Cook for love รักกลม

แปะ!!!
เสียงเค้ก2ปอนด์ของผมหล่นลงพื้น ตัวผมก็กลิ้งหลุนๆไปอย่างไร้ทิศทาง พอลุกขึ้นได้ก็รีบมองหาว่าไอ้ก้อนเค้กก่อนนั้นมันลอยไปตกที่ไหน
“ของใคร!!”
เสียงที่ตั้งคำถามนี้ดูโมโหสุดๆและเมื่อผมมองไปก็เห็นว่าเค้กที่ผมสร้างมันมาด้วยความภาคภูมิใจมันไปแปะลงบนหัวของหมอนั่นT[ ]T!
“ของฉันเองV-V” ผมตอบเสียงอ่อยเพราะกับเดินเข้าไปใกล้คนตัวสูงคนนั้นด้วยความรู้สึกผิดแล้วเริ่มเช็ดเค้กที่เลอะเต็มหน้าจนมองไม่เห็นจมูกตาปาก
“เอาเค้กเหี้ยอะไรมาใส่หน้ากูเนี่ย!!”
ประโยคเดียวที่ออกมาจากปากทำให้ความรู้สึกผิดที่มีอยู่เต็มอกหายไปจนหมด ผมเปลี่ยนใจไม่เช็ดออกแล้วแต่กำเค้กที่เหลือป้ายใส่หน้าหมอนั่นแทน!!
“ทำอะไรวะ!!”
“ปากหมาๆแบบนี้สมควรโดนแล้วล่ะ!!”
แน่นอนว่านี่คือการประกาศศึก! แต่แล้วยังไงหมอนั่นไม่เห็นหน้าผมและผมก็ไม่ได้เห็นหน้าไอ้คนปากมอมนั่นชัดๆด้วยที่ผ่านมาหายกันละกันนะ โทษฐานที่มาดูถูกเค้กของท่านทายด์