ห้องเก็บออริ(ส่วนตัว)

ลำดับตอนที่ #3 : คาเสะ

(ภาพยามเป็นคาเสะ)

(ภาพยามเป็นซากุ)

ชื่อ-สกุล:

-          คาเสะ (ข้าไม่มีนามสกุลหรอกขอรับ แต่ถ้าจะเติม ก็เติมการาสุเทนกุเป็นการบ่งบอกเผ่าก็ได้อยู่ขอรับ)

-          ข้า มิยาโมโต ซากุไร ขอรับ (ยิ้มอ่อนโยน)

อายุ:

-          26 ปีมนุษย์ (1,300 ปีเทนกุ)

-          22 ปีตอนกลายเป็นวิญญาณขอรับ(เกาแก้ม)

เพศ: ชาย/ชายขอรับ

ส่วนสูง และ น้ำหนัก:

-          182 CM / 70 KG

-          ตอนนี้ข้าน้ำหนักและส่วนสูงเท่ากับคาเสะขอรับ แต่ถ้าก่อนตาย ข้าสูง 174 หนัก 62 นะ

เผ่าพันธุ์: การาสุเทนกุ / มนุษย์ขอรับ(แต่ปัจจุบันเป็นวิญญาณน่ะ แหะๆ)

พลัง:

-          ข้าสามารถสร้างกระแสลม โจมตีโดยกระแสลมได้ขอรับ ถ้ายิ่งใช้พัดจะเพิ่มพลังเกี่ยวกับธาตุลมได้มากยิ่งขึ้น ชำนาญเวทย์โจมตีเกี่ยวกับธาตุลม และความชำนาญส่วนตัวคือปรุงยารักษาและพลังเกราะป้องกัน สองสิ่งหลังเป็นพลังหลักยิ่งกว่าพลังลมอีกขอรับ...(เป็นหน่วยป้องกันและรักษาของเผ่า) อ๊ะ และขาก็บินได้ขอรับ (เกือบลืม..)

-          การต่อสู้เชิงดาบขอรับ และอาวุธลับ การปรุงยาพิษและยารักษาต่างๆ ข้าถนัดนะ แต่..ก็เป็นแค่เลเวลมนุษย์คนนึงจะทำได้เอง ถึงอยู่ในร่างคาเสะคุงจะมีพลังมากขึ้นก็เถอะ (เกาแก้ม)

แคว้น:

-          เมื่อเป็นปีศาจกึ่งเทพภูเขา ขออยู่แคว้นเคียร์นก็แล้วกันขอรับ (ยิ้ม)

-          อยู่ที่เดียวกันหล่ะขอรับ ร่างเดียวกันนี่นา (ยิ้มม)

อุปนิสัย:

-          อบอุ่นอ่อนโยน ชอบดูแลคนอื่นๆและชอบที่จะยิ้มแย้มอยู่เสมอขอรับ (เกาแก้ม) เพราะหน้าที่หมอ..ต้องทำให้คนไข้วางใจและสบายใจข้าเลยมักจะยิ้มแย้มเพื่อให้คนป่วยสบายใจน่ะขอรับ และโดยส่วนตัวข้าก็เป็นคนมองโลกในแง่ดียิ้มง่ายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เลยมักโดนแซวว่ามีสีหน้าเดียวเสมอน่ะขอรับ(ยิ้มขำๆ) มักโดนบอกว่าเหมือนพ่อ แม่(?) พี่ พ่อครัว พ่อบ้าน ครู อะไรประมาณนี้อยู่เรื่อยขอรับ อ้อ อีกอย่างคือ ข้ามักโดนบอกว่าเป็นหมาป่าหุ้มหนังแกะอยู่เรื่อยเลย เพราะอะไรก็ไม่รู้นะขอรับ (ยิ้มอ่อนโยน)

-          ........ เพราะคาเสะคุงชอบจับคนกินหน้าซื่อไงครั- แค่กๆ! แหะๆ เมื่อกี้ผมไม่ได้พูดอะไรเลยนาคาเสะคุง (มองคนหันควับมายิ้มให้แต่นัยน์ตาสีเนื้อไม้หรี่ลงเล็กน้อย)(จ้องตาแป๋วตอบ(?)) ส่วนนิสัยของผมก็..คล้ายๆคาเสะคุงครับ แต่ใจดีกว่าเยอะเลยน้าา (ยิ้มแป้น)

ประวัติพอสังเขป:

-          ข้าเป็นการาสุเทนกุที่ไม่ค่อยเหมือนคนอื่นในเผ่าเท่าไหร่ คือไม่ค่อยชอบปฎิบัติภารกิจต่อสู้ขอรับ ชอบที่จะเป็นแพทย์มากกว่า แม้ฝีมือจะไม่เป็นรองใคร แต่ให้ตายก็ไม่ชอบเข่นฆ่าชีวิตอยู่ดี ข้าเป็นคนติดตามรับใช้ใกล้ชิดไดเทนกุแห่งเขาฮิโกะ แต่ด้วยเหตุบางอย่างจำต้องเนรเทศตัวเองออกจากป่าลึกของเผ่าพันธุ์ หลบหนีไปเรื่อยๆ จนตอนนี้ก็ผ่านไป 300 ปีแล้วขอรับ (ยกยิ้ม)

-          ข้า..เอ่อ..ม..ไม่ค่อยอยากพูดถึงเท่าไหร่ขอรับ(เสมองพื้นตอบอ้อมแอ้ม)

เพิ่มเติม: ผปค.talk เหตุผลที่คาเสะต้องหลบหนีออกมานั้นเกี่ยวกับวิญญาณอีกดวงที่ใช้ร่างร่วมกันกับคาเสะ วิญญาณดวงนั้นนามว่าซากุ (แตกต่างกันที่สีตา คาเสะนัยน์ตาสีเนื้อไม้ แต่ซากุนัยน์ตาสีควันบุหรี่ หน้าตานี่พิมพ์เดียวกันเป๊ะยังกะแฝดคนละเผ่า แต่คาเสะคุงแอดเซสเซอรี่พ่อคุณเยอะกว่า) ส่วนเหตุผลนั้นมีที่มายังไง ไว้บอกในโรลเนื้อเรื่องนะขอรับ(ขยิบตาให้)

อ่านกฏแล้วนะ ?: ขอรับ/ขอรับครับผม