อสูรร้าย อสูรรัก

ลำดับตอนที่ #5 : รู้ข่าว+เริ่มรัก

ชายหนุ่มหอบความมั่นใจมานั่งที่ห้องนั่งเล่นแล้วเปิดทีวี เป็นจังหวะเดียวกับข่าวด่วนพอดี

'สวัสดีค่ะดิฉัน......ค่ะ การหาตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของเซเลบสาว อันนา อัฐวรรณ มหาธาดา ไม่มีใครสามารถติดต่อคุณอันนาได้เลย ขณะนี้คุณพลอยและคุณอาร์ตี้ผู้จัดการส่วนตัวของเธอทั้งสองกำลังแถลงข่าวค่ะ เราไปชมการแถลงข่าวเลยค่ะ (อย่างที่ทุกคนทราบนะคะว่าอันนาหายไปได้ประมาณ2วันหลังจากที่เธอกลับมาไทยค่ะ พวกเราพยายามติดต่อเธอแล้วค่ะแต่ไม่สามารถติดต่อเธอได้เลย ส่วนพ่อกับแม่ของอันนาท่านทราบเรื่องนี้แล้ว ท่านก็ตามหาอีกแรงนึงค่ะ)'ชายหนุ่มปิดทีวีทันทีแล้วเดินไปห้องที่มีร่างบางหลับอยู่ ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในห้องกลับว่างเปล่าไร้เงาร่างบาง

"โธ่เว้ย"ชายหนุ่มสบถ

Part อันนา

ฉันตื่นขึ้นมาในสภาพเปือยเปล่า ฉันเกลียดตัวเองนักทำไมถึงทำตัวไร้ค่าอย่างนี้ พอฉันด่าตัวเองเสร็จฉันก็ยิบเสื้อผ้าแล้วประคองตัวเองไปเข้าห้องน้ำน้ำตาเริ่มรินไหลออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ พอฉันจัดการตัวเองเสร็จแล้วฉันก็คิดจะหนีอย่างเดียว เปิดประตูห้องทางสะดวกฉันจึงรีบออกมาอย่างเร็วและเบา สังเกตุเห็นมีคนอยู่ห้องนั่งเล่นแต่ไม่ได้สนใจรีบเดินออกมา

"เออ...ลืมเลยมันเป็นเกาะโอ้ยแล้วเราจะออกจากที่นี่ได้ไงเนี่ย"

ฉันวิ่งออกมาจากที่นั่นอย่างไม่มีจุดหมายขอแค่รอดจากผู้ชายเลวๆคนนั้นก็พอ มันมีแต่ป่า! ป่า! แล้วก็ป่า! โอ้ยชีวิตฉัน

end part อันนา

Part หลุยส์

ผมโกธรจนไม่รู้จะโกธรยังไง กล้าหนีผมไปหยามหน้ากันชัดๆ ถ้าผมจับตัวเธอได้เธอตายแน่! 

"มีแต่ป่าเธอหนีฉันไม่พ้นหรอก"

เธอคงหนีผมไม่ได้ไกลหรอกหรือไม่ก็อยู่ใกล้ๆนี่แหละ ไม่นานนักผมได้ยินเสียงเหมือนอะไรล่นผมจึงวิ่งไปดู...ที่แท้ก็ยัยอันนาสภาพเธอหน้าตาซี้ดเผือก ตามร่างกายเต็มไปด้วรอยช้ำที่ผมเป็นคนทำ เธอสลบไปครับ มองดูแล้วน่าสมเพช ผมอุ้มเธอกลับมาบ้านพักวางเธอลงบนเตียงแล้วใช้โซ่ล่ามเธอไว้พอตื่นขึ้นมาจะได้ไม่ต้องคิดหนีอีก

end part หลุยส์

ชายหนุ่มจัดการเช็ดตัวให้เธอ ทายาให้เธอ ก่อนจะเดินไปสั่งป้าอุ่นให้ทำข้าวต้ม

"ป้าครับ"

"คะ คุณหนู" 

"เย็นนี้ทำข้าวต้มให้ผมสักชามหน่อยนะครับ"

"แค่นี้หรอคะคุณหนู"

"ครับ อ่อ แล้วก็น้ำส้มคั้นด้วยนะครับ"

"ค่ะ"

สั่งเสร็จชายหนุ่มก็เดินกลับเข้ามาในห้องเหมือนเดิม แล้วเดินไปนั่งข้างเธอมือหนาเกลี่ยผมเธอให้เห็นใบหน้าเธอชัดๆ

"เวลาเธอหลับก็น่ารักเหมือนกันนะ"ชายหนุ่มพูดออกมาไม่ดังนัก แต่ก็ยิ้มไม่หุบ


#เริ่มรัก.........

เวลาใกล้ค่ำหล่อนปรือตาขึ้นอยู่ในความงัวเงีย 'ที่นี่ที่ไหน'หล่อนเกาหัวด้วยความงงเมื่อหล่อนมีท่าจะยื่นแต่ขัดที่ขาหล่อนมีโซ่ล่ามอยู่

"ไม่จริงใช่มั้ย"

"อะไรไม่จริงเหรอที่รัก"เสียงคนมาเยือนพร้อมถาดอาหาร

"ปะเปล่า"

"หรอที่รัก"ชายหนุ่มพูดพร้อมวางถาดอาหารไว้บนโต้ะข้างเตียง

"นิ เลิกเรียกฉันว่าที่รักซะที"

"แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะครับ อันนาหรืออัฐวรรณดีล่ะ"

"แล้วแต่คุณจะเรียก"

"ที่รัก"

"อันนา เรียกว่าอันนา"

"ฮ่าๆๆๆ อะนี่กินซะจะได้มีแรงทำ..."

"ทำอะไร!"

"ป๊าว แล้วจะกินมั้ยข้าวน่ะ"

"ฉันยังไม่หิว"

"ไม่หิวก็ต้องกินหรือจะฉันป้อน"

"ฉันกินเองได้"

"เดี๋ยว"

"อะไรอีกล่ะ"

"ตั้งแต่ตอนนี้ไปเธอต้องแทนตัวเองว่าอันนาแล้วเรียกฉันว่าพี่ ส่วนโซ่นี่ถ้าอันนาทานเสร็จพี่จะเอาออกให้"

"จริงนะค่ะ"

"จริงสิ"

ผ่านไปเกือบ20นาทีอันนาทานข้าวเสร็จ และทำตามสัญญาชายหนุ่มปลดโซ่ออกจากขาอันนา

"ขอบคุณนะคะ"หล่อนยิ้มให้

"เรื่องอะไร"เขาตอบเสียงเรียบเฉย

"ขอบคุณเฉยๆค่ะ แต่อันนาขอมือถือคืนได้มั้ยคะ"

"เอาไปทำไม"

"คุณ เอ่อ พี่ก็ดูข่าวอยู่ไม่ใช่เหรอคะ" 

"อืม ได้สิ แต่พี่จะตรวจมืถือันนาทุกวันหลัง1ทุ่ม โอเค๊"

"ค่ะ"ยิ้มอีกแล้ว

"รอแปปนึงนะเดี๋ยวพี่ไปเอามาให้"

"คร้า"ผ่านไปไม่กี่นาทีชายหนุ่มก็เดินเข้าพร้อมกระเป๋าสะพายของเธอ

"อะ"

"ขอบคุณค่ะ ที่นี่มีwifiมั้ยคะ"

"มี เอามือถือมา"เธอทำตามที่ชายหนุ่มบอก

"เข้าให้แล้วนะ ทีนี่ก็ตามสบาย"ทั้งสองยิ้มให้กัน

"อันนาไปโทรหาคุณพ่อคุณแม่แปปนึงนะคะ"

ตู๊ด.....ตู๊ด......ตู๊ด.....

(ฮัลโหล อันนา!ลูกอยู่ไหน)

"หนูมาพักผ่อนค่ะแม่"

(หนูไม่เป็นอะไรใช่มั้ย)

"หนูสบายดีค่ะแม่"

(โล่งอกหน่อย แม่ก็นึกว่าลูกจะเป็นอันตรายที่แท้ก็ไปพักผ่อน)

"ค่ะ แค่นี้ก่อนนะค่ะ"อันนากดวางสายแล้วกดเบอร์พลอยไพลินทันที

(อันนา!)

"ว่าไง"

(เธอหายไปไหนมา โทรไปก็ติดต่อไม่ได้)

"ฉันมาพักผ่อนน่ะ ที่ติดต่อไม่ได้เพราะฉันปิดเครื่องน่ะ"

(แล้วตอนนี้เธออยู่ไหน)

"ทะเลทำไมหรอ?"

(เปล่าไปพักผ่อนเถอะ)

"จ้ะๆแค่นี้นะ"พอวางสายหญิงสาวก้เดินกลับเข้ามาในบ้านนึกอยากดูทีวีกดเปิดทีวีเปลี่ยนช่องไปมากดเปิดแล้วก็เดินกลับเข้าไปในห้อง

"ไม่มีอะไรดูเลยอ่ะ ฟังเพลงก็ได้"

'อย่าบอกว่าฉันมีใจให้เธอ รักคนที่มันใจร้าย ที่ฉันมี​เธอในหัวใจมันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม หัวใจแค่เพียงอ่อนแอ ก็แค่อารมณ์อ่อนไหว มันไม่มีทางออกสำหรับใจ ให้เราได้รักกัน'

​                                 (อย่าบอกว่า-ว่าน วันวาน)​

เอี๊อดดดดดดด

"ทำอะไรอยู่"

"ฟังเพลงค่ะ"

"วันนี้นอนด้วยนะ"

"ทำไมไม่...."พูดยังไม่ทันจบอีกเสียงก็เเทรกขึ้นมา

"ก็อยากนอนกอดไม่ได้หรือไง"

"งั้น ก็ได้ค่ะ"หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงเขินอาย ชายหนุ่มขยับตัวก้าวขึ้นบนเตียงแล้วนอนลงข้างๆเธอ

"ได้ยินว่าเสียงเพราะดีนิ ร้องให้ฟังหน่อย"

"คะ?"

"ร้องเพลงให้ฟังหน่อย"

"ได้ค่ะ จะเอาแนวไหนคะ"

"อันนาถนัดแนวไหนก็ร้องแนวนั้นแหละ"

"แต่พี่จะฟังไม่รู้เรื่องนะคะ"

"ร้องเถอะนะพี่อยากฟังเสียงอันนา"หญิงสาวพยักหน้ารับ

'แซรอบเก ชีจักแฮ บลเลนอ กือรีโก นา ซารังอึล ดงกยองแฮอัพอือโรโด จัล บูทักแฮโมอาดุน มาอึมมึล จูเกซซอกือรีโก นา มันยัง กีดารีจิน อันฮึลเล'**************

​                                                                             ( Navillera-gfriend )

​"อืม เพราะดีแล้วทำไมถึงเลือกร้องเพลงนี้ล่ะ"

"เพลงชื่อ Navilleraค่ะ ความหมายในเพลงค์อผีเสื้อค่ะ"

"อืม นอนได้แล้ว"หญิงสาวนอนซบอกแกร่งส่วนชายหนุ่มกอดหญิงสาวไว้ แล้วทั้งสองก็นอนอยู่อย่างนั้นทั้งคืน