(Danganronpa OC) Danganronpa V3 Killing friendship

ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 1 My Best Friends ความวุ่นวายในห้องอาหาร

-ปิ๊บ-

มีเสียงหนึ่งดังมาจากลำโพง ทำให้ผมลืมตาตื่นขึ้นมา

โมโนทาโร่ : "นี่คือประกาศจากพวกเราเหล่าโมโนคุมาส"

โมโนคิด : "เฮลเย้!!!"

โมโนสุเกะ : "ตอนนี้ก็เป็นเวลา 8 โมงเช้าแล้ว เพราะฉะนั้นพวกแกก็รีบๆตื่นกันได้แล้วนะ"

โมโนฟันนี่ : "เป็นเด็กดีไม่ควรตื่นสายนะ"

โมโนแดม : "..........."

-ปิ๊บ-

คัตสึโอะ ซาสึกิ : "หาว~ 8 โมงเช้าแล้วหรอเนี่ย?"

ผมลุกจากเตียงนอนไปล้างหน้าแปรงฟันซักครู่หนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูออกจากห้องไป ทุกคนคงจะไปรวมตัวกันอยู่ที่ห้องอาหารสินะ

-ห้องอาหาร-

มิซึกิ มาอายะ : "เจ้ามาแล้วสินะคัตสึโอะ"

คัตสึโอะ ซาสึกิ : "คะ...ครับ"

ผมเปิดประตูเข้าไปข้างใน ทุกคนอยู่ที่นี่กันครบแล้วแฮะ แถมกำลังทานอาหารเช้ากันอยู่ด้วย พวกเขาดูคุยกันสนุกสนานดีนะ ยังเว้นซะแต่...

คาสุมิ ฮิโระ : "อืม..."

คาสุมิที่กำลังนั่งเอามือข้างหนึ่งเท้าคาง ในปากก็คาบซ้อมไว้จนผมกลัวว่ามันจะทิ่มเจ้าตัวเข้าน่ะสิ ตอนแรกก็กะจะทักอยู่ แต่คินุฮาตะก็ชิงพูดขึ้นมาซะก่อน

คินุฮาตะ เรียวโนสุเกะ : "เฮ้ยคาสุมิ! ซ้อมมันอร่อยนักรึไงวะ?"

คาสุมิ ฮิโระ : "อืมใช่ คินุฮาตะจังจะลองมั้ยล่ะ?"

คาสุมิตอบหน้าตายพลางยื่นซ้อมมาให้คินุฮาตะ

คินุฮาตะ เรียวโนสุเกะ : "เออก็ดีเหมือนกัน...เฮ้ย! ถุย! ไม่ใช่เฟ้ย! นี่แกจะบ้ารึไงฟะ!"

คาสุมิ ฮิโระ : "หวาๆ โง่กว่าที่คือนะเนี่ย นี่ถามจริงเหอะ...เพิ่งรู้หรอว่าผมบ้าอ่ะ?"

ฮายาชิ มิซาโอะ : "โห...มันยอมรับด้วยเว้ย"

คินุฮาตะ เรียวโนสุเกะ : "อะ...ไอเด็กเวร!!!"

คาสุมิ ฮิโระ : "болван" 

(*คาสุมิเขาพูดภาษารัสเซียค่ะ)

คินุฮาตะ เรียวโนสุเกะ : "หะ...หา แกพูดอะไรของแกฟะ?"

ฮอนมะ เมย์ลิน : "คาสุมิซังเขาพูดภาษารัสเซียค่ะ"

ฮอนมะซังช่วยอธิบายให้ฟัง

โทโมมิ ซายุริ : "แล้วหมอนั่นพูดว่าอะไรบ้างหรอ?"

ฮอนมะ เมย์ลิน : "คาสุมิซังบอกกับคินุฮาตะซังว่า...'คนโง่'น่ะค่ะ"

คินุฮาตะ เรียวโนสุเกะ : "คะ...คนโง่งั้นหรอ! ขอฉันอัดแกซักทีเถอะคาสุมิ!"

คินุฮาตะพุ่งเข้าหาคาสุมิ แต่เจ้าตัวดีก็หลบทัน ทำให้ทั้งคู่วิ่งไล่จับกันทั่วห้องอาหารเลยทีเดียว คนอื่นๆก็พยายามไม่สนใจแล้วกินข้าวต่อ แต่บางคนก็โวยวายออกมาบ้าง

เอดาซากิ คุมิโกะ : "ชิ! ไอพวกชั้นต่ำพวกนี้! ทำฉันเสียอารมณ์หมดเลย!"

คาสุมิ ฮิโระ : "หึๆ ปากดีไปเถอะยัยไร้ค่า อีกเดี๋ยวก็จะกลายเป็นศพแรกอยู่แล้ว"

เอดาซากิ คุมิโกะ : "กะ...กรี๊ดดดดด~~~!!!!!"

ทาคิสึโบะ จิกุสะ : "จะสร้างปัญหาไปถึงไหนกันฮะ!?"

มิซึกิ มาอายะ : "ข้าเองก็ชักจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน"

ทาคิสึโบะซังกับมิซึกิซังหยิบอาวุธคู่กายขึ้นมาเตรียมจัดการตัวหา ผมกับโซโนดะจึงรีบเข้าไปห้ามทัน

โซโนดะ ริน :" จะ...ใจเย็นก่อนนะครับทาคิซึโบะซัง! มิซึกิซัง!"

คัตสึโอะ ซาสึกิ : "อย่าเพิ่งฆ่าใครเลยนะครับ!"

คาสุมิ ฮิโระ : "ไม่ต้องห้ามหรอกรินจัง! คัตสึโอะจัง! แบบนี้แหละสนุกดี!"

คัตสึโอะ ซาสึกิ/โซโนดะ ริน : "ไม่เห็นจะสนุกเลยซักนิด!!!"

คุโรบะ โคตะ : "ให้ตายสิ...ทำตัวเป็นเด็กกันไปได้"

มิอุระ ฮิซาชิ : "อย่ามาตีกันในห้องอาหารสิครับ!"

ทุกคนพยายามห้ามทัพอย่างเต็มที่ แต่ก็ดูท่าว่าจะมีบางคนที่ดูจะสนุกกับเรื่องนี้เอามาก=="

ฟุกุชิ รุยโกะ : "สวัสีค่ะท่านผู้ชม! ตอนนี้เราอยู่ในรายการวิ่งแข่งมรณะ!"

รุคาวะ ฮานาบิ : "สู้ๆน้า~ คาสุมิคังวิ่งๆๆๆ!!! ใส่เกียร์หมาไปเลย!!! เย้~!!!"

ซาโตมิ โอริโนะ : "เอ่อ...นี่พวกเธอสองคนยังมีอารมณ์มาเล่นอยู่อีกหรอเนี่ย?"

โมโนคุมะ : "ว่าไงคุมะ!!!"

ทุกคน : "เฮ้ย!!!"

อยู่ดีๆโมโนคุมะก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ ทำเอาพวกเราเกือบทุกคนร้องลั่น

โมโนคุมะ : "พวกแกจะร้องกันทำไมเนี่ย?"

โทโมมิ ซายุริ : "กะ...ก็อย่ามาแบบนี้สิ! พวกเราตกใจนะรู้มั้ย!"

ฮายาชิ มิซาโอะ : "โอ๊ย...หัวใจผมแทบวาย"

รุคาวะ ฮานาบิ : "ฮายาชิคังอ่อนแอกว่าที่คิดนะเนี่ย"

คาสุมิ ฮิโระ : "แล้วนายมาทำไมหรอโมโนคุมะ หรือว่าจะเกี่ยวกับเกมฆาตกรรมกันล่ะ"

คาสุมิถามด้วยท่าทางที่ดูตื่นเต้น

โมโนคุมะ : "ถูกต้องแล้วคุมะ! ผมน่ะจะมาประกาศแรงจูงใจในการฆาตกรรมยังไงล่ะ!"

ฮอนมะ เมย์ลิน : "แรงจูงใจ...หรอคะ?"

โมโนคุมะ : "ใช่แล้ว! แรงจูงใจที่จะทำให้พวกแกฆ่ากันเอง!"

โซโนดะ ริน : "เรื่องแบบนั้นน่ะพวกผมไม่ต้องการหรอกนะ!"

ทาคิสึโบะ จิกุสะ : "แรงจูงใจบ้าบออะไรกันล่ะ รีบๆไปให้พ้นได้แล้วน่า"

คาสุมิ ฮิโระ : "เอาเถอะ อย่าไปสนใจเสียงพวกนั้นเลยดีกว่า แรงจูงใจที่ว่าคืออะไรงั้นหรอ?"

โมโนคุมะ : "ก็ถ้าการฆาตกรรมครั้งแรกเกิดขึ้น...จะไม่มีศาลชั้นเรียนยังไงล่ะ!!!"

.......................................................................................................................................................................................