แนะนำการสร้างระเบิดปรมาณูสำหรับบ้านของท่าน

ลำดับตอนที่ #2 : เทคนิคสำคัญสองข้อ

 จะเห็นได้ว่าเราไม่ต้องไปทำอะไรกับมันเลย  ปฎิกิริยานิวเคลียร์จะเกิดขึ้นเองอย่างอัตโนมัติ ปัญหาสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่เราจะเข้าใจทฤษฎีนิวเคลียร์แต่อยู่ที่เทคนิคมากกว่า..เทคนิคสำคัญ ๆ ก็คือ

                1)   จะต้องใช้ U-235 ปริมาณเท่าใดจึงจะเกิดระเบิดขึ้นเองได้..คำตอบข้อนี้ไม่ใช่เรื่องยากเย็นเข็นใจอะไร เพราะมันขึ้นอยู่กับว่า ต้องการระเบิดร้ายแรงมากน้อยขนาดไหน ท่านไม่จำเป็นต้องลงมือ  คำนวณผลปฏิบัตินิวเคลียร์อะไรให้เปลืองสมองหรอกครับ  คิดกันง่ายๆคือการระเบิดน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ด้วยระเบิดเอ-บอมบ์  จะทำลายล้างอาณาบริเวณเนื้อที่ 1/3 ไมล์ นับจากจุดศูนย์กลางของการระเบิด จนราบเรียบเหี้ยนเตียนโล่งไม่เหลือแม้แต่หญ้าสักต้น  ถัดออกไปอีก 2/3 ไมล์ก็จะเป็นบริเวณที่พังพินาศย่อยยับแต่ยังมีซากเหลือให้เห็นเป็นลักษณะถ่านดำๆ และถัดออกไปอีก 1/4 ไมล์ก็จะเป็นบริเวณที่ได้รับรังสีขนาดความร้อนขนาดละลายรถถังได้สบาย ๆ สุดท้ายอีก 50 ไมล์รอบนอกก็เป็นบริเวณรังสีปรมาณู  สิ่งมีชีวิตทุกรูปแบบจะม้วยมรณามิเหลือหรอสรุปรวมแล้วรัศมีทำลายทั้งหมดกินเนื้อที่ประมาณ 60 ไมล์กว่าๆกำลังดีความแรงขนาดนี้ ท่านต้องใช้ U-235 สักประมาณ 30 ปอนด์ หรือ ขนาดก้อนเท่ากำปั้นเท่านั้นเองแหละครับแต่ในที่นี้เราขอแนะนำให้ใช้  U-235 ขนาด 36-37  ปอนด์ เผื่อเอาไว้  คิดว่ากำลังพอเหมาะพอสมกับการที่จะมีไว้ติดบ้านสักลูกสำหรับบ้านคาไทยทั่วๆ ไป...   ถ้าสมมุติว่าท่านนำระเบิดเอ-บอมบ์ขนาด 36 ปอนด์ ไปตั้งให้มันระเบิดที่กลางสนามหลวงแล้วคำนวณดูอย่างหยาบๆ แล้วพบว่าคนในกรุงเทพจำนวนประมาณ250,000 คนก็จะสลายตัวกลายเป็นไอหายไปในทันทีที่มัน "บึม" ขึ้นมา ที่ยังไม่ถึงก็สลายกลายเป็นไอแต่ก็คงเละตุ้มเปะอีกประมาณ 200,000 คน  แถมยังมีพวกแขนขาขาด ไส้ไหล หัวหลุดอีกประมาณ 300,000 คน และคงมีอีกซัก 200,000 คนที่โดนรังสีเป็นตายเท่ากัน...ร่วมตัวเฉลี่ยแล้ว "บึม" เดียวกวาดได้ 950,000 คน เท่านั้นเอง...ยังไม่ถึงครึ่งของจำนวนประชากรในกรุงเทพฯ ด้วยซ้ำดังนั้นอำนาจการทำลายขนาดนี้ก็คงยังคิดว่าคงพอเหมาะดีแล้วใช่ไหมครับ             

                2)   เทคนิคสำคัญของการทำระเบิดเอบอมบ์ก็คือ จะทำอย่างไรจึงให้ยูเรเนียม-235 สองก้อนประกบกันอยู่ติดกันอย่างหนาแน่นจนได้เวลา "บึม" ด้วยตัวของมันเอง ..ช่วงเวลาที่ต้องการให้มันประกบติดกันแน่นสนิทจะต้องใช้เวลา1/2วินาที..แต่ท่านต้องทำความเข้าใจ ณ.จุดนี้ให้ดีกล่าวคือ โดยธรรมชาติ U-235 จะมีพฤติกรรมไม่เหมือนกับธาตุปกติธรรมดาทั่วไปเมื่อนำเอา U-235 สองก้อนเข้าใกล้กันมันแสดงพฤติกรรมประหลาดไม่ยอมประกบติดกันง่ายๆ แต่มันจะเกิดพลังงานผลักกัน และแตกออกเป็นเสี่ยงๆกระเด็นหนีออกจากกันไปคนละทิศละทางภายในเวลาไม่ถึง1/100ของวินาที คือเกิดการระเบิดขึ้นนั่นเอง แต่ไม่ใช่เป็นการระเบิดแบบระเบิดปรมาณู เมื่อมันระเบิดออกจากกันจะเกิดควันกัมมันตภาพรังสีฟุ้งกระจายออกมาด้วย..ซึ่งเป็นอันตรายพอๆกับรังสีปรมาณูเหมือนกัน..นี่แหละครับคือปัญหาใหญ่