(Fan-fic girl und panzer)สงครามเซนฉะโด
ตอนที่ 16 : การประชุมครั้งสุดท้าย(จบบริบูรณ์)
การประชุมครั้งสุดท้ายก่อนลุยศึกเเผ่นดินประเทศไฮพีเรียน
มิโฮะ:พี่ได้โปรดช่วยฉันด้วย
มาโฮะ:มิโฮะ มิโฮะ
??? :มาจังได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยนะ
มาโฮะ:เฮือก
มาโฮะได้สะดุ้งตื่นขึ้นมาพบว่าเธอนั้นได้อยู่ในห้องพยาบาลในตึกอาคารเเห่งหนึ่งเท่าที่เธอจำได้นั้นเธอนั้นเอาตัวบังกระสุนให้มิโฮะ
เเล้วมาโฮะก็ไดมองดูเวลาซึ่งตอนนี้มันก็8โมงเช้าเห็นจะได้
ชิโฮะ:มาโฮะ
มาโฮะ:ท่านเเม่
มาโฮะได้เข้ากอดชิโฮะผู้เป็นเเม่ทัันทีมาโฮะได้ดีใจจนน้ำตาไหลที่เธอยังมีชีวิตอยู่เเละนี่ไม่ใช่ความฝัน
มาโฮะ:เเต่ทำไมหนูถึง…
ชิโฮะ:เรื่องนั้น….
ชิโฮะได้เล่าว่ามีกลุ่มกองกำลังNMAได้เเอบลักลอบเข้ามาจากทางท่อระบายน้ำใต้เมืองซึ่งได้มีทหารจำนวนหนึ่งถูกน็อกจนสลบไม่มีใครเสียชีวิตส่วนเรื่องกระสุนที่ทหารNMAลอบเข้ามายิงกราดใส่พวกมาโฮะนั้นเป็นกระสุนสลบชนิดพิเศษเท่านั้น
มาโฮะ:ช่างเถอะค่ะเเล้วมิโฮะล่ะคะ? มิโฮะอยู่ไหน? ท่านเเม่
ชิโฮะ:เอ่อ… เธออยู่อีกห้องหนึ่งน่ะลูกพักผ่อนก่อนเถอะ
ชิโฮะได้ตอบคำถามมาโฮะด้วยสีหน้าลำบาก
มาโฮะ:ทำไมท่านเเม่ถึงทำสีหน้าลำบากใจอย่างงั้นล่ะ
ชิโฮะ:เเม่ไม่ได้เป็นไรทั้งนั้นเเม่เเค่รู้สึกหงุดหงิดกับตัวเเม่เท่านั้นที่ลูกๆถูกโจมตีเเต่เเม่กลับ….
ชิโฮะได้พูดพร้อมกับกัดฟันตัวเองด้วยความโมโหใส่ตัวเองทันที
มาโฮะ:หนูขอโทษค่ะท่านเเม่ที่ทำให้ท่านเเม่เป็นห่วง
ชิโฮะ:อย่าโทษตัวเองเลยลูกไว้ลูกกับคนอื่นๆพักฟื้นเรียบร้อยเเล้วเจอกันที่ห้องประชุมนะเพราะเเม่เองก็คงมีเรื่องสำคัญที่จะบอกลูกด้วย
มาโฮะ:ค่ะท่านเเม่
เเล้วชิโฮะก็เดินออกจากห้องไปเเละในระหว่างที่มาโฮะกำลังจะหลับตานั้นเธอก็เห็นจิโยะนอนเฝ้าอลิซอย่างใกล้ชิด
มาโฮะ:(จะว่าไปตอนเราตื่นเมื่อกี้ท่านเเม่เองก็เฝ้าอย่างนี้นี่น่า… เเล้วมิโฮะจะเป็นอย่างไรบ้างนะ)
เเล้วมาโฮะก็หลับตาลงพักผ่อนไป
หลังจากที่มาโฮะพักฟื้นเสร็จเธอก็ไปหามิโฮะที่อีกห้องก็ไม่พบทำให้เธอนั้นพยายามออกตามหาเเถวรอบๆในระหว่างที่ออกตามหาเธอเองก็พบว่าก็มีเพื่อนๆทีมเซ็นชะโดเเละเพื่อนของมิโฮะออกตามหาเหมือนกันเเต่ก็ไม่พบใครเลย
จนถึงช่วงเวลาเย็นในระหว่างการประชุมสักพักหนึ่งมาโฮะเเละเพื่อนคนอื่นๆก็ยังไม่เห็นมิโฮะมาห้องประชุมจนกระทั่ง....
มาโฮะ:นี่มันอะไรกันท่านเเม่
มาโฮะได้ถามชิโฮะด้วยความความตกใจเพราะในรายชื่อของคนที่ถูกลักพาตัวไปได้มีมาเพิ่มอีกคนหนึ่งก็คือนิชิซึมิ มิโฮะซึ่งเเน่นอนว่าสร้างความตกใจกับเพื่อนเซ็นชะโดไม่น้อยโดยเฉพาะเอมิ
ชิโฮะ:…
มาโฮะ:ตอบมาหน่อยสิท่านเเม่
มาโฮะได้ถามชิโฮะด้วยความหงุดหงิดเเละความสับสนใจ
เอมิ:นั้นสิ
เอมิผู้เป็นเพื่อนสมัยเด็กของมิโฮะก็ถามด้วยความหงุดหงิดเเละสับสนใจมากไม่เเพ้มาโฮะ
ชิโฮะ:นี่เเหละเรื่องที่สำคัญที่เเม่จะบอกลูก
มาโฮะ:เเม่โกหกหนู
ชิโฮะ:ถ้าเเม่บอกความจริงตอนนั้นทุกคนก็คงจะวู่วามเเละที่สำคัญตอนนี้กองกำลังNMAเองก็กลับประเทศไปเเล้วตอนนี้ที่นั้นพวกทหารไฮพีเรียนมันมาเเทนที่เเล้ว
มาโฮะ:ถ้างั้นหมายความว่า….
เฮมะ:ขอโทษนะที่ขัดจังหวะตามรายงานที่เราได้รับเห็นพวกมันได้พาตัวพวกเด็กๆขึ้นเรือไปประเทศพวกมันเเล้วเเต่ไม่เจอกลุ่มชาวบ้านที่ถูกจับตัวไปมีเเต่พวกเด็กๆทีมเซ็นชะโดเท่านั้น
มาโฮะ:ฮึ่ม..
มาโฮะได้กำมือเก็บความเเค้นไว้
เฮมะ:ทางเราเองไม่ได้นิ่งนอนใจเฉยๆยอมเป็นฝ่ายโดนคนเดียวหรอกนะเพราะอีกไม่นานเราจะส่งกำลังไปโจมตีไฮพีเรียนเช่นกันพวกเธอในห้องนี้จะไปมั้ยตัดสินใจเลย
มาโฮะ:งั้นฉันก็จะไป
เอริกะ:ฉันก็ด้วย
คนอื่นๆ:พวกเราเองก็จะไปด้วย
โดยผลสรุปก็คือไปกันหมดทั้งห้อง
เฮมะ:งั้นก็ดีพวกเธอเข้ามาได้เลย
???:สวัสดีนะทุกคน
มีผู้หญิงผมผมบลอนด์เดินเข้ามาในชุดเครื่องเเบบนักเรียนเซนต์กลอเรียน่าพร้อมกับลูกทีม
ดาร์จีลิ่ง/อัสสัม:คุณ….
???:ฉันคงดูดีสุดเมื่ออยู่ในชุดเครื่องเเบบนี่เเหละน่า
ดาร์จีลิ่ง:คุณเอริล์เกรย์…. ทำไมคุณ…. ถึงมาอยู่ที่นี่
เอริล์เกรย์:โธ่ดาร์จี่พูดมาอย่างนี้ฉันเสียใจนะก็มาช่วยรุ่นน้องสุดที่รักเเละคนอื่นๆที่กำลังเดือดร้อนยังไงล่ะจ๊ะเเละที่สำคัญลูกทีมของเธอเองก็ถูกจับซึ่งลูกทีมของรุ่นน้องก็เป็นรุ่นน้องของฉันฉันคงอยู่เฉยๆไม่ได้หรอก
คนที่เข้ามาในห้องคือเอริล์เกรย์อดีตหัวหน้าเซนต์กลอเรียน่าฉายาปีศาจครอมเวลล์
เฮมะ:เธอที่อยู่ตรงนั้นนะเข้ามาด้วยสิ
???:ค่ะ
เเล้วก็มีผู้หญิงผมสีฟ้าพร้อมกับเด็กนักเรียนคนอื่นๆในชุดเครื่องเเบบโรงเรียนมาจีโน่
ซาโอริ:คุณเอเเคลร์
เอเเคลร์:สวัสดีค่ะทุกคนถึงเเม้ว่าฉันอาจจะไม่เเข็งเเกร่งเเต่ตอนนี้พวกฉันก็อยากเป็นส่วนหนึ่งของทุกๆคนในการช่วยเหลือคนอื่นๆเพราะทุกคนต่อสู้กันเเทบตายเเต่ตอนนั้นฉันกลับมัวเเต่กลัวเเต่ตอนนี้ฉันไม่กลัวเเล้วขอให้ฉันได้ไปช่วยเหลือคนอื่นๆกับทุกคนด้วยเถอะ
เเล้วมาโฮะก็เดินไปหาเอเเคลร์เเละยื่นมือทันที
มาโฮะ:ขอฝากด้วยนะค่ะคุณเอเเคลร์เเละคุณเอริล์เกรย์
เอเเคลร์/เอริล์เกรย์:เช่นกันค่ะคุณมาโฮะ
เฮมะ:อีก5วันพวกเธอจะได้รับการฝึกอย่างหนักเเละจะลุยไปพร้อมกับกองทัพญี่ปุ่นเเละเเน่นอนว่าทางสหประชาชาติเองก็จะช่วยเหลืออย่างเต็มที่ด้วยเดี่ยวเริ่มฝึกตั้งเเต่ในวันพรุ่งนี้ขอให้ทุกคนรับทราบด้วย
ทุกคน:รับทราบ
มาโฮะ:(5วันอย่างงั้นหรอ)
มาโฮะได้เเต่ต้องเก็บความหงุดหงิดเเละความเเค้นไว้ในใจเพราะถึงเธอจะเเย้งยังไงก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาอยู่ดี
มาโฮะ:(รอพี่ก่อนนะมิโฮะพี่จะต้องไปช่วยเธอให้ได้อย่างเเน่นอนเเละไวท์รีปเปอร์เราจะได้เห็นดีกันเเน่)
เเละทุกคนต่างเเยกย้ายออกจากห้องกันไปเเต่มีคนหนึ่งที่หลังประชุมเสร็จเธอก็รีบไปที่ลับตาคนในทันที
???:ท่านไวท์รีปเปอร์ค่ะอีก5วันพวกนั้นจะมาค่ะ
ไวท์รีปเปอร์:รับทราบทำหน้าที่ของเธอต่อไปโอริอัส
โอริอัส:รับทราบค่ะ
จบตอนการประชุมครั้งสุดท้ายก่อนศึกบนเเผ่นดินไฮพีเรียน
จบบริบูรณ์ช่วงที่หนึ่งของสงครามเซ็นชะโด
การโจมตีของกองกำลังเเห่งฝันร้าย
มิโฮะ:พี่ได้โปรดช่วยฉันด้วย
มาโฮะ:มิโฮะ มิโฮะ
??? :มาจังได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยนะ
มาโฮะ:เฮือก
มาโฮะได้สะดุ้งตื่นขึ้นมาพบว่าเธอนั้นได้อยู่ในห้องพยาบาลในตึกอาคารเเห่งหนึ่งเท่าที่เธอจำได้นั้นเธอนั้นเอาตัวบังกระสุนให้มิโฮะ
เเล้วมาโฮะก็ไดมองดูเวลาซึ่งตอนนี้มันก็8โมงเช้าเห็นจะได้
ชิโฮะ:มาโฮะ
มาโฮะ:ท่านเเม่
มาโฮะได้เข้ากอดชิโฮะผู้เป็นเเม่ทัันทีมาโฮะได้ดีใจจนน้ำตาไหลที่เธอยังมีชีวิตอยู่เเละนี่ไม่ใช่ความฝัน
มาโฮะ:เเต่ทำไมหนูถึง…
ชิโฮะ:เรื่องนั้น….
ชิโฮะได้เล่าว่ามีกลุ่มกองกำลังNMAได้เเอบลักลอบเข้ามาจากทางท่อระบายน้ำใต้เมืองซึ่งได้มีทหารจำนวนหนึ่งถูกน็อกจนสลบไม่มีใครเสียชีวิตส่วนเรื่องกระสุนที่ทหารNMAลอบเข้ามายิงกราดใส่พวกมาโฮะนั้นเป็นกระสุนสลบชนิดพิเศษเท่านั้น
มาโฮะ:ช่างเถอะค่ะเเล้วมิโฮะล่ะคะ? มิโฮะอยู่ไหน? ท่านเเม่
ชิโฮะ:เอ่อ… เธออยู่อีกห้องหนึ่งน่ะลูกพักผ่อนก่อนเถอะ
ชิโฮะได้ตอบคำถามมาโฮะด้วยสีหน้าลำบาก
มาโฮะ:ทำไมท่านเเม่ถึงทำสีหน้าลำบากใจอย่างงั้นล่ะ
ชิโฮะ:เเม่ไม่ได้เป็นไรทั้งนั้นเเม่เเค่รู้สึกหงุดหงิดกับตัวเเม่เท่านั้นที่ลูกๆถูกโจมตีเเต่เเม่กลับ….
ชิโฮะได้พูดพร้อมกับกัดฟันตัวเองด้วยความโมโหใส่ตัวเองทันที
มาโฮะ:หนูขอโทษค่ะท่านเเม่ที่ทำให้ท่านเเม่เป็นห่วง
ชิโฮะ:อย่าโทษตัวเองเลยลูกไว้ลูกกับคนอื่นๆพักฟื้นเรียบร้อยเเล้วเจอกันที่ห้องประชุมนะเพราะเเม่เองก็คงมีเรื่องสำคัญที่จะบอกลูกด้วย
มาโฮะ:ค่ะท่านเเม่
เเล้วชิโฮะก็เดินออกจากห้องไปเเละในระหว่างที่มาโฮะกำลังจะหลับตานั้นเธอก็เห็นจิโยะนอนเฝ้าอลิซอย่างใกล้ชิด
มาโฮะ:(จะว่าไปตอนเราตื่นเมื่อกี้ท่านเเม่เองก็เฝ้าอย่างนี้นี่น่า… เเล้วมิโฮะจะเป็นอย่างไรบ้างนะ)
เเล้วมาโฮะก็หลับตาลงพักผ่อนไป
หลังจากที่มาโฮะพักฟื้นเสร็จเธอก็ไปหามิโฮะที่อีกห้องก็ไม่พบทำให้เธอนั้นพยายามออกตามหาเเถวรอบๆในระหว่างที่ออกตามหาเธอเองก็พบว่าก็มีเพื่อนๆทีมเซ็นชะโดเเละเพื่อนของมิโฮะออกตามหาเหมือนกันเเต่ก็ไม่พบใครเลย
จนถึงช่วงเวลาเย็นในระหว่างการประชุมสักพักหนึ่งมาโฮะเเละเพื่อนคนอื่นๆก็ยังไม่เห็นมิโฮะมาห้องประชุมจนกระทั่ง....
มาโฮะ:นี่มันอะไรกันท่านเเม่
มาโฮะได้ถามชิโฮะด้วยความความตกใจเพราะในรายชื่อของคนที่ถูกลักพาตัวไปได้มีมาเพิ่มอีกคนหนึ่งก็คือนิชิซึมิ มิโฮะซึ่งเเน่นอนว่าสร้างความตกใจกับเพื่อนเซ็นชะโดไม่น้อยโดยเฉพาะเอมิ
ชิโฮะ:…
มาโฮะ:ตอบมาหน่อยสิท่านเเม่
มาโฮะได้ถามชิโฮะด้วยความหงุดหงิดเเละความสับสนใจ
เอมิ:นั้นสิ
เอมิผู้เป็นเพื่อนสมัยเด็กของมิโฮะก็ถามด้วยความหงุดหงิดเเละสับสนใจมากไม่เเพ้มาโฮะ
ชิโฮะ:นี่เเหละเรื่องที่สำคัญที่เเม่จะบอกลูก
มาโฮะ:เเม่โกหกหนู
ชิโฮะ:ถ้าเเม่บอกความจริงตอนนั้นทุกคนก็คงจะวู่วามเเละที่สำคัญตอนนี้กองกำลังNMAเองก็กลับประเทศไปเเล้วตอนนี้ที่นั้นพวกทหารไฮพีเรียนมันมาเเทนที่เเล้ว
มาโฮะ:ถ้างั้นหมายความว่า….
เฮมะ:ขอโทษนะที่ขัดจังหวะตามรายงานที่เราได้รับเห็นพวกมันได้พาตัวพวกเด็กๆขึ้นเรือไปประเทศพวกมันเเล้วเเต่ไม่เจอกลุ่มชาวบ้านที่ถูกจับตัวไปมีเเต่พวกเด็กๆทีมเซ็นชะโดเท่านั้น
มาโฮะ:ฮึ่ม..
มาโฮะได้กำมือเก็บความเเค้นไว้
เฮมะ:ทางเราเองไม่ได้นิ่งนอนใจเฉยๆยอมเป็นฝ่ายโดนคนเดียวหรอกนะเพราะอีกไม่นานเราจะส่งกำลังไปโจมตีไฮพีเรียนเช่นกันพวกเธอในห้องนี้จะไปมั้ยตัดสินใจเลย
มาโฮะ:งั้นฉันก็จะไป
เอริกะ:ฉันก็ด้วย
คนอื่นๆ:พวกเราเองก็จะไปด้วย
โดยผลสรุปก็คือไปกันหมดทั้งห้อง
เฮมะ:งั้นก็ดีพวกเธอเข้ามาได้เลย
???:สวัสดีนะทุกคน
มีผู้หญิงผมผมบลอนด์เดินเข้ามาในชุดเครื่องเเบบนักเรียนเซนต์กลอเรียน่าพร้อมกับลูกทีม
ดาร์จีลิ่ง/อัสสัม:คุณ….
???:ฉันคงดูดีสุดเมื่ออยู่ในชุดเครื่องเเบบนี่เเหละน่า
ดาร์จีลิ่ง:คุณเอริล์เกรย์…. ทำไมคุณ…. ถึงมาอยู่ที่นี่
เอริล์เกรย์:โธ่ดาร์จี่พูดมาอย่างนี้ฉันเสียใจนะก็มาช่วยรุ่นน้องสุดที่รักเเละคนอื่นๆที่กำลังเดือดร้อนยังไงล่ะจ๊ะเเละที่สำคัญลูกทีมของเธอเองก็ถูกจับซึ่งลูกทีมของรุ่นน้องก็เป็นรุ่นน้องของฉันฉันคงอยู่เฉยๆไม่ได้หรอก
คนที่เข้ามาในห้องคือเอริล์เกรย์อดีตหัวหน้าเซนต์กลอเรียน่าฉายาปีศาจครอมเวลล์
เฮมะ:เธอที่อยู่ตรงนั้นนะเข้ามาด้วยสิ
???:ค่ะ
เเล้วก็มีผู้หญิงผมสีฟ้าพร้อมกับเด็กนักเรียนคนอื่นๆในชุดเครื่องเเบบโรงเรียนมาจีโน่
ซาโอริ:คุณเอเเคลร์
เอเเคลร์:สวัสดีค่ะทุกคนถึงเเม้ว่าฉันอาจจะไม่เเข็งเเกร่งเเต่ตอนนี้พวกฉันก็อยากเป็นส่วนหนึ่งของทุกๆคนในการช่วยเหลือคนอื่นๆเพราะทุกคนต่อสู้กันเเทบตายเเต่ตอนนั้นฉันกลับมัวเเต่กลัวเเต่ตอนนี้ฉันไม่กลัวเเล้วขอให้ฉันได้ไปช่วยเหลือคนอื่นๆกับทุกคนด้วยเถอะ
เเล้วมาโฮะก็เดินไปหาเอเเคลร์เเละยื่นมือทันที
มาโฮะ:ขอฝากด้วยนะค่ะคุณเอเเคลร์เเละคุณเอริล์เกรย์
เอเเคลร์/เอริล์เกรย์:เช่นกันค่ะคุณมาโฮะ
เฮมะ:อีก5วันพวกเธอจะได้รับการฝึกอย่างหนักเเละจะลุยไปพร้อมกับกองทัพญี่ปุ่นเเละเเน่นอนว่าทางสหประชาชาติเองก็จะช่วยเหลืออย่างเต็มที่ด้วยเดี่ยวเริ่มฝึกตั้งเเต่ในวันพรุ่งนี้ขอให้ทุกคนรับทราบด้วย
ทุกคน:รับทราบ
มาโฮะ:(5วันอย่างงั้นหรอ)
มาโฮะได้เเต่ต้องเก็บความหงุดหงิดเเละความเเค้นไว้ในใจเพราะถึงเธอจะเเย้งยังไงก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาอยู่ดี
มาโฮะ:(รอพี่ก่อนนะมิโฮะพี่จะต้องไปช่วยเธอให้ได้อย่างเเน่นอนเเละไวท์รีปเปอร์เราจะได้เห็นดีกันเเน่)
เเละทุกคนต่างเเยกย้ายออกจากห้องกันไปเเต่มีคนหนึ่งที่หลังประชุมเสร็จเธอก็รีบไปที่ลับตาคนในทันที
???:ท่านไวท์รีปเปอร์ค่ะอีก5วันพวกนั้นจะมาค่ะ
ไวท์รีปเปอร์:รับทราบทำหน้าที่ของเธอต่อไปโอริอัส
โอริอัส:รับทราบค่ะ
จบตอนการประชุมครั้งสุดท้ายก่อนศึกบนเเผ่นดินไฮพีเรียน
จบบริบูรณ์ช่วงที่หนึ่งของสงครามเซ็นชะโด
การโจมตีของกองกำลังเเห่งฝันร้าย
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
