ดิฉันจะเป็นจักรพรรดินีที่ดีให้ได้เลยคะ!!

บทเกริ่น

ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า

     เสียงหัวเราะมามายยังคงก้องอยุ่ในหัวของเด็กสาวคนหนึ่งผู้มีผมสีทองยาวพริ้วไหว นุ่มสลวบ ปากนิด จมูกหน่อย กับใบหน้าจิ่มลิ้มมันเข้ากันมากเพียงแต่ตอนนี้ เธอกำลังนอนคดตัวอยุ่ในผ้าห่มในห้องนอนของตน ที่เป็นอย่างงี้ไม่ใช่เพราะอะไร แต่เพราะเพื่อนสนิทของเธอทรยศเธอเพราะหลงรักคู่หมั้นของตนที่เป็นถึงเจ้าชาย

     ตอนแรกเธอไม่ใส่ใจอะไรมาก แต่ต่อมาเพื่อนสนิทเธอเริ่มใส่ร้ายเธอและเอาความดีใส่ตนหมดจนทำให้เธอดูร้ายในสายตาคนนอก..รวมถึงครอบครัวเธอด้วย วันนี้ก็เช่นกันเธอได้กลายเป็นตัวตลกของงานเลี้ยงคู่หมั้นของตน

และที่เธอเจ็บมากที่สุดก็ตรงที่คู่หมั้นของเธอนั้นส่งสายตาสมเพชมาให้แถมเพื่อนเธอก็ส่งสายตาเยาะเย้ยมาให้อีก พอกลับบ้านก็โดนทั้งพ่อทั้งแม่ดุด่าอีก

ส่วนพี่ชายเธอก็พูดจาเย็นชาใส่เธออีก เจ็บปวดเหลือเกิน......

'อ่า...เป็นไงบ้างล่ะ..กับการโดนใส่ร้ายทั้งทีตนไม่มีไรผิดนะ...หึหึ'

"นั้นใครนะ!?"

แต่ขณะที่เธอกำลังคดตัวร้องไห้อยุ่นั้นเอง ก็มีเสียงผู้ชายที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งดังเข้ามาในหัวของเธอ เพราะความตกใจเธอเลยเผลอตะโกนออกมา เธอหันซ้ายหันขวาเพราะกลัวว่ามีใครได้ยินเข้าแล้วเอาไปบอกพ่อแม่เธอจนทำให้ต้องดุด่าอีก แต่เธอก็นึกได้ว่าตัวห้องเธอนั้นเป็นห้องเก็บเสียงจึงไม่มีใครได้ยินแน่นอน

'โอ้! เด็กน้อยเจ้าไม่ต้องกลัวไปหรอกว่ามีใครได้ยินนะเพราะตัวข้าอุสาห์เสียเงินไปมากมายตั้ง1เหรียญทอง!!เพื่อซื้อม่านบาเรียไว้กันเสียงและกันคนเข้าออกเลยนะ!!'

คราวนี้เป็นเสียงของผู้ชายที่ฟังแล้วน่าจะร่ำรวยเอามากๆเพราะเวลาเขาพูดแต่ล่ะที่จะได้ยินเสียงของเหรียญตลอดเวลา ตอนนี้เธอเริ่มสงบสติอารมณ์ได้บางแล้วเธอจึงไม่ตกใจอีก

'ยัยบ้านี่ ผมสีทองสง่านั้นมันชั่งน่าอิจฉาจริงๆ ดูดวงตานั้นสิ สีเขียวมรกตอันงดงาม ไอ้เหงซวยเอ้ย!ทำไมของดีๆต้องไปอยุ่กับยายนั้นหมดได้กัน!!!!'

คราวนี้เป็นเสียงของหญิงสาวที่น่าจะงดงามแต่คำพูดที่พูดก้องในหัวของเธอกลับเต็มไปด้วยความอิจฉาอันไร้ที่สิ้นสุด

'.....งั่มๆ อ่ะ!ใครเนี่ย?หลับต่อดีกว่า'

เสียงของผู้ชายอีกคนก็ดังออกมา มันเต็มไปด้วยความง่วงนอนมากแถมเวลาฟังแล้วตนเองก็อยากนอนเช่นกัน

'ข้ากินอยุ่......เดี่ยวค่อยมาพูด'

 ส่วนเสียงของคนนี้เป็นเสียงที่ไม่รู้ว่าเป็นชายหรือหญิงเพราะมันยังมีอาหารอยู่ในปากแน่นอนเพราะได้ยินเสียงเคี้ยวอาหารอยุ่

'แฮ่กๆๆ เหตุใดเจ้าชั่งงดงามมากยิ่งนัก แฮ่กๆ ข้าขอสะทีได้มั้....แอ้ก!!'

ส่วนเสียงนี้เป็นเสียงของหญิงสาวที่ฟังแล้วชวน....ช่างเถอะ แต่ก่อนที่จะนางจะพูดจบก็เหมือนโดนขัดจังหวะสะก่อน...

'ไอ้พวกห่าราบพวกนี้!!ข้าจะบ้าตายอยุ่แล้วววววววววววว!!ทำไมพวกเจ้าไม่พูดมันให้จบๆฟร่ะ!?ชักช้าอยู่ได้!!อ้ากกกกกกกกกกกกกก'

'เอาล่ะๆ ข้าจะขอพูดเลยก็แล้วกัน พวกข้ามหามารแห่งบาปทั้ง7ต้องการที่จะใช้ร่างเจ้าในการสิ่งสถิตล่ะนะ อันที่จริงข้าสามารถเข้าไปในร่างเจ้าทันทีแต่คนที่เหลือจะเข้าไม่ได้นะสิ...ข้าและพวกที่เหลือจะขอเจ้าไปสถิตหน่อยนะ เพราะถ้าข้าขอเจ้าจะได้ไม่เจ็บปวดแต่ถ้า......ข้าเข้าโดยไม่ได้อนุญาติเจ้าจะเจ็บปวดจนตายเลยล่ะ!@!'

'อ่า....อีกอย่างตอนนี้คงไม่มีใครต้องการเจ้าอีกแล้วล่ะฮ่าฮ่าฮ่าๆ'

เหล่ามหาบาปทั้งหลายต่างชักชวนตัวของเด็กสาวด้วยวิธีต่างๆนาๆแต่เด็กสาวก็ยังคงนิ่งอยุ่ จนเริ่มทำให้เหล่ามหาบาปเริ่มวิตก

"...ข้าตกลง......ยังไงสะก็ไม่มีใครรักข้าแล้วล่ะ"

ไม่รอช้าเหล่ามหาบาปทั้งหลายจากตอนแรกที่ล่องหนอยู่จึงค่อยๆคลายร่างเดิมก็จะพุ่งเข้าสู่ร่างของหญิงสาวจนหมด แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้นจนทำให้เด็กสาวงุนงงเป็นอย่างมาก

ไม่กี่วิต่อมาก็หลักจากเด็กสาวงงเธอก็ได้ได้ยืนขึ้น ก่อนที่จะมีโซ่มากมายโผล่จากพื้นห้องของเธอ อยู่ๆมีชายโผล่มาจากด้านหลังของเธอพร้อมก้มลงมองดูหัวของเธอก่อนจะกระซิบ

"Sei dein immerdar (จะเป็นของเจ้าตลอดกาล)

Ich will dich nicht verlassen (ข้าจะไม่ทิ้งเจ้า)"

จ.บ.