(Fan-fic​ girl und​ panzer)​สงครามเซนฉะโด

ตอนที่ 52 : (SS3)​อย่าบอกนะว่า

อย่าบอกนะว่า

ทหาร:ปล่อยตัวเด็กไปซะ, เดี่ยวนี้

คนอื่นๆ:มิโฮะ, คุณมิโฮะ, มิโฮะจัง, ท่านนิชิสึมิ, ท่านมิโฮะ, รุ่นพี่มิโฮะ

ทหารก็ได้เอาปืนเล็งไปที่มาคารอฟทันทีเเละเพื่อนๆกับครอบครัวของมิโฮะต่างตกใจกับสิ่งที่เห็นเป็นอย่างมากที่มาคารอฟที่คาดว่าน่าจะหมดสติไปเเล้วกลับฟื้นขึ้นมาเเละจับตัวมิโฮะไว้เป็นตัวประกัน

มาคารอฟ:ถึงปล่อยไปข้าก็ไม่รอดอยู่ดีน่ะเเหละเเต่อย่างน้อยข้าจะเอาคนของเเกไปโลกหน้านี่เเหละ5555

มาคารอฟก็จับล็อกคอมิโฮะเเน่นกว่าเดิมพร้อมกับหัวเราะอย่างสะใจเเล้วสักพักทหารที่อยู่ในรถถังของมาคารอฟก็ออกมาเเละคุ้มกันราชามาคารอฟทันที

เอริกะ:ไอ้สารเลวเอ้ย

มาโฮะ:ใจเย็นก่อนเอริกะ

เอริกะ:หัวหน้า

มาคารอฟ:หือ

มาโฮะได้ยืนหน้าเหล่าทหารฝ่ายพันธมิตร

มาโฮะ:เอาฉันไปเป็นตัวประกันเเทนมิโฮะเถอะ

ทุกคน:!!!

มิโฮะ:พี่.. ไม่ได้นะ
เเล้วมาโฮะก็ออกมายกมือสองข้างเเล้วค่อยๆเดินเข้าไปเเต่ก็มีใครบ้างคนได้จับไหล่เธอห้ามเธอไว้

ชิโฮะ:ให้เเม่ไปเเทนดีกว่ามาโฮะ, อย่าทำอะไรกับลูกฉันเลยมาคารอฟเอาฉันไปเป็นตัวประกันเเทนเถอะ

ทีมเซนชะโด/ทหาร:คุณชิโฮะ/ท่านเจ้าสำนัก

มิโฮะ/มาโฮะ:ท่านเเม่

ชิโฮะได้ขอร้องให้ตัวเธอนั้นเป็นตัวประกันเเทนมิโฮะ

ซึเนโอะ:เดี่ยวก่อนเอาฉันไปเเทนดีกว่ามาคารอฟ

ซึเนโอะก็ได้ออกมาขอเป็นตัวประกันเเทนมิโฮะ

ชิโฮะ:คุณ

มิโฮะ/มาโฮะ:ท่านพ่อ

ซึเนโอะ:เรื่องเเบบนี้ที่มันเกิดขึ้นเพราะผมเป็นต้นเหตุชิโฮะ, ถ้าผมฟังคำพูดของคุณเเต่เเล้วล่ะก็……

มาคารอฟ:ช่างเป็นครอบครัวที่น่ารักซะจริง5555เเต่พวกเเกลืมอะไรไปหรือเปล่า

ทุกคน:ห๊ะ????

เเล้วมาคารอฟก็ได้เก็บปืนเเล้วหยิบอะไรบางอย่างออกมา

มาคารอฟ:ถึงเวลาฉลองเมอร์รี่คริสต์มาสกันเเล้วยังไงล่ะ

สิ่งที่มาคารอฟหยิบมานั้นคือรีโมตปล่อยอาวุธชีวภาพซึ่งเเน่นอนว่าถ้ากดเมื่อไหร่จะเป็นการจุดชนวนทันที

มาคารอฟ:ยังไงซะก่อนที่ฉันกับยัยนี่จะไปโลกหน้าด้วยกันเอาเป็นว่าฉันขอฉลองวันคริสต์มาสก่อนตายละกัน

ทุกคน:อย่านะ

เเล้วมาคารอฟก็ได้กดปุ่มรีโมตในทันที

ทหารพันธมิตร:บ้าเอ๊ย!!! หยุดเดี่ยวนี้นะ

เเต่ทว่า…..

มาคารอฟ:อะไรกัน

มาคารอฟได้กดระเบิดอยู่หลายครั้งเเต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

มาคารอฟ:อะไรกันอย่าบอกนะว่ามัน….. บ้าเอ้ย!!!

เเล้วมาคารอฟก็ทิ้งรีโมต​ด้วยความโมโหเเล้วก็ผลักตัวมิโฮะ, มาคารอฟก็ได้หยิบปืนเพื่อหมายคิดจะยิงมิโฮะ

ทีมเซนชะโดเเละครอบครัวของมิโฮะ:มิโฮะ,มิโฮะจัง, คุณมิโฮะ, รุ่นพี่, ท่านนิชิสึมิ

ทหารพันธมิตร​:หยุดเดี่ยวนี้นะ

ทันใดนั้นก็มีลมพัดในวินาทีนั้นทำให้มิกะสัมผัสได้ถึงบางอย่าง

มิกะ:สายลม

มาคารอฟ:ลาขาด!!!

ปัง!!!
.

.


.

.


.

.

.

.


.

.

มาคารอฟ:อ๊ากกกกก!!!

มาคารอฟได้ถูกลอบยิงโดนที่เเขนจนขาดเเล้วนอน
ลงเเล้วดิ้นด้วยความเจ็บปวด

ทหารพันธมิตร:ตอนนี้เเหละ

เเล้วทหารพันธมิตรก็ได้รีบใช้ปืนยิงใส่ทหารอีก4คนที่เป็นคนควบคุมรถถังให้กับมาคารอฟในทันทีเเละได้คุมตัวมาคารอฟไว้

ทหารไฮพีเรียน(กลุ่มที่1):ราชามาคารอฟพลาดท่าเเล้วหนีเร็ว

ทหารไฮพีเรียน(กลุ่มที่2):พวกเราเเพ้อย่างงั้นหรอ…….. พวกเรายอมเเพ้เถอะ

เมื่อทหารคนอื่นๆของไฮพีเรียนเห็นหัวหน้าของตนเองได้ถูกลอบยิงจนเสียท่าบางกลุ่มก็ได้วิ่งหนีไปเเละบางกลุ่มก็วางอาวุธขอยอมเเพ้เเละส่วนมิโฮะก็ได้กลับมาวิ่งเข้าออ้มกอดของครอบครัวเเละเพื่อนๆของเธอ

ซึ่งมาคารอฟได้พ่ายเเพ้ซึ่งเป็นอันว่าฝ่ายพันธมิตรเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ

มาโฮะ:จะว่าไปเสียงปืนเมื่อกี้

มาโฮะยังสงสัยเเละเเปลกใจกับเสียงปืนที่ได้ช่วยมิโฮะไว้

มิโฮะ:คงเป็นของเธอคนนั้นนั้นเเหละค่ะ

มาโฮะ:นั้นสินะ

เเล้วมิโฮะก็มองไปที่ต้นวิถีกระสุน

มิโฮะ:ขอบคุณที่ช่วยฉันนะค่ะลอริซัง

จบตอนอย่าบอกนะว่า