คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 002
และอีกเช่นเคยที่เธอมาโรงเรียนกับสตีฟ นั่งดูเขาเล่นซึ่งตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามันเรียกว่าบาส แต่เธอก็ไม่เข้าใจ โยนบอลไปรอบๆมันสนุกตรงไหนกัน ไม่เห็นจะมีใครหัวเราะเลย
ที่เธอยอมทนดูอยู่ได้ก็เพราะพวกพวกผู้ชายหุ่นดีๆนั่นแหล่ะ ของแบบนั้นใครจะพลาดได้ล่ะ
“เอาเลยๆ คิงสตีฟ! คิงสตีฟนะทุกคน! ชอบมากเลย วันนี้เล่นดุดัน” บิลลี่พูดขึ้นมา
“โถ่เอ้ย! หยุดพล่ามสักที เข้ามา!” สตีฟตอบกลับ
“อะไร มีฉันมาก็กลัวโค้ชจับนั่งสำรองล่ะสิ ห้ะ” บิลลี่วิ่งใส่สตีฟทำให้เขาล้มลงไป อีกแล้ว เขาทำท่าเหมือนจะช่วยสตีฟลุกแต่กลับพูดอะไรสักอย่างกับเขาแล้วปล่อยให้เขานอนอย่างนั้น
ทาเลียลุกขึ้นจากอัฐจันทร์แล้วเดินไปหาสตีฟ เธอนั่งยองๆลงข้างเขา “นี่ ถึงฉันจะมองว่าเขาหล่อก็เถอะ แต่ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะปาบอลอัดหน้าเขา”
“เธอคิดว่าฉันไม่อยากทำรึไง แต่มันจะฟาวล์” สตีฟบอกแล้วลุกขึ้น
“ทีเขายังทำให้เธอล้มเลย รู้มั้ยการเอาคืนมันเป็นอะไรที่สนุกมากเลยนะ ฉันทำมาแล้ว”
“โอเคๆ เธอไปนั่งรอเถอะ เสร็จจากนี่ฉันจะพาไปซื้อเสื้อผ้า”
“ฉันก็มีเสื้อผ้-”
“เสื้อผ้าจริงๆ ฉันไม่ได้จะบอกว่าเธอใส่เสื้อผ้าของเธอแล้วไม่สวยนะ ฉันแค่ไม่อยากให้คนอื่นมองเธอแปลก”
“เธอเป็นห่วงฉันล่ะสิ หรือเธออยากจะเก็บไว้ดูคนเดียว จะบอกอย่างงั้นก็ได้นะ ที่รัก”
“ไม่- เธอกลับไปนั่งเลยนะ ฉันไม่เถียงกับเธอแล้ว” ทาเลียหัวเราะแต่ก็ยอมเดินกลับไปนั่งตามที่เขาบอก
PSYCHO
ตอนนี้สตีฟกำลังล้างตัวอยู่หลังจากซ้อมบาสเสร็จ แต่จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงของบิลลี่พูดกับเขา
“คิดมากหน่า แฮร์ริงตัน วันนี้ไม่ใช่วันของนาย” บิลลี่บอก
“ใช่ อาทิตย์นี้ด้วย” ทอมมี่ เอชพูดเสริม เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าเขาเคยเป็นเพื่อนกับมันไปได้ยังไง “นายเลิกกับเจ้าหญิงแค่วันเดียว เธอก็ไปกับพี่ชายไอ้ตัวประหลาด”
สตีฟมองหน้าทอมมี่ “โอ้ไม่ นายไม่รู้หรอ โจนาธานกับเจ้าหญิงโดดเรียนเมื่อวาน ยังไม่มาเรียนน่ะ อาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญก็ได้ จริงมั้ย” แล้วมันก็ขำ
สตีฟหัวเสียเล็กน้อย แต่ถ้าแนนซี่อยากจะทำอะไร เขามีสิทธิ์ไปห้ามเธอที่ไหนกัน “อย่าคิดมากไปเลยเพื่อน ไอ้หน้าหล่ออย่างนายไม่มีอะไรต้องกลัว มีสาวให้เลือกอีกเยอะ” เขาปิดน้ำของสตีฟขณะที่เขากำลังสระผมอยู่
“อย่างสาวคนที่นายพามา หน้าตาดีใช่ย่อย รู้มั้ย แล้วฉันเห็นสายตาที่เธอมองฉันแต่ว่า ฉันจะเหลือไว้ให้แล้วกัน” แล้วเขาก็เดินออกไป
สตีฟมองตามออกไปก่อนจะหันมาเปิดน้ำด้วยความหงุดหงิด หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็เดินกลับไปหาทาเลียที่ยิม
แต่พอเดินเข้ามาก็เห็นเธอคุยอยู่กับบิลลี่ และรอยยิ้มของเธอทำให้เขาโมโห เขารีบเดินตรงเข้าไปแล้วลากเธอออกมา
“อย่าไปคุยกับมัน มันจะทำเธอเจ็บ”
“ฉันชอบความเจ็บปวด” เธอยิ้มให้เขา
“ไม่ เขาจะทิ้งเธอพอเล่นสนุกกับเธอเสร็จแล้ว เขาจะไม่สนความรู้สึกเธอ”
“สตีฟ ฉันจะทิ้งเขาก่อนแล้วไม่สนความรู้สึกโง่ๆของเขาเหมือนกัน คติฉัน ฉันได้เขา ไม่ใช่เขาได้ฉัน แล้วอีกอย่างฉันไม่ได้จะคบกับเขาสักหน่อย”
“เธอโตมาจากที่ไหนกันแน่”
“ฉันจะบอกเธอเมื่อฉันพร้อม ตอนนี้เธอก็มองแค่ว่าฉันเป็นนางฟ้าสุดเซ็กซี่ที่มาอยู่กับเธอก็พอแล้ว” ทาเลียยิ้มก่อนจจะเดินนำเขาไปที่รถ
PSYCHO
หลังจากที่สตีฟพาทาเลียไปซื้อเสื้อผ้าเสร็จ ทั้งสองก็กลับไปที่บ้านเขา สตีฟเอาห้องนอนรับแขกให้เธอและให้เธอแต่งห้องของเธอยังไงก็ได้
“พ่อแม่เธอจะไม่รู้หรอว่าฉันอยู่”
“ไม่รู้หรอก พวกเขาไม่เคยสนอะไรสักอย่างนอกจากงานงี่เง่า เอาล่ะ เธอหิวรึยัง”
“เธอหมายถึงหิวยังไงล่ะ” เธอจิ้มไปที่อกของสตีฟ
“หยุดเลย ฉันจะโทรสั่งพิซซ่า” เขาบอกเธอแล้วเดินไปที่โทรศัพท์ ส่วนเธอก็เดินกลับที่ห้องของเธอ
เธอหยิบกระเป๋าที่เอาไว้ใต้เตียงออกมา เธอหยิบปืนในกระเป๋าออกมาเช็คลูกกระสุน เธอแค่มีความรู้สึกว่าจะต้องใช้มันเร็วๆนี้
“ทาเลีย! อาบน้ำแล้วลงมาข้างล่าง!” สตีฟตะโกนขึ้นมาจากชั้นล่าง
เธอรีบเก็บปืนไว้ที่ลิ้นชักเก็บเสื้อผ้าก่อนจะหยิบเสื้อผ้าชุดนึงออกมาแล้วเธอก็ไปอาบน้ำ แล้วหลังจากนั้นเธอก็นั่งกินพิซซ่ากับสตีฟ
PSYCHO
“ฉันไม่เข้าใจ”
“เธอหมายถึงอะไร”
“ที่ฉันหมายถึงคือ ทำไมเธอถึงไปซื้อดอกไม้เพื่อไปคืนดีกับ ชื่ออะไรนะ แนนซี่ใช่มั้ย คือฉันไม่เข้าใจ”
“ฉันชอบเธอมาก โอเคมั้ย ความสัมพันธ์นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกมีความสุขจริงๆ ฉันไม่อยากให้มันจบลง”
“ถึงแนนซี่จะไม่ได้รักเธอแล้วน่ะหรอ”
“เธอไม่รู้เรื่องนั้นสักหน่อย”
“เธอเป็นคนบอกฉันเองว่าแค่ให้บอกรักเธอยังทำไม่ได้ แล้วทำไมต้องพาฉันมาด้วยเนี่ย”
“ก็เธอบอกว่าจะมาด้วย”
“แต่เธอไม่ได้บอกว่าจะมาขอแฟนเก่าคืนดี ความผิดเธอเลย”
และในที่สุดสตีฟก็ขับมาถึงบ้านของวีลเลอร์ สตีฟซ้อมบทพูดขณะเดินลงออกจากรถ “ฟังนะ ฉันมาคิดดู ฉันรักเธอ ฉันขอโทษ แล้ว..ฉันต้องขอโทษเรื่องอะไรวะเนี่ย”
“สตีฟ” เสียงเด็กผู้ชายคนนึงเรียกเขา ทาเลียมองดูจากข้างรถ “ให้คุณหรือคุณนายวีลเลอร์” เขาถามเมื่อเห็นดอกไม้ในมือสตีฟ
“เปล่า”
“ดี”
“เฮ้ย อะไรวะ เฮ้ย”
“แนนซี่ไม่อยู่ หวัดดีฮะ” เขาทักเธอเมื่อเห็นเธอยืนพิงรถสตีฟอยู่ เขายื่นดอกไม้ให้เธอแทน
“แล้วไปไหน”
“ไม่สำคัญหรอก เรามีปัญหาใหญ่กว่าชีวิตรักของนาย ไม้เบสบอลอยู่มั้ย”
“ไม้ ไม้ไหนอ่ะ”
“ที่มีตะปู”
“อู้ว เธอไม่เห็นเคยบอกฉันว่ามีไม้เบสบอลที่มีตะปูเลย สตีฟ” ทาเลียพูดขึ้น สตีฟกรอกตาใส่เธอก่อนจะถามเด็กหนุ่ม
“ทำไมอ่ะ”
“เดี๋ยวจะบอกระหว่างทาง” เขาบอกแล้วเปิดประตูหลังขึ้นไป สตีฟรีบวิ่งมาที่ประตูคนขับ
“ฉันชื่อทาเลียนะหนุ่มน้อย” เธอหันไปพูดกับเด็กหนุ่ม
“ผมดัสติน ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ผมนายน่าจับจัง ขอจับได้มั้ย”
“ทาเลีย มืออยู่กับตัวไว้”
“ชิ”
PSYCHO
ใกล้เปิดเรียนแล้ว น่าจะไม่ค่อยมีเวลาอัพมานะคะ
ความคิดเห็น