ นุ่น” มิคกี้ยิ้มให้นุ่น เหมาะกันจริงๆเลยนะนายเนี่ย
“กลับมาเร็วๆนะ ฟาง” ชางมินเด็กน้อยเอ๋ย ทำไมต้องยิ้มหวานให้ฟางมันด้วยล่ะ
“คิดถึงนะครับ คุณโบนัส” นายรู้ตัวมั้ยเนี่ยพูโอะไรออกไป นายจุนซู
“ไปได้แล้ว ยัยทอมซ่า กลับมาช้าๆนะ แล้วระวังอย่าไปกัดกับหมาล่ะ สงสารมัน” คงไม่ต้องบอกว่าเป็นคำลาของใคร ก็แจจุงอวยพรให้ยัยครีมน่ะสิ
“นายว่าใคร นี่กล้าว่าฉันหรอ” ครีมชี้หน้าดุ
“ก็เออน่ะสิ ไปๆได้แล้ว หลงเสน่ห์ผมรึไง ไม่รีบไปซะที”
“นายสิหลงเสน่ห์ฉันรึไง อยู่บ้านของพวกเราอ่ะ ไปกันเถอะ โยเกิร์ต เซ็งเว้ย”
“เออๆ ไปแล้วนะยุนโฮ”
ฉันลาทุกคนแล้วก็เดินสะพายกระเป๋าออกมา เพื่อนๆทั้งหลายก็เดินไปพร้อมๆกัน ฉันมองหน้ายัยครีมเป็นคนแรก หน้ามันก็ปกติเหมือนทุกวันแล้วนี่นา
“เออนี่ โบนัส ทำไมนายเซียนั่นถึงพูดหวานกับแกจังเลยว่ะ” ฟางถาม ฉันเองก็หูผึ่ง อยากรู้อยากเห็นนี่นา
“ก็เมื่อเช้านี่ เซียมาปลุกฉันที่ห้อง แล้วเขาก็เห็นรูปดงบังฯในห้องฉัน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นรูปเซีย เค้าเลยเขินน่ะสิ บอกว่า ดีใจจัง ที่คุณปลื้มผมขนาดนี้”
“หรอ อิจฉาว่ะ” ฟางพูดหลังจากที่โบนัสอธิบายจบ
“แกเองก็โดนชางมินยิ้มหวานให้ ทำได้ไง บอกมั้งดิ” ฉันเริ่มแซวฟางแทน
“แกเห็นด้วยหรอ” ฟางเริ่มเขิน
“เห็นสิ ว่าไงเพื่อน บอกมาเลย” ฉันยิ้มอย่างคาดคั้น
“ก็ เมื่อเช้าเซียเห็นต้นมะพร้าวปลอมของฉันน่ะสิ เขาเลยขอ ฉันเลยตกลงให้ นายนั่นเลยดีใจโดด...หอมแก้มฉันเลย คนบ้าอะไรไม่รู้ น่ารักอ่ะ” ฟางเล่าไป เขินไป
“จริงหรอว่ะ หุหุหุ...แกนี่ไวไฟจริงๆเลย แต่ฉันนะสิ ขายหน้าว่ะ” นุ่นขอแจมวงมั้ง
“ยังไงว่ะ” โบนัสถามก่อนใคร
“ก็เมื่อคืนไม่รู้ทำไมมิคกี้มาเคาะห้องฉัน เค้าบอกมาเข้าห้องน้ำ...ฉันเลยให้เข้า ฉันเลยนอนก่อนที่เขาจะออกมาซะอีก พอตื่นมา ฉันเข้าไปในห้องน้ำ เห็นเสื้อในตัวเบ้อเริ่มตากอยู่น่ะสิ ฉันอายนี่หว่า” นุ่นเล่าแล้วหน้าแดง
“แกนี่นะ...น่าอายจริงๆเลยแล้วแกละ โยเกิร์ต แกไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอ” โบนัสหันมาทางฉัน พร้อมกับนุ่นและฟาง
“ก็ไม่มีนี่นา เออ จริงสิ ฉันลืมบอกพวกดงบังฯไปว่า....พี่ชายฉันจะมาหาตอนเย็น ทำไงดีอ่ะแก ถ้าพี่ฉันรู้ว่าพาผู้ชายเข้าบ้านอ่ะ เรื่องถึงม๊าแน่เลย” ฉันโวยวายใหญ่
“เออจริงดิ อาทิตย์นี้ พี่โลซานสุดที่รักของฉันจะมาตรวจบ้านนี่หว่า แล้วถ้าพี่แกเจอกับดงบังล่ะก็ ชิบหาย บรรลัย ซวย เจ๊ง ตาย! กันพอดี” ฟางพูดจนน่ากลัวเลยนะแก
“เออ ใจเย็นๆดิ พี่ชายแกอาจจะมาตอนเย็นก็ได้ เราก็ต้องกลับบ้านให้ไวๆดิ” โบนัสเสนอ ฉันเลยพยักหน้าเห็นด้วย
เมื่อมาถึงโรงเรียน เราก็เปิดตำราเรียน เตรียมตัวเข้าสู่ความฝัน เพราะเปิดหนังสือทีไร เหมือนมียานอนหลับพ่นออกมายังไงยังงั้นเลย
“โอ๊ยยย ทำไมมันน่าเบื่ออย่างงี้นะ แก” ครีมบ่น ขณะหลับที่โต๊ะในโรงอาหาร
“สงสัยเมื่อวานนอนดึกไปหน่อยมั้ง ก็รอกินข้าวฝีมือแกนั่นแหละ ไหนจะแจจุงอีก” ฉันนอนฟุบลงกับโต๊ะ คุยกับครีม เพราะฝากฟางซื้อข้าวแล้ว ส่วนของครีมก็ให้นุ่นซื้อให้
“แหม่ เบาๆก็ได้แก เดี๋ยวเค้าหาว่าเราบ้าดาราจนเพ้อฝันหรอก” ครีมตีแขนฉันเบาๆ
“เออ...แต่อร่อยจริงๆนี่หว่า เมื่อคือเกลี้ยงเลย น้ำซุปนี่อร่อยกว่าของพี่โลซานอีก”
“หยุดเลย” ครีมหลับต่อ
“มาแล้ว เพื่อนๆ สหายที่รัก” เสียงแจ่มใสของยัยโบนัสดังขึ้นมาก่อน แล้วโบนัสก็วางข้าวลงตรงหน้าครีม ของฉันยัยฟางซื้อมาให้
“อ้าว แล้วนุ่นล่ะ” ครีมถามเมื่อเห็นว่าเมื่อกี้ มันฝากนุ่นซื้อนี่หว่า
“เอ่อ...ยัยนุ่นไปซื้อน้ำมาน่ะ แกกินไปก่อนเลยนะ ฉันมีนัดประชุมกิจกรรมชมรม ต้องรีบไปซะด้วยสิ” แล้วยัยฟางมันฟางมันก็รีบๆยัดอาหารใส่กระเพาะของมัน
“เอ่อ...ใจเย็นๆฟาง เดี๋ยวตายก่อนเจอหน้าพี่ชางมินนะแก” ฉันค้อนมันให้
“เออ”
“แหม่ฝันหวานกันจังเลยพวกเธอ” เสียงใครว่ะ กวนแต่เที่ยงเลย
“ใครว่ะ” ฉันถามทุกคน แล้วยัยนุ่นก็เดินมาพอดี วางน้ำแล้วนั่งลง
“ว่าไงแก คุยเรื่องพี่มิคกี้ของฉันอยู่รึเปล่า” แกพูดไม่ดูสถานการณ์เลยนะไอนุ่น
“เหอะๆๆ พวกเธอนี่บ้ากันขนาดนี้เลยหรอ คิดเป็นตุเป็นตะ” เสียงยัยฟลุ๊ตตี้นี่เอง ยัยนี่อ่อนหวานน่ารัก แต่ชอบแย่งของคนอื่น
โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น