เพื่อนร่วมงานหมาๆ - นิยาย เพื่อนร่วมงานหมาๆ : Dek-D.com - Writer
×

    เพื่อนร่วมงานหมาๆ

    ผู้เข้าชมรวม

    104

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    11

    ผู้เข้าชมรวม


    104

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ตลก-ขบขัน
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  25 ก.ค. 67 / 18:05 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    “…ใครจะรู้ว่าในแต่ละวันที่มาทำงานจะต้องพบเจอกับอะไรบ้าง? เจอกับเจ้านาย เจอกับคุณหมอสุดหล่อส่วนมากพูดค่ะ เจอกับคนไข้ที่งี่เง่า ที่แน่ๆ เจอกับฉันไงล่ะทิงทิงฮ่าๆ ฮ่าๆ"



    “…สวัสดีฉันชื่อทิงทิง อิพี่ผินมันชอบเรียกฉันว่าทิงเจอร์ หรืออีทิงชิงหมาเกิด ฉันเป็นผู้ช่วยหมอฟัน แต่ยังไม่เคยโดนหมอฟันหรอกนะ ฉันยังไม่เคยมีแฟนและฉันก็เป็นลูกคนเดียว ในทุกๆ วันที่มาทำงานจะต้องใช้ความอดทนที่สูงมากๆ หมายถึงหมอและคนอื่นๆ อ่ะนะที่ต้องอดทนไม่ใช่ฉันหรอก แค่ฉันคนเดียวก็สามารถทำให้พวกเขาเส้นเลือดในสมองแตกตายได้แล้วล่ะ”

    “อีทิงงงงง (ลากเสียงยาว) เอ็งจะไปเซเว่นยังข้าจะฝากซื้อนมกล่อง”

    “นี่ไงล่ะเสียงของผู้จัดการร้านจอมเอาเปรียบที่ชื่อพี่ผินหมดเวลาแนะนำตัวละอีฉิบหาย…เรียกอยู่นั่น”

    <_> <_>

    “ไม่ไปโว้ยยยย” ทิงทิงตะโกนบอกพี่ผินที่ยืนพูดอยู่หน้าประตูห้องครัว

    “ฝากซื้อแต่ไม่เสือกฝากตังค์ไม่รู้เขาเป็นเหี้ยอะไร กะจะแดกฟรีทั้งปีทั้งชาติเลยมั้ง ไปกดเงินที่ตู้ ATM แม่งไม่เคยได้เงินมาหรอกบอกตู้ ATM เสียทั้งปี” ทิงทิงพึมพำ

    พี่ส้มได้ยินที่ทิงทิงบ่นพึมพำเลยบอกกับทิงทิงว่า

    ” ตู้ ATM ไม่ได้เสียหรอกแกพี่เห็นเขาไปยืนมองตู้ATMเฉยๆ เขาไม่ได้ถือบัตรไปกดเงินสักหน่อยแล้วเงินมันจะออกมาได้ไงล่ะ จะไปกดเงินแต่ไม่เอาอะไรไปสักอย่าง พี่ประไพยังพูดกับพี่อยู่เลยว่าเดี๋ยวแม่งต้องมากดที่กูแน่ๆ พี่กับพี่ประไพเลยแอบหลบอยู่ในโลตัสไม่เดินออกมาให้เขาเห็นไงล่ะ”

    พี่ส้มเล่าให้ทิงทิงฟังถึงวีรกรรมทางด้านการเงินของพี่ผิน ที่ทุกคนในที่ทำงานต่างรู้กันดีว่าไม่มี ไม่หนี ไม่คืน ไม่จ่าย ไม่ทำเหี้ยอะไรสักอย่างเป็นมาโดยสันดาน

    “อ๋อ!...กูเข้าใจละอิดอกกดทิพย์นี่เอง แล้วก็เดินกลับมาแดกของฟรีจากเพื่อนร่วมงานอีกตามเคยสินะ” ทิงทิงพูดเบาๆ กับตัวเองแต่ก็ไม่เบาพอที่ทุกคนจะไม่ได้ยิน

    สิ้นเสียงบ่นของทิงทิงก็เป็นเสียงหัวเราะของพี่ประไพกับพี่ส้มที่ได้ยินทิงทิงบ่นออกมาถึงกับขำลั่น เพระมันคือเรื่องจริงที่ทุกคนรู้กันดี



    “หัวเราะอะไรกันดังไปถึงข้างนอก เล่าให้ฟังหน่อยสิอยากขำด้วย” หมอดาวที่เปิดประตูเดินเข้ามาในคลินิกถามด้วยความสงสัย เพราะดูสีหน้าและแววตาของทั้งสามคนแล้วน่าจะมีเรื่องสนุกไม่เบา

    “ไหนพวกมึงหัวเราะอะไรกัน?” พี่ผินที่เดินตามหมอดาวเข้ามาเอ่ยถามด้วยความอยากรู้เช่นกัน

    “สาระแน...” ทิงทิงพูดแล้วชายตามองไปที่พี่ผิน

    “มึงว่าหมอดาวหรออีทิง...มึงชักจะมากเกินไปหน่อยแล้วนะ มึงกล้าว่าหมอดาวว่าสาระแนเชียวรึแหมมึงมันร้าย” พี่ผินแกล้งพูดโบ้ยไปให้หมอดาวและมีท่าทียิ้มในหน้าแววตาแฝงความเจ้าเล่ห์

    “พี่ผิน…ทิงทิงมันว่าพี่อย่าทำเป็นไม่รู้เรื่อง” หมอดาวรีบบอกเพราะรู้ทันพี่ผินที่กำลังพูดจากวนประสาทตัวเองอยู่

    “อีทิงมึงว่ากูหรอ?” พี่ผินมองจ้องทิงทิง

    “พี่เป็นวัวรึไงถึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องอ่ะ” ทิงทิงกระแนะกระแหนพี่ผิน

    “พี่ส้มไปซื้อน้ำกันดีกว่า” ทิงทิงเอ่ยชวนพี่ส้มไปร้านน้ำเจ้าประจำ

    “อ้าว! ไหนมึงบอกไม่ไปเซเว่นไง? มึงนี่มันสะตอบอแหลนะอีทิงทิงเชื่อถือเหี้ยอะไรไม่ได้” พี่ผินชักยั๊ว

    “ใครบอกว่าจะไปเซเว่นก็พูดอยู่ว่าจะไปซื้อน้ำมีคำไหนบอกว่าจะไปเซเว่น” ทิงทิงตอบเฉไฉบ่ายเบี่ยง

    “ก็ร้านน้ำที่มึงจะไปมันอยู่ข้างเซเว่นไม่ใช่ไงอีทิง”

    “ใช่ จะไปซื้อน้ำข้างเซเว่นแต่ไม่ได้บอกว่าจะเข้าเซเว่นหนิ เพราะฉะนั้นไม่ต้องสาระแนฝากซื้อ” ทิงทิงรีบตัดบททันที

    “อีทิงมึงอยากแดกส้นตีนมั้ย? ส้นตีนนะไม่ใช่ขนมหวานที่จะหอมหวานมันอร่อย มึงนี่ไม่ตบไม่เตะชักจะเละเทะใหญ่ ซื้อนมมาให้ข้าด้วยอย่ามากเรื่อง” พี่ผินสั่ง

    “นู่น ฝากพี่ส้มซื้อเลยหนูไม่อยากจับเงินผี” ทิงทิงพูดจบก็รีบเดินออกมารอพี่ส้มข้างนอกคลินิก

    “เอาตังค์มาด้วยถ้าจะฝากซื้ออ่ะ” พี่ส้มบอกพี่ผินเสียงเข้ม

    “แหมพี่ส้มกะอีแค่นมกล่องเดียวออกให้ข้าก่อนไม่ได้รึไง เงินแค่ยี่สิบบาทเนี่ยทำอย่างกับข้าจะฝากซื้อยี่สิบแพ็ค ให้ซื้อแค่กล่องเดียวทำเสียงดุเลยนะ ติดสันดานอีทิงมาละสิอยู่กับมันมาก อยู่ห่างๆ จากมันบ้างก็ดีนะเดี๋ยวจะเสียผู้เสียคนซะ อ่ะตังค์เอาไปซะ” พี่ผินส่งเงินให้พี่ส้ม” รีบไปรีบมานะที่เหลือเอ็งออกไปให้ข้าก่อนนะขาดห้าบาท”

    พี่ส้มถึงกับพูดไม่ออกแต่ก็หยิบเงินแล้วเดินหน้าเซ็งออกมาหาทิงทิงที่ยืนรออยู่ด้านนอก

    “ทิงทิงแกดูนี่” พี่ส้มแบมือให้ทิงทิงดูในมือมีเหรียญอยู่สิบห้าบาท” เขาฝากพี่ซื้อนมกล่องละยี่สิบบาทแต่ให้เงินมาสิบห้าบาท กะอีแค่นมกล่องละยี่สิบบาทแม่งยังให้เงินกูมาไม่ครบเลย แกคิดดูเอาเถอะคนหนอคน นิดๆ หน่อยๆ แม่งยังเอาเปรียบไม่ต้องฝากซื้อเป็นแพ็คหรอกกูคงไม่ซื้อให้ สรุปกูต้องชักเนื้อออกให้อีกสินะ เรื่องเอาเปรียบคนอื่นที่หนึ่งแม่คนเนี้ย”

    “ดีนะที่หนูไหวตัวทันเดินออกมาก่อน ไม่ผิดจากที่เดาเอาไว้สักเท่าไหร่เห็นแล้วเพลียบอกเลย”

    ทิงทิงกับพี่ส้มมองหน้ากันแบบเข้าใจความรู้สึกที่มีในใจเป็นหมื่นล้านคำ โดยที่ไม่ต้องพูดอะไรออกมาก็สามารถรับรู้ได้ถึงความรู้สึก ทั้งสองพากันเดินไปร้านน้ำอย่างเซ็งๆ เหมือนคนเบื่อโลก

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น