(Fan-fic​ girl und​ panzer)​สงครามเซนฉะโด

ตอนที่ 68 : (SS3)​(รูท​2.2)​หวังว่า…..

หวังว่า…..

“เอาล่ะ, เรามาถึงจุดหมายเเล้ว”เสียงผู้หมวดที่มีป้ายชื่อติดว่าเฮมะนั้นก็ได้ตะโกนบอกทุกคนในหน่วยให้เตรียมตัวให้พร้อมในการบุกโจมตี

ซาระดะ:เอาล่ะ, จัดการเลย

บอริส:คาบูม

เเล้วบอริสก็ได้กดรีโมทอะไรบ้างอย่างเเล้วทันใดนั้นกำเเพงที่ล้อมตัวเมืองพระราชวังก็ได้ระเบิดขึ้นมาในทันที

ซาระดะ:เอาล่ะทุกหน่วย, บุกเข้าไปกันเลยเเละกลุ่มเซนฉะโดค่อยยิงสนับสนุนไว้เเล้วค่อยๆตามมา

เเล้วศึกกองทัพญี่ปุ่น(กองกำลังป้องกันตนเองเเละทีมเซนชะโด)เเละทัพปฏิวัติ(NMA, PhantomเเละThe Mask) ปะทะกับกองทัพไฮพีเรียนก็ได้เริ่มต้นขึ้นเเล้วภาพก็ได้ตัดเป็นฉากๆ

ซาระดะ:ทุกหน่วย, บุกเข้าไป

กลุ่มกองทัพญี่ปุ่นเเละทัพปฏิวัติก็ได้บุกเข้าไปในตัวเมืองพระราชวัง

ตูมมมมมมม!!!

เฮมะ:เเย่เเล้ว, ปืนครก

เเต่ทว่าก็ได้เกิดเรื่องไม่คาดฝันนั้นก็คือพวกทหารไฮพีเรียนได้ยิงปืนครกเข้ามาในเขตบ้านเรือน

ชาวบ้าน:ช่วยด้วย

ซึ่งมีชาวบ้านบางส่วนนั้นต่างมีบางส่วนที่วิ่งหนีตายซึ่งพวกเขาเป็นเพียงชาวบ้านระดับล่าง, สามัญเท่านั้น

มิโฮะ:พี่, เอริกะซังงงง

มาโฮะ:มิโฮะ, ทางนี้

มิโฮะที่ตะโกนเรียกมาโฮะ, ซึ่งมาโฮะเองก็พูดตอบมิโฮะให้มาร่วมกลุ่มกัน

เอริกะ:หัวหน้าาาาาาา

ในระหว่างหลบหนีจากการจู่โจมของปืนครก, เอริกะนั้นก็ได้มาสมทบด้วยกันโดยบังเอิญ

ซาวะดะ, ไอเรส:ทุกหน่วย บางส่วนเข้าไปช่วยเหลือชาวบ้านเร็วเข้า, ให้ตายสิเจ้าพวกนี้ไม่ได้มีการเตือนชาวบ้านก่อนหน้าหรือให้หลบภัยเลยหรือไงกัน

ภาพในระหว่างการหลบหนีการโจมตีจากปืนครกนั้นก็มีทหารญี่ปุ่นกับกองกำลังปฏิวัติได้รีบเข้าไปช่วยเหลือชาวบ้าน

มาโฮะ:เร็วเข้าทางนี้, ใกล้ถึงหน้าพระราชวังเเล้ว

มาโฮะ, มิโฮะเเละเอริกะก็ได้รีบหนีตายไปที่หน้าพระราชวัง

มาโฮะ:พวกเราถึงหน้าพระราชวังเเล้ว

มาโฮะ, เอริกะเเละมิโฮะได้มาถึงหน้าพระราชวัง

เอริกะ:หัวหน้าระวัง

เเล้วภาพก็ได้ตัดมาที่ปัจจุบันรถถังเอริกะก็ได้เอารถถังของเธอบังรถถังของมาโฮะไว้

มาโฮะ:เอริกะ

มิโฮะ:เอริกะซัง

เอริกะ:ฉันไม่เป็นไรค่ะ

??? :ยอดเยี่ยมจริงๆเลยเเฮะไอ้พวกรถถังไทเกอร์เนี่ย

ทันใดนั้นก็ได้มีรถถังคันหนึ่งก็ได้เข้ามาหารถถังทั้งสามคัน

มาโฮะ:เเกเป็นใคร

???:ลืมเเนะนำตัวไป, ชื่อของฉันคือการ์ดเดียน เป็นผู้บัญชาการสูงสุดของที่นี่, ขอยอมรับว่าพวกเธอนี่มันสุดยอดจริงๆที่ฝ่าหลบกระสุนปืนครกมาได้จนถึงจุดนี้ได้เเต่น่าเสียดายนะที่พวกเเกคงมาได้เเค่นี้เเหละ

มิโฮะ:ลอริซ่า, อยู่ที่ไหนคะ???

การ์ดเดียน:ลอริซ่า… อ๋อ.. ถ้าหมายถึงยัยนั้นป่านนี้อาจจะนอนเป็นศพเฝ้าที่นั้นเเล้วก็ได้มั้ง

เอริกะ:ที่นั้น…

การ์ดเดียน:ก็ที่ฐานปล่อยอาวุธชีวภาพกัมมันตภาพรังสียังไงล่ะ, เเต่ว่าพวกเเกคงไปที่นั้นไม่ได้หรอก

เอริกะ:ว่ายังไงนะ

มาโฮะ:มิโฮะ

มิโฮะ:ค่ะพี่

มาโฮะ:เธอรีบไปที่นั้นเร็วเข้า, ตอนนี้ลอริซ่าต้องการเธอนะ, เดี่ยวทางนี่พี่จัดการเอง

มาโฮะก็ได้รีบสั่งให้มิโฮะนั้นรีบไปที่นั้นในทันที

มิโฮะ:เเต่ว่า…..

เอริกะ:เร็วเข้าสิมิโฮะ, ตอนนี้มันไม่มีเวลาเเล้ว, เธอเป็นความหวังดีในการช่วยลอริซ่านะเเลพไม่ต้องห่วงหรอกไว้พวกเราจัดการเจ้านี่เสร็จเเล้วจะรีบตามไป

มิโฮะ:รับทราบค่ะ, คุณมาโกะ

มาโกะ:อืม

เเล้วรถถังมิโฮะนั้นก็ได้รีบเคลื่อนตัวไปที่ฐานยิงในทันที

การ์ดเดียน:ชิ, ช่างมันเถอะเเค่เจ้าพวกลูกเจี๊ยบเเค่นี้ไม่คณามือหรอก

มาโฮะ:…….

เอริกะ:ถ้าอย่างนั้นเคยโดนลูกเจี๊ยบตบไหมล่ะคะท่านผู้บัญชาการ

การ์ดเดียน:หนอยยเเก, เจ้าพวกเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม

เเล้วรถถังของการ์ดเดียนนั้นก็เริ่มที่จะจู่โจมรถถังไทเกอร์ของเอริกะกับมาโฮะในทันที

มาโฮะ:เอริกะ

เอริกะ:ค่ะ

เเล้วรถถังไทเกอร์ทั้งสองก็ได้ปะทะกับรถถังของการ์ดเดียนอย่างดุเดือดไม่ว่าจะเป็นเรื่องความไวของรถถัง, ความเเม่นยำในการยิงเเละยิงตอบโต้กันเเละกัน, ความไวในการรีโหลดกระสุน, ฯลฯเเละในระหว่างการต่อสู้นั้นก็ได้มีทีมกองกำลังญี่ปุ่นเเละทัพปฏิวัติบางส่วนที่พ้นการยิงปืนครกเเล้วก็ได้มาช่วยเอริกะเเละมาโฮะเเต่ก็มีกองทัพไฮพีเรียนบางส่วนนั้ยก็ออกมาช่วยเหลือเเละซัพพอร์ตการ์ดเดียนด้วยเช่นกันเเละจนกระทั่งในที่สุด…..

มาโฮะ:เอริกะ

เอริกะ:ค่ะหัวหน้า

เเล้วทันใดนั้นรถถังของมาโฮะเเละเอริกะก็ได้ดริฟต์เข้าไปที่ด้านหลังรถถังของการ์ดเดียน

การ์ดเดียน:บ้าเอ๊ยยยย!!!

เอริกะ, มาโฮะ:ยิงงงงงงงงงงงง!!!!

ตูมมมมมมม!!!! เเล้วรถถังของมาโฮะเเละเอริกะนั้นก็ได้ยิงเข้าไปที่ด้านหลังรถถังของการ์ดเดียนอย่างจังจนรถถังการ์ดเดียนนั้นหมดสภาพในที่สุด

เอริกะ:สำเร็จเเล้วววว

มาโฮะ:ฟู่

ในทันทีที่รู้ผลเเพ้ชนะ, กลุ่มทีมเซนชะโดกับทหารญี่ปุ่นนั้นก็ได้เข้ามาช่วยเหลือพวกมาโฮะเเละเอริกะในทันที

มาโฮะ:พวกเราต้องรีบไปช่วยมิโฮะก่อน

มาโฮะนั้นก็ได้ตัดสินใจพยายามฟืนตัวเองเเต่ทว่าทหารญี่ปุ่นเเละเพื่อนๆนั้นก็ได้ห้ามเธอเอาไว้พร้อมกับทหารบางส่วนจะตามไปช่วยเเต่ทว่า…..

??? :ขอโทษนะเด็กหลงทางนี่เป็นใครเอ๋ย???

ทุกคน:!!!

ทันใดนั้นมาคารอฟกับลูกทีมก็ได้ออกมาพร้อมกับมิโฮะซึ่งตอนนี้มิโฮะนั้นก็ได้ถูกปืนจี้อยู่ที่หัวในทันที

ชิโฮะ:เกิดอะไรขึ้นนะ…!!!

ซูเนโอะ:มิโฮะ

เฮมะ:!!!

เเล้วพวกชิโฮะกับเฮมะที่ตามมาทีหลังนั้นก็ต้องเห็นภาพที่สะเทือนใจมากที่สุดโดยเฉพาะชิโฮะเเละซูเนโอะ

ชิโฮะ:มาโฮะ, นี่มันเกิดอะไรขึ้นนะ

มาโฮะ:ท่านเเม่

เเกร๊ก ทหารญี่ปุ่นในตอนนี้ก็ได้เริ่มเอาปืนมาเล็งที่ตัวมาคารอฟในทันที

มาคารอฟ:เอาสิ, เล็งมาเลยถ้าคิดจะส่งเด็กคนนี้ไปโลกหน้าด้วยกันก็ยิงมาเลย, จริงสิลืมไปเลยพรรคพวกของเด็กคนนี้นะก็โดนคุมตัวเเล้วนะ

ทุกคน:ว่าไงนะ!!!

มิโฮะ:ขอโทษด้วยนะทุกคน

มิโฮะนั้นก็ได้กล่าวด้วยความเศร้าใจเพราะเนื่องจากเธอนั้นไม่สามารถช่วยลอริซ่าเพื่อนของเธอได้มิหนำซ้ำเธอเเละเพื่อนๆลูกทีมของเธอยังถูกจับตัวไปอีก

ชิโฮะ:ลูกกกก

??? :ทหารลดอาวุธลง

ทันใดนั้นก็ได้มีคำสั่งให้กองกำลังญี่ปุ่นนั้นลดอาวุธในทันที

ทหาร:ผู้บังคับบัญชาซาวะดะ

ซาวะดะ หัวหน้าระดับสูงของกองกำลังป้องกันตนเองนั้นก็ทิ้งอาวุธของตัวเองเเล้วเดินออกมาข้างหน้า

ซาวะดะ:ขอฉันเป็นตัวประกันเเทนเเล้วปล่อยตัวเด็กคนนั้นซะ

ทหาร:คุณซาวะดะ

ชิโฮะ:คุณซาวะดะ

ซาวะดะ:ผมเคยบอกคุณเเล้วนิคุณชิโฮะ, ว่าผมจะรับประกันชีวิตของพวกเด็กๆเเต่นี้มันไม่ใช่ที่ผมพูดคุยกันไว้เลยเเม้เเต่นิดเดียว, เพราะฉะนั้นผมจำเป็นต้องรับผิดชอบให้ถึงที่สุดเเม้จะต้องเเลกด้วยชีวิตก็ตาม

ทหาร:คุณซาวะดะ

เเล้วซาวะดะก็ได้ค่อยๆเดินไปข้างหน้าพร้อมกับยกมือสองข้างไปด้วย

มาโฮะ:ช้าก่อน, ให้ฉันไปเเทนเถอะค่ะ

เอริกะ:หัวหน้า

ชิโฮะ:มาโฮะ

มาโฮะ:ท่านเเม่, ฉันเองก็มีส่วนที่ปล่อยมิโฮะไปเพราะฉะนั้นฉันเองก็มีส่วนที่ต้องรับผิดชอบด้วยเช่นกันเเละมิโฮะเองก็เป็นน้องสาวของฉันด้วย

เเล้วมาโฮะนั้นก็ได้เดินออกมาข้างหน้าเเละยกมือทั้งสองข้างเช่นกัน

มิโฮะ:พี่…. อึก

มาคารอฟ:ช่างน่ารักเสียจริงนะเเต่พวกเเกลืมอะไรไปรึเปล่า

เเล้วมาคารอฟก็ได้หยิบบางอย่างที่คล้ายกับรีโมทออกมา

มาคารอฟ:ก่อนที่เเกจะเจ็บปวด, ฉันอยากเห็นสีหน้าของเเกที่เห็นประเทศของพวกเเกถูกทำลายซะหน่อยนะ, ควรดีใจซะนะเพราะหลังจากนี้จบลงมันจะเป็นความเจ็บปวดที่เเท้จริง5555

ทุกคน:หยุดนะะะะะะะะะะ

ไม่ทันที่ทุกคนทีมเซนฉะโดจะร้องห้ามเสร็จ, มาคารอฟก็ได้กดปุ่มรีโมทในทันทีเเต่ทว่า…….

มาคารอฟ:อะไรกัน

มาคารอฟก็ได้กดรีโมทอย่างต่อเนื่องเเต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

มาคารอฟ:อะไรกันเป็นไปไม่ได้…. อย่าบอกนะว่ามัน…..

เพล้ง!!! ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงกระจกเเตกจากชั้น2พระราชวังเเละก็ได้มีร่างเงาชุดฮูดสีขาวที่มีสภาพพังพอสมควรหน้ากากโครงกระดูกนั้นได้ออกมาจากหน้าต่างลงมาเเละได้หยิบปืนพกสองกระบอกลงมาสังหารลูกทีมของมาคารอฟในทันทีจนกระสุนหมดเเละในทันทีที่ถึงพื้นร่างฮูดสีขาวหน้ากากโครงกระดูกนั้นก็ชักมีดสั้นออกมาเเล้วพุ่งเข้าไปหาในทันทีนั้นจึงทำให้มาคารอฟนั้นรีบหลบการโจมตีโดยผลักตัวมิโฮะออกไปอย่างเเรงเเล้วเข้ารีบชักดาบรับการโจมตีของฮูดสีขาวโครงกระดูกในทันที

มาคารอฟ:หนอยเเน่เเก!!! ทำไมเเกถึง…….

ฮูดสีขาว:ฉันยังตายไม่ได้, ถ้าฉันยังทำภารกิจของฉันไม่สำเร็จ… ย่าห์

เเล้วมาคารอฟกับฮํดสีขางนั้นก็ดันมีดดันดาบกันไปมาในทันทีเเต่ทว่า….

มาคารอฟ:555

มาคารอฟนั้นก็ได้ดันเเละปัดมีดของฮูดสีขาวจนกระเด็นไปในที่สุดเเละจะฟันเข้าไปที่หน้าอย่างจังเเต่ว่าฮูดสีขาวนั้นก็ถอยหลบได้ทันเเต่ก็โดนหมวกรบหน้ากากจนพังหลุดออกเเละผ้าคลุมฮูดที่หัวก็หลุดออกมาซึ่งได้ปล่อยผมยาวสีขาวมาเเละใบหน้าที่ขาวซีดเเละดวงตาที่สีเเดงซึ่งเธอนั้นก็คือ……

ทัพปฏิวัติ:ลอริซ่า/ท่านพี่ลอริซ่า

มิโฮะ/มาโฮะ:ลอริซัง/ลอริซ่า

กลุ่มเซนฉะโดบางส่วน:คุณลอริซ่า

ลอริซ่า เอ็มเบ็ตทันทีที่หลบการโจมตีของมาคารอฟ, เธอนั้นก็ถอยตั้งหลักเเละเอาตัวเข้าป้องมิโฮะในทันที

ลอริซ่า:ดูท่าว่าฉันจะมาทันเวลาสินะ

มิโฮะ:ลอริซัง

ลอริซ่า:ไม่ต้องห่วงตอนนี้เพื่อนร่วมทีมของเธอเองก็ปลอดภัยเเล้วเช่นกัน

มาคารอฟ:หึหึหึ…. ฮ่าห์

เเล้วทันใดนั้นมาคารอฟก็ได้โยนระเบิดควันเเละเเสงรอบๆตัวในทันที

ลอริซ่า:…..

เเล้วในช่วงเสี้ยววินาทีลอริซ่าก็ได้ปัดระเบิดเเสงเเละควันที่มาทางเธอไว้ได้หมดเเละทันใดนั้นระเบิดที่เหลือที่กระจายคนละทิศคนละทางนั้นก็ได้ปล่อยเเสงเเละควันออกมาทำให้คนอื่นบอดไปชั่วขณะเเละควันที่ออกมาปกปิดวิสัยทัศน์ในทันที

มาคารอฟ:ไปล่ะ

มาคารอฟก็ได้ถือโอกาสนี้หนีไปในทันที

ลอริซ่า:หนอย……

ลอริซ่าที่คิดจะวิ่งตามไปนั้น… เธอนั้นก็ได้หยุดชะงักเเล้วหันไปทางมิโฮะก่อนที่จะยิ้มเล็กๆให้กับเธอเเต่เเววตาเธอนั้นก็เศร้าเล็กน้อยก่อนที่จะวิ่งต่อเเต่…..

มิโฮะ:ลอริซัง

มิโฮะนั้นก็ได้คว้าเเขนของเธอเอาไว้

มิโฮะ:ขอร้องล่ะลอริซัง

ลอริซ่า:ขอโทษสำหรับที่ผ่านมานะมิโฮะ, ความจริงฉันก็เเค่อยากใช้เวลาย้อนวันวานต่างๆกับเธอเท่านั้นถึงได้…… เเต่ไม่คาดคิดเลยว่าเรื่องมันจะบานปลายถึงขนาดนี้……

ลอริซ่าถึงเเม้ว่าเธอจะไม่ได้หันหน้ามาสบตากับมิโฮะเเต่เสียงของเธอนั้นก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดเเละความอึดอัดใจ

มิโฮะ:ไม่หรอกลอริซังพวกเราน่ะมาด้วยความสมัครใจเพื่อช่วยเหลือเธอน่ะทั้งคุณไอเรสเเละทุกๆคนเค้าเป็นห่วงเธอนะเพราะฉะนั้น……

ลอริซ่า:คงไม่ได้หรอกเพราะฉันยังเหลือคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับน้องสาวฉัน…. ขอโทษนะเเละฝากขอบคุณทุกคนด้วยนะ

เเล้วลอริซ่านั้นก็ได้สะบัดมือของมิโฮะเเล้ววิ่งต่อไปในทันทีเเละก็ได้หยุดกะทันหันพร้อมกับหันมา

ลอริซ่า:มิโฮะ……

ลอริซ่านั้นก็ได้หันกลับมองที่มิโฮะด้วยรอยยิ้มที่เเจ่มใสเเต่ใบหน้านั้นก็ได้เต็มไปด้วยคราบน้ำตา

ลอริซ่า:ถ้าฉันรอดกลับไปได้… ฉัน…. ฉัน………

เเล้วลอริซ่าก็ได้สูดหายใจเข้าลึกๆเเล้วพูดว่า

“หวังว่าเราคงจะได้เล่นเซนฉะโดด้วยกันอีกครั้งนะเเละตลอดไปด้วยกันกับทุกๆคน”

หลังจากที่ลอริซ่าตะโกนทั้งน้ำตาเสร็จ, ลอริซ่านั้นก็วิ่งตามมาคารอฟต่อในทันที

มิโฮะ:ลอริซังงงงงงงงงงงงง!!!

เเล้วมิโฮะนั้นก็ได้ตะโกนชื่อลอริซ่าไล่หลังพร้อมทั้งน้ำตาในทันที

จบตอนหวังว่า……..