คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ราชโองการ
"โอสถเพิ่มพลัปรา้อสมบูร์แบบ ้อหลอมให้ไ้สมุลทั้หยินและหยา"
เสียอุหมอสาวเบาแผ่ว แ่เ็มไป้วยวามมุ่มั่น เธอเริ่มั้นอนารหลอมโยใ้พลัปราภายในวบุมเปลวไฟสีเียวใ้เาหลอม เปลวไฟเริ่มลุึ้นอย่าสม่ำเสมอ ะที่เธอ่อยๆ ใส่สมุนไพรทีละนิลในเาหลอม
ห้าเียนสวรร์ เริ่มละลายและปล่อยพลัปราสีเียวอ่อนออมา ะที่ผลไม้สุริยันันทรา็่อยๆ ระเหิลายเป็นละออพลัที่ผสมับพลัอห้าเียนสวรร์ ฟู่หยวนหยวนวบุมระแสพลัวิาอย่าระมัระวั ใบหน้าหิสาวเ็มไป้วยสมาธิ
ุหมอสาวใ้พลัปราวบุมเปลวไฟอย่าละเอีย ปรับให้เปลวไฟมีวามร้อนที่เหมาะสมเพื่อให้ส่วนผสมทั้สอรวมัวันอย่าสมุล วันบาๆ สีทอเริ่มลอยออมาาเาหลอม และวามันในอาาศรอบัวเธอ็เริ่มเ้ม้นึ้น
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน นระทั่เม็โอสถสีาวเล็ๆ เริ่ม่อัวึ้นภายในเาหลอม โอสถที่สามารถเพิ่มพลัปราไ้สำเร็เป็นรูปร่าสมบูร์ เาสะท้อนอมันเปล่ประายแสสีม่วอ่อน ๆ ราวับเลียวหมอที่ล่อลอย
วาอฟู่หยวนหยวนเปล่ประาย้วยวามยินี ใบหน้าามเผยรอยยิ้มะมอูโอสถที่เธอหลอมสำเร็้วยวามอุสาหะ โอสถเพิ่มพลัปรานี้ไม่ใ่เพียแ่เม็โอสถธรรมา แ่มันเป็นุแสำัที่ะทำให้ผู้ที่ใ้สามารถทะลวั้นพลัและเพิ่มวามแ็แร่ให้ับปราอนไ้
ฟู่หยวนหยวนสูลมหายใเ้าลึๆ แล้ว่อย หยิบโอสถใส่ลในวหยอย่าประี เธอรู้ีว่าพลัอโอสถนี้ไม่เพีย่วยเพิ่มพลัให้นเอไ้ แ่ยัเป็นสิ่ที่มี่าสำหรับผู้ที่้อารฝึฝนพลัในระับที่สูึ้น นี่ือวามสำเร็ที่เธอภาภูมิใ และะ่วยให้เธอแ็แร่ึ้นพร้อมสำหรับารเผิับวามท้าทายในอนา
สายลมอ่อนๆ พัผ่าน้นไม้สูให่ พลัปราธรรมาิที่ไหลเวียนอยู่ในอาาศลอยัวหนาแน่นและสบเียบ ฟู่หยวนหยวนยันั่ัสมาธิบนแท่นหินรลาอลานว้าที่รายล้อม้วยพลัปราบริสุทธิ์ รอบัวเธอถูปลุม้วยแสันทร์ส่อแสเบาๆ
ในมืออเธอือโอสถเพิ่มพลัปรา เม็สีาวที่เปล่ประาย้วยพลัลึล้ำสีม่ว เม็โอสถที่เธออุสาหะหลอมึ้นมา้วยนเอ ุหมอสาวรู้ีว่าโอสถนี้ะ่วยทะลวพลัปราอนให้้าว้ามีำัที่เป็นอยู่ และเพิ่มวามแ็แร่ให้ับร่าายและิวิา
"ถึเวลาแล้ว..."
ฟู่หยวนหยวนพึมพำเบาๆ ้วยวาที่เปี่ยมไป้วยวามมุ่มั่น เธอหยิบโอสถึ้นมาแล้วนำมันเ้าสู่ปา ทันทีที่โอสถเริ่มละลายพลัปราเ้ม้นไหลเ้าสู่ร่าายอเธออย่ารวเร็ว วามร้อนแรที่เิาพลัปราปะทุึ้นภายในร่า ่อให้เิวามรู้สึเหมือนมีระแสพลัไหลผ่านทั่วร่าาย
พลัปราเริ่มไหลเวียนอย่าบ้าลั่ ภายในเส้นลมปราอฟู่หยวนหยวน เธอรู้สึถึระแสพลัที่ไหลเ้ามาในแ่ละส่วนอร่าาย ราวับน้ำที่ไหลเี่ยว ร่าายอเธอสั่นสะเทือนเล็น้อยาแรพลัที่มาึ้นอย่ามหาศาล ฟู่หยวนหยวนบฟันแน่นเพื่อวบุมพลัปราให้ไหลไปในทิศทาที่ถู้อ
‘เธอ-้อ-วบุม-พลั-นี้-ให้-ไ้!’
เธอ่อย ๆ หลับาและทำสมาธิอย่ารวเร็ว ิใอฟู่หยวนหยวน่อับารไหลเวียนอพลัปรา ทันในั้นพลัปราที่ไหลเวียนในร่าายเริ่มหลอมรวมับิวิาอเธอ เสียระเบิพลัเบาๆ ัึ้นรอบัวะที่พลัปราภายในร่าอเธอำลัทะลวผ่านีำั
พลัลมปราอฟู่หยวนหยวนเริ่ม่อัวเป็นเลียวหมุนรอบัว ปลุมร่าายอุหมอสาว้วยแสสีทอา ๆ เส้นปราภายในร่าายอเธอเปิออทีละุ เธอรู้สึถึวามแ็แร่ที่เพิ่มึ้นในทุะ ทุรั้ที่เธอหายใเ้า พลัปราที่บริสุทธิ์าธรรมาิ็ถููับเ้าสู่ร่าายอเธอ
วันเวลาภายในมิิผ่านอย่ารวเร็ว นระทั่ระแสพลัในร่าายอเธอเริ่มสบล ฟู่หยวนหยวน่อยๆ ลืมาึ้น วาอุหมอสาวูสใสราวับมีประายแสส่อาภายใน พลัปราที่ไหลเวียนรอบัวเธอนั้นสบมั่น เธอรู้สึว่าร่าายอเธอเบาและแ็แร่ึ้น วามเหมื่อยล้าหรืออ่อนแอาารหลอมโอสถที่เยรู้สึ่อนหน้านี้หายไปหมสิ้น
ฟู่หยวนหยวนยืนึ้น เธอรู้สึว่าทุารเลื่อนไหวอร่าายเ็มไป้วยพลัและวามมั่น ุหมอสาวสัมผัสถึพลัวิาที่เื่อมโยับธรรมาิอย่าลึึ้ ราวับว่าทุสรรพสิ่รอบัวเธอลายเป็นส่วนหนึ่อพลันี้ เธอสูหายใเ้าลึๆ แล้วออไป้านนอมิิ
ุหมอสาวออามิิส่วนัว้วยวามรู้สึมั่นใ หลัาที่หลอมโอสถสำเร็และทะลวพลัปราเพิ่มวามแ็แร่ให้ับนเอ ะที่เธอเินออมาาห้อ้วยรอยยิ้ม ทันทีที่ฟู่หยวนหยวนเปิประูินหนี่็วิ่มาหา้วยท่าทีร้อนรน
"ุหนู! ท่าน้อรีบไปที่ห้อโถลาเี๋ยวนี้เลยเ้า่ะ" ินหนี่ล่าว้วยวามร้อนใ นานั่รอุหนูอยู่หน้าห้อมาหนึ่ั่วยามแล้ว เพราะุหนูเยสั่ไว้ว่าหาลอนประูถูลอัระอามเอาไว้ ห้ามรบวนเป็นอันา เพราะเหุนี้ินหนี่ึไม่ล้ารบวน
ฟู่หยวนหยวนมวิ้ว้วยวามสสัย ะถามลับ้วยน้ำเสียเรียบ ๆ แ่แฝวามอยารู้ "เิอะไรึ้นหรือ?"
"มีราโอารมาาวัหลวเ้า่ะ...เี่ยวับท่าน!"
เมื่อไ้ยินำว่า ‘ราโอาร’ ฟู่หยวนหยวน็รู้สึแปลใและเริ่มสสัยว่านี่ือเรื่ออะไร ุหมอสาวเินามินหนี่ไปยัห้อโถลาทันที ภายในห้อโถมี้าราบริพาราวัหลวยืนรออยู่ ะที่บิาอเธอฟู่หลิวเหว่ย ยืนประำอยู่ใล้ที่ถือราโอาร้วยสีหน้าเร่รึม
เมื่อฟู่หยวนหยวนมาถึ ้าราบริพารที่ถือราโอาราวัหลวเริ่มเปิม้วนระาษทอำออ และประาศ้วยเสียที่ััวาน
"้วยราโอารอฝ่าบาทแห่แว้นเว่ย อประาศให้ ุหนูฟู่ นามหยวนหยวนบุรีอรารูฟู่หลิวเหว่ย แห่วนรารู ไ้หมั้นหมายับ ินอ๋อบุรแห่เรา นามเหวิน ามพระราประส์อฮ่อเ้บราโอาร…"
ำประาศัึ้นในห้อโถ ฟู่หยวนหยวนะัไปในทันที วาอเธอเบิว้า้วยวามไม่าิ ะที่หัวใอเธอเ้นแรอย่าไม่ทราบสาเหุ เธอหมั้นหมายับฮั่วเหวิน ินอ๋อแห่แว้นเว่ย ายผู้ทรอำนาที่สุนหนึ่ในราสำนั! ถึเาะทำัวว่าาน็เถอะ
"หมั้นับ…ินอ๋อ?"
ุหมอสาวพึมพำับัวเอ ไม่ทันะไ้ั้ัว ้าราบริพาร้มำนับส่ราโอารให้ฟู่หลิวเหว่ย ่อนะถอยออไปอย่ารวเร็ว ปล่อยให้บรรยาาศในห้อโถเียบัน
ความคิดเห็น