the ghost fighter

โรงเรียน อาคาร1 ตึกๆๆๆๆๆๆเสียงวิ่งขึ้นบันไดจากชั้นหนึ่งวิ่งขึ้นไปชั้นสองจนถึงชั้นสาม

 เธอหยุดตรงบันไดแล้ววิ่งเข้าไปห้องเรียนทันที  “สายแล้ว สายแล้ว วันแรกก็มาโรงเรียนสายเลย ”

หน้าห้องเรียน “สวัสดีค่ะขอโทษที่มาสายค่ะ”
ตอนที่ 1 อาจารย์ : เธอนักเรียนใหม่พึ่งย้ายมาโรงเรียนวันแรกสินะ นักเรียนใหม่ : ค่ะ อาจารย์ : มาวันแรกก็สายเลยนะเข้ามาแนะนำตัวก่อน หน้าชั้นเรียน นักเรียนใหม่ : สวัสดีค่ะฉันชื่อ นางสาว ณิชมน รัตนา ชื่อเล่น ซาน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ อาจารย์ : แนะนำตัวเสร็จแล้วก็ไปนั่งที่ตรงนั้นนะ ซาน : ค่ะ อาจารย์  บรรยากาศในห้องเรียนเงียบสงบมาก หลังคาบเรียนถึงเวลาพักเที่ยง ซานิ : สวัสดีนักเรียนใหม่ฉันชื่อซานิยินดีที่ได้รู้จักนะ ส่วนคนนั้นชื่อจิ๊บ ซานิน่าตาน่ารักผมสั้นสูง 160 รูปร่างสมส่วน ส่วนนั้นคือจิ๊บ เหมือนสาวเกาหลีเป็นรองดาวโรงเรียน สูง 165 ซานิ : เด็กใหม่ไปกินข้าวกัน โรงอาหาร นักเรียนทุกคนต่างยืนเข้าแถวต่อเพื่อจะรับอาหาร โต๊ะอาหารซาน : โรงเรียนที่นี่คนเยอะดีนะ จิ๊บ : ก็เยอะดีแต่มีอยู่สองสามเรื่องที่ฉันขอเตือนเด็กใหม่อย่างเธอก่อนนะ ซานิ : เรื่องแรกหลัง 3 ทุ่ม ทุกคนที่อยู่บริเวณโรงเรียนต้องกลับบ้านให้หมดจะมีการเรียนถึงแค่ 1 ทุ่มคือคาบเรียนทบทวนของวัน คือจาก5โมงเย็นถึง1ทุ่มเป็นคาบเรียนทบทวนอิสระ จิ๊บ : ข้อที่สองหลังโรงเรียนมีตึกเก่าอยู่สองตึกหลัง 6 โมงเย็นห้ามเข้าไปเด็จขาดที่นั้นได้ข่าวว่ามีผีดุมากด้วย ซานิ : และข้องสุดท้าย คนที่ห้ามเข้าไปยุ่งมีอยู่สามคน คนแรก พวกม.6ห้องสาม เป็นพวกบ้าพลัง จิ๊บ : เป็นแชมป์ต่อสู้ของโรงเรียนชื่อว่า กาย อยู่ชมรมต่อสู้ คนที่สอง อยู่ชมรมว่ายน้ำ คนที่ชื่อ ฟิวส์ คนนี้นิสัยส่วนตัวเป็นคนเงียบๆ  ซานิ : คนสุดท้ายดาวโรงเรียนหน้าตาหล่อมากชื่อ ชิน จิ๊บ : ทั้ง 3 คนนี้ต่างเป็นที่หมายปองของสาวๆในโรงเรียนเราถ้ามีสาวคนไหนไปยุ่งส่วนมากไม่โดนขู่ก็โดนทำร้ายร่างกาย ซาน : แล้วใครทำล่ะ จิ๊บ : ก็สาวๆคลั้งรักไง อยู่ๆก็มีเสียงตะโกนจากโต๊ะข้างๆ ฟิวส์ชายหนุ่มสูง 175 รูปร่างดี ผิวขาว หล่อ เป็นท็อป3ของโรงเรียน

ฟิวส์ : ซาน………..ซาน……….ยัยเกี๊ยวน้อย ซานหันไปที่โต๊ะข้างๆ ซาน : ฟิวส์หรอ พูดจบซานก็หันไปคุยกับจิ๊บและซานิต่อ ซาน : ฉันนึกว่าใครที่แท้ก็หนุ่มหล่อท็อป 3 ของโรงเรียนที่พวกเธอว่าหรอ จิ๊บ : พวกเธอรู้จักกันหรอ 

ซาน : ใช่รู้จักดีเลยล่ะ เพื่อนวัยเด็กฉันเอง ฟิวส์ลุกขึ้นจากโต๊ะพุ้งตรงมาหาซานทันที ฟิวส์ : ซานสบายดีไหม ในขณะที่ฟิวส์กำลังทักทายซานอยู่นั่น ผู้หญิงที่อยู่ในโรงอาหารต่างมองหน้าไปที่ซานทั้งโรงอาหาร ซาน : ฟิวส์ฉันไม่อยากเป็นจุดสนใจนายรีบกลับไปนั่งโต๊ะนายซะ ฟิวส์ : นี่……ยัยเกี๊ยวน้อย ฟิวส์พูดไปแล้วก็ลูบหัวซานไปด้วย ซาน : นายทำอะไรของนายพวกสาวคลั่งรักจะตามไปตบฉันไหมเนี่ย !! ฟิวส์ : ใครจะทำเธอได้ เป็นถึงคาราเต้สายดำแล้วยังเก่งการต่อสู้อีก เธอไม่สนใจไปอยู่ชมรมกับเจ้าบ้า กาย หรอหรือจะมาอยู่ ชมรมว่ายน้ำก็ได้นะ จิ๊บ : สามคนที่ฉันพูดถึงเธอรู้จักหมดเลยหรอซาน ซาน : ก็ไอ้บ้าทั้งสามคนเป็นเพื่อนสมัยเด็กฉันนะบ้านอยู่ติดๆกัน เลยเล่นด้วยกันมาแต่เด็ก 

ซานิ : หลังกินข้าวเสร็จเธอจะเข้าห้องเรียนเลยไหม ซาน : ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ 

หลังกินข้าวเสร็จ ข่าวที่ว่าเด็กที่พึ่งย้ายเข้ามาใหม่เป็นเพื่อนสนิทของทั้งสามหนุ่มต่างก็แพร่ทั่วโรงเรียน 

ห้องน้ำหญิง  หน้ากระจก ซานที่กำลังส่องกระจกอยู่ ก็ได้ยินเสียงปิดประตู กลุ่มผู้หญิง 3-4 คนเดินเข้ามาล้อมซานไว้ หญิง : เธอเด็กใหม่สินะ ผู้หญิงคนที่ 2 : รู้จักทั้งสามคนด้วยหรอเห็นว่าสนิทกันด้วย ผู้หญิงคนที่ 3 : มาใหม่ก็อย่าอวดดีล่ะ ซาน : ถ้าพวกเธอมาด้วยเรื่องแค่นี้ก็กลับไปตอนที่ฉันกำลังอารมณ์ดีอยู่ หญิง : คิดว่าตัวเองเก่งหรอ ทั้ง4 คนก็เข้ารุมซานแต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซาน หลังจากสู้เสร็จ ขณะที่ซานกำลังเดินจะเปิดประตูอยู่ๆก็มีลมปะทะหน้าจนซานต้องถอยหลังสามสี่ก้าว กลุ่มผู้หญิงที่ซานทำร้ายต่างก็หวาดกลัวขึ้นมาทันทีซานเลยหันกลับไปถาม 

ซาน : ฉันถาม........พวกเธอตอบ ถ้าไม่ตอบก็ไม่มีใครออกจากห้องน้ำไปได้ หญิง : ห้องน้ำหลังตึกไม่ค่อยมีใครเข้าส่วนมากถ้าจะมาก็ต้องมาอย่างน้อย3-4คน มีเธอคนแรกที่มาคนเดียว เธอไม่กลัวหรอ ซาน : ขอยืมลิปหน่อย 

หญิง : เธอจะเอาไปทำอะไร ซาน : เอามาเหอะฉันลืมเอาลิปมา.......แล้วพวกเธอรีบไปซะ หญิงยื่นลิปให้ซานแล้วทั้ง4คนก็รีบวิ่งออกไปทันที ซานที่อยู่ในห้องน้ำคนเดียวอยู่ๆไฟในห้องน้ำก็ติดๆดับๆ ซานเดินไปที่หน้ากระจกใช้ลิปเขียนอักขระ แล้วท่องคาถา ซาน : เธอออกมาได้แล้ว ผีนักเรียนผมยาวปิดหน้าเสื้อเต็มไปด้วยโคลน กระโปรงขาดๆตามตัวมีแต่รอยแผลก็ปรากฏตัวขึ้น ผีนักเรียนยืนมองไม่พูดไม่จา ซาน : ถ้าจะมาหลอกฉันไม่กลัวนะ ฉันมีให้สองทางเลือก 1 ห้ามออกมาให้ใครเห็นอีกจนกว่าจะได้ไปผุดไปเกิด หรือ 2 ให้ฉันจัดการส่งเธอไปนรกเอง ผีนักเรียนก็กริ๊ดดังไปทั่วห้องน้ำดังจนไปถึงโรงอาหารทุกคนที่นั่งกินข้าวต่างก็รีบกินแล้วรีบขึ้นก้องเรียนทันที ซาน : เธออยากได้ทางเลือกที่สองหรอ ทั้งคู่ยืนมองหน้ากันได้พักหนึ่ง ชินก็เดินเข้ามา ชิน หนุ่มหล่อดาวโรงเรียน เก่ง ฉลาด สูง 178 ผิวขาวเนียนหน้าตาหล่อมาก เป็นคนขี้เล่น อารมณ์ดี

ชิน : ฉันเจอเธอแล้ว ชินกำลังจะวิ่งเข้าไปหาผีตนนั้นอยู่ๆซานก็เข้าขัดขวางทันที 

ชิน : เธอจะทำอะไร........ซาน.....ซานหรอยัยเกี๊ยวน้อยของฉัน ซาน : ไม่ได้เจอกันนานเลยนะชิน นายมีธุระอะไร ชิน : วันก่อนยัยผีบ้านี่ไปหลอกเด็กม.4จนตกบันได ซาน : ที่ชินพูดมาเธอทำจริงหรือป่าว ผีนักเรียน : ฉันแค่ต้องการให้ช่วย พวกเธอช่วยฉันตามหาสร้อยแล้วคืนให้แม่ฉันด้วย เมื่อสามปีก่อนฉันตายที่หลังโรงเรียนนอกนั้นฉันจำอะไรไม่ได้เลยฉันรู้แค่ว่าฉันตายที่หลังโรงเรียน ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นใครพ่อแม่ชื่ออะไรฉันรู้แค่ว่าฉันตายที่หลังโรงเรียน

 ซาน : โอเคเดียวชม.ว่างฉันไปหาให้ เธอจะได้หมดห่วง ชินนายไปสืบดูหน่อยว่าเธอชื่ออะไร 

ชิน : เธอสนใจเข้าชมรมฉันไหม ซาน : ชมรมอะไร ชิน : โกสเตอร์ ซานพูดตัดบท ซาน : ฉันต้องเข้าเรียนแล้ว ห้องเรียน6/2 ซาน : ฉันถามหน่อยพวกเธอมีชมรมกันหรือยัง จิ๊บ : ฉันกับซานิอยู่ชมรมโกสเตอร์ มีอะไรหรอ ซาน : แล้วชมรมโกสเตอร์ มีกี่คน ซานิ : ก็มีกันสามคนแต่ตอนนี้กำลังจะโดนสั่งปิดชมรม ซาน : เพราะอะไร จิ๊บ : เพราะว่ากฏของโรงเรียนไง ชมรมต้องมีสมาชิก 4 คน นั้นหมายถึงถ้ามีสมาชิก 4 คนก็จะไม่ถูกยุบ ซาน : งันฉันจะสมัครชมรมโกสเตอร์ ซานิ : แต่ชมรมเราต้องมีพรสวรรค์หรือสัมผัสที่6 ซาน : งันแสดงว่าพวกเธอ ซานิ : จะหาว่าฉันกับจิ๊บบ้าก็ได้ จิ๊บ : ซานิเก่งด้านไอที การทำอาวุธปราบผีนะ ซานิ : ส่วนจิ๊บถ้าสัมผัสกับวัตถุของคนตายหรือให้ผีเข้าสิงก็จะเห็นอดีตของผีตนนั้น แต่การเข้าสิงต้องมีคนทำพิธีอยู่ด้วยถ้าผีอาละวาดขึ้นมามันจะอันตราย เวลาที่จะให้ผีเข้าสิงเราจะทำพิธีวาดวงกลมไว้เวลาเข้าสิงแล้วเราจะปิดวงกลมทันทีผีก็จะไม่สามารถออกจากวงกลมได้ ซาน : แล้วถ้าผีตนนั้นมีพลังมากล่ะ ซานิ : เคยมีอนู่นะที่วงกลมเราแตกแต่เราทำสองถึงสามชั้น ไม่เคยมีผีตนไหนทะลุได้ถึงชั้นสอง ซาน : เพราะอะไร ซานิ : ชั้นแรกเราจะวางลูกแก้วมณีกำจัดวิญญาญไว้ทั้งสี่ทิศส่วนชั้นที่สองเวลาผีเข้าร่างของจิ๊บแล้วเราจะล้อมด้วยสายสิญจน์ ชั้นในสุดจะเป็นเกลือปลุกเสก แต่เราไม่ได้มีดีแค่ในโรงเรียนนะ พวกผู้ใหญ่ข้างนอกบางครั้งก็จ้างเราไปปราบผี จิ๊บ : แถบค่าจ้างก็เยอะด้วย ซานิ : ถ้าเธอจะเข้าชมรมเธอมีสัมผัสที่ 6 หรอ 
ซาน : คืนนี้มาหาฉันที่หลังโรงเรียนตอนทุ่มครึ่งสิฉันจะให้พวกเธอดูว่าฉันทำอะไรได้บ้าง ตัดมาทางด้านชิน ที่เข้าไปห้องคอมค้นหาการตายของผีนักเรียนที่พึ่งเจอ หน้าคอมพิวเตอร์ ชิน : เจอแล้วๆๆๆเยียม เสียงโทรศัพท์ 

ชิน : นี่ยัยเกี๊ยวน้อยฉันเจอแล้ว ข้อมูลที่เธอต้องการ ซาน : เลิกเรียกฉันว่ายัยเกี๊ยวน้อยสักทีเถอะแล้วก็คืนนี้ทุ่มครึ่งเจอกันที่หลังโรงเรียน 

เวลาทุ่มครึ่ง ซาน ซานิ จิ๊บ ก็มาที่หลังโรงเรียนบรรยากาศหลอนมาก ซานิ : ฉันกลับก่อนได้ไหมบรรยากาศไม่อำนวยเท่าไร ชิน : เธอสองคนก็มาหรอ จิ๊บ : หัวหน้าชมรมก็มาหรอคะ ชิน : พวกเธอรู้จักกันแล้วหรอฉันกำลังจะดึงตัวยัยเกี๊ยวน้อยมาเข้าชมรมพอดี ซาน : หุบปากนายได้แล้ว จิ๊บ : ยัยเกี๊ยวน้อยหรอฉายาเธอหรอ ซาน : มีแค่คนบ้าทั้งสามคนเท่านั้นที่เรียกฉัน ถ้าพวกเธอสองคนเรียกฉันเกี๊ยวน้อยเธอสองคนตายแน่ ซานเริ่มพิธีการ เรียกผีนักเรียนคนนั้นออกมา จิ๊บ : เธอเรียกผีได้ด้วยหรอ ชิน : ยังมีมากกว่านั้นอีกนะยัยเกี๊ยวน้อยนะคือมือปราบผีว่าที่อันดับหนึ่งในอนาคต

 ซาน : อย่าโม้ให้มาก……มาแล้ว……เธอมาแล้วหรอ เธอตายบริเวณไหน 

ผีนักเรียน : หนีไป หนีไป หนีไป
ผีนักเรียนพูดจบก็เหมือนมีใครกำลังดึงกระชากตัวเธอจากด้านหลัง ซานไม่รอช้ารีบคว้าดินแล้วท่องคาถาปาใส่ทันทีแต่ก็ไม่ทันการผีนักเรียนหายไปต่อหน้าต่อตา ซาน : บ้าเอ๋ยเกือบได้เรื่องแล้วแท้ๆ มันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้นแน่ๆ อยู่ๆก็มีลมแรงๆพัดไปพัดมาบริเวณรอบๆที่พวกเข้าทั้งสี่คนยืนอยู่ ซานหยิบไม้ขึ้นมาแล้วท่องคาถาปักไม้ไปที่ดิน ลมที่กำลังพัดอย่าบ้าคลั่งสงบทันที ซาน : วันนี้กลับกับก่อนคงไม่ได้อะไร พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ ตอนนี้ก็จะสองทุ่มแล้ว จิ๊บ : ซานพรุ่งนี้เข้าไปที่ห้องชมรมด้วยนะ เธอคือสมาชิกคนที่ 4 ของเรา ทุกคนต่างแยกย้ายกลับบ้าน 

โรงเรียน ตอนเที่ยง ห้องชมรมโกสเตอร์  จิ๊บ : ซานมาแล้วหรอ ซาน : นี่หรอห้องชมรมของพวกเธอ ซานิ : ใช่แล้ว เจ๋งใช่ไหมล่ะ ห้องปฏิบัติการของเรามีสองที่ ที่แรกคืนโรงเรียนอีกที่คือบ้านของจิ๊บนะ ซาน : แล้วพ่อแม่เธอไม่ว่าหรอ จิ๊บ : พ่อกับแม่ฉันอยู่ต่างประเทศ นานๆจะมาหา แต่ไม่ต้องกลัวบ้านฉันมีห้องลับอีก พ่อกับแม่ฉันไม่รู้หรอก 

จิ๊บ : วันนี้วันศุกร์ฉันรับงานไว้แล้ว มีออเดอร์ที่โรงงานร้าง ได้ข่าวว่าเมื่อ10ปีก่อนมีเหตุไฟไหม้ทำให้คนงานตายกันเยอะมาก ซานิ : งานนี้คงรับเงินเยอะแน่เลย จิ๊บ : ถ้าเจ้าของที่ดินขายได้จะแบ่งกำไร 5%ให้เรา ซานิ : 2,500,000 ซาน : เยอะนะเนี่ย ชิน : จะว่าเยอะมันก็ไม่เยอะหรอยัยเกี๊ยวน้อยเพราะเงินส่วนหนึ่งเราเอาไปบริจาคและซ่อมแซมวัด และเราต้องทำการทดลองอุปกรณ์ใหม่ๆ ตกแล้วเราจะเหลือเงินต่องานต่อคนไม่ถึง สองสามหมื่น ซาน : แต่ก็เยอะอยู่ดี ชิน : ตกลงเธอจะเข้าร่วมกับเราไหม ซานแล้วเงินที่เหลือพวกนายก็เอามาใช้ในชีวิตประจำวันไม่ได้ขอพ่อแม่สินะ 

ชิน : เรายังมีฐานทัพใหญ่อีกหนึ่งที่ จิ๊บ : พิพิธภัณฑ์ฯ ของโบราณ ของน้าฉันเองชื่อน้าจันทร์ 
อยู่ๆก็มีคนผลักประตูเข้ามาทั้ง 4 คนต่างตกใจ 
กาย : ไม่ได้ยัยเกี๊ยวน้อยต้องอยู่ชมรมฉัน 
จบตอน