ดงบังชินกิ เรื่องรักสุดเปรั้ยวซ่า เจ้าชายข้าใครอย่าแตะ

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดโรงเลยค่ะ...แตนๆแต๊นนนน ^ ^

ดงบังชินกิ

  รักสุดเปรี้ยวซ่า เจ้าชายข้าใครอย่าแตะ

1

“ไอฟาง แกไปไหนมาว่ะ”

        “ทำไม”

       “แหม่ โดดเรียนไม่ชวน เดี๊ยะเหอะแก”

       “อะไรว่ะ แค่ครึ่งวันเอง”

       “นั่นแหละ....”

       “เออ เลิกบ่นได้แล้ว แกเองก็ผิดนะไอฟาง โดดเรียนไม่บอก นี่จะสอบปิดเทอมอยู่แล้ว ขยันบ้างดิว่ะ”

ฉันบ่นให้พวกยัยบ้านี่ฟังซะเลย ฟางก็ชอบโดดเรียน ทั้งๆที่อาทิตย์หน้ามันจะปิดเทอมอยู่แล้ว

ฉันชื่อ โยเกิร์ต ค่ะ อยู่มัธยมศึกษาปีที่ 6 ค่ะ...นี่จะปิดเทอมแรกอยู่แล้วนะ ตื่นเต้นจังเลย

              ฉันชื่อ ฟาง ค่ะ เด็กดี ไม่ชอบโดดเรียนเลยค่ะ...อยู่ ม.6 ฉันเป็นคนนิสัยดีที่สุดเลยในกลุ่ม โฮะๆๆๆ

             ไอบ้าฟางค่ะ มันชอบหลงตัวเอง มันติ๊งต๊องที่สุดเลย ฉันมีเพื่อนสนิททั้งหมด 4 คนค่ะ ทั้งกลุ่มก็มี 5 คน มี  ฟาง , นุ่น ,ครีม , โบนัส แล้วก็ฉัน โยเกิร์ต ค่ะ

“กลับบ้านกันเหอะ นี่รายงานยังไม่เสร็จเลย วันนี้ฉันขอใช้คอมนะเว้ย” ครีมสะพายกระเป๋าขึ้นแล้วเราก็เดินออกไปจากโรงเรียนเรื่อยๆ

“ได้ไงว่ะ วันนี้รายงานฉันยังไม่เสร็จเหมือนกันนะ” นุ่นแย้งขึ้นมา

“อะไรว่ะ...ก็ฉันเห็นเมื่อวานแกยังเล่นอยู่เลย หรือแกเล่นเอ็ม ใช่ม่ะ” ครีมชี้หน้านุ่น

“ก็อืม...แต่ยังไงแกก็อย่าลืมปริ้นรายงานให้ฉันด้วยนะเว้ย” นุ่นเสียงอ่อนลง

“เออ ถ้ามีเวลานะเว้ย”

“เออ ฉันรู้ว่าแกต้องทำให้อยู่แล้ว” นุ่นยิ้มให้ แต่ครีมกลับหน้านิ่งเหมือนเดิม

ครีมเป็นคนที่ห้าวมากเลยค่ะ เวลามันเบื่อมันจะแสดงออกมาเลย มันเป็นคนขี้โมโห ไม่ชอบอะไรที่ทำให้ดูแล้วมันน่ารำคาญ

ส่วนนุ่นเป็นคนร่าเริงกับคนที่นุ่นสนิทจริงๆ เป็นคนเรียบๆง่ายๆ ส่วนโบนัสเป็นคนขี้งอน เอาแต่ใจเหมือนเด็ก แต่มันชอบความรุนแรงมากเลยค่ะ

“ถึงแล้ว...ไอโยเปิดประตูดิ” ฟางยิ้มให้ฉัน มันสั่งอย่างนี้ทุกวันเลย ทั้งๆที่ทุกคนก็มีกุญแจเป็นของตัวเองนี่หว่า

ฉันเปิดประตูบ้าน แล้วก็เข้าไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น ที่นี่เป็นบ้านหลังไม่ใหญ่มากหรอกค่ะ ออกแบบกันเอง แต่ลงทุนจากเงินของพ่อแต่ละคน มีทั้งหมด 5 ห้องนอน 5 ห้องน้ำ 1 ห้องนั่งเล่น 1 ห้องครัว แค่นี้แหละ ห้องนอนอยู่ในห้องของพวกเราเองค่ะ ห้องน้ำกับห้องที่เหลืออยู่ข้างล่าง

“โย แกไม่ทำรายงานรึไง”

       “เดี๋ยวสิว่ะ ดูข่าวของดงบังชินกิอยู่”

จบคำพูดของฉัน เหล่าชะนีทั้งหลายรีบวิ่งมากรูกันที่หน้าทีวีที่ฉันดูอยู่ในห้องนั่งเล่น...ข่าวของดงบังชินกิ พวกเราติดตามมาตลอด และก็ชอบมากๆเลยค่ะ เรียกว่าบ้าก็ได้นะ

“อ๊ากก มีข่าวอย่างงี้ด้วยหรอว่ะ” ฟางแหกปากก่อนเพื่อน

“เงียบๆดิ๊” ครีมสั่ง

‘ขณะนี้ นักร้องสุดฮ็อต อย่างดงบังชินกิ ได้หายตัวไปแล้วค่ะ สาเหตุ เห็นผู้จัดการบอกว่างานพวกเขาเยอะเกินเลยให้ลาพักร้อน ซึ่งเรื่องนี้ ไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนกัน มีเพียงผู้จัดการเท่านั้นค่ะ...ขอจบข่าวบันเทิงสำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ.....ติ๊ด’ ฉันปิดทีวีทันทีที่จบ

“ได้ไงว่ะ หนีงานงั้นหรอ” ฟางท่าทางเซ็งๆ

“นั่นดิ แล้วงี้เราจะได้ดูงานเค้าอีกมั้ยนะ หายไปไหนหว่า” นุ่น

“เออ เอาเข้าไป แยกย้ายกันได้แล้วเว้ย” ฉันตะเพิดพวกนั้นให้

พวกนั้นก็ทยอยกันลุกไป คนแรกเลยก็ครีม มันไม่ได้บ้าผู้ชายเลยนะค่ะ มันห้าว มันไม่ค่อยชอบหรอก ดงบังอ่ะ...แต่มันก็ดู

ฉันขึ้นมาที่ห้อง ยังไม่ทันจะเปิดประตู เห็นครีมกำลังเล่นคอมอยู่ที่มุมๆหนึ่งของชั้นสอง คือคอมมันมีเครื่องเดียว แล้วก็ส่วนรวม ตั้งอยู่นอกห้อง เพราะถ้าตั้งในห้องใครคนใดคนนึง ไม่มีใครยอมใครหรอกค่ะ

“ทำอะไรอ่ะ” ฉันเดินเข้าไปหาครีมที่กำลังเล่นคอมอย่างเคร่งเครียด

“รายงาน แกไม่ทำหรอ”

“เดี๋ยวค่อยทำ แต่แกปริ้นเผื่อฉันก็ได้นะเว้ย”

“เออ ปริ้นให้หมดแหละ ทำเรื่องเดียวกันนี่หว่า”

“งั้น ฉันไปอาบน้ำนะ ยังไงก็อย่าลืมไปกินข้าวล่ะ”

“อืม วันนี้เวรใครทำว่ะ” ครีมถามก่อนที่ฉันจะเดินออกไป

“ก็รู้สึกว่าจะเป็น...ไอฟาง”

“บอกมันด้วยว่า ต้มมาม่าก็พอของฉัน ถ้ากินฝีมือข้าวมันนะ ฉันขออดข้าวดีกว่า”

“เออ”

ฉันเดินออกมาแล้วเข้าห้อง ไม่อยากบอกเลยว่าฟางมันทำอาหารไม่เป็น แต่เพราะมันมุ่งมั่นมากเลย บอกว่าจะทำให้กินให้ได้ วันจันทร์เวรฉันทำอาหาร อังคารก็ยัยครีม พุธ ยัยนุ่น วันนี้ฟาง พรุ่งนี้โบนัส

ToT“ไอฟาง....แหวะ อ๊ากกก” เสียงและสีหน้าของครีมมันค่ะ

“อะไรของแกอีกล่ะ ทำให้แล้วนะ” ฟางนั่งลงเถียงกลับ

“นี่มาม่าหรือไงว่ะ ไม่เอาอ่ะ แหวะ”

“คนอื่นไม่เห็นบ่นเลย นี่ของแกฉันทำพิเศษให้แล้วนะเว้ย”

“พิสดารมากกว่า ไอบ้า มาม่าบ้านแกสิใส่ซอสมะเขือเทศแล้วก็ซีอิ๊วขาวอีก นี่ฉันชิมก็คิดว่าอร่อย ที่ไหนได้ ห่วยเว้ย” ครีมพูดซะหมดเปลือกเลย ดีนะที่พวกเราไม่ได้ใส่อะไรเลย

พวกเราทั้งสามก้มหน้าดูดเส้นมาม่าของใครของมันค่ะ เพราะสองคนนั้นกำลังทะเลาะกันอยู่ คือเวลาครีมทะเลาะทีไร ไม่มีใครห้ามมันได้หรอก มีแต่มันจะด่ากลับ

“ใจเย็นๆดิว่ะ...เอางี้ไปกินข้าวนอกบ้านกัน นะ ฉันเลี้ยงเอง” นุ่นเสนอความคิดออกมา

“ก็ดีดิ งั้นเราไปกินข้าวข้างนอกกันเถอะ ไหนๆเพื่อนสุดเลิฟมันจะเลี้ยง แกอย่าปฏิเสธเลยนะ ครีม” ฉันพยายามช่วยนะเนี่ย

“เออ ไปก็ได้ ยังไงฟางแกก็อย่าคิดมากนะเว้ย ฉันก็แค่หงุดหงิด” ครีมลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินออกไป

“อย่าคิดมากเลยแก” โบนัสทำหน้าตาหน้ารักให้ ยัยนี่น่ารักที่สุดเลย

“ชินแล้วย่ะ เป็นอย่างนี้มาเกือบปีแล้วนะ แกจะให้ฉันร้องไห้ทุกครั้งรึไง” ฟางยิ้มให้พวกเรา

เย้ เป็นอีกครั้งที่ได้มาทานข้าวนอกบ้าน เพราะนี่ครั้งที่เท่าใหร่ก็ไม่ได้นับหรอกค่ะ อาทิตย์ที่แล้วฉันก็เลี้ยงพวกแกแล้วนะ ดีนะที่ยัยงกอย่างนุ่นจะเลี้ยงเราวันนี้   




ถูกใจหรือไม่ เม้มด้วยนะ