คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : first mission Part 3
พันธรัน์้มลมอนาฬิาอีรั้ มันเป็นเวลา 18.58 เหลืออีแ่สอนาที!!
อนนี้เ็าย้อหน้าออมาไม่ระพริบ ทันทีที่้อมูลไหลเ้ามา
เาะรีบัับมันทันที แ่าาราะเนอพันธรัน์ เาิว่า้อมูละถูส่ผ่าน
้าว่าที่ำหนโยประมา 3-4 นาที เพราะ้อเสียเวลาในั้นอนารสแนสมอ
นาฬิา้อมืออเ็ายบอเวลา 19.00 แล้ว เป็นไปามา้อมูลยัไม่ไหลมา
้อรออี 3-4 นาที....
1 นาทีผ่านไป.......
2 นาทีผ่านไป........
3 นาทีผ่านไป........
อนนี้เส้นประสาทอพันธรัน์ึเม็ ่อไปนี้แหละอีไม่นานนี้ ้อมูลใล้ะไหลมาแล้ว...
“เฮ้ย....ทำอะไรันน่ะ!!!!” ู่ๆใรบาน็ะโนึ้นัลั่น ทำเอาพันธรัน์สะุ้โหย
เ็ายหันวับไปมอามเสีย เป็นรปภ.อโรพยาบาลนั่นเอที่เินเ้ามาเห็น
พวอพันธรัน์ำลัลัลอบเื่อม่อเพื่อถ่ายเท้อมูลอโรพยาบาล!!
วาอพันธรัน์เบิว้า้วยวามใ หัวใเ้นเร็วนแน่นหน้าอ แย่แน่ราวนี้!!!
“พวุทำอะไรันน่ะ?!”ยามถาม
“พะ..พวเรามาเ็สายแลนประำเือนรับ” พันธรัน์ละล่ำละลับอ แล้วหันไปมอหน้า
รุ้ เพื่อบอเป็นนัยๆว่าให้่วยพูอะไรันบ้า แุ่เธอลับ้มหน้านิ่มอับพื้นอย่า
เอาเป็นเอาาย
“เฮ้..ผมไม่เยไ้ยินนะเ็สายแลน ผมเยแ่ไ้ยินมาเามาเ็ระบบไฟ
แล้ว็เพิ่เ็ไปเมื่ออาทิย์ที่แล้ว เี๋ยวๆอผมวิทยุไปถามที่ศูนย์ รปภ.่อน
ใรอนุาให้ลมาล่ะนี่” รปภ.ถาม
“มะ..ไม่้อหรอรับ เพราะเราไ้รับอนุาแล้วริๆรับ ไม่เื่อไปถามรปภ.ที่ป้อม็ไ้รับ”
พันธรัน์แ้ัวปาอสั่น
“นั่นมันแ่ลูน้อผม เาไม่รู้อะไร็เลยปล่อยๆุลมา เี๋ยวอผมวิทยุถาม่อน เิพวุมาลัลอบทำอะไรันล่ะแย่แน่”หัวหน้ารปภ. บอ ยืนรานะวิทยุถามศูนย์ให้ไ้
“ายแน่ถูับแน่!! พูออไปไ้ยัไเ็สายแลน ทำไมไม่บอว่าเ็ระบบเล่า โธ่เอ๋ยๆ!!!”
พันธรัน์ิในใ โทษัวเอ
แ่...หัวหน้า รปภ.ประมาทเินไปเาไม่ไ้สัเุเห็นสิ่มีีวิที่มีวามร้ายาัวหนึ่
ึ่ำลัุ่ม่อนอยู่เพื่อรอโอาสโมี!!!
“แ้วววววววววววววววววววววว!!!” แมวเหมียวโฟีแผร้อึ้น วาสีเหลืออำพัน
วาวโรน์ แมวำวยโอาสที่หัวหน้ารปภ.เผลอ ระโัวลอยโถมเ้าใส่หัวหน้า รปภ.
“เฮ้ย!!” หัวหน้ารปภ.ร้อเสียหล้วยวามใ แล้วพยายามเบียัวหลบ แ่ทว่า....
มันสายเินไป เพราะเล็บที่แหลมมอแมวำไ้ ะปบเ้าที่ออหัวหน้ารปภ.อย่าั
“โอ๊ยยยยยยย!!!!!!.” หัวหน้า รปภ.ร้อเสียหลเพราะวามเ็บปว รอยเล็บทำให้เิแผล่วน
เป็นทายาวลมาั้แ่ลูระเือนถึหน้าออเา เลือไหลออมาาปาแผลิบๆ
"แ....."หัวหน้า รปภ.พยายามเ้นำพูออมา้วยวามยาลำบา และ นั่นเป็นเพียประโยเียว
ที่หลุออมาาปาอหัวหน้า รปภ. เพราอนนี้ร่าอเาทรุลไป อแน่นิ่อยู่ับพื้นเรียบร้อยแล้ว ส่วนแมวำ็ำลันั่ทำหน้าไม่รู้ไม่ี้อยู่้าๆร่าที่ไร้สิอ หัวหน้ายาม
“หมายเลเ้า ุทำอะไรเาันแน่เนี่ย!!!”พันธรัน์ถาม้วยน้ำเสียื่นระหน
“ยาสลบอย่าแรรับ ผมเลือบไว้ที่เล็บเท้าหน้าโฟี ใ้เผื่อุเิน แ่ป้ายโนัว
ามริ็หลับแล้วรับ แ่นี่ผมให้โฟี่วนเป็นแผล ยาเลยเ้าระแสเลือ ไม่ล้มทั้ยืน
็แปลล่ะรับ”หมายเลเ้าบอ
“เป็นอะไรไหมรับ!?” อยู่ๆายนหนึ่็โผล่พรวออมาถาม ท่าทารีบร้อน
เาสวมเสื้อ่า่อมไฟฟ้าเหมือนัน ในมืออายนนี้มี ปืนอยู่ระบอหนึ่
เาระับมันแน่นราวับเรียมะยิ
“ใรอีล่ะนี่?”พันธรัน์ิ
“ไม่มีอะไรผมัารเรียบร้อยแล้ว อบุมา Mr.Z” หมายเลเ้าบอ
“รับ อโทษทีผมเผลอไปหน่อย ามริผมน่าะยิเาสลบั้แ่เินเ้ามาแล้ว
แ่ผมไม่ิว่าเาะมาอรวสอบเรื่ออเรา”ายหนุ่มบอเป็นเิอโทษ
ายนนี้ือ Mr.Z....เาเป็นายร่าสูโปร่ แ่ไม่ผอมบานเินไป ผมสีน้ำาลบนศรีษะ
หวีเสยเป็นทรอย่าเรียบร้อย ใบหน้าเลี้ยเลา ผิวเหลือเหมือนนเอเีย รูปร่าและหน้าาอเาไม่ไ้่าอะไราายหนุ่มธรรมา วัยยี่สิบปลายๆทั่วไป แ่ลับมีสิ่หนึ่ที่โเ่น
็ือ วาอเา...
วาสีเียวที่อยู่เบื้อหลัแว่นารอบบา มีแววมล้าอย่าน่าประหลา
มันเหมือนับแววาอสัว์ป่าอันุร้าย ราวับแววาอ พาเหยี่ยว
ผู้ึ่ไม่เยปล่อยให้เหยื่อที่หมายะสัหาร หลุรอไปไ้!!
พันธรัน์เผลอัว้อวาสีเียว้วยวามสสัยอยู่พัให่ นเ้าอรู้ัว....
Mr.Z หันมายิ้มให้พันธรัน์ทีหนึ่เป็นารทัทาย ่อนะลับึ้นรถไป
ใริพันธรัน์อยาะถามายหนุ่มเรื่อสีวาอเา แ่เห็นว่าไม่สมวร
เพราะเพิ่พบหน้าันไ้แ่ไม่ี่นาที ะเป็นารเสียมารยาทหาไปถามเรื่อส่วนัว
เ็ายึไ้แ่เ็บวามสสัยไว้ในใ.....
“หมายเลเ้าแล้วุะทิ้ให้เานอนอยูอย่านี้น่ะเรอะ!!" พันธรัน์ถามึ้น แล้วี้ไปที่ร่า
อหัวหน้ายาม
“ไม่มีปัหารับ เพราะยาสลบที่ผมใ้ับเาเป็นัวยาที่มีลัษะพิเศษ หลัาที่เาฟื้นึ้นมาแล้วเาะำไม่ไ้ว่าเามาอยู่ที่นี่ไ้ยัไ และ็ำไม่ไ้้วย้ำว่าทำไมัวเอเป็นแผล
แ่ผมว่าุรีบูอมพิวเอร์่อนีว่ารับ!!!”หมายเลเ้าเือน
“เอ่อ ใ่้อมูล!!” พันธรัน์นึไ้แล้วรีบ หันลับไปูอมพิวเอร์
ความคิดเห็น