หวานใจสายจอมโหด

ผลัก!!!ตุบ!!!

"โอ้ย!!..ขอโทษไม่เป็นรึยังไงยะ"

"....."

เฮือก!!!!ซวยแล้วนิรินเอ้ยย

"ขะ..ขอโทษค่ะ"

"...."

"ขอตัวนะ....คะ"

หมับ!!

"เดี๋ยวๆๆนี่จะทำอะไร!!ปล่อยนะ"

"เงียบ!"

แงงงงงงง ไอโหดดด!!!!

"ฉันขอโทดแล้วไง ปล่อยฉันเถอะนะ ต่างคนต่างอยู่เถอะ นาย'เอ็กโซ' "

ชิ้ง+++++

แงงง..กลัวแล้วจ้าาาเวณกรรมอะไรเนี่ยนิริน เธอมันผู้หญิงโชคร้ายทำไมไอด้าชวนไปสะเดาะเคราะห์แกถึงไม่ไปห้ะะะ แล้วฉันจะรอดมั้ยเนี่ยอุตส่าหนีมาได้นานจนาดนี้แล้วนะ ยังไม่เจอกันอีก

"มาทำอะไรที่นี่"

"ห้ะ??"อะไรหว่าอยู่ดีๆก้พูดขึ้นมาเฉยๆ

"ฉันถาม!ว่าเธอมาทำอะไรที่มหาลัยฉัน"

"นะ..นาย เรียนที่นี่หรอ?"

ผลึบ!!!ตุบ!!!โอ้ยจะเบรคไม่บอกกันวะ จมูกช้านนน

"อย่ากวนตีน"

ปากเรอะ!!!!

"ฉันก้เรียนที่นี่"

"...."

"ทำไมมองหน้าฉันแบบนั้น? ฉันเรียนที่นี่มันไม่น่าเชื่อนักรึไง"

"ป่าว...เรียนคณะ?"

"ทำไมต้องบอก"

"บอก!!!"

"!!!!....สถาปัตย์"

"ก้แค่นี้"

อะไร???ถามแค่นี้ ช่างเหอะว่าแต่นี้ลากฉันมานานละสรุปจะลากไปไหนเนี่ย ลากขนาดนี้เอาแขนไปเล่นที่บ้านมั้ย

"ถ้าจะลากขนาดนี้เอาแขนกลับบ้านไปเลยมั้ย!?"

"ถ้าจะเอาไม่เอาแค่แขนหรอก"

"!!!!!"