(Fan-fic​ girl und​ panzer)​สงครามเซนฉะโด

ตอนที่ 69 : บทส่งท้ายรูท2.2(True ending)

บทส่งท้ายรูท2.2(True ending)

หลายปีผ่านไปหลังจากสงครามไฮพีเรียนสิ้นสุดลง

“ตอนนี้เราใกล้ถึงจุดหมายเเล้วกรุณาตรวจสัมภาระของท่านก่อนออกจากเรือด้วยนะครับ”เสียงกัปตันนั้นก็ได้ประกาศใกล้ถึงจุดหมายเเละตรวจสอบสัมภาระในตอนนี้ตัวเรือนั้นก็ได้เข้าถึงท่าเรือขึ้นทุกทีเเล้ว

ชิโฮะ:มิโฮะ, มาโฮะ เราใกล้มาถึงเเล้ว

มิโฮะ, มาโฮะ:ค่ะ

จิโยะ:จะถึงเเล้วใช่มั้ย… โอ๊ย… คลื่นนี้ก็นั้นจัง…. อุ๊บ

จิโยะที่มาด้วยนั้นเธอก็ได้เมาคลื่นอย่างรุนเเรง

ชิโฮะ:ให้ตายสิ

เวลาผ่านไปสักพัก, ในตอนนี้เรือโดยสารก็ได้มาถึงจุดหมายปลายทาง

มิโฮะ:ถึงซักทีนะคะเนี่ย

มาโฮะ:อืม

มิโฮะกับมาโฮะก็ได้ลงมาพร้อมกับช่อดอกไม้เเละสัมภาระ

ชิโฮะ:ลุกขึ้นมาได้เเล้วน่า, เเค่สัมภาระนี่ฉันก็เหนื่อยเเย่เเล้ว

จิโยะ:ขออีกเเป๊ปหนึ่ง

ชิโฮะนั้นก็ต้องคอยช่วยพยุงจิโยะตอนลงเรืออย่างเหนื่อยใจ

บอริส:ยินดีต้อนรับนะครับคุณชิโฮะ, คุณจิโยะเเละคุณหนูนิชิสึมิทั้งสองท่านด้วยนะครับ

บอริสก็ได้ออกมาพร้อมกับทหารNMAบางส่วนซึ่งพวกเธอก็ได้มาช่วยยกสัมภาระไปเก็บให้ในทันที

มิโฮะ, มาโฮะ:สวัสดีค่ะคุณบอริส

ชิโฮะ:เเล้วเรื่องงานจัดเซนฉะโดกระชับมิตรเป็นไงบ้าง

บอริส:ครับ, ตอนนี้คืบหน้าไปได้มากเเล้วครับตอนนี้เหลือเเค่สถานที่เท่านั้นครับตอนนี้ก็ได้สถานที่ที่น่าสนใจเหบือก็เเค่ท่านทั้งสองไปดูด้วยเนี่ยเเหละครับตอนนี้ท่านไอเรสก็รออยู่ที่นั้นเเล้วครับ

ชิโฮะ:เข้าใจเเล้ว, จริงสิบอริสอีกเรื่องหนึ่ง

บอริส:ครับผม, ถ้างั้นคุณมิโฮะกับคุณมาโฮะเชิญทางนี้เลยครับเเละเดี่ยวก็ฝากสัมภาระไว้ที่นี่ได้เลยครับเเล้วเดี่ยวค่อยไปเอาที่สนามเเข่งได้เลยครับ

มิโฮะ, มาโฮะ:ค่ะ

หลังจากที่มิโฮะ, มาโฮะนั้นฝากสัมภาระเสร็จเธอก็ขึ้นรถไปพร้อมกับบอริสในทันที

จิโยะ:เดี่ยวก่อน

จิโยะนั้นก็ได้ค่อยเดินไปที่รถด้วยอาการเมาคลื่นค้าง

จิโยะ:ฝากให้หน่อยนะ

เเล้วจิโยะก็ได้ยื่นช่อดอกไม้ให้กับมิโฮะ

มิโฮะ:ค่ะ

ชิโฮะ:จิโยะ, เราไปกันได้เเล้ว

จิโยะ:รู้เเล้ว…. อุ๊บ… โอ๊ย

เเล้วจิโยะนั้นก็ได้เดินไปขึ้นรถพร้อมกับชิโฮะในทันที

บอริส:งั้นเราก็ไปกันของเราเลยน่ะ

เเล้วรถของบอริสนั้นก็ได้ออกตัวเเล้วมุ่งหน้าไปสถานที่หนึ่งในทันที

ในระหว่างการเดินทางนั้นทุกเส้นทางนั้นก็เปลี่ยนไปมาก, มิโฮะที่จำได้ว่าตลอดทางที่ผ่านมานั้นได้มีเเต่ยิงกันไปมามากมาย, เห็นทั้งซากรถถังเเละรวมถึงเหล่าทหารที่สู้รบกันเเต่ในตอนนี้มันได้เปลี่ยนเป็นถนนที่มีรถสัญจรไปมาเเละบรรยากาศที่เงียบสงบเเละทิวทัศน์ที่สวยงามท้องฟ้าเเจ่มใสจนกระทั่งพวกเธอนั้นได้ผ่านสถานที่หนึ่ง

มิโฮะ, มาโฮะ:ที่นี่มัน…..

บอริส:จำได้ด้วยหรอ, ตกใจล่ะสิ

มิโฮะกับมาโฮะเห็นนั้นคือเมืองเเห่งหนึ่งที่พวกเธอนั้นจำได้ว่าที่นี่คือเเหล่งกบดานของกองกำลังThe MaskเเละกองกำลังNMAรวมถึงใช้เป็นที่ตั้งทัพของกองกำลังป้องกันตอนเองของญี่ปุ่นในตอนนี้มันได้เป็นเมืองชนบทที่สงบสุขเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของเด็กๆเเละชาวบ้านที่ตั้งวงคุยกันอย่างสนุกสนาน

???:เอ้านั้นบอริสกับคุณหนูนิชิสึมินี่

ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงทักทายบอริส, มิโฮะเเละมาโฮะ

บอริส:อ้าว

มิโฮะ:คุณเอลวากับคุณอิฟลินนิ

เเล้วรถของบอริสนั้นก็ได้เเวะจอดในทันที, ซึ่งรถนั้นก็ได้จอดอยู่ตรงหน้าร้านขายของชำ

???:พี่เอลวากับพี่อิฟลินใครมาหรอ… อ้าวคุณมิโฮะกับคุณมาโฮะนี่นา, ท่านพี่บอริสก็ด้วย

เเล้วทันใดนั้นก็ได้มีผู้หญิง4คนนั้นได้เดินออกมาซึ่งก็คือ….

มิโฮะ:เเอสต้า, มาเกช่า, นีซาน่า, ไอน่า

ทันทีที่มิโฮะพูดชื่อทั้ง4สาวจบ, สาวทั้ง4ได้เดินเข้ามากอดมิโฮะในทันทีเเละเเน่นอนรวมถึงมาโฮะด้วย

เอลวา:พอได้เเล้วมั้ง, อ้าวลูกค้ากลุ่มหนึ่งมาเเล้วนะ

เเอสต้า:ให้ตายสิ, ไปกันเถอะสาวๆ ถ้าเป็นไปได้ไว้ค่อยคุยกันนะคุณมิโฮะ, คุณมาโฮะเเล้วเจอกันนะคะท่านพี่บอริส

บอริส:อืม, เจอกันนะ

มิโฮะ:เจอกันนะคะ

เเอสต้า, มาเกช่า, นีซาน่า, ไอน่าก็ได้รีบไปต้อนรับเเขกลูกค้าในทันทีโดยได้มีการโบกมือให้กับมิโฮะ, บอริสเเละมาโฮะซึ่งบอริสมิโฮะเเละมาโฮะก็ได้โบกมือตอบเช่นกัน

บอริส:ดูท่าจะขายดีเลยนะ

อิฟลิน:อืม, ก็เเถวนี้ยังไม่ค่อยมีร้านขายของชำเท่าไหร่เเถมร้านนี้ก็มีเเต่ผู้หญิงด้วยนี้เนอะพวกหนุ่มเลยมาอุดหนุนบ่อยๆ555

บอริส:จ้าๆ

เอลวา:จริงด้วยสิมิโฮะ, มาโฮะ, ขอบใจนะเรื่องเมื่อตอนนั้นฉันไม่รู้ว่า…..

มิโฮะ:ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณเอลวา, เวลามันก็ผ่านไปนานเเล้วล่ะค่ะ

เอลวา:เเต่ว่า…..

มาโฮะ:ช่างมันเถอะค่ะ, เพราะเธอคนนั้นเองก็เป็นเพื่อนของพวกเราด้วยเพราะฉะนั้นไม่ต้องคิดมากอะไรหรอกค่ะมันเป็นเรื่องปกติน่ะเเหละที่เพื่อนจะช่วยเหลือกัน

มาโฮะนั้นก็พูดตอบเสริมมิโฮะ

เอลวา:นั้นสินะ

มาเกช่า:ท่านพี่เอลวา, ท่านพี่อีฟลิน น้ำปลากับน้ำมันพืชอยู่ไหนนะ

เเอสต้า:พี่เอลวา, พี่อิฟลิน ตอนนี้ลูกค้ามาเพิ่มเเล้วมาช่วยหน่อยค่ะ

เอลวา, อีฟลิน:จะไปเเล้วๆ, ถ้างั้นคุยกันเเค่นี้ละกันนะไว้คุยกันใหม่เย็นนี้ก็เเล้วกันนะ(อีฟลิน)

มาโฮะ, มิโฮะ:ค่ะ

บอริส:ถ้างั้นเจอกันนะ

เเล้วเอลวากับอีฟลินนั้นก็รีบไปช่วยในงานในร้านมันที, ส่วนพวกบอริสนั้นก็ได้ออกรถเดินทางต่อในทันที

ในระหว่างการเดินทางนั้นก็มีสายลมที่เย็นสบายพัดเข้ามาที่พวกเธอจากประเทศที่มีเเต่รบกันยิงกันฆ่าฟันต่างๆนาๆเเต่ในตอนนี้ดินเเดนประเทศนี้ก็ได้เป็นหนึ่งในประเทศที่สงบที่สุดเเล้วเเละเต็มไปด้วยทุ่งนาการเกษตรต่างๆ

มิโฮะ:จริงด้วยสิบอริสซัง… เรื่องของ…..

บอริส:เด็กคนนั้นล่วงหน้าไปก่อนตั้งนานเเล้วล่ะป่านนี้คงรอพวกเธออยู่นี่เเหละเเละก็เรื่องของเด็กคนนั้นฉันขอขอบคุณมากนะ555, ให้ตายสิฉัน

มาโฮะ:ความจริงเรื่องมันก็ตั้งนานเเล้วนะ

บอริส:ก็ชีวิตคนน่ะมันสำคัญมากเลยนะโดยเฉพาะคนสำคัญใกล้ตัวของพวกเรา, ต่อให้เวลาผ่านไปนานเเค่ไหนเเต่ถ้าได้เจอกันบ่อยเเค่ไหนเป็นใครก็ต้องพูดขอบคุณกันเท่านั้นเเหละ, เเน่นอนว่าถ้าท่านไอเรสมาเจอพวกเธอล่ะก็ท่านไอเรสเองก็คงต้องขอบคุณอยู่ดีเพราะว่าเธอน่ะมองเด็กทุกๆคนนั้นเหมือนกับลูกเเท้ๆของตนเองซึ่งตอนนี้พวกเธอน่ะก็เหมือนกับเป็นผู้มีพระคุณอย่างสูงของท่านไอเรสเเล้วล่ะ

มิโฮะ:ค่ะ

เเล้วรถก็ได้เเล่นต่อไปยังจุดหมายอย่างต่อเนื่องจนได้มาหยุดที่หน้าสุสานเเห่งหนึ่งซึ่งมีป้ายเขียนไว้ว่าสุสานโควิตอรี่

บอริส:เอาล่ะ, มาถึงเเล้ว

เเล้วบอริส, มิโฮะเเละมาโฮะก็ได้ลงจากรถพร้อมกับช่อดอกไม้สีขาวเเละบอริสนั้นก็ได้ลงจากรถพร้อมกับช่อดอกไม้เช่นกัน

??? :อ้าวๆนั้นมันบอริสไม่ใช่หรอ

ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงสาววัยกลางคนนั้นได้ทักบอริส

บอริส:คุณเซวิลิน

บอริสที่ได้เห็นนั้นก็ทำความเคารพในทันที

เซวิลิน:ว่าไงบอริส, บอกกี่ครั้งเเล้วว่าเลิกทำเคารพวันทยหัตถ์ได้เเล้วฉันนะเลิกเป็นทหารตั้งนานเเล้ว

บอริส:ขอโทษครับ, เเบบมันเคยชินนะครับ

เซวิลิน:เอ๊ะ, เธอสองคนคือ……

มิโฮะ:ค่ะ, ฉันชื่อ….

เซวิลิน:ไม่ต้องหรอกชื่อนิชิสึมิ มิโฮะกับนิชิสึมิ มาโฮะใช่มั้ยล่ะ

มิโฮะ, มาโฮะ:!!!

เซวิลิน:ไม่ต้องตกใจหรอกเพราะฉันได้ยินเรื่องราวของพวกเธอมาตั้งนานเเล้วล่ะ, ทั้งตอนที่ยัยนั้นยังเป็นเด็กเเทบจะเล่าให้ฟังตลอด, ไหนจะ2ปีก่อนที่ยัยนั้นกลับมาจากญี่ปุ่นก็เล่าเรื่องของเธอให้ฟังเเล้วนี่ก็ยังไม่นับเรื่องเมื่อกี้ด้วยนะ, เพิ่งเห็นตัวจริงก็วันนี้นี้เเหละ, จริงสิลืมเเนะนำตัวไปฉันชื่อเซวิลิน ฟาดาร์ยินดีที่ได้รู้จักนะ, เเละต้องขอบคุณด้วยนะเรื่องของลอริซ่า

มิโฮะ:ค่ะ, ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณเซวิลิน

มาโฮะ:ขอโทษนะคะคุณเซวิลิน, จะว่าไปเเล้ว… ลอริซ่า

เซวิลิน:ถ้าเด็กคนนั้นก็ยังคง……

เเล้วเซวิลินก็ยกนิ้วเโป้งชี้ไปที่ข้างหลังซึ่งเป็นทางเข้าสุสานพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตร

เซวิลิน:เอาล่ะ, พอดีฉันมีธุระไว้ค่อยคุยกันใหม่เเล้วเจอกันนะ, ตอนนี้เด็กคนนั้นรอพวกเธออยู่นะ, ไปก่อนล่ะ

เเล้วเซวิลินก็ได้เดินขึ้นรถของตนเองเเละขับออกไป

บอริส:เอาล่ะ, เราก็ไปกันเถอะ

เเล้วบอริส, มิโฮะเเละมาโฮะนั้นก็ได้เดินเข้าไปในตัวสุสานซึ่งภายในบรรยากาศนั้นเงียบสงบเป็นอย่างมากเเละยังมีผู้คนบางส่วนที่มาไว้อาลัยที่ป้ายหลุมศพซึ่งในระหว่างการเดินนั้นกลีบดอกไม้ต่างๆก็ลอยไปตามสายลมต่างๆซึ่งมิโฮะเองก็ได้มองกลีบดอกไม้สีขาวที่ลอยไปตามทิศทางลมในระหว่างการเดินจนกระทั่งพวกเธอก็ได้เดินไปถึงป้ายหลุมศพที่ต้องการอยู่ตรงหน้าซึ่งได้มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังคุกเข่าทำความเคารพหลุมศพอยู่พร้อมกับมือขวาที่ลูบที่ป้ายหลุมศพหนึ่ง

บอริส:ลอริซ่า

เเละทันทีที่บอริสได้ทักชื่อหญิงสาวคนนั้น, ทำให้เธอนั้นหันกลับมาซึ่งในตอนนี้เธอนั้นก็ได้มีสีหน้าปกติเหมือนกับคนทั่วไป

ลอริซ่า:ท่านพี่บอริส, มิจัง, มาจัง

เเล้วลอริซ่าก็หันไปทักทายเเละโบกมือให้กับมิโฮะเเละมาโฮะ, เเต่ในตอนนี้เเขนซ้ายของเธอนั้นไม่มีอีกเเล้ว

มาโฮะ:สบายดีใช่มั้ยลอริซ่า

มิโฮะ:คิดถึงจังเลย, ตั้งเเต่เธอกลับไป….

มิโฮะนั้นก็ได้กอดกับลอริซ่าด้วยความคิดถึงในทันที

ลอริซ่า:ฉันสบายดีเเละฉัน…. ฉัน…..

มาโฮะ:ให้ตายสิ

มาโฮะนั้นก็กอดกับลอริซ่าในทันที

มาโฮะ:ฉันดีใจนะที่เธอยังอยู่นะ, เเละที่สำคัญเธอยังมีคนอื่นเเละพวกเรานะ

ลอริซ่า:อืม…. ขอบคุณนะ

บอริส:เอาเถอะ, ยังไงก็.....

มิโฮะ,มาโฮะ:อืม

เเล้วมิโฮะ,มาโฮะเเละลอริซ่าก็ได้ค่อยๆคลายกอดกันกับลอริซ่าเเละมิโฮะ, มาโฮะเเละบอริสนั้นก็ได้เริ่มเคารพหลุมศพซึ่งหลุมศพนั้นได้เเก่โบรดิอัส โดคิตัส, ลาลิซ่า โดคิสตัสเเละเรลิซ่า โดคิตัสซึ่งพวกเขาทั้งสามคือครอบครัวของลอริซ่านั้นเอง

มิโฮะ:เอาล่ะ…

หลังจากที่มิโฮะ, มาโฮะเเละบอริสได้เคารพสุสานเสร็จ, พวกเธอนั้นก็ได้เดินเข้าไปหาลอริซ่า

มิโฮะ:ไปกันเถอะลอริซ่า, ไปหาอะไรทำกันเถอะ, ตั้งเเต่วันที่เธอกลับไปฉันมีเรื่องที่อยากจะคุยกับเธอ

ลอริซ่า:ก็ส่งจดหมายกันเกือบตลอดนี่

มาโฮะ:จดหมายน่ะมันใช่เวลานานนี่นากว่าจะส่งถึงเเละที่สำคัญมันรับรู้กันเเค่ฝ่ายเดียวเเละมันต้องใช้เวลานานกว่าจะส่งความรู้สึกนั้นกลับน่ะ, เพราะฉะนั้นการพูดคุยนี่เเหละดีที่สุดเเล้วล่ะ

มาโฮะพูดไปพร้อมทั้งเเตะไหล่ซ้ายของลอริซ่าซึ่งลอริซ่านั้นก็ยิ้มตอบมาโฮะ

ลอริซ่า:นั้นสินะ

บอริส:เอาล่ะไปหาคุณชิโฮะกับท่านไอเรสกันเถอะ, ฉันว่าท่านไอเรสเองก็คงมีเรื่องอยากคุยกับพวกเธอมากมายเหมือนกันนะคุณมิโฮะ, คุณมาโฮะ

มิโฮะ, มาโฮะ:อืม, ไปกันเถอะลอริซัง/ลอริซ่า

ลอริซ่า:อืม

เเล้วทั้งสี่ก็ได้กำลังเดินออกจากสุสานในทันทีโดยมีมิโฮะที่เดินจูงมือลอริซ่าเเละมาโฮะที่เดินเเตะไหล่ซ้ายลอริซ่าเเละบอริสที่เดินไล่หลังในระหว่างที่บอริสเดินไล่หลังทั้งสามคนซึ่งเขาได้หันกลับไปมองที่ป้ายหลุมศพทั้งสามเเละส่งยิ้มให้เล็กน้อยก่อนที่จะเดินตามหลังต่อในทันที

โดยภาพในเหตุการณ์นั้นก็ได้ถูกจับตามองโดยหญิงสาวกลุ่มหนึ่งในชุดฮูดสีขาวเเละได้มีหญิงสาวในชุดฮูดดำคนหนึ่งที่เธอนั้นได้เเอบมองพวกมิโฮะอยู่ที่เงามืดตรงต้นไม้เเละก็ได้โดดหายไป

จบตอนบทส่งท้ายรูท2.2(True ending)

ก็จบกันไปเเล้วสำหรับทั้งสองรูทนั้นคือรูท2.1กับรูท2.2โดยไรท์ขอให้รูท2.2นั้นเป็นฉากจบที่เเท้จริงของFan-ficนี้นะครับเเละผมจะกลับไปเเต่ง fanfic Saijaku Muhai No Bahamut ต่อนะครับ, พอเสร็จเเล้วก็อาจจะกลับมาเเต่งรูท3นะครับเเละต้องขออภัยด้วยนะครับถ้าผมเเต่งอะไรผิดพลาดขาดหายไปด้วยนะครับ, ถ้าหากใครชอบเรื่องนี้ก็รบกวนช่วยกันกดหัวใจกันเเต่ละตอนเเละเเชร์เรื่องนี้ให้เพื่อนๆของผู้อ่านลองมาอ่านกันด้วยนะครับ, ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านที่ได้ตามอ่านจนถึงตอนนี้ผมต้องขอขอบคุณมากเลยนะครับ

Topper49382