ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (Danganronpa OC) Danganronpa V3 Killing friendship

    ลำดับตอนที่ #3 : Prologue : Welcome to the killing game จุดเริ่มต้น (บทนำ)

    • อัปเดตล่าสุด 23 มี.ค. 61


    นี่มันเกิดอะไรขึ้นนะ? มืดจัง...มืดไปหมดเลย ผมอยู่ที่ไหนกัน? นี่มันไม่ใช่ถนนแถวบ้านผมนี่นา ผมยื่นมือออกไปข้างหน้าของตนเอง และในตอนนั้นเอง...ร่างของผมก็หล่นลงไปกระแทรกกับพื้นอย่างจัง

    ตุบ!

    ??? : "โอ๊ย!"

    ผมรู้สึกมึนหัวมากๆ ร่างกายอ่อนล้า ขยับตัวแทบไม่ได้เลย และอยู่ดีๆผมก็ได้ยินเสียงเหมือนเสียงของผู้หญิงดังขึ้น ก่อนที่เหมือนจะมีอะไรล้มลงมาทับตัวผม

    ??? : "หวา!"

    ??? : "แอ๊ก!"

    โอย...เจ็บ...อะไรจะซวยขนาดนี้ตัวผม

    ??? : "ขะ...ข้าขอโทษ! เจ้าเป็นอะไรมากรึเปล่า!?"

    เธอคนนั้นรีบลุกขึ้นจากตัวผม ก่อนจะช่วยพยุงผมขึ้นมาจากพื้น

    คัตสึโอะ ซาสึกิ : "ผะ...ผมไม่เป็นมากหรอกครับ"

    ??? : "งั้นก็ดีแล้วล่ะ ว่าแต่...ที่นี่มันที่ไหนกันนะ?"

    ??? : "นั่นสิครับ"

    ผมกับผู้หญิงคนนั้นหันไปมองข้างหลังของพวกเรา ก็พบกับตู้ล็อกเกอร์ขนาดที่คนสามารถเข้าไปอยู่ในนั้นได้ 2 ตู้ นี่อย่าบอกนะว่าผมถูกขังอยู่ในนี้น่ะ?

    ??? : "ตู้ล็อคเกอร์หรอ? แสดงว่าเจ้าพวกที่พาข้ากับเจ้ามาที่นี่จับพวกเราขังไว้ในนั้นสินะ"

    ??? : "อืม...จะว่าไปแล้ว คุณนี่หน้าตาคุ้นๆนะครับ"

    ??? : "ข้าน่ะหรอ? สงสัยเจ้าคงจะเคยเห็นข้าผ่านทางข่าวกีฬาล่ะมั้ง เพราะข้าคือมิซึกิ มาอายะ สุดยอดนักเรียนมัธยมปลายนักธนู"

    Mizuki Maaya
    Super High School Level Archer

    มิซึกิ มาอายะหรอ? มิน่าล่ะถึงรู้สึกคุ้นๆหน้าของเธอ ที่แท้ก็เป็นนักธนูชื่อดังนี่เอง

    มิซึกิ มาอายะ : "แล้วเจ้าล่ะชื่ออะไร?"

    ??? : "ผะ..ผม คัตสึโอะ ซาสึกิ เป็นสุดยอดนักเรียนมัธยมปลายนักโบราณคดีครับ"

    Katsuo Satsuki
    Super High School Level Archaeologist

    มิซึกิ มาอายะ : "ข้าจำเจ้าได้นะ เจ้าคือคนค้นพบโบราณสถานเก่าแก่ที่เป็นข่าวใช่มั้ย?"

    คัตสึโอะ ซาสึกิ : "ใช่ครับ//////"

    ผมเกาหัวตนเองแก้เขิล ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าจะมีคนจำผมได้ด้วยนะ

    มิซึกิ มาอายะ : "อ๊ะ...ดูทางโน้นสิคัตสึโอะ ตรงนั้นมีประตูอยู่ด้วย"

    คัตสึโอะ ซาสึกิ : "จริงด้วย! เราไปกันเลยมั้ยครับ?"

    ผมหันไปถามมิซึกิซัง เธอพยักหน้าให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะเดินนำหน้าผมไปที่ประตู ผมค่อยๆเอื้อมมือไปเปิดประตูออกอย่างช้าๆ และสิ่งที่พวกเราสองคนได้พบก็คือ...!!!

    ??? : "เฮลเย่!!! ในสุดพวกแกก็ฟื้นซักที!"

    ไอเจ้าหุ่นยนต์ตัวใหญ่แถบสีน้ำเงินที่อยู่ห่างจากผมและมิสึกิซังแค่ไม่กี่เซน'น่ะสิ!!!

    .........................................................................................................................................................................

    ไรท์เตอร์ : หล่นมาจากล็อคเกอร์อีกตามเคย แล้วซาสึกิคุงกับมาอายะจังทำยังไงต่อไปนะ? โมโนคิดจะทำร้ายพวกเขารึเปล่า? และก็ฝากรีดเดอร์ทุกท่านช่วยคอมเมนต์กันมาด้วยนะคะ^^










    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×