Fic: ไปผจญภัยกันเถอะ I รีไรท์

"ด้วยเหตุนี้ล่ะ เจ้าตายไปแล้ว ต้องขอโทษจริงๆ"

"ครับ"

     ชายชราก้มหัวลง ขอโทษอยู่โดยมีผืนหมอกสีขาวอยู่เป็นเบื้องหลัง มองไม่เห็นปลายทางเลยว่าจะกว้างไปถึงไหน และผู้ที่อยู่ตรงหน้าของผมก็คือพระเจ้า

อย่างน้อยๆเจ้าตัวก็บอกแบบนั้นล่ะนะ สิ่งที่พระเจ้าบอกมาคือ ดูเหมือนผมจะตายเพราะความผิดพลาดถึงจะบอกว่าตายแล้วก็เถอะ แต่ผมไม่ค่อยรู้สึกแบบนั้นเท่าไหร่

รู้สึกว่าตอนที่ผมกำลังนั่งเล่นเกมอยู่จะมีฝนตกลงมาหนักมากแล้วก็ได้ยินเสียงฟ้าผ่า แล้วก็มีแสงเจิดจ้าเข้ามาจู่โจมผมจนเกิดเสียงดังสนั่น

"ปล่อยฟ้าผ่าลงไปที่โลกพลาดไปหน่อยน่ะไม่นึก ว่าจะผ่าลงไปที่บ้านหลังนั้นแล้วดันปรับความแรงผิดอีก เป็นเรื่องที่ต้องขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่าจริงๆ"

"แล้วผมที่โดนฟ้าผ่าเลยตายสินะครับ...งี้นี่เอง แล้วที่นี่ก็คือสวรรค์?"

"เปล่าหรอกถ้าจะพูดให้ถูกคือเจ้าตายเพราะเครื่องเล่นเกมของเธอโดนฟ้าผ้าจนระเบิดใส่เจ้าน่ะ ส่วนที่นี่จะเรียกว่าสวรรค์ ก็คงใช่ล่ะนะ เอ่อ... อา อายา"

"อายาโตะ ครับ"

"ใช่ๆ อายาโตะคุง ว่าแต่เจ้าใจเย็นผิดคาดเลยนะ นึกว่าจะตกใจที่ตัวเองตายไปแล้วซะอีก ไม่คิดจะต่อว่าหรือตะโกนด่าข้าบ้างหรือไง"

"ก็...เพราะไม่รู้สึกว่า เป็นความจริงล่ะมั่งครับ? ถึงจะรู้สึกแปลกๆที่ตัวเบาๆอยู่ก็เถอะครับ แต่ต่อให้พูดต่อว่าอะไรไปมันก็ช่วยไม่ได้แล้วนี่ครับ"

"จิตใจของเจ้านี่แข็งแกร่งดีน้อ"

"แต่ก็ไม่นึกว่าจะมาตายเร็วขนาดนี้นะเนี่ย"

อายาโตะนึกอยู่ในใจ

"แล้ว หลังจากนี้ผมจะเป็นยังไงต่อล่ะครับ? ต้องรับโทษจากชีวิตที่ทำมาก่อนหรืออะไรประมาณนั้น"

"เปล่าๆ เนื่องจากเจ้าตายด้วยความผิดพลาดของข้า จะให้เจ้าไปรับโทษอะไรนั้นข้าไม่ทำหรอก เดิมทีเจ้าก็เป็นคนดีมากอยู่แล้วด้วย เพียงแต่ว่า"

พระเจ้าพูดอ้ำอึ้ง

(ทำไมกันนะ มีปัญหาอะไรอยู่หรือเปล่าหว่า)

"ข้าสามารถให้เจ้ากลับไปคืนชีพที่โลกเดิมของเจ้าได้นะ แต่ต้องขอโทษด้วยแต่มันเป็นกฎน่ะ ที่ให้ไปคืนชีพทันทีไม่ได้ที่ต้องเอาแต่ความสะดวกของทางนี้แล้วก็ คือว่า......"

"ครับ"

"ข้าอยากให้เจ้าไปคืนชีพที่โลกอื่นน่ะ ไปเริ่มต้นชีวิตที่สองที่นั้น แล้วข้าก็จะให้พรกับเจ้าไปด้วย ต้องรอไปซักพักเจ้าถึงจะกลับไปโลกเดิมได้ ก็เข้าใจความรู้สึกอยู่นะว่ารับไม่ได้ แต่ว่า"

"..ก็ได้นะครับ"

พออายาโตะพูดแทรกตอบกลับไปทันที พระเจ้าก็มองมาทางนี่ด้วยการทำหน้าเหลอหลา

"เข้าใจเรื่องของทางนั้นแล้วด้วย ไม่คิดจะดึงดันอย่างเปล่าประโยชน์หรอกครับ แค่คืนชีพก็น่าขอบคุณแล้วด้วยสิ แค่นั้นก็ดีพอแล้วล่ะครับที่สำคัญก็ดูน่าสนุกดีด้วย"

"เจ้าเป็นคนที่มีบุคลิกดีจริงๆน้อ ถ้าเกิดไปโลกอื่นเจ้าต้องเป็นคนที่มีแต่ความสุขล้อมรอบตัวเจ้าแน่ ...ต้องขอโทษจริงๆนะ"

พระเจ้าทำท่าห่อเหี่ยว เนื่องจากอายาโตะเป็นพวกที่ไม่ได้เรื่องมากเกี่ยวกับการใช้ชีวิตขนาดนั้น

"ไม่ต้องคิดมากขนาดนั้นก็ได้แท้ๆ ยิ่งกว่านั้นผมก็ไม่ได้เป็นคนบ้าพอที่จะไปแว้งกัดพระเจ้าประมาณ [กล้าดียังไงถึงมาฆ่าผม! รับผิดชอบมาซะ!] ด้วยสิ"

อายาโตะได้แต่นึกไปมาในใจ

"ถึงจะน่าเสียดายที่ไม่ได้เจอหน้าพ่อกับแม่หรือเพื่อนสนิทไปซักพักก็เถอะแถมยังไม่รู้ว่านานแค่ไหน แต่จะให้มาตำหนิพระเจ้าอยู่ตรงนี้มันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

แล้วผมก็เป็นคนที่ถือคติว่า จงเป็นคนที่ยอมยกโทษให้ความผิดพลาดของคนอื่นถึงแม้จะไม่ใช่คนแต่เป็นพระเจ้าก็เถอะ"

อายาโตะพูดบอกพระเจ้าที่กำลังตกใจไปอย่างนั้น

"งั้นเหรอ ขอโทษด้วยน้ออย่างน้อยก็ที่บอกไปแล้วเมื่อกี้เพื่อเป็นการไถ่บาป มีอะไรอยากได้บ้างไหมถ้าอยู่ในระดับที่เหมาะสมก็ให้ได้นะ?"

"อืม ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ..."

อันดับหนึ่งก็คือไปคืนชีพที่โลกเดิม แต่เรื่องนั้นมันเป็นไปไม่ได้แล้ว เห็นว่าต้องรอซักพักนี่นา ถ้าจะมีละก็คงเป็นของที่ใช้ฆ่าเวลารอจนถึงตอนนั้นสินะ

"โลกที่ผมต้องไปหลังจากนี้เนี่ย เป็นที่แบบไหนหรอครับ??"

"ถ้าจะให้พูดแล้วล่ะก็เป็นโลกที่เจ้าต้องการล่ะมั้ง บอกแล้วไงว่าต้องรอซักพักกว่าเจ้าจะกลับไปที่โลกเดิมได้ในระหว่างนี้เจ้าก็ไปสนุกกับชีวิตใหม่ที่โลกที่เจ้าต้องการเลยละกัน"

"อย่างนี้นี่เอง งั้นผมขอความสามารถข้ามโลกไปโลกในอนิเมะที่ผมต้องการไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั้นไปสนุกอยู่ในโลกต่างๆ ที่ได้ไปครับ"

"งั้นเหรอๆ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกนะแต่เพื่อเป็นการไถ่โทษข้าจะให้ของขวัญอีกอย่างนึงก็แล้วกัน"

"ของขวัญหรอครับ"

"ใช่แล้วน้อ นั้นก็คือนั้นสิจะเรียกอะไรดีนะ งั้นเอาตามที่โลกเข้าเจ้าชอบเรียกละกัน [ระบบ] ล่ะมัง"

"ระบบ?"

อายาโตะเอียงคองงกับคำที่พระเจ้าบอกมา

"ไหนๆเจ้าก็ต้องไปในโลกที่มีอันตรายอยู่แล้วข้าจะให้เจ้าระบบเนี่ยคอยช่วยเจ้า เอาเป็นว่าข้าจะให้เจ้า 10,000 แต้มเป็นของขวัญแล้วกัน"

"เอาล่ะ ได้เวลาไปท่องโลกที่เจ้าต้องการแล้วล่ะ สิ่งที่เจ้าต้องทำก็คือ พูดว่า world แล้วก็ระบุโลกที่อยากไปแล้วก็อย่าลืมช่วงเวลาล่ะ"

"ขอบคุณที่ช่วย ดูแลหลายๆอย่างนะครับ"

"ไม่หรอกเดิมที ก็เป็นความผิดของทางนี้อยู่แล้วไปเที่ยวให้สนุกล่ะ โอ้แล้วก็เรื่องสุดท้าย"

เมื่อพระเจ้ายกมือขึ้นมาแสงอันอบอุ่นก็ห่อหุ้มรอบตัวอายาโตะ

"ไปที่โลกอื่นแล้วเกิดตายทันทีมันก็ไร้ความหมายน้อ จะเพิ่มความสามาถรพื้นฐานทางร่างกายและอื่นๆอีกหลายอย่างให้ละกัน ตราบใดที่ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอย่างพระเจ้าทำฟ้าผ่าใส่ล่ะน้อ"

พระเจ้าพูดเช่นนั้นพลางหัวเราะแบบตำหนิ ตนเองทำเอาอายาโตะหัวเราะตามไปด้วยแบบแห้งๆ

"งั้นไว้เจอกันให้น้อ"

"ครับ"

ผมหลับตาพร้อมกับนึกถึงโลกที่จะไปเป็นที่แรกจากนั้นก็พูดขึ้นมาว่า

"world............"